“Er is in Vlaanderen slechts één partij die klaarheid biedt”

BIO Barbara Pas
Geboren te Temse op 1 maart 1981
Handelsingenieur – KULeuven – 2004
Gemeenteraadslid in Dendermonde 2007 – heden
Volksvertegenwoordiger 2007- heden
Ondervoorzitter Vlaams Belang sinds 16 januari 2013
Echtgenote en mama van Florien (2j.) en Leontien (6m.)

Eind vorige maand nam Barbara Pas (32) het roer over van Gerolf Annemans als fractievoorzitter in de Kamer. Barbara was eerder al voorzitter van de Vlaams Belang Jongeren en begin dit jaar verkoos de partijraad haar tot ondervoorzitter van de partij. Wij beloofden toen meer informatie over deze intelligente, rechtlijnige Vlaams-nationaliste op onze blog te zullen zetten.

Barbara, je bent zonet verkozen tot fractievoorzitter in de Kamer. Waarom kozen ze voor jou, denk je?

Die vraag moet uiteraard gesteld worden aan degenen die mij gekozen hebben. Ik dank de fractie alleszins voor het vertrouwen en zal er alles aan doen dat vertrouwen niet te beschamen.

Gerolf Annemans heeft de fractie 26 jaar voorgezeten. Is het geen loodzware opdracht hem te vervangen?

Vriend en vijand is het er over eens dat Gerolf één van de meest welbespraakte en erudiete parlementsleden is van de afgelopen twee decennia. Zelfs Johan Vande Lanotte gaf dat vorig jaar toe in een verkiezingsprogramma op VRT. Hij heeft een enorm politiek inzicht. Zo’n ervaring kan je niet zomaar vervangen. Maar het heeft geen zin me voortdurend met mijn voorganger te vergelijken, en ik hoop dus dat dat ook niet zal gebeuren. Het is trouwens allerminst mijn bedoeling om Gerolf te gaan imiteren. Niet op en niet naast het spreekgestoelte. Zoiets zou ook niet werken. Een fractievoorzitterschap moet je invullen in je eigen stijl. Ik zal dan ook op mijn geheel eigen wijze mijn uiterste best doen om dat op een degelijke manier te doen.

Moeten we dan een koerswijziging verwachten?

Neen, alleszins geen inhoudelijke koerswijziging. Daar kan ik heel duidelijk over zijn. Er zullen wel eigen accenten worden gelegd, maar onze prioriteiten blijven dezelfde. De communautaire tegenstellingen, de immigratie-invasie, de sociale impasse en de straffeloosheid zijn tenslotte niet verdwenen in dit onzalige land. Het Vlaams Belang heeft hierop een zeer duidelijke visie en voert dagelijks een verbeten strijd om die door te drukken in het parlement.

Maar telkens vanuit de oppositie.

Ja, maar dat is nooit een keuze geweest van het Vlaams Belang. Ik pik het niet langer dat politici van andere partijen aangeven dat wij langs de kant blijven staan, terwijl het net zij zijn die ons in die situatie dwingen. Een politieke les zegt anderzijds dat een meerderheid maar zo sterk is als zijn oppositie. Een regering die geen druk voelt, is laks en maakt fouten. Dat is een ontegensprekelijke wetenschap. De rol van het Vlaams Belang is dan ook van enorm belang. De voorbije dertig jaar heeft onze partij ideeën ingang doen vinden in de samenleving en heeft ze de belangrijkste maatschappelijke debatten in gang gezet. Om me tot dat ene voorbeeld te beperken: dertig jaar geleden werd er meewarig gelachen met de partij die als eerste programmapunt de Vlaamse onafhankelijkheid vooropstelde. Vandaag is de idee van een onafhankelijk Vlaanderen als alternatief voor een compleet geblokkeerde Belgische situatie gemeengoed geworden in Vlaanderen.

Als fractievoorzitter word je de nieuwe spreekbuis van het Vlaams Belang in de Kamer. In welke dossiers wil je tijdens je fractievoorzitterschap je tanden zetten?

In de eerste plaats de zesde staatshervorming die binnenkort zal besproken worden in de commissie Grondwetsherziening.  Vorig jaar heb ik me vastgebeten in het BHV-dossier. Nadat in dat dossier nefaste toegevingen werden gedaan door de Vlaamse partijen, wordt nu in het tweede luik van de staatshervorming de indruk gewekt dat belangrijke delen van het beleid naar de deelstaten gaan. Men strooit de mensen zand in de ogen. In de praktijk blijft de federale overheid doorgaans alle essentiële beleidsinstrumenten in handen houden. Het is aan ons om die schone schijn, die cosmetische operatie, te doorprikken.

Er wordt wel eens gezegd dat ‘de mensen’ niet wakker liggen van de staatshervorming.

Klopt, maar dan is het aan ons om uit te leggen dat zoiets een enorme impact heeft op hun dagelijks leven. Het probleem is dat de Franstaligen telkens dwars liggen wanneer Vlaanderen fundamentele bevoegdheden vraagt. Neem nu justitie. Vlaanderen is al jaren vragende partij om een jeugdsanctierecht in te stellen, waardoor jonge delinquenten gestraft kunnen worden voor hun daden. De Franstalige partijen staan op de rem en dus gebeurt er niets. Maar ook op het vlak van sociale zekerheid, activeringsbeleid en immigratie is het water tussen noord en zuid zo diep dat de wil van de meerderheid van de Vlamingen niet kan worden omgezet in beleid. Zelfs een kind stelt vast dat dat niet democratisch is. Daarom weigeren wij nog langer mee te stappen in het proces van staatshervormingen, maar pleiten wij ondubbelzinnig voor de ordelijke opdeling.

