Los van Bidens gevoerde politiek is hij direct verantwoordelijk voor de herverkiezing van Donald Trump. Dat Biden zijn vice-presidente Harris amper kansen bood zich te profileren, dat Biden zichzelf onmisbaar achtte, dat hij tot juli wachtte om zijn kandidatuur in te trekken, dat hij zijn belofte van 2020 een bruggenbouwer en overgangspresident te zijn die zijn staf op tijd aan de jongere generatie zou geven, dat hij zijn ouderdomsachteruitgang weigerde te erkennen, dat allemaal droeg ertoe bij – buiten zijn gevoerde binnenlandse politiek – dat de kiezer overduidelijk voor Donald Trump koos.
Indien hij – toen duidelijk werd dat het hoogste ambt voor hem zowel fysisch als psychisch te zwaar werd – zich teruggetrokken zou hebben, dan had Kamala Harris een kans gehad, dan had men binnen de Democratische Partij kandidaturen voor het presidentsschap kunnen opvragen en uit een aantal kandidaten de meest geschikte, of meest populaire, kunnen kiezen. Of dan Kamala Harris dé presidentskandidate der Democraten zou geweest zijn, doet in feite niet ter zake. In het scenario dat we beleefd hebben, had ze slechts 100 dagen om zich te bewijzen…. wat faliekant mislukte.
Als… Joe Biden nog iets wil goedmaken, dan zou hij dat kunnen. Niet dat het iets aan het verkiezingsresultaat zou kunnen veranderen. Als…
Indien hij nu zou verklaren dat hij te “ziek”, te “zwak”, te … is om zijn presidentsambt in eer en geweten, met een volledige inzet die men kan en mag verwachten, te vervullen, kortom, indien hij nu zou aftreden, dan zou hij Kamala Harris een eervolle aftocht gunnen als eerste vrouwelijke presidente der VSA tot de inhuldiging van Donald Trump binnen twee maanden. Een pro forma presidente. Een geste die hem niets kost en haar de mogelijkheid zou bieden de sleutels van het Witte Huis aan Trump te overhandigen.
Als… quod non. Biden is daarvoor te zelfingenomen, te egoïstisch.
Banken in de natuur, in het bos, op kruispunten van wandelwegen, waar wandelaars even kunnen verpozen en van de natuur genieten, zijn naar verluidt “gevaarlijk”.
Dat is de teneur in het lieflijke Baden-Württemberg. Daar staan (stonden…) er duizenden. De eerste gemeentes beginnen aan de verwijdering; naar verluidt wegens de “klimaatverandering”. Een redenering die kant noch wal raakt. De klimaatverandering zou immers een takkenregen op de nietsvermoedende, rustende bankzitter kunnen laten dalen. In werkelijkheid omdat de gemeentes de kosten, eraan verbonden, niet meer willen, resp. kunnen, opbrengen. De banken moeten immers onderhouden worden. En mochten deze niet voldoen aan de fysische vereisten, mocht een of andere wandelaar een splinter in zijn been of elders krijgen, dan dreigen “Wiedergutmachungs”kosten voor de behandeling van de benadeelde bankzitter.
… Intussen heeft kanselier Scholz zijn coalitiegenoot FDP eruit gegooid, moeten autofabrieken sluiten en stromen er ongehinderd tienduizenden gelukzoekers uit zandbaklanden in het land.
Het is een open deur intrappen te stellen dat de verstandhouding tussen de Amerikaanse ambassadeur in Boedapest en Hongaars premier Orban niet bepaald hartelijk verloopt. Nu Trump tot president herverkozen werd, kon David Pressman het niet laten nogmaals de premier van het land, waar hij de VSA vertegenwoordigt, te schofferen.
Dat Pressman de Hongaarse premier wel rauw kan lusten, zal ook wel iets te maken hebben met zijn seksuele geaardheid… die in Orbans Hongarije geduld maar niet graag gezien wordt. Moeten we er nog bij vermelden dat de man joods is, dat hij zijn jeugd doorbracht in de alles-mag-alles-kan staat Californië?
Amerika werd door de blanke man uit Europa veroverd. Blanke mannen met hun gezinnen koloniseerden het gebied dat we nu de VSA noemen. De “founding fathers” (oprichters) gingen ervan uit dat alles zo zou blijven. De zwarte slaven telden niet als burgers van het land. En de Indianen al helemaal niet. De blanke mannen en hun families kwamen bijna allemaal uit G.B. en uit Noord-Europa. Met de Italianen werd het al moeilijk. Bovendien waren ze katholiek, bijgevolg onder het bevel van de paus. Dàt mocht echter niet; immers in Amerika heerste vrijheid.
Van pausen, koningen, keizers, tsaren en consoorten hielden de Amerikanen niet. De Grondwet van 1787 was een revolutionaire daad. Vrijheid boven alles. Dat ging in de rest van de wereld rond als een lopend vuurtje. Meer en meer mensen wilden naar Amerika komen.
In 1798 schreven de Amerikanen in een immigratiewet wie ze graag erbij wilden hebben. Men wou deftige, blanke protestanten. Ze moesten een goed karakter hebben („show good character“)en trouw zweren aan de grondwet.
Er volgden meer immigratiewetten, die nu echter telkens uitdrukkelijk vaststelden wie geen toegang kreeg. De 1882-wet verbood Chinesen de toegang tot het grondgebied en bovendien – voor alle duidelijkheid – verbood de wet Chinesen de US-nationaliteit te verlenen. De 1924-immigratiewet was een laatste poging de dominantie van blanke, protestantse mannen in de VSA te behouden. Het was te laat. En vandaag?
Intussen is Amerika door buitenlanders vanuit heel de wereld overspoeld. Het land heeft met de instelling van de “founding fathers” niet veel gelijkenis meer. Steeds minder buitenlanders zijn bereid zich in het land te integreren. Deze zijn er slechts in geïnteresseerd in Amerika te leven en de voordelen, die de staat hen verschaft, te genieten. De homogeniteit, die ooit de ruggengraat van het land was, bestaat niet meer. Fracties met verschillende – zelfs tegenstrijdige belangen – verscheuren het land. De andersdenkende is nu een vijand. Terwijl men vroeger met de andersdenkende tot een compromis kon komen. Ze zijn tenslotte allemaal Amerikanen, toch?
De joden in Amerika
Men kan Amerika niet begrijpen zonder zich te verdiepen in de joden. Er waren twee immigratiegolven van joden in Amerika. De eerste begon in het begin van de 19de eeuw en duurde tot kort na de revolutie van 1848 in Europa. Deze joden waren bijna allemaal afkomstig uit Duitsland. De namen zijn tot op heden bekend: Rothschild, Goldman Sachs, Kuhn Loeb, Lehman Brothers, J. & W. Seligman & Co., Warburg and Schiff en talrijke andere. Deze Duitse joden integreerden zich goed in Amerika, ondanks de discriminatie die ze ook het zgn. “land der vrijheid” mochten ervaren. En ze waren bijzonder succesrijk.
De twee immigratiegolf van joden naar Amerika gebeurde op het einde van de 19de eeuw / het begin van de 20ste eeuw. Deze joden kwamen bijna allemaal uit Oost-Europa (vooral uit Rusland). Tussen 1881 en 1912 vestigden zich meer dan 2,5 miljoen in enkele steden, hoewel geprobeerd werd hen als boeren op het platteland te verdelen. Dit plan mislukte. En zo gebeurde het dan dat steden zoals New York, Chicago, Miami, Los Angeles snel een zeer grote joodse bevolking telden. New York heeft vandaag nog de grootste joodse gemeenschap ter wereld, i.e. bijna 1 miljoen.
Tijdens de tweede immigratiegolf der joden ontstond de organisdatie der zionisten, die een staat Israël nastreefden. Deze fanatici slaagden erin de grootste religieuze groepering der christenen in Amerika, de evangelische christenen, (ca. 25% der bevolking) voor hun kar te spannen. Een groot gedeelte der traditionele joden waren tegen de zionisten, die zich van in het begin in de politiek begonnen te bemoeien en een grote machtsbasis opbouwden. Vandaag vormen zij (AIPAC) het grootste en sterkste machtsblok in Amerika! Zonder de zionisten in Amerika hebben ze als politici quasi geen kans.
In het algemeen kan men stellen dat de joden bijzonder succesrijk waren en zijn in de VSA. Ze controleren de banken, hebben een buitenmate invloed op digitale industrieën, op de media, op Hollywood, op de amusementssector in het algemeen, op de universiteiten, op justitie (… de meeste advocaten zijn joden) en vanzelfsprekend ook op de regering hoewel de joden in Amerika (7,5 miljoen) niet meer dan 2,4% van de totale bevolking uitmaken. Ca. 30% van Bidens kabinet zijn joden.
Waarmee we tot het punt terugkeren: het Amerika van 2024 heeft nog amper gelijkenis met het Amerika van 1776 of de voorstelling van Amerika van 1776.
De Song dynastie (960-1279) was de cultureel belangrijkste periode van de latere Chinese geschiedenis. Waarom? Wel, de eerste Song keizer, een man genaamd Taizu, verenigde China en nodigde vervolgens zijn generalen uit op een banket om de gebeurtenis te vieren. De generalen waren geen beetje verwonderd toen de brave Taizu hen verklaarde dat pas dan echte vrede in het land zou heersen, als hij ze allemaal zou ontslagen hebben.
Zijn voorstel luidde: keer allemaal terug naar jullie gezin en geniet van het leven. Ik zal ervoor zorgen dat jullie rijkelijk zullen beloond worden om in welstand te kunnen leven.
Is dat niet raar? De Chinese geschiedenisboeken zeggen ons dat alle generalen het aanbod aannamen. Allemaal. En zo kwam China onder een burgerheerschappij. Het land fleurde op, de welstand nam toe, geen enkel land ter wereld kon cultureel aan China tippen. Het was alsof China zich op een andere planeet bevond. Geen wonder dat Marco Polo tijdens zijn verblijf in China grote ogen trok en later, na zijn terugkeer, moeilijkheden ervaarde om de mensen in Europa ervan te overtuigen dat hij niet gek geworden was en dat hij wel degelijk, alles waarover hij berichtte, wel degelijk in China gezien had.
De Amerikaanse droom
Dit Chinese wonder, ca. 1000 jaar voor de huidige tijdrekening, had zich ook kunnen afspelen in Amerika. De geschiedenis schonk de Amerikanen meermaals gelegenheid hiertoe:
Nadat Amerika zijn onafhankelijkheid bereikt had, nadat Amerika gewonnen had tegen de Britten (1812 – 1815), nadat Amerika zijn burgeroorlog van 1861 tot 1865 achter zich had gelaten, nadat Amerika in het jaar 1890 de verovering van het Westen afgesloten had en alle koppige Indianen had dood geschoten, dan had Amerika opgelucht kunnen ademen en de beslissing genomen hebben al zijn generalen naar huis te sturen. Niemand op heel de wereld zou op het domme idee gekomen zijn Amerika aan te vallen.
Echter… In het jaar 1898 al legde Amerika beslag op de landen Cuba, Guam, Puerto Rico, de Filipijnen en Hawaï. In één enkel jaar. Amerika draaide dol. En heeft zich sindsdien niet meer gekalmeerd.
De volgende gelegenheid voor een eeuwige vrede kwam op het einde van WOI (1918) toen de Amerikanen, als énige echte overwinnaars, de wereld en zichzelf vrede hadden kunnen opdringen. Maar de Vrede van Versailles was slechts een opstapje naar een volgende oorlog.
En daarmee komen we bij het jaar 1945. Amerika heerste over de wereld maar kon zich nog niet overtuigen deze wereld de eeuwige vrede te schenken. Communisme was naar verluidt het probleem. Tja.
Uiteindelijk had Amerika in het jaar 1990 ook deze vredeshorde – het communisme – genomen en daarmee voor zichzelf het laatste excuus uit de weg geruimd. Vrede nu?
U kent de rest van de geschiedenis. De Amerikanen bewapenen zich steeds meer omdat ze verder de wereld willen beheersen en uitbuiten. Bovendien was heel de industrie, die op de een of andere manier met het leger en met veiligheid te doen had, de belangrijkste werkgever in het land. Vooral echter: uitermate winstgevend. De kans dat de Amerikanen over de goede Taizu van pakweg 1000 jaar geleden zouden lezen, vervluchtigde snel. Vooral dan om de goede reden – wie denkt daar nu aan? – omdat steeds meer Amerikanen steeds minder willen lezen. Maar het is nog erger, veel erger: steeds minder Amerikanen kunnen zelfs niet meer lezen.
Wordt vervolgd
Lees ook een vorige bijdrage over hetzelfde thema:
Quasi in elke geleding, in elke partij, in elke politieke formatie, in elke krant, bij elke TV-zender of andere media, bij elk overheidsorgaan, bij elke financiële machthebber… houden joden de touwtjes in handen: zichtbaar of onzichtbaar.
Zoals de presidentskandidaten Trump of Harris: beide hebben hechte familie- en financiële relaties met joden. U herinnert zich toch nog dat Israël een dorp in de door Israël bezette Syrische Golanhoogte naar Trump noemde? U weet toch dat – mocht Kamala Harris tot presidente der VSA verkozen worden, dat dan haar joodse halve trouwboek een niet onaanzienlijke stem, resp. invloed in de politieke besluitvorming kan (… zal?) hebben?
Kamala Harris’ campagneploeg laat uitschijnen dat ze stemmen zullen blijven tellen dat Kamala Harris tot winnares der presidentsverkiezingen uitgeroepen wordt.
… Zelfs nadat Donald Trump zich tot winnaar verklaard heeft.
Vice President Kamala Harris‘s presidential campaign is implying they will attempt to force key counties in battleground states to keep counting votes until they attain victory. In a recent press call, a senior Harris campaign official emphasized Democrats would work to ensure they hit their ballot marks in certain localities even if President Donald J. Trump declares victory on election night. show more
Groene partijen menen dat ze de wereld naar hun hand moeten (kunnen) zetten. De EU-Groenen in het EU-parlement vinden dat hun politieke reikwijdte zich niet alleen tot de EU mag beperken. Nu willen ze hun “invloed” ook nog tot de Amerikaanse presidentsverkiezingen uitbreiden. Ze “sluiten zich aan” bij de oproep der Democraten, die eisen dat Jill Stein haar kandidatuur opgeeft en Kamala Harris haar steun toezegt.
De EU-Groenen vergeten even gemakshalve dat dit als buitenlandse inmenging beoordeeld wordt. Bovendien kàn dit niet zomaar: Jill Steins naam staat immers op de kieslijst der presidentskandidaten vermeld – ook als ze zou willen kàn dit technisch niet meer uitgevoerd worden. En dan nog dit: de Amerikaanse Groenen werden een tijdje geleden uit de globale netwerk der Groene Partijen uitgesloten... hoofdzakelijk wegens fundamentele meningsverschillen vooral in de Rusland/Oekraïne benadering.
Men verwacht dat Jill Stein ca. 1% der kiezers zou kunnen overtuigen: stemmen die Kamala Harris in de kantje-boordje-staten (zgn. swing states) goed van pas zouden komen. Om die reden hebben de Democraten een negatieve campagne tégen Jill Stein – de derde partij – gelanceerd.
