“Vlaams-nationale kiezers sussen zonder het Belgische vuur te blussen”
Dat is de analyse van het Vlaams Belang op de aankondiging van N-VA-voorzitter Bart De Wever dat de kamerleden Hendrik Vuye en Veerle Wouters het institutionele binnen de N-VA opnieuw zullen ‘operationaliseren’. “Wie het Vlaamse ontwaken van de N-VA gisteren van een afstand bekeek merkte het. De partij stuurt haar Vlaams-nationale achterban voor de zoveelste keer met een kluitje in het riet”, stelt Vlaams Belangvoorzitter Tom Van Grieken.
Over de communautaire beloften van de N-VA kunnen intussen boekenkasten vol geschreven worden, over haar communautaire regeringsresultaten siert enkel een blancoblad de boekenplank, meent Van Grieken. De aankondiging van zijn N-VA-collega betekent volgens hem enkel dat de partij Vlaanderen belooft om haar verkiezingsbeloften van 2014 in wetteksten om te zetten.
“Dat de partij daarna meteen verklaarde ze zelfs niet te zullen indienen in het parlement aangezien het enkel een ‘academische denkoefening’ betreft, kreeg een pak minder aandacht”, merkt Tom Van Grieken op. “Of hoe de witte vlag al omhoog gaat alvorens het strijdtoneel te betreden”.
Voor Vlaams Belang leest het parcours van De Wever als dat van de grote terugtocht: van onafhankelijkheid naar confederalisme tot volledige communautaire stilstand – om vandaag over te gaan tot een academische denkoefening. “Eén en ander toont aan dat het hier niet gaat om een koerswijziging of zelfs een academische denkoefening, maar eerder een al te doorzichtige poging om de ontgoochelde Vlaams-nationale kiezer aan boord te houden”, besluit Tom Van Grieken.
Metro
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De sossen
Als je tegen alle opiniepeilingen in enkele honderdduizenden kiezers verliest en negen zetels, dan mag je nog de slimste en sluwste partijvoorzitter hebben van het land,ook hij spoelt mee door de riool als dubieuze loser. We zullen hem nog enkele maanden meemaken bij de regeringsonderhandelingen, want hoe luid de sossen ook JA riepen voor de verkiezingen, hoe ferm hun NEEN ook nù moge galmen, het zal pas op het moment van de eedaflegging bij de lakse Lakense poenschepper zijn, dat we weten wie ons de komende jaren in de zak gaat steken.
Iedereen heeft dezer dagen weer de smoel vol van “democratie” en “democratische” partaaien (zelfs de graaiers uit Charelkoning die nog niet in den bak zitten staan voor de camera te kopschudden dat ze bereid zijn te praten om opnieuw een legislatuurtje te grabbelen en scharrelen maar alleen met democratische companen).
Ik heb het al over den Duits uit Laken gehad die ook alleen maar met democraten wil praten, zelfs met het Wevertje, die niet eens het lef heeft om “toeta” te zeggen.
Ach Bart, wij verkneukelen ons echt niet in jouw parcours, we willen je best geloven maar buiten goeie show heb ik nog niets geloofwaardigs van je gezien of gehoord. En een politieker die achteraf telkenmale zijn bedoelingen moet komen toelichten aan het publiek, desnoods met een mea culpa, verliest elke keer een stukje credibiliteit.
En bij de sossen, dé kampioenen van het politiek correcte democratische denken, handelen, foefelen, grabbelen, gaat het er zo democratisch aan toe, dat den Baard weliswaar aankondigt, dat hij voor het zingen de kerk zal verlaten, maar dan wel aan zijn parochianen vertelt wie hem zal opvolgen en wie in de Kamer op hoge fractiepoten zal lopen als bazin van de groep neen-knikkers. “Wil u mijn beslissingen even democratisch goedkeuren, kameraden. Dan zijn we gerust”. Mia Devits ,die sedert ze in de Poepodroom van Straatsburg zetelt er uit ziet als een heuse blonde, bereidwillige mannenverslindster, vraagt weliswaar meer inspraak voor de afdelingen maar den Baard heeft haar afgescheept met een nieuwe peroxide shampoo.
In Antwerpen, waar het al lang rommelt bij de sossen, is nu eindelijk Maya Detiège rechtgestaan om voorzichtig op te merken dat “we misschien wat meer naar de militanten zouden moeten luisteren”. Misschien. En wat meer.
Ik ben een beetje vertrouwd met de situatie in de stad van Allah en het aantal militanten van de SP-a is verrassend klein geworden. In de kernen bevinden zich hoofdzakelijk ouderen, stadsambtenaren en leden van het stedelijk onderwijs, kortom zij die professioneel belang hebben met socialisten op de Grote Markt. Zeer weinig Marokkanen en Turken maar wel een erg actieve Marxistische groep rond Vonk, syndicalisten, intellectuele en idealistische jongeren die ook in Oostende, de thuishaven van Vandela, actief zijn. Op dat allegaartje doelt Maya, samen met een hele trits nieuwe SP-a leden die in de afdelingen rondhangen om te luisteren wat er gefluisterd wordt over Janssens en zijn beleid ; mensen die weinig of geen affiniteit hebben met het échte socialisme van “rood is troef”, twee-verdieners, egoïsten in hun levenswijze, aanhangers van de diversiteit vanuit hun gebarrikeerde villa’s of appartementen. En uiteraard elke dag met de Morgen onder de arm hun bureau binnenstappen.
De onvrede met het beleid van Janssens is ondergronds maar de overwinning die hij behaalde in oktober heeft velen het zwijgen opgelegd. Intussen wordt zijn optreden hoe langer hoe minder gewaardeerd : vergeet niet, Janssens is een product van het vrij onderwijs, de zoon van een middenstander, een man die in zijn beroep enkel als teamspeler kon optreden als hij de baas was. Een aangewaaide socialist en zoals het gezegd wordt in de betere kringen die ik frequenteer met deejays en ander schoon volk : “aangewaaid is aangescheten”.
Heel vaak blijkt hij niet opgewassen te zijn tegen de ettelijke problemen die zich voordoen in de verpolitiekte administratie ; delegeren betekent voor hem de zaken die hij beu is, niet aankan of niet kan oplossen, doorschuiven aan zijn loopjongens en -meisjes uit het college.
Die man zal nu aan het nationale partijbestuur een verslag opmaken over wat er fout is gelopen voor de socialisten bij de verkiezingen.
Ik ben optimistisch.
Ray
als ‘t slecht weer is,kan ‘t deugd doen eens te grasduinen en de scherpe pen van mijn vriend ophalen .