Het Vlaams Belang kondigde aan alles in het werk te zullen stellen om de zesde staatshervorming van Di Rupo ongedaan te maken. Hebt u die belofte gehouden?

Absoluut. In het Vlaams Parlement heeft collega Joris Van Hauthem belangenconflicten ingediend om het zogenaamde Vlinderakkoord – dat in wezen een Strikakkoord is – te bestrijden. In de Kamer gaf de N-VA aan dat zij dat ook zouden doen, maar toen puntje bij paaltje kwam pleegden ze als volleerde tsjeven vaandelvlucht. Zo stemden ze tegen de belangenconflicten die onze fractie indiende. Hierin werden onder meer de schending van het territorialiteitsbeginsel, de schending van de omzendbrief-Peeters, de schending van de Octopusnota én de bijkomende faciliteiten voor de Franstaligen in de Rand aan de kaak gesteld.  In een reactie stelde N-VA fractievoorzitter Kris Van Dijck ‘dat men dit niet kon goedkeuren gezien zijn partij nu deel uitmaakt van de Vlaamse meerderheid’. Wat bij mij de vraag deed opwerpen welke meerwaarde deze partij eigenlijk nog betekent in die Vlaamse meerderheid.

Terug naar het fractievoorzitterschap. Past deze opvolging in de vernieuwingsoperatie die het Vlaams Belang momenteel doorvoert?

Natuurlijk. Vernieuwing en verjonging. Men geeft een gezicht aan een generatiewissel.

Wat onmiddellijk opvalt is je jonge leeftijd. Denk je als jonge vrouw je mannetje te kunnen staan tussen de andere fractieleiders?

Daar heb ik wel vertrouwen in. Ik ben al kamerlid sinds 2007, toen was ik met m’n 26 jaar het jongste parlementslid, dus ondertussen weet ik wel hoe het er in dat huis aan toegaat. Bovendien kan ik steunen op een Kamerfractie van stuk voor stuk waardevolle parlementsleden.

Critici geven aan dat de vernieuwingsoperatie van het Vlaams Belang vooral een operatie ‘oude wijn in nieuwe zakken’ is. Hebben ze ongelijk?

Ik ben denk ik het levende bewijs dat dit net niet het geval is. Maar dat neemt niet weg dat dergelijke kritiek heel voorspelbaar is… Er zijn in onze vaderlandse pers nu eenmaal vele critici voor wie we, wat er ook moge gebeuren, nooit iets goeds zullen doen. Mensen die zich, wanneer het over onze partij gaat, nooit laten hinderen door enige kennis van zaken. Die kritieken storen mij dan ook niet: oude wijn in oude zakken, niet waar? (lacht)

Gerolf Annemans pleitte ervoor om naast de klassieke Vlaams Belang-thema’s ook andere politiek-maatschappelijke kwesties aan te snijden. Aan welke thema’s mogen we ons zoal verwachten?

In de eerste plaats sociaal-economische thema’s. Op 2 juni organiseert onze partij een congres onder de noemer: ‘sociale volkspartij’. We zijn dat in verschillende werkgroepen aan het voorbereiden. Bedoeling is dat we onze sociale standpunten aanscherpen en meer in de kijker plaatsen. Daarnaast hecht ik enorm veel belang aan ons EU-kritisch standpunt. In het parlement zijn wij de enigen met een eurokritische stem. En die stem is daar nodig. Als de Europese Unie ondertussen één ding heeft bewezen, dan is het wel dat meer integratie en meer Unie de economische situatie alleen maar erger maken. In andere landen heeft men de moed om de euro en zelfs de Europese Unie in vraag te stellen. Het zou logisch zijn het debat ook hier te voeren.

Binnen exact een jaar vindt de ‘moeder aller verkiezingen’ plaats. Het lijkt er sterk op dat de pers er kanseliersverkiezingen van zal maken. Vreest u niet dat het Vlaams Belang vertrappeld zal worden onder de vechtende olifanten?

De pers zal er allicht een ‘titanenstrijd’ tussen Di Rupo en De Wever van maken,  maar dan is het aan ons om de confederale strategie van De Wever te doorprikken. Zij beloven nu net hetzelfde als in 2007 en in 2010, terwijl we allemaal weten waarop dat is uitgedraaid. Niks, nul nada. Bovendien moeten we aan de mensen duidelijk maken dat er naast federale ook Vlaamse verkiezingen zijn waarbij de N-VA als regeringspartij beoordeeld moet worden. Het zal er dus op aankomen hun vele spreidstanden aan te tonen. Niet dat dat op zich zo’n moeilijkheid is, verre van, maar het probleem daarbij is het feit dat we niet met gelijke wapens strijden. Ook in 2014 zullen we moeten opboksen tegen een persboycot.

Maar ik blijf positief en ik heb vertrouwen. Ik ben ervan overtuigd dat mensen in deze crisistijden uiteindelijk meer dan ooit nood hebben aan duidelijkheid. En er is in Vlaanderen slecht één partij die die klaarheid biedt.

“Ik pik het niet langer dat politici van andere partijen aangeven dat wij langs de kant blijven staan.”