5 gedachten over “Terugblik

  1. Als we een film over de operatie Walküre als geschiedschrijving moeten aanzien, zijn we wel ver van de waarheid.

    Goebbels moest dus gevangen genomen worden. Dat bevel had Stauffenberg aan Oberst Fritz Jäger gegeven. Maar Jäger zocht tevergeefs naar politie-agenten, die onder zijn bevel stonden en wilden meewerken. Wehrmachtsoffizier Otto Remer wou er niets van weten. Jäger kwam bij de Landesschützen terecht, die zich onttrokken, dan bij de soldaten van de Feuerwehrschule, die eveneens weigerden.
    Maar blijkbaar heeft Jäger, volgens de film, een heel convooi bijeen gescharreld.

    Op maandag 7 augustus start het proces tegen de putschisten in Berlijn. De aangeklaagden zijn: generalfeldmarschalk v. Witzleben, generaloberst Hoepner, general-leutnant v. Haase, general-major Stieff, oberstleutnant Bernardis, hauptmann Klausing, oberleutnant R. v. Hagen en Leutnant R. Graf York von Wartenburg.
    Afgezien van Bernardis en Klausing is geen van hen moedig genoeg geweest om te zeggen: jawohl ik wou te Führer uit de weg ruimen. Ze wrongen zich in allerlei bochten om hun leven en hun bezit.
    (De scenarist van de film had de geluidsbanden van het proces kunnen raadplegen)

    Bernardis, als jonge officier (26 jaar), zegt een overtuigd nationaal socialist te zijn, van wie het geloof in Hitler, door de sterke persoonlijke invloed van Stauffenberg, werd aangetast. Hij gaf Stauffenberg zijn vertrouwen en die overtuigde hem ervan dat de militaire mislukkingen in de persoon van Hitler te zoeken waren. Zo is hij in het complot terecht gekomen. Hij neemt voor zijn daad de volle verantwoordelijkheid op.

    De jonge Klausing (24 jaar) had zijn schuld kunnen verkleinen, omdat hij er op de dag van de aanslag niet bij was.
    Hij verklaarde: ik maakte, in volle bewustzijn van mijn verantwoordelijkheid, deel uit van de poging om Hitler uit de weg te ruimen.
    Nu, als ik zie -daarbij kijkt hij richting generaals- wie het hoofd van de putschisten en hun waarschijnlijke profiteurs zijn, is het me duidelijk dat het tot geen goed einde zou kunnen gevoerd hebben en ik de valse zijde gediend heb.

    Over de putschisten, die twee mogelijkheden hebben gehad:
    1- de simpelste zou geweest zijn Hitler op één of ander tijdstip tussen 1933 en 1939 neer te schieten (De man reed in open wagen zonder bodyguard dus kansen zat))
    2- de mogelijkheid om Hitler en het nationaal-socialisme door iets beter te vervangen. Dat vraagt echter een man met leiderscapaciteiten en inzicht in sociale, politieke en economische programma’s.
    Bij deze ‘Verschwörer’ was geen enkele persoonlijkheid te ontdekken. Geen van hen had de moed of de wil zijn leven te offeren om de tiran te verslaan. Zelf Stauffenberg niet.

  2. Over de andere pogingen om Hitler af te zetten :
    http://henrymakow.com/2014/11/British-saved-hitler-from-German-army-coup.html
    met citaat :
    “In May 1938, when Hitler announced his intention to invade Czechoslovakia, the German General Staff were alarmed. They were afraid world war would destroy Germany. They decided to place Hitler in a mental asylum.
    All they needed was confirmation from England that it would assist Czechoslovakia. The British dithered. Instead of taking a stand, they sabotaged Germany’s resistance to the Nazi plague.
    Ludwig Beck, the Chief of the German General Staff observed: “Through yielding to Hitler, the British government will lose its two main allies here.
    the General Staff and the German people.”
    – See more at: http://henrymakow.com/2014/11/British-saved-hitler-from-German-army-coup.html#sthash.vPmZHmsd.dpuf
    In de voormelde tekst is er ook de vermelding van de poging van Reinhard Heydrich.
    Van belang hierbij is opnieuw de rol van de (hogere )vrijmetselarij!!!

  3. Lovenaar,

    volgens Skorzeny zijn eigen geschreven biografie was reeds voor de oorlog het ministerie voor buitenlandse zaken ook een ‘Verschwörernest’. In Berlijn gebruikte Ernst v. Weizsäcker en vele hoge beambte het grootste deel van hun tijd daarvoor. In de buitenlandse Duitse ambassades en consulaten wisselden deze diplomaten gegevens uit. In het buitenland kon deze samenzwering op sympathie en actieve deelnemers rekenen. De gewezen ambassadeur in Rome, Ulrich v. Hassel, die van Moskau Graf. v.d. Schulenburg en die van Brussel, Bülow-Schwante, waren bij het complot betrokken. Wat Heydrich de ‘schwarze Kapelle’ noemde was niets anders als deze groep, aangevuld met anderen..

    Het is bekend dat staatsmannen en generaals van de geallieerden vanaf oktober 1940 met zware onlusten en muiterij binnen het Duitse leger rekening hielden. Generaal Maurice Gamelin verklaarde op een officieel etentje in het stadhuis van Parijs in 1939: ‘het heeft weinig betekenis of de Wehrmacht over 10, 20 of 100 divisies vervoegt, want de Duitse Wehrmacht moet op de dag dat de oorlog verklaard wordt tegen Berlijn optrekken om de onlusten neer te slaan’.

    De Wehrmacht generaals, die een eed aan Hitler gezworen hadden, zoals ze dat voordien aan de Keizer moesten, omdat beiden nu eenmaal het hoofd van de Wehrmacht waren, zeiden daarin dat ze zonder voorbehoud zouden gehoorzamen en zich verplichten om als moedige soldaat deze plicht steeds te vervullen.
    Ze hadden hun geweten kunnen volgen en deze eed niet afleggen, maar ze waren met hun Staatsreich bezig. Beck, Halder, Witzleben, Stülpnagel, Brockdorff-Ahlefeld, Hoepner en anderen. Daarom wilden ze ‘in het ambt’ blijven en zweerden als lafaards de eed.

    Wat de vuile figuur van Canaris betreft: Canaris kende Heydrich sedert 1920. Beiden waren ze officier op de Schulkreuzer Berlin. Canaris wist dat Heydrich in 1929 uit de marine gesloten werd omdat hij weigerde een door hem verleid meisje te trouwen. Hij wist eveneens dat er twijfel bestond over de afstamming van Heydrich en dat zijn moeder, Sarah, joodse zou geweest zijn.
    Canaris probeerde Heydrich ten val te brengen. Maar voor de kleine admiraal was Heydrich veel te sterk en te intelligent, zodat hij hem een tijd met rust liet.

    Door de moord op Heydrich en door verloren gegane papieren blijft men in het ongewisse of Heydrich over het verraad van Canaris wist en dit wou melden. De laatste wist wel van de komende aanslag in Praag op Heydrich, dewelke nooit in het complot zat.

Reacties zijn gesloten.