“Van helemaal onderaan, de lijstduwersplaats voor N-VA Limburg, raakte gewezen Vlaams Parlementsvoorzitter Jan Peumans (°1951) met 22.165 voorkeurstemmen toch verkozen voor dat Vlaams Parlement. Hij had al afscheid genomen van de politiek en stond naar eigen zeggen op de lijst louter als steun voor gouwgenote Zuhal Demir, en om stemmen van het Vlaams Belang weg te kapen.
Kort na zijn verkiezing deelde de nestor van de N-VA-top mee dat hij niet zou zetelen, en zijn plaats zou afstaan aan eerste opvolger Andy Pieters. Om familiale redenen, deelt hij in Het Belang van Limburg mee: de vrouw ziet het niet zitten. En omdat hij een doctoraat over de Volksunie in Limburg voorbereidt bij Bruno De Wever. Maar vooral, en dat is het meest controversiële aspect van zijn motivatie: omdat iemand als Annick De Ridder, behorend tot de rechts-liberale vleugel van de partij, aan de Vlaamse onderhandelingstafel zit, en meer dan waarschijnlijk een ministerpost krijgt. En daar heeft Jan weinig affiniteit mee…”
Meteen vielen op de sociale media zware woorden als ‘vaandelvlucht’ en ‘kiezersbedrog’. Is dat zo? Of mag/moet een politicus te allen tijde zijn persoonlijk engagement bewaken, in weerwil van de partijdiscipline?
Op 13 juni was er de G7-top in Italië. Gastvrouw Meloni wierp Macron een boze blik toe bij de aankomst. Zie de clip die de wereld rondging:
Het gaat daarbij niet alleen over abortus. Macron wou het abortusrecht als grondrecht in Europese verdragen laten opnemen. Dat zinde Meloni en vele anderen niet. Maar er is meer.
De stoet Davos-figuranten
Macron is een Davos-figuur zoals bijna alle NAVO- en EU-topfunctionarissen: Von der Leyen, Rutte, de toekomstige EU-topdiplomaat Kaja Kallas. Allen hebben ze ooit de Young Global Leader bij Klaus Schwab gevolgd. Davos of het WEF zijn de oude Europese elites met banden in de VS. Zo is er Davos-figuur Larry Fink van Black Rock, de grootste investeringsmaatschappij ter wereld. Die beheert meer geld dan het BNP van de meeste landen bedraagt. In de VS boert het Davos-netwerk al jaren achteruit… Zie de steun van ondernemers en topbankiers voor outsider Trump.
Larry Fink hielp de ex-bankier Macron te lanceren. Hij had een oog op de Franse pensioenfondsen. Als dank verkocht minister Macron in 2014 Frans kroonjuweel Alstom aan de Amerikanen. Dezelfde Larry Fink is in het Elysée geweest de week voor Macron het parlement ontbond (10 juni). Moest Macron met Fink het draaiboek doornemen? Zie een financiële chroniqueur op een gekende podcast:
Meloni, de atlantist
Meloni ziet zichzelf als een atlantist eerder dan als een Davos-figurant. Italië heeft sinds de Tweede Wereldoorlog nauwe banden met de VS: migratie, Vaticaan en witwassen. Binnen de toegestane marges voert ze echter een verstandige buitenlandse politiek, ze steunt Oekraïne – je kunt in de EU-NAVO niet anders – maar sluit rechtstreekse Italiaanse interventie uit. Ze sloot een voordelig gasakkoord met Libië. Italië wordt de verdeler voor Zuidwest-Europa en in die zin heeft ze de Afrikaanse voordeur voor Frankrijk gesloten.
Je moet het maar meemaken. In een paar jaar tijd is Frankrijk in Afrika buitengegooid en dat niet alleen door de Russen… Gedaan Afrikaanse gasdeals en uranium tegen een voordelige prijs (de omrekening “franc CFA”). Zonder goedkoop uranium valt de hele EU-energieomschakeling in duigen. Van wind en zon alleen kunnen we niet leven…
Macron, oorlogsleider
Een Indische kijk op Macron als oorlogsleider:
Macron vindt zichzelf opnieuw uit als oorlogspresident. Het is de laatste troef die Frankrijk heeft. Het heeft zijn industrie goeddeels kwijtgespeeld, heeft een slepend handelstekort. Duitsland heeft nog altijd een vrij groot overschot ondanks de slechte economische cijfers. Maar Frankrijk heeft een eigen atoomwapen en een leger dat tot voor kort nog postkoloniale expedities tegen “terroristen” uitvoerde. Lukt een West-Europese interventie in Oekraïne onder Franse leiding niet, dan hoopt hij nog altijd dat de Amerikaanse troepen tussenkomen.
