De 6de Staatshervorming in een notendop. Een notendop met 651 bladzijden.
“Eerst nog vier jaar op die vuilnisbelt leven!”
“Weliswaar worden op talrijke domeinen de bevoegdheden van gemeenschappen en gewesten versterkt. Tegelijk wordt echter een hele resem instrumenten gehanteerd om een te drastische machtsverschuiving in te perken. De sterk uitgebreide autonomie wordt ingetoomd door rijkelijke uitzonderingen, door een grote mate van verstrengeling en wederzijdse afhankelijkheid bij de uitoefening ervan, alsook door inhoudelijke begrenzingen” (p.371)
‘De zesde staatshervorming was een mooi ogende façade, met daarachter een institutionele vuilnisbelt’
‘De zesde staatshervorming resulteerde in een hallucinant kluwen van halfslachtige bevoegdheidsoverdrachten’, vindt politicoloog Bart Maddens. Hij merkt op dat N-VA zich momenteel communautair gedeisd houdt. ‘Misschien spaart de partij die boodschap op tot de verkiezingen van 2019.’
Weet je het nog ? De zesde staatshervorming zou zorgen voor een Copernicaanse omwenteling. Alles zou anders worden. Het zwaartepunt van de politiek zou definitief verschuiven naar de deelstaten. Want na de grootste bevoegdheidsoverdracht aller tijden zou de federale regering nauwelijks nog iets om handen hebben. Vandaag weten we dat men ons blaasjes heeft wijsgemaakt. Lees verder…
In het begin van de maand commentarieerde ik elders:
“Zou het misschien kunnen dat de politiek de bevoegdheden meent te mogen toepassen zoals het uitkomt – in het voordeel van Wallonië?
Want de indexering van de huurprijzen zou een gewestelijke materie zijn, maar de indexering van de lonen van het onderwijzend personeel dan weer niet, voor wie nog twijfelt aan de onzinnige verdeling van bevoegdheden in dit apenland.
Me dunkt nochtans de inrichting van het onderwijs al van ver voor de laatste staatshervorming een exclusieve Vlaamse aangelegenheid was geworden en dat op huurinkomsten tot nader order federale belastingen verschuldigd zijn.
Het is dus zo klaar als een klontje dat wanneer de Vlaamse regering beslist om de indexsprong op de huurprijzen niét toe te passen (dus de huren in Vlaanderen wél te indexeren) en de Waalse het al andersom heeft gedaan, dit betekent dat via de federale inkomstenbelastingen nog maar eens een bijkomende transfer in gang wordt gezet.
Om zulke subtiele verlegging van accenten goed duidelijk te maken aan de kiezers, kan de CD&V, met Kris Peeters aan het stuur, voortaan dan met een bestelwagen méér vol geld over de taalgrens rijden…”
en
“Zolang bevoegdheden gewestelijk worden uitgeoefend, maar de middelen federaal worden geïnd, toegekend en herverdeeld, blijft België bestaan. Tot sint-juttemis, want geen enkel advies van de Raad van State of het Grondwettelijk Hof zal daar iets aan veranderen, dat is bezigheidstherapie. (…) Voor één halve individuele rechtsonderhorige per jaar een volledige wet ineensteken, men vraagt zich waarachtig af of die parlementsleden echt niets beters te doen hebben?
De Vlaamse Onafhankelijkheid voorbereiden bijvoorbeeld en laten we daarbij beginnen met een staat op te maken van de algemene financiële middelen.
Daarna praten we verder over de activering van bruggepensioneerden en wie er wat gaat betalen.
Wanneer het antwoord ‘België’ is, blijven we verkeerd bezig.”
Voor elk weldenkend mens mag het toch duidelijk zijn dat elke beslissingsbevoegdheid daar ligt, waar de belastingbevoegdheid zich bevindt. Naast (ongetwijfeld onbedoelde maar vooral) perverse neveneffecten, zoals bijkomende transfers van Vlaanderen naar Wallonië, is anders de totale absurditeit van de politieke onverantwoordelijkheid niet meer te overzien.