Zo slaapwandelen we een federaal Europa in
Een Europees OM, zoals eurocommissaris Reding wil, zal nationale prioriteiten ondergraven.
Door Thierry Baudet en Bastiaan Rijpkema
Eurocommissaris Viviane Reding was deze maand in Nederland voor een ‘burgerdialoog’. In de Amsterdamse Rode Hoed ging zij op vrijdag 14 maart met een aantal inwoners van ons land in gesprek. Omdat hun ‘stem’ moet worden gehoord, zo beweert de Europese Commissie.
In alle lidstaten worden dit soort ‘dialogen’ georganiseerd: het idee (of in elk geval de hoop) is blijkbaar dat als je eerst naar mensen luistert, ze minder boos worden als je vervolgens toch iets doet wat ze niet willen.
De Luxemburgse Reding is al vijftien jaar onafgebroken eurocommissaris. Al die jaren in Brusselse vergaderlokalen hebben haar ambities niet gematigd: “We hebben heldere, federale structuren nodig”, zei ze onlangs. “Ik verwacht nog vóór 2020 een Verenigde Staten van Europa.”
Overleven in de moderne wereld kan volgens Reding alleen maar met een “sterk Europa” (ze bedoelt: een almachtige EU). “Iedereen die een beetje intelligent is begrijpt dat”, zei ze tegen deze krant (12 maart). Een maand eerder had ze de Britten in zo’n zelfde ‘burgerdialoog’ nog ‘te onwetend’ genoemd voor een referendum over hun lidmaatschap.
Redings prestigeproject is het Europees Openbaar Ministerie. Het is de praktische uitvoering van haar theoretische bespiegelingen over een federaal Europa. Behalve D66 zijn alle Nederlandse partijen tegen. Net als de parlementen van dertien andere lidstaten. Gezamenlijk lieten zij eind vorig jaar de uitzonderlijke ‘gelekaartprocedure’ in werking treden om te pogen het voorstel van Reding te stoppen.
Hun belangrijkste bezwaar tegen het Europees OM is dat het hiërarchisch boven de nationale opsporingsautoriteiten zal staan.
Dat betekent dat het ons nationale Openbaar Ministerie instructies kan geven over wie op welke wijze te vervolgen. Doordat het Europees OM gebruik zal moeten maken van de nationale politiemacht en officieren, zal het daarmee direct kunnen ingrijpen in de nationale prioriteiten. Wil Nederland** bijvoorbeeld meer capaciteit inzetten voor de vervolging van geweldsmisdrijven, dan kan ons OM daarin straks gehinderd worden door de club van Reding die prioriteit geeft aan een bepaalde fraudezaak.
De vervolgingsbevoegdheid voor dergelijke EU-fraude is bovendien exclusief. Wanneer het Europees OM in een bepaalde zaak besluit niet te vervolgen, zal ook Nederland** de verdachte moeten laten lopen.
Daarbij zijn de bevoegdheden van het Europees OM allerminst scherp omlijnd. Van fraude met Europees geld is de stap naar witteboordencriminaliteit snel gemaakt. Maar ook naar, bijvoorbeeld, een bankoverval. Of valsemunterij, belastingfraude en wapensmokkel.
Dit wordt expliciet erkend in de conceptverordening waarmee het Europees OM moet worden opgericht: als de EU-fraude samenhangt met andere strafbare feiten is het Europees OM óók exclusief bevoegd ten aanzien van die delicten (art.13). En wat als de plegers hiervan ook verdachte zijn in niet-gerelateerde zaken?
Misschien is het helemaal niet opportuun om ze dan in een vroeg stadium al te vervolgen. Complexe afwegingen die nu nog gemaakt worden door Nederlandse** officieren en, uiteindelijk, de Nederlandse** minister van Justitie. Straks liggen ze op het bureau bij een Italiaan of een Griek in een kantoor in Luxemburg. Bij conflicterende opdrachten hebben diens instructies, afwegingen en voorkeuren prioriteit boven aanwijzingen van het Nederlands** OM (art.6).
En wanneer het Europees OM een inschattingsfout maakt en het gaat in een bepaalde zaak heel erg mis – wie draagt dan de politieke verantwoordelijkheid? Denk aan een verkeerde prioriteitenstelling, een mislukte undercoveroperatie of het afdoen van zaken met een schikking (art.29). Wie moet je op zulke beleidsbeslissingen aanspreken?
De conceptverordening verwijst weifelend naar andere EU-instellingen, zoals de Commissie, maar Reding zal natuurlijk betogen dat juist daarom een daadwerkelijke, Europese regering noodzakelijk is, compleet met een gekozen president, zoals in de VS.
Dat is frappant – het Europees OM blijkt zo de perfecte opstap om een federale staat van Europa te forceren. Toevallig? Welnee – dat is uiteraard de reden dat Reding zo enthousiast is. Ze heeft laten weten de gele kaart te zullen negeren – en hoe dan ook door te gaan met dit Europese OM.
Zo werkt dat dus, het afpakken van soevereiniteit door Brussel*. Op zichzelf levert een Europees OM niet meteen een Verenigde Staten van Europa op. Maar de half-half situatie die wordt gecreeërd, is vervolgens het argument voor nieuwe bevoegdheidsoverdracht.
Je begint met open grenzen en vrij kapitaalverkeer. Vervolgens ga je een deeltje strafrecht federaliseren, maar nog niet de bijpassende politieke verantwoordelijkheid. Die wordt vervolgens noodzakelijk – net zoals centrale begrotingsdiscipline noodzakelijk wordt bij het hebben van één munt. En zo slaapwandelen we een federaal Europa in.
Lees ook EUObserver
Groot Brittanië stemde tegen het voorstel voor een Europees OM in het EU-Parlement, maar wil wel volledige toegang geven tot alle justitiële stukken en de 25 juridische EU-maatregelen te zullen aanvaarden. Volgens UKIP is de nee-stem van G.B. “worthless en useless“. Van generlei waarde of nut.
Bron: NRC van 1 april 2014
* Buitenlandse media hebben het frequent over ‘Brussel’ als ze de EU-instanties bedoelen.
** Of elke andere EU-lidstaat
Vergeet niet dat we al Eurojust en Europol hebben, met daarbij vooral het europees aanhoudingsmandaat, met zeer perverse gevolgen. Bovendien is de EUSSR volop bezig met het uitbouwen van eigen inlichtingsdiensten, met daarbij een reeds bestaande europese gendarmerie : Eurogendfor.
Een europees openbaar ministerie zal in de eerste plaats dienen om de politieke vijanden van de EUSSR te bevechten. Een soort “super politiek volkscommissariaat” uit de tijd van de USSR.
In tal van landen zal dit toelaten de verantwoordelijkheid door te schuiven naar het EUSSR niveau, voor wat men zelf niet durft, waarna men dan zijn handen in onschuld zal kunnen wassen.
Het weze nogmaals duidelijk : voor de EUSSR is niet de misdaad het probleem, maar de politieke tegenstanders van de NWO. De “zo gezegde aanpak van de misdaad” is maar een voorwendsel om uiteindelijk de politieke vijdanden aan te pakken. Ten andere de misdaad maakt een wezenlijk deel uit van de EUSSR.
Ik sluit af met een citaat(in het duits) dat klaar en duidelijk is :
“Ein marxistisches System erkennt man daran, daß es die Kriminellen verschont und den politischen Gegner kriminalisiert”
Alexander Solschenizyn