Meloni beseft dat dat laatste niet zal gebeuren. De NAVO-EU-landen zullen zelf de kastanjes uit het vuur moeten halen. Decennia lang zullen ze voor de militaire, financiële en economische gevolgen opdraaien.
In november 2024 wil de Amerikaanse staat Arizona een referendum organiseren over migratie. Deze beslissing kwam er na maandenlange discussies en spanningen tussen de gouverneur van Arizona en de wetgevende machten. Het is de bedoeling dat in het referendum een aantal maatregelen wordt voorgesteld om de migratiewetten van de Amerikaanse staat aan te scherpen. De voorstanders van dit initiatief, meestal leden van de Republikeinse partij, vinden restricties nodig om de veiligheid aan de grenzen te versterken en vooral het aantal illegale migranten te beperken.
Het is duidelijk dat steeds meer inwoners van Arizona (grenzend aan Mexico) vinden dat illegale migratie een bedreiging vormt voor de veiligheid en de economie. Mensenrechtenorganisaties en (sommige) politici van de Democraten waarschuwen ervoor dat dit referendum de mensenrechten zou kunnen schenden. Zij blijven migratie (ook illegale) beschouwen als een economische en culturele troef voor de staat. Een verharding van de toelatingsvoorwaarden zou de diversiteit kunnen schaden.
Referendum Arizona zal het nationaal Amerikaans debat over migratie aanzwengelen
In het referendum zal men heel specifieke maatregelen vinden, zoals strengere controle op de antecedenten van migratie-arbeiders, een uitbreiding van de bevoegdheid van de veiligheidsdiensten en politiediensten om migranten die illegaal in het land verblijven, te arresteren en uit te zetten. De tekst zou momenteel worden gefinaliseerd en wordt binnenkort aan de kiezers in Arizona voorgelegd.
Dit referendum in Arizona zou wel eens een bepalend element kunnen worden in het nationale debat over migratiebeleid. De resultaten van het referendum zullen niet enkel met argusogen worden gevolgd in deze Amerikaanse zuidelijke deelstaat, maar in gans de Verenigde Staten. In Frankrijk bijvoorbeeld gaan al jaren stemmen op om een nationaal referendum over migratie te organiseren, maar tot hiertoe werd nooit op die vraag ingegaan. Nochtans lijkt het wel nuttig om op een onafhankelijke, rustige en analyserende manier te peilen naar de mening van de Europeaan, toch?
Het Israëlische leger plant een nieuwe eenheid die uitsluitend bestaat uit religieuze vrouwen. Dit om de naleving van de Joodse wet te vergemakkelijken en de kuisheid der vrouwelijke soldaten te beschermen..
Dit jaar willen de Israëlische strijdkrachten een grenswachteenheid oprichten die uitsluitend bestemd is voor religieuze vrouwen. Steeds meer joodse jonge vrouwen willen naar verluidt hun land in gevechtseenheden dienen.
Veel Israëlische vrouwen nemen na hun schooltijd en vooraleer aan hun militaire dienstplicht te beginnen deel aan een thora-cursus. Daar maakten zij duidelijk dat zij tijdens hun militaire dienst de voorkeur zouden geven aan een geslachtsgescheiden eenheid. Vrouwen moeten immers, ook tijdens hun dienstplicht, de kuisheidswetten kunnen volgen.
Het nieuwe initiatief zal deel uitmaken van het veldverkennerscorps en zal worden opgericht met de hulp van het militaire rabbinaat en religieuze adviseurs. De krant “Makor Rischon” meldt dat dit jaar reeds 3.500 gelovige joodse vrouwen zich hebben gemeld voor militaire dienst; 1/10 zelfs voor gevechtseenheden. Samen met mannelijke soldaten zou een probleem worden voor deze vrouwen, m.a.w. onverenigbaar met hun geloof. De militaire mobilisatie in augustus wil een kader bieden met spirituele ondersteuning en leiding aan geïnteresseerde vrouwen.
Vrouwen, die bij de Israëlische staat niet als religieus geregistreerd staan moeten militaire dienstplicht vervullen. Religieuze vrouwen daarentegen moeten zich niet bij het leger melden – zij kunnen ook burgerdienst vervullen.
Wij konden niet achterhalen hoe ver de aanvaarding van zgn. transvrouwen reikt in het leger. Officieel worden ze aanvaard volgens het geslacht dat ze aangeven.* Of het opperrabbinaat er ook zo over denkt?
Hysterische madammen met ontblote borsten dweilen de straat als signaal tegen “fascisten”. Het is blijkbaar hun manier van protest tegen de verkiezingsresultaten in Frankrijk. Last van het natte voorjaar?
Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan werden “Prides” gehouden, stoeten der onbeperkte geslachtenverscheidenheid. In Toronto loopt een naakte vent met een konijnenmasker en een bundel wortelen in een stoet om de regenbooggeslachten te vieren.
