Politico meldt dat de EU-lidstaten minstens 215 miljoen covid-19-vaccinatiedosissen vernietigd hebben. Goed voor 4 miljard euro. Eigenlijk wilde men deze nog aan derde wereldlanden verpatsen maar deze gingen niet in op het aanbodwegens te weinig zieken.
De overproductie – in totaal 1.5 miljard dosissen – en overdreven EU-dadendrang – lees koopwoede van EU-akela Ursula von der Leyen – leidde tot een weg-ermee-belt verspreid over heel het Europees continent.
De EU-Commissie haastte zich toelatingen voor het gebruik uit te reiken vooraleer de klinische studies afgelopen waren. De akkoorden die Ursula von der Leyen per SMS afsloot met de bazen van de pharmabedrijven, vooral met Pfizer, werden niet publiek gemaakt. Mogen we eraan herinneren dat hierin ook beschreven werd dat de producenten niet verantwoordelijk gehouden werden voor eventuele bijwerkingen der vaccinaties. Ursula liet verstaan dat ze het bewuste SMS-verkeer niet kón bekend maken want ze waren ergens tussen hemel en de vaccinatie-aarde verloren gegaan…
EEN GESCHIEDENISWEETJE: NAPOLEON – DE MAN & DE MYTHE
Door de nieuwste film van Ridley Scot is de belangstelling voor Napoleon Bonaparte weer flink toegenomen. Zelden heeft een man zoveel indruk gemaakt op zijn tijdgenoten als deze Franse keizer. Hij werd in zowat heel Europa beschouwd als de belichaming van een nieuwe, revolutionaire wereldorde. Niet voor niets omschreef de grote Duitse filosoof Hegel hem als ‘de wereldgeest te paard’. Hij liet dan ook niemand onberoerd. Voor de enen was hij een onverbeterlijke tiran die miljoenen zonder verpinken de dood injoeg, de antichrist of de verrader van de Franse revolutie. Voor de anderen was hij net de schatbewaarder van diezelfde revolutie, de man die Europa bevrijdde van de laatste restanten van het Ancien Régime, die ons de Code Civil én vrijheid van religie schonk. Ook na de dramatische Ruslandveldtocht van 1812 en de verpletterende Franse nederlaag bij Waterloo bleven velen hem trouw en werd hij – nog bij leven – al een mythe.
Graag geef ik een aantal minder bekende feitjes uit z’n leven die de mythe Napoleon wat relativeren.
Hij was geen Fransman. Napoleon werd geboren op Corsica dat toen al enkele eeuwen door de stadstaat Genua werd bestuurd. Dit eiland kwam pas een jaar na zijn geboorte onder Frans gezag. Zijn vader Carlo Maria di Buonaparta was een jurist die zich aan de zijde van de Corsicaanse nationalist Pasquale Paoli had geschaard en met hem strijd had gevoerd tegen Genua en later de Fransen. Toen Napoleon naar Frankrijk werd gestuurd om daar naar de legeracademie te gaan, werd hij gepest vanwege zijn smeuïge Corsicaanse accent, dat hij nooit helemaal heeft kwijtgespeeld. Het was pas toen hij als net afgestudeerde artillerieofficier in Parijs belandde dat hij zijn naam veranderde van Napoléon di Buonoparte in het meer Frans klinkende Napoleon Bonaparte.
Hij was niet klein van stuk. In tegenstelling tot wat de legende wil was Napoleon geen klein opdondertje. Hij was met zijn 1 meter 69 groter dan de gemiddelde Europeaan in die periode. Dus hoe is deze mythe ontstaan? Het was hoofdzakelijk de schuld van Engelse propagandisten, die hem belachelijk klein afbeelden op spotprenten tijdens de Napoleontische oorlogen. De Britten vonden het heerlijk om hem Little Boney te noemen; een beeld dat nog werd versterkt omdat Napoleon de neiging had zichzelf te omringen met een keizerlijke garde waarvan de meeste leden minstens 1 meter 80 groot waren. Dit, in ons collectieve geheugen vastgeroeste maar compleet foutieve beeld van de ‘Kleine Napoleon’ heeft onze woordenschat evenwel verrijkt met het uit de psychologie afkomstige begrip ‘Napoleoncomplex’ waarbij kleine mannen hun gevoel van minderwaardigheid compenseren door hun ambitieus gedrag….
