Een dame, die een kledingzaak uitbaat in Salzburg, heeft er uiteindelijk niets anders op gevonden dan bij de ingang “omgangsregels” in haar zaak duidelijk te maken. Ze stelt dat menig buitenlandse toerist zich gedraagt zoals thuis, in de bazaar (souk)…
Ook in horecazaken zijn goede manieren dikwijls zoek. De pizzeria-uitbater stelt vast dat vooral Arabieren wellevendheid (nog) niet onder de knie hebben… of thuis gelaten hebben: “Ze doen alsof heel de wereld hen toebehoort…”
Goede vrienden,
Het zware verkeersongeval van maandagavond vorige week in Homs, waarover we al een uitvoerig verslag gaven, zal nog lang ons leven bepalen.
We bezochten de families van de overleden agent, die nu nog behoeftiger zijn geworden. We gaven hen enige ondersteuning. (Nvdr: zie bruggetje naar uitvoerig verslag mét foto’s onderaan)
Onze drie zwaar gewonden hadden we graag bij ons, maar wegens de noodzakelijke intensieve medische verzorging, dienen ze nog een tijd in het hospitaal van Qara te blijven. De kleine Elie, die juist achteraan zat waar de trucker in volle vaart op ons inreed, werd op slag naar de voorste rij gepromoveerd. Hoe het ventje in leven gebleven is en slechts zijn twee beentjes gebroken heeft, is een wonder. Nu heeft hij al een brede glimlach, hij speelt en lacht. Onze Venezolaan, die achteraan naast hem zat, is er wellicht nog het ergst aan toe en moet voorlopig nog plat blijven liggen en zijn linkerbeen laten rusten. Onze Fransman en trouwe herder van de schapen, nu met een zwaargewonde linkerarm, heeft ook meestal al een brede glimlach.
Onze 16-jarige Jaak-Firaz heeft mogelijk het minste overgehouden van het ongeval en is oersterk. Hij merkte niets van de zware inslag, noch van de 180 graden die de bus rondtilde, noch van de bus die om zijn linkerzij omkantelde. Na het ongeluk hebben ze hem wakker gemaakt uit zijn diepe slaap. In de grote kamer bij onze twee confraters in het ziekenhuis heeft hij het derde bed ingenomen om ’s nachts of overdag de verpleging te helpen wanneer een van de twee zwaar gewonden een aanval van pijn krijgt en even in een andere houding moet gelegd worden. Hij kan veel nuttige diensten bewijzen. Voor de rest doet hij gewoon als voorheen: met de kleine Elie spelletjes spelen. En onze Libanees met de verschoven, gekneusde, gebroken ribben is bij ons en wordt hier verzorgd. Verder blijkt dat een van onze medezusters nog aan haar zal been geopereerd zal moeten worden.
Het monastieke en liturgische leven in de gemeenschap stond voorlopig op nul. Zondag hebben we voor het eerst samen de eucharistie gevierd, voorgegaan door cfr Jean en heel stil door mij geassisteerd. Woensdagavond hebben we een uur stille, vrije aanbidding gehouden bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament. Woensdag ging ik ’s middags voor het eerst voor in de lauden. Halverwege bracht cfr Jean mijn nieuwe bril.
’s Avonds kwam een groep van een 30-tal christenen (gehandicapten van de Arkgemeenschap van Jean Vanier) uit Qousseir, waar we niet meer op gerekend hadden. Twee uur vooraf bevestigden ze hun komst. Het conciërge-gezin zorgt normaal dat de nieuwbouw klaar is. Nu is de moeder echter bij haar kleine Elie in het ziekenhuis. Met alle (half-)beschikbare krachten hebben we de nieuwbouw in sneltempo gepoetst en in orde gebracht. Donderdagavond waren we aanwezig bij hun ontspanningsavond. Wat een spontane vreugde!
De jonge oogarts in Qara, moeder van twee kinderen en haar man, huisarts, zijn sinds lang goede vrienden van de gemeenschap. Noch hij, noch zij wil ooit enige financiële vergoeding van iemand van ons. Ze heeft driemaal een lang onderzoek gewijd aan mijn (enig ‘goed’) oog, waarmee blijkbaar allerlei complicaties verbonden zijn. Ze werd er bijna moedeloos van omdat ze geen goede oplossing vond. Dinsdag, bij het derde onderzoek, was dat plots wel het geval, tot haar en mijn vreugde. Met de bril, die ik woensdag kreeg, zie ik nog iets beter dan vroeger, hoewel mijn oog minder geworden is.
