Bij onze redactie zitten flaminganten die de opgang en het roemloos einde van de Volksunie meegemaakt hebben. Die het ontstaan van de N-VA mee beleefd hebben. Die aan de wieg stonden van een rechtlijnige partij waar nationalisten zich weer – even – in hun natuurlijke biotoop van de oude Volksunie konden voelen.
We gaan hier niet in het lang en het breed uit de doeken doen, waarom ze de deur achter zich hebben toegeslagen. Ieder heeft zo zijn eigen verhaal, heeft zijn eigen redenen. Laat ons het kort houden: vanaf het ogenblik dat de ideologie minder belangrijk geacht werd dan de zetels en de centen, vanaf het verstandshuwelijk met de tsjeven, vanaf toen gold de oude Volksunie-slogan “Gedaan met geven en toegeven” niet meer.
Degenen, die de N-VA – ondanks alle meningsverschillen – toch bleven steunen werden in de loop der jaren vervangen door nieuwkomers. Door postjesjagers, opportunisten, partijkameleons en politieke beesten. Door bedriegers, fantasten en windhanen. Door bekende gezichten en windbuilen.
De Vlaams-nationalisten werden ergens achteraan op een lijst gezet, buiten het afdelingsbestuur gepest of gekegeld.
Men kan zich de vraag stellen of de N-VA zich nog voor de gewone man, voor de arbeider en bediende, voor de zelfstandige, voor het modale koppel tweeverdieners, voor de meest hulpbehoevenden van de maatschappij wil inzetten.
Blauwe karkeerders met best-betaalde mandaten. Op de verkiezingslijsten nog meer van dat. Hoeveel van hen hebben enige affiniteit met de Vlaamse Beweging? Met de Vlaamse strijd? Met taal- en cultuurbewustzijn? Behalve Alibi-Peter niemand.
Donkerblauw in Vlaanderen, donkergroen in de EU. Liberaal in Vlaanderen, links in de EU. Nationalist in Vlaanderen, mondiale pleitbezorger in de EU. Luister naar mijn woorden in Vlaanderen, maar kijk niet naar mijn daden…
Paul Geudens schreef o.a. in de GVA:
“Zo was het zeer opvallend dat de zaal waar de commissievergadering over de sociaaleconomische thema’s handelde, soms beter gevuld was dan die waar het over confederalisme ging. Dat was bij de oude Volksunie vroeger helemaal anders.”
FVE