Hij schreef een romantisch kortverhaal. Napoleon was een man van vele talenten, dat staat buiten kijf maar weinigen weten echter dat hij zich ooit aan de Schone Letteren vergreep. In de herfst van 1795 liet de jonge en vooral ambitieuze generaal Buonoparte zijn eerste, ongelukkige liefdesrelatie met Désirée Clary – een dochter van een zijdekoopman – achter zich om zijn lot te tarten op het slagveld. Verscheurd door de tweestrijd tussen z’n hart en z’n verstand liet hij zich van zijn meest kwetsbare kant zien en schreef hij een negentien pagina’s tellende – en als we de historici mogen geloven erg autobiografische – novelle ‘Clisson et Eugénie’. Een romantische schets van een ‘volmaakte liefde, die wordt ontsierd door verraad maar veredeld door de oorlog’… Het werd pas na de dood van Napoléon gepubliceerd omdat het oorspronkelijke manuscript verdeeld was geraakt over diverse partijen. En Désiréé ? Zij huwde de Franse maarschalk Jean-Baptiste Bernadotte en eindigde op de troon van Zweden….
Hij kneep de katjes niet alleen in het donker. Napoleon was een notoire schuinsmarcheerder. Hoe turbulent zijn bestaan als veldheer ook mag geweest zijn, het was klein bier vergeleken met z’n liefdesleven. Als we sommige historici mogen geloven had hij 60 minnaressen, 2 huwelijken en 1 grote liefde doorleefd. Die grote liefde was zijn eerste echtgenote, de Creoolse Joséphine de Beauharnais, een lustige weduwe die in de barre tijden van de Franse revolutie passioneel op zoek was naar een man met een vast inkomen en een serieuze status. Beiden namen het niet al te nauw met hun huwelijksbeloften. Napoleon, versierde naargelang de jaren vorderden en Josephine geen zoon kon baren, dames aan de lopende band en deinsde er zelfs niet voor terug om de echtgenote van de bevriende koning van Beieren openlijk avances te maken tijdens een receptie.
Napoleon kneep de katjes niet alleen in het donker. Volgens zijn vertrouweling Louis Constant Wairy, had hij ook nog eens, wanneer hij in een goede bui was, de onhebbelijke gewoonte zijn goede vrienden amicaal in hun oor te knijpen. Hij stond er ook om bekend dames schalks in hun neus of in hun wangen te knijpen én in de kinnen van baby’s totdat de moeders het zat waren…
Hij was verzot op chocolade en reukwater. Napoleon was een zoetekauw. Een aantal tijdgenoten die hem van nabij kenden, noteerden in hun memoires hoe hij steevast een lading chocolade op zijn campagnes meenam om snel een energiestoot te krijgen tijdens de veldslagen. Hij was al even verzot op Eau de Cologne. Hij verbruikte, als we de contemporaine bronnen mogen geloven, iedere dag een flesje. Nadat hij de Duitse landen in de Rijnbond tot samenwerking met Frankrijk had verbonden werd er iedere maand speciaal voor hem vanuit Keulen een lading van dit verfrissende reukwater naar Parijs verzonden.
Hij was niet onder de indruk van Antwerpen. Napoleon bezocht onze gewesten driemaal. Bij zijn eerste bezoek aan de Scheldestad in juli 1803 liet hij zich ontvallen dat hij Antwerpen een troosteloze stad vond die hem, door de vuile straten, deed denken aan Afrika. Maar hij besefte ook als weinig anderen het strategisch belang van de metropool als het ‘pistool gericht op Engeland’. Hij breidde de haven gevoelig uit met twee dokken – het begin van de huidige wereldhaven – en op de keizerlijke scheepswerven werden tientallen oorlogsbodems gebouwd. Hij liet een aantal ruien overkappen en verbouwde bovendien de riante stadsvilla van de rijke koopman Van Susteren op de Meir tot een luxueus stadspaleis maar hij zou er nooit verblijven.
