Magdi Allam breekt met katholieke Kerk
De Italiaanse publicist Magdi Allam (60), die zich vijf jaar geleden door paus Benedictus XVI liet dopen, heeft uit protest de Kerk verlaten.
Hij licht zijn stap toe in een open brief in Il Giornale onder de titel ‘waarom ik deze Kerk verlaat die te zwak is tegenover de Islam’, meldt KNA.
Daarin verwijt hij de katholieke Kerk naïviteit en “suïcidale waanzin” in de interreligieuze dialoog. De uit een Egyptische moslimfamilie stammende journalist, een van de bekendste van Italië, liet zich in de Paasnacht van 2008 door paus Benedictus XVI met het doopsel in de Kerk opnemen.
Wat hem vooral van de Kerk vervreemd heeft is het “religieuze relativisme, met name de legitimatie van de Islam als echte religie”, schrijft Allam, die bij zijn doop de naam Cristiano koos. De openlijke verering van de Koran door paus Johannes Paulus II (1978-2005) door die tijdens zijn bezoek aan de moskee van Damascus te kussen, noemde hij “suïcidale waanzin”.
Ook bekritiseerde hij paus Benedictus XVI vanwege zijn gebed in de Blauwe Moskee in Istanboel. Ook paus Franciscus krijgt ervan langs vanwege zijn recente uitspraak dat moslims de “ene, levende en barmhartige God” aanbidden. Verder klaagt Allam de anti-nationale positie van de Kerk aan, die Italianen zou verhinderen hun cultuur te redden tegen vreemde elementen die worden binnengebracht door illegale immigratie.
Ook al verdienen moslims op basis van hun menszijn leven, waardigheid en respect, de islam zelf is volgens Allam een “in zich gewelddadige ideologie”. Europa zal door de islam onderworpen worden “wanneer het niet de heldere visie en de moed heeft de onverenigbaarheid van de islam met onze cultuur en de principiële rechten van de persoon te benoemen”.
Daar hoort ook bij de Koran wegens de “rechtvaardiging van de haat” te verbannen en de Sharia te veroordelen als “misdaad tegen de menselijkheid”.
In tegenstelling tot Benedictus’ waarschuwing voor een “dictatuur van het relativisme” is de katholieke Kerk zelf relativistisch geworden. Met een houding van wereldverbeteraars stelt zij het vreemde op hetzelfde niveau of hoger dan zichzelf. Het enthousiasme voor paus Franciscus noemt Allam de “druppel die de emmer van enorme onzekerheden en twijfel aan de Kerk deed overlopen”.
De tijd na zijn doop beschrijft Allam als “vijf jaar lijden”. Zijn afscheid van de Kerk voltrekt zich in pijn, maar in de “morele plicht tegenover mijzelf en anderen consequent te zijn in naam van het primaat van de waarheid en de vrijheid.” Hij blijft in Jezus geloven en zal zich “trots blijven identificeren met het christendom als de cultuur die meer dan andere de mens tot God voert”, aldus Allam.
De publicist, een van de meest prominente woordvoerders in het Italiaanse islamdebat, werd als zoon van een moslimfamilie in Cairo geboren en is sinds 1986 Italiaans staatsburger. Zijn bekering tot het katholicisme in 2008 betitelde hij als een “radicale en definitieve breuk” met zijn verleden en als afwijzing van zijn vroegere moslimgeloof. Ook toen al verweet hij de islam haat en onverdraagzaamheid.
Daardoor kreeg hij ook dreigementen van islamitische extremisten. Sinds vijf jaar staat hij onder politiebescherming.
Het Vaticaan heeft zich destijds van zijn scherpe kritiek op de islam gedistantieerd. “Een nieuwe gelovige opnemen in de Kerk betekent niet dat zij zich ook al diens ideeën en standpunten overneemt”, zei Vaticaans woordvoerder pater Federico Lombardi in 2008.
Allam heeft het recht zijn persoonlijke visies te verkondigen zonder dat dit “op enigerlei wijze officiële uitdrukking is van de standpunten van de paus of de Heilige Stoel.”
Dat de man al vijf jaar politiebescherming moet krijgen omdat hij de islam verliet zegt al genoeg over de islam zelf.
De islam is een intolerante en barbaarse ideologie.
Het Pauselijk meeheulen met de vijand is voldoende om van de RK-kerk te kotsen. Er is geen dialoog mogelijk als een van de artikelen van het geloof bestaat uit het uitmoorden van andersdenkenden. Klaar, einde discussie.
Christiona Magdi Allam doet er goed aan om deze stap te maken, het kan wellicht een kentering zijn voor de RK-kerk om tot inkeer te komen, de fouten te erkennen en terug te keren van de dwaalweg.
Wellicht zou het beter zijn voor de Paus om eens te gaan kijken in Jeruzalem om eens te zien of er een fusie mogelijk is tussen het jodendom en zijn kerk.