Gökhan Acikkoglu was heel recent nog gewoon een leraar in Turkije. Niemand kon voorzien dat hij een week na de Erdoganputsch zou komen te overlijden.
Gökhan werd immers gearresteerd. Hij had niets met de putsch te maken, was gewoon thuis, plannen makend voor het volgende schooljaar. De overheid ¨verdacht hem echter van Gülen-sympathisantieën en hij werd prompt gearresteerd.
Gökhan werd ziek – diabetespatiënt – en werd gefolterd, naar een ziekenhuis gebracht, maar werd even snel weer ontslagen om terug de speciale behandeling in de gevangenis te ondergaan.
Gökhan stierf op 23 juli aan zijn ziekte, aan een hartaanval en zijn verwondingen.
Gökhan werd een ‘verrader’ verklaard, zonder enig onderzoek, zonder enig vonnis. Bijgevolg kreeg hij geen begrafenisdienst. Hij wordt begraven op de Begraafplaats voor Verraders. Zijn familie mag hem niet in een normaal graf met een gebruikelijke afscheidsceremonie ter aarde bestellen.
Gökhans vader: “Mijn zoon wordt behandeld als een verrader, hoewel hij geen kwaad deed, bij niets betrokken was. Mijn zoon was gezond; ik krijg na 13 dagen zijn lichaam terug. Mijn kind was een trots en eerbaar mens. Waarschijnlijk kon hij daarom de beledigingen niet verdragen en kreeg een hartaanval.
Het is hier zoals in een bananenrepubliek. We kunnen onze rechten niet doen gelden. We kunnen niets zeggen. We kunnen niets doen. Zonder enig bewijs wordt onze zoon van verraad beschuldigd! We deden niets fout!”
Collateral damage, noemt men dat in militair-politieke kringen. Het zal je kind maar zijn.
‘Jij bent een geschenk van, God’ staat op borden bij de demonstratie in Turkije ter ere van Erdogan. De Pascha zag neer op een zee van rode vlaggen, en sprak het volk vol hulde toe, zichzelf wegcijferend voor de wil van het volk. Zo gaat dat in een democratische republiek.
Dat Erdogan gedrocht zal de geschiedenis ingaan als de zoveelste wrede dictator.
Het feit dat het overgrote deel van Turken dat gedrocht steunde ,zegt iets over de kwaliteit van dat volk ….Hun begrip van democratie is te vergelijken met mijn blote kont
Maar bij ons was het na de zogezegde bevrijding niet veel beter. Ook mijn vader die geen vlieg zou kwaad hebben gedaan werd ook mishandeld en kreeg drie jaar gevangenis. In het ouderlijk huis werden de meubels buiten gesmeten en mijn moeder stond daar met haar vijf kinderen. In Sint Idesbald mocht ze niet op de stoep wandelen want een zwarte moest op de straat lopen. Ik denk dat we bewezen hebben dat we niet veel beter waren dan de Turken.