Zijn naam is wettelijk beschermd. Het is tot op de dag vandaag in Frankrijk bij wet verboden om een varken Napoleon te noemen…
Een illegaal wil men niet uitwijzen omdat hij “zich ter beschikking” moet houden*. Maar mensen die met een spandoek protesteren tegen de wansmakelijke uitingen van kinderseksualisering, voor die heeft justitie vier maanden cel uit de kast gehaald opdat ze niet meer “oproepen tot haat en geweld”.
Migrant kan niet worden uitgezet wegens gerechtelijke controle….
We zijn half september, in Charvieu-Chavagneux (Isère), een kleine Franse stad van 10.000 inwoners, waar ene Gérard Dézempte burgemeester is. Hij weigert op dat moment het huwelijk te voltrekken tussen één van zijn ingezetenen en een Algerijn. Deze laatste verblijft illegaal in het land, sinds zijn visum in 2019 was verlopen. Omdat de burgemeester vermoedt dat het om een schijnhuwelijk gaat, weigert hij het huwelijkte voltrekken. “Ik kwam tot de vaststelling dat hun huwelijksbeloften absoluut niet duidelijk waren”.
Burgemeester Dézempte, van wie de commerciële zender BFM TV vermoedt dat hij sympathie heeft voor de “ideeën van Eric Zemmour”, maakt het dossier – zoals voorzien is in de wet – aan de bevoegde autoriteiten over, de procureur van Viennes. Die laatste bevestigt de beslissing van de burgemeester. De Algerijn krijgt het bevel om het Franse grondgebied te verlaten. De burgemeester, misschien wat naïef: “Ik dacht werkelijk dat de zaak hiermee zou afgesloten zijn”.
Tot zijn grote verbazing verneemt de burgemeester echter dat het niet mogelijk is om de Algerijn terug te sturen want hij is het voorwerp van een gerechtelijke controle, waardoor hij het grondgebied niet mag verlaten. Waarop de cynische reactie van de burgemeester weerklinkt: “Als ik het goed begrepen heb, volstaat het dat iemand die zich niet op een legale manier in ons land ophoudt, een strafbaar feit pleegt en dus onder gerechtelijke controle komt, zodat de uitzetting niet kan worden uitgevoerd?” De burgemeester gaat hiermee door – voorlopig zonder reactie: “Ik heb de prefect van l’Isère gevat en de procureur van de Republiek zodat zij de noodzakelijke rechtzettingen doen. Stop dit laxisme en stop de onmacht.”
Of hoe de West-Europese administratie haar eigen onmacht organiseert.
Al jaren worden we overspoeld door migratie naar Europa. De feitelijke cijfers spreken boekdelen: in 2022 registreerde Europa maar liefst 962.160 asielaanvragen, wat een alarmerende stijging van 52.1% betekent ten opzichte van 2021. Meer dan de helft van deze aanvragen komt van mannen in de leeftijdscategorie van 18 tot 35 jaar, waarbij 51% als asielbedriegers kan worden bestempeld, gelukszoekers zonder recht op bescherming. Illegale grensoversteken bereikten in 2022 een zorgwekkend aantal van 330.000, het hoogste sinds 2016.
Wat is dan de oplossing volgens De Moor? Onder het Belgisch voorzitterschap van de Raad zal ook De Croo het EU-migratiepact misbruiken om een Europese landingsbaan te versieren. Het Migratiepact wordt door onze strot geramd: door steeds weer te herhalen dat dit een verstrenging inhoudt, hopen ze dat niemand merkt dat het in werkelijkheid om een versoepeling gaat. “Als je een leugen maar vaak genoeg herhaalt, wordt het vanzelf waarheid.”, denken de Belgische migratiefanaten.
