“Ik denk dat ik weet wie die VMWB van Groen en SP-a gaat betalen.”
Bent u een middenklasser? Ben ik een middenklasser? En wanneer hoor je wel of niet tot de middenklasse?
Die vraag stelde ik ondertussen aan John Crombez, Raf Terwingen, Michel Maus, Kristof Calvo, Groen, SP-a… Maar niemand antwoordt. De vraag is belangrijk. Al deze heren zijn voorstander van een vermogenswinstbelasting (VMWB). Dat heet een belasting te zijn voor “de rijken” waar “de middenklasse” zou aan ontsnappen. Deze begrippen worden echter nergens gedefinieerd. Om hun argumenten kracht bij te zetten verwijzen de voorstanders naar #LuxLeaks, Marc Coucke, superrijken die hun vermogen via Luxemburg organiseren en vastgoedtycoons die tientallen huizen verhuren waar ze nauwelijks belasting op betalen. De argumentatie van de voorstanders van een VMWB is steeds dat de “middenklasse” of “de gewone man” deze zoveelste nieuwe aanvulling in de Grote Belgische Belastingcataloog niet zal voelen. Lees verder…
De ganse discussie over VMWB gaat voorbij aan de grond van het probleem. Dit laatste is heel eenvoudig =de belgische bezetting van Vlaanderen en de ermee gepaard gaande plundering en sabotage van Vlaanderen.
Door over deze VMWB te vitten begaat men de kapitale fout van, zoals men dit in het frans omschrijft :” d’entrer dans leur jeu…”.
Dit is immers een discussie die men niet kan nooit winnen. Het komt er dan ook op aan de grond van de zaak aan te pakken, zijnde de belgische bezetting en plundering van Vlaanderen waar de Sp-a en Groen de grootste verraders en collaborateurs zijn.
Bij dit alles komt dan nog de door de socialisten en groenen opgevoerde cultuur van de afgunst en nijd, die dan gevolgd wordt door de wraak.
Men is dan niet meer bezig met de “echte plunderaars” maar wel met de buur, die iets meer heeft.. Dit is dan ook een schoolvoorbeeld van “verdeel en heers”, waarbij er dan conflicten uitgelokt worden tussen de “belastingbetalers” over wie nu het meeste betaalt of zou moeten betalen.
Als men het dan heeft over “solidariteit” wil dit gewoon zeggen :”Ik wil je geld…”.
Dit geld heeft men dan nodig om stemmen te kopen en voor de instandhouding van de transferts naar Brussel en Wallonië, die dan aan de “verraders” een machtspositie geeft die ze in een onafhankelijk Vlaanderen nooit zouden hebben.
Hetzelfde is van toepassing in de discussies over de indexsprong.. waar er een drama gemaakt wordt van één indexsprong, maar waar men schijnheilig zwijgt over de 5 à 6 indexsprongen die de Vlamingen betalen met het oog op de 15 à 20 miljarden euro, die jaarlijks versast worden naar het zuiden.
Een zaak is al wel zeker : de onderlaag betaalt niets, de bovenlaag evenmin, en het is zoals steeds de middenklasse die zal opdraaien voor de bijkomende belastingen hoe men deze laatste ook zal omschrijven.
Veel problemen had men kunnen voorkomen via een fiscale en sociale vlaktaks, en via een systeem van kapitalisatie wat de pensioenen betreft.
Een ander element ter overweging is de wederinvoering van het “cijnskiesrecht” waar men stemmen krijgt naargelang de belastingen die men betaalt, met daarbij ook verlies van het stemrecht als men zijn schulden niet betaalt.
Dit alles moet de verantwoordelijkheidszin en zelfdiscipline aanmoedigen en moet ook voorkomen dat profiteurs en “poeffers” zich in andermans zakken kunnen stemmen.