In San Francisco is naaktheid en seksuele suggestie blijkbaar troef. De twee vrouwelijke politie-agenten vinden dat het allemaal nog wel meevalt, zolang ze maar niet in het openbaar masturberen…
In New York wordt er een robbertje gevochten door half-uitgeklede feestviersters. In vergelijking met Toronto en San Francisco lijkt dit eerder braaf.
“De regels van internationale diplomatie zijn traag en ingewikkeld. Ik heb de president gevraagd of men niet omgekeerd kan te werk gaan en een snel staakt-het-vuren zou de vredesgesprekken kunnen bespoedigen. Een tijdgebonden staakt-het-vuren met de mogelijkheid de vredesonderhandelingen te bespoedigen: ik heb de mogelijkheden bestudeerd.”
Tijdens zijn bezoek aan Kiev op dinsdag vroeg premier Viktor Orban de Oekraïense president Volodymyr Zelensky om een tijdgebonden staakt-het-vuren te overwegen. De Hongaarse premier benadrukte dat zijn eerste reis na de overname van het EU-voorzitterschap hier was, omdat de kwestie van vrede niet alleen belangrijk is in Oekraïne, maar ook in Europa als geheel. Hij voegde eraan toe dat de oorlog die de Oekraïners nu ondergaan een grote impact heeft op de Europese veiligheid.
Zoals te verwachten zijn de EU-bollebozen en de poco media niet onder de indruk. We citeren bijgaande tekst van het BNR-beeldmateriaal:
Nu Hongarije dit half jaar voorzitter is van de Europese Unie drukt premier Viktor Orbán gelijk zijn stempel. Als ‘verzoener’ brengt hij een bezoek aan de Oekraïense president Volodymyr Zelensky in Kyiv. ‘Het is symboliek en machtsvertoon’, merkt Europaverslaggever Geert Jan Hahn op. Volgens Hahn staat het bezoek in het teken van het Hongaarse voorzitterschap van de Europese Unie. Vanuit die rol bepaalt Hongarije wat de belangrijkste agendapunten worden tot en met de jaarwisseling. Het bezoek van Orbán is ook opvallend in het licht van de vriendschap die de Hongaarse premier koestert met de Russische president Vladimir Poetin.
Tja. Naar verluidt werd er een familievergadering gehouden na het catastrofale debat met Trump. Deze familiebijeenkomst was al lang van tevoren gepland; had niets te maken met het debat. Biden is immers een familiemens en zijn grootste supporters zijn de gezinsleden. Kortom: zij willen niet dat hij afstand doet van zijn presidentskandidatuur. Integendeel, ze zullen alles in het werk stellen om de lieve Joe te steunen. Vooral zoonlief Hunter, die de beschermende hand van zijn papa maar al te goed kan gebruiken om uit het hotel met de houten lepel te blijven. Niet alleen zijn familie, maar ook Obama en andere omhooggevallen Democratische leiders willen dat Joe, die weet hoe hij “zijn job moet uitvoeren”, op post blijft. Er circuleren geruchten dat Obama III in de maak zou zijn. Niet met Obama – dat mag immers niet van de Grondwet – maar wel met zijn lieftallige echtgenote Michelle.
Wat de Bidenclan er ook van vindt is niet even belangrijk als dat wat de kiezers ervan vinden. Volgens de laatste opiniepeilingen, gepresenteerd in onderstaand beeldmateriaal, zou 72% van de geregistreerde kiezers Biden niet meer geschikt vinden “voor de job”. Voorafgaand aan het debat vond 35% de geestesgestelheid van Biden nog wel OK, na het debat 27%. En of hij voor het presidentschap moest gaan, vond 37% voor het debat het wel kunnen; echter na het debat zakte het enthousiasme op 28%.
En een andere peiling toont gelijkaardige cijfers, met daaraan toegevoegd de vraag of Biden een stap opzij moet zetten: En ja: 64% van het algemeen electoraat vindt dat hij zich beter thuis met vrouwtje Jill en de (klein)kinderen terugtrekt. Binnen zijn eigen partij, de Democraten, heeft bijna de helft dezelfde mening.
Kortom: 67% van de kiezers vinden Biden te oud. Of eerder: niet meer in staat het ambt van opperste krijgsheer en leider der exceptionele Verenigde Staten van Amerika uit te voeren.
Afsluitend – we blijven het ons afvragen – wat doet die man zich toch aan???
We spelen even de advocaat van de duivel: stel u nu even voor dat dergelijke peilingen over presidentsverkiezingen zouden gehouden worden in bv. Duitsland, Frankrijk, Rusland… of enig ander land. Het gebeurt in de VSA en de wereld kijkt ernaar. “Exceptional?” … “Indeed!”
