Wat ons uitermate stoort zijn de foto’s die de wereld rondgaan om ons goed doordacht in een bepaalde richting te leiden.  We worden verondersteld Pavlov-verontwaardigd, -ontzet, -boos… -politiek-correct te reageren als de gewenste voorstelling van een situatie in beeld verschijnt.  Uiteraard vallen deze foto’s ook in de jaarlijkse prijzen bij wedstrijden, zoals deze foto die verkozen werd tot de World Press foto van het jaar.

Winnende World Press foto

Uiteraard gaat het hier om ‘vluchtelingen’.  Uiteraard ziet men de getormenteerde gelaatsuitdrukking van de vader die een kind draagt.  Uiteraard werd het kind  vakkundig in het midden van de foto geplaatst.  Uiteraard werd het geheel omringd door prikkeldraad.  Dàt beeld moet op ons netvlies blijven kleven, ons geweten plagen, ons gemoed beïnvloeden en – vanzelfsprekend – ons kiesgedrag bijsturen.

Een voormalig persfotograaf, Lukas Roels, schreef er onderstaand opiniestuk over.  Lees over zijn ervaringen en bekijk de tijdlijn van de gemanipuleerde foto’s.  En onthou dat dit artikel slechts een tipje van de sluier oplicht.  We worden belazerd. En hoé!

“Over persfotografie- wedstrijden en beeldmanipulatie

– Beeldmanipulatie gebeurt niet in de postproductiefase maar vooraleer het beeld wordt gemaakt!  –

Ik ben een professioneel fotograaf. Na een carrière als persfotograaf ben ik momenteel aan het werk als docent fotografie in het volwassenenonderwijs.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ik hou niet van fotowedstrijden en al helemaal niet van persfotowedstrijden. En ik kan dat perfect motiveren.

Juryleden van grote persfotowedstrijden zijn zeer streng wat betreft de beeldmanipulatie bij de postproductie van een foto. En terecht. Door uit meerdere opnamen samengestelde beelden te maken, door weg te klonen of net door dingen bij te voegen doe je als persfotograaf gewoonweg aan geschiedenisvervalsing. Het ‘gefotoshopte’ beeld is niet meer authentiek en de kijker wordt simpelweg bedrogen.  Lees verder…