Carl Philipp Emanuel Bach – Concert voor klavecimbel en piano
Nog een belangrijke jarige. Gisteren 8 maart was het 300 jaar geleden dar deze minder bekende componist geboren werd. Hij bleef ten onrechte in de slagschaduw van zijn vader, de grote Johann Sebastian Bach,staan maar werd door zijn tijdgenoten boven alle andere componisten verheven. Hij was de meest aparte, originele en innovatieve onder de Bachs.
Carl Philipp Emanuel Bach ( Weimar, 8 maart 1714 – Hamburg 14 december 1788) was een Duits componist..
Hij is de tweede overlevende en bekendste zoon van Johann Sebastian Bach en Maria Barbara Bach. Zijn naam wordt gemakshalve vaak afgekort tot ‘CPE’, hoewel C. Ph. E. zijn correcte voorletters zijn. Hij wordt vaak de Hamburgse Bach genoemd, naar de stad waar hij het grootste deel van zijn leven werkte, maar door tijdgenoten werd hij aangeduid als “Berlijnse Bach”.
Hij studeerde aan de gymnasia van Köthen en Leipzig. Oorspronkelijk studeerde hij rechten in Leipzig en Frankfurt aan de Oder, maar hij werd in 1740 hof musicus (klavecinist) van Frederik de Grote in Potsdam, niet ver van Berlijn. Hij moest daar onder andere de koning, die een bekwaam fluitist en componist was, begeleiden op het klavecimbel. Hij schreef er voor de verschillende adellijke personen beroemd geworden muziek: de Preußischen Sonaten (1742) voor Frederik II, de Württembergischen Sonaten (1744) voor de jonge hertog Carl Eugen von Württemberg en de Sechs Klaviersonaten mit veränderten Reprisen (1760) voor prinses Anna Amalia. Zijn brede, algemene ontwikkeling was hem hierbij erg van nut: hij verkeerde met groot gemak in de hoogste kringen en was charmant, hoffelijk en onderhoudend – eigenschappen die zijn vader wel eens miste.
Het lukte Carl Philipp Emanuel niet om de plaats van zijn in 1750 overleden vader als cantor-organist aan de Leipziger Thomaskirche over te nemen. In plaats daarvan volgde hij in 1767 zijn peetoom Georg Philipp Telemann op als Kapellmeister van de vijf hoofdkerken van Hamburg. Hij legde zich vanaf dan hoofdzakelijk toe op het schrijven van kerkmuziek. Tot zijn dood bleef hij in Hamburg.
En……. hoe zit dat met Eddy Wally ?
Reneetje, Voor Eddietje moet je je wenden aan Wendytje. Ons Lolita heeft een andere smaak.