Ctrl+ voor vergroting op uw scherm

Hans werd altijd aangeduid als ‘islamcriticus’. Dat viel reuze mee. Hij vertelde gewoon dat twee plus twee vier is. Dat jihad een centraal component van de islam uitmaakt en dat de koran allerlei zaken dwingend voorschrijft. De beoordeling daarvan liet hij graag over aan anderen. Hij ging uit van de ‘redelijkheid’ van zijn toehoorders.
De internationale anti-jihadbeweging, inclusief mijn partij, is hem onnoemelijk veel dank verschuldigd. Hij leende zijn onvoorstelbare kennis aan de zaak van de vrijheid. Hij verschafte de woorden, het denkkader, de theoretische onderbouwing.
Dat was moedig. Het kan je de kop kosten. Letterlijk. Hans sprak de Waarheid in een tijd van universele leugen, hij was een wijze in het ‘land der naïeve dwazen’, een patriot in een wereld zonder grenzen, een apostel van de redelijkheid, ridder van het Maltezer kruis, getuige-deskundige, Europarlementariër. Aimabel – gul met zijn kennis, gul met zijn vriendschap, gul met de wijn.

http://politiek.thepostonline.nl/…/martin-bosma-adieu-hans/…