Waarom zorgt dit EU-migratiepact niet voor minder asielzoekers? De beweringen van de Moor, zoals dat België 20.000 asielzoekers minder zou moeten opvangen, zijn leugens. In werkelijkheid beloont het pact illegale migratie met solidariteitsmaatregelen en dwingt het lidstaten om €20.000 per niet-opgenomen asielzoeker te betalen. Daarnaast worden landen gedwongen om asielzoekers op te nemen als er onvoldoende capaciteit is. Dit allemaal zonder enige bovengrens op het aantal asielzoekers. De bevolking van Afrika zal de komende decennia verdubbelen. De asielinstroom zal blijven toenemen, hoe bereidwillig de Moor ook denkt dat landen als Portugal zullen zijn.
Wat staat er dan wel in het Migratiepact? Het Migratiepact wil illegale migratie simpelweg vervangen naar legale migratie. Illegale migratie wordt irreguliere migratie, zo wordt het bestraffen eigenlijk onmogelijk gemaakt. Het opent de deur naar legale migratie en breidt de definitie van ‘gezinsleden’ uit. Leugendetectors worden verboden, evenals medische onderzoeken om de leeftijd vast te stellen. Lidstaten moeten legale migratie ‘promoten’, en culturele integratievereisten zijn niet toegestaan. Ook de introductie van “Talent Partnerships” als onderdeel van het pact heeft tot doel arbeidstekorten in de EU aan te vullen met niet-Europese arbeidskrachten. Over exact aantallen blijft de Commissie, zelfs na schriftelijke vragen, het antwoord schuldig. Het wordt immers moeilijker dit Pact door gewillige dienaars te laten verkopen als verstrenging, wanneer je zelf miljoenen legale migraties projecteert.
Is dit Europees Migratiepact dan een oplossing? Het Europees Migratiepact wordt gepresenteerd als oplossing. Dat is het ook. Het is de oplossing voor zij die op legale wijze Europa willen omvolken, met minimaal verzet. Het is de oplossing om miljoenen laaggeschoolde werkkrachten naar Europa te halen. Het is de oplossing om illegale migratie te legaliseren, zonder de instroom aan te pakken. Maar het is niet onze oplossing. Onze oplossing is een stop op migratie en een terugkeer van illegalen. Opvang in eigen regio, verlies van het recht op asiel voor illegalen, het koppelen van ontwikkelingshulp aan terugkeerafspraken, legalisatie van pushbacks en de vorming van Europese partnerschappen tegen migratie. Dat is ook de oplossing die een groot deel van de Vlamingen wil. En die oplossing zal er in 2024 komen, de leugens van Nicole de Moor ten spijt.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang, I & D fractie
Misschien moeten ze toch eens met elkaar gaan praten…
De beelden vervat in onderstaande video zijn echt. Circuleren al geruime tijd op sociale media. Worden echter in het westen totaal genegeerd. De aangehaalde feiten zijn ook echt. Werden herhaaldelijk in de loop der jaren – voor wie ze wou horen en lezen – openbaar gemaakt. U kan de publicaties over de Minsk-akkoorden onderaan nalezen.
De Duitse rood-groene-streepje blauwe regering wordt met de dag minder populair. Niet moeilijk met de Grüne dictators die Duitsland naar de economische afgrond leiden. Volgens de recentste INSA peiling zou de federale Bundesregering slechts nog op 32% der kiezers kunnen rekenen. En gaat daarmee gelijk op met de Union (CDU & CSU). De zgn. “rechtsextreme” AfD stijgt intussen verder naar 23%. En aan de andere kant van het firmament zou Die Linke met 4% onder de kiesdrempel blijven.
Duimen maar dat de Union met de AfD Duitsland terug op het recht(s)e pad brengt.
De Oekraïense generale staf heeft beslist hun militaire strategie bij te stellen en pogingen om nieuwe gebieden van het