Elisar, een ongehuwde vrouw die zorg draagt voor haar oude, zieke moeder in Damascus neemt al vele jaren al onze administratieve en andere beslommeringen ter harte: verlenging van onze verblijfsvergunning, noodzakelijke stempels, visa-aanvraag voor onze gasten… Zij meldt nu dat ze in de stad een scherm gevonden heeft als een vergrootglas, waaronder ik een boek kan lezen of dat ik voor mijn computerscherm kan zetten. Over een schat van een vrouw gesproken!
Lees verder
Wie geeft de opdracht tot censuur op sociale media?
Ze noemen het de hoeder van de democratie, de verdediger van onze vrijheden. Het liberalisme presenteert zich als het bastion van openheid en progressie. Maar achter dit glanzende masker schuilt een verontrustende realiteit.
Mark Zuckerberg, de CEO van Facebook, onthulde onlangs hoe de Amerikaanse overheid tijdens de coronapandemie druk uitoefende op sociale mediaplatforms om berichten te verwijderen die niet strookten met de officiële lijn van het regime. Berichten over het virus, berichten over Hunter Biden — allemaal moesten ze verdwijnen. Dit is geen samenzweringstheorie, dit is geen wilde speculatie; dit is harde realiteit.
Wat in de Verenigde Staten mogelijk is, is dat ook bij ons denkbaar? De geschiedenis toont aan dat wanneer regeringen de macht dreigen te verliezen, ze hun toevlucht nemen tot de controle van informatiestromen.
In België is Vlaams Belang, de grootste oppositiepartij, al jaren het doelwit van dergelijke censuurpraktijken. Of het nu gaat om openlijke censuur, waarbij berichten worden verwijderd, of subtielere vormen zoals ‘schaduwbannen’ waarbij berichten wel worden geplaatst maar amper worden gezien, het patroon is duidelijk. Dit zijn geen op zichzelf staande incidenten. Dit is een systematische poging om politieke tegenstanders te onderdrukken en de macht te behouden. Dit is hoe een regime zichzelf beschermt tegen het volk.
De uitspraak van het Hof van Beroep in Gent, waarbij Facebook werd veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding voor het opleggen van een schaduwban aan mijn pagina, bewijst dat deze praktijken meer zijn dan speculatie; ze zijn een bewezen feit. Het bestaan van zulke censuurpraktijken werd jarenlang ontkend, maar nu is het duidelijk: Big Tech kan verkiezingen beïnvloeden door bepaalde meningen te promoten en andere te verbergen.
Net zoals in de Verenigde Staten, waar Facebook handelde op bevel van de regering-Biden, moeten we ons afvragen of er in België ook sprake is van politieke inmenging. Zijn er contacten tussen de Belgische regering en socialemediabedrijven? Wordt er druk uitgeoefend om bepaalde inhoud te verwijderen of te verbergen? Vooruit wou begin dit jaar nog politieke advertenties verbieden.[1] Het lijkt erop dat de huidige machthebbers koste wat kost hun positie willen behouden, zelfs als dat betekent dat ze zich moeten verlagen tot het manipuleren van de informatiestroom naar de burger.
Ook de Europese Unie speelt hier een sleutelrol. Met de Digital Services Act (DSA) hebben ze een nieuw wapen in handen om de vrije meningsuiting te knevelen. Die Digital Services Act (DSA) is namelijk wetgeving van de Europese Unie die erop gericht is om digitale platforms, zoals sociale media en marktplaatsen, verantwoordelijk te maken voor de content die op hun platforms wordt geplaatst, met als doel het ‘verbeteren van de online veiligheid en transparantie’. De wet verplicht platforms om illegale inhoud snel te verwijderen en misleidende informatie tegen te gaan.
Thierry Breton, Europees Commissaris voor de Interne Markt, heeft sociale mediabedrijven herhaaldelijk opgeroepen om strenger op te treden tegen zogenaamde “desinformatie” en “schadelijke inhoud.” Maar wie bepaalt wat desinformatie is? Wie bepaalt wat schadelijk is? Niet het volk, maar de bureaucraten in Brussel. Ze willen een internet waarin alleen hun waarheid de waarheid is. Ze willen een democratie waarin vrijheid betekent: het recht om te zwijgen. De houding van Breton laat zien hoe de EU bereid is om met harde hand te reguleren en te controleren wat wel en niet gezegd mag worden op het internet. Dit is niets minder dan een gecoördineerde poging om de vrije meningsuiting in te perken en politieke oppositie te onderdrukken.
