“Deze Vlaamse feestdag is een treffende illustratie van het feit dat N-VA zich schikt naar de heersende omerta. Voor sommigen blijft het een wolf in schaapsvacht, voor anderen is de wolf een getemde schoothond geworden, voor de meesten is dat niet eens relevant meer. De partij is voor veel van haar kiezers niet in eerste instantie een Vlaams-nationalistische partij. Waarom zou de partij daar dan nog alles van laten afhangen? Met België als het moet.
Het is hoogst onzeker, zelfs onwaarschijnlijk, dat dat in mei 2019 anders zal zijn. Hoe moet N-VA dan plots weer, op een geloofwaardige manier, haar communautair kleed aantrekken? Gesteld dat ze dat al wil. Andere partijen kunnen en zullen wellicht herhalen dat ze het nog steeds daarover niet willen hebben. Het feit dat N-VA dat kleed zo vakkundig en tijdig voor de verkiezingen van vorig jaar kon afgooien, bewijst evenwel dat de partij tot veel in staat is. Niets is zeker.”
‘een wolf in schaapsvacht’: in islamitische schaapsvacht dan, want ‘s avonds ging Bourgeois, ipv bij een vlaamse kermis met pensen en appelspijs aan te sluiten, eten bij zijn geliefde…moslims.