Dit alles toont de ware aard van het liberalisme: een systeem dat de controle wil behouden door middel van censuur en manipulatie. Dit is geen toeval; het is een bewuste strategie om de macht te behouden en oppositie te verzwakken. Het liberalisme van vandaag, zoals uitgevoerd door bepaalde regeringen en hun bondgenoten bij Big Tech, kan zonder overdrijving als totalitair worden bestempeld. Geen democratie, maar technocratie. Big Tech heeft de macht om onze gedachten te sturen, onze meningen te manipuleren. Ze beslissen wie gehoord wordt en wie in de schaduw moet blijven. En dit alles onder het mom van vrijheid en vooruitgang. Dit is niets minder dan techno-fascisme.
Hiertegenover staat het nationalisme, dat vrijheid en burgerlijke rechten verdedigt. Nationalisme pleit voor een transparante, open samenleving waar de belangen van de eigen bevolking centraal staan en waar iedereen het recht heeft om zijn of haar mening vrijelijk te uiten, zonder angst voor censuur. In een nationalistische visie is vrije meningsuiting een fundamenteel burgerrecht dat niet mag worden aangetast door politieke machthebbers of door grote technologiebedrijven die handelen in hun belang.
Het is daarom essentieel dat we ons bewust worden van de gevaren van de huidige ontwikkelingen en in actie komen om onze democratische rechten te beschermen. De vraag is niet of censuur plaatsvindt, maar hoe diep het gaat en hoeveel invloed de overheid werkelijk heeft op deze processen. De strijd voor vrijheid en burgerlijke rechten gaat door, en het is aan ons allen om ervoor te zorgen dat we deze rechten verdedigen tegen de steeds groter wordende dreiging van overheids- en Big Tech-censuur.
Nationalisme biedt hier een antwoord: het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting en het verzekeren dat de macht in handen blijft van het volk, niet van een selecte groep machthebbers die hun positie koste wat kost willen behouden.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang
Eigenlijk loopt iedereen, die de poco oekazes niet gehoorzaamt, het zelfde risico als Pavel Durov.
Tucker Carlson schreef op X (het vroegere Twitter) dat Durov in Frankrijk gearresteerd werd omdat hij weigert, volgens de bevelen van regeringen en geheime diensten, “de waarheid” te censureren:
“Dit westerse land, een bondgenoot van Bidens regering en een actieve NAVO-lidstaat, heeft hem gearresteerd.”
Carlson merkte op dat Durov een “levende waarschuwing” is voor elke eigenaar van een platform, die weigert “de waarheid te censureren” als regeringen en geheime diensten dit eisen en voegde er nog aan toe:
“De duisternis daalt snel neer op de vroegere vrije wereld.”
Kim Dotcom, oprichter van het downloadnetwerk Megaupload, scheef op X, dat er een toegenomen aanval op de vrije meningsuiting gebeurd is:
“De aanval tegen de vrije meningsuiting neemt toe. Telegram-oprichter in Frankrijk gearresteerd. Westerse geheime diensten eisen toegang tot privé berichten van Telegram-gebruikers.”
Elon Musk schreef op X, dat mensen in Europa binnenkort zullen geëxecuteerd worden omdat ze een of ander bericht met een grap op een sociaal netwerk geliked hebben.” (Nvdr: een goedkeurend duimpje als reactie op een bericht):
“Mijn mening: we schrijven anno 2030; in Europa wordt men voor het liken van een meme geëxecuteerd.”
Juist. Dries Van Langenhove is daarvan bij ons reeds het slachtoffer geworden. Hij werd weliswaar niet fysisch geëxecuteerd maar wel politiek uitgeschakeld én financieel gestraft met alle gevolgen van dien voor zijn persoonlijk leven.
Lauwe reacties op arrestatie Pavel Durov van Telegram – Doorbraak.be
Intussen gaf Mark Zuckerberg (Meta, voormalig Facebook) toe dat hij aan het handje van Bidens regering liep tijdens de coronacrisis. M.a.w. dat er slechts één kant van het verhaal mocht gepubliceerd worden. Vrije meningsuiting aan de VSA-leiband.
… en Edith Piafs “Non, je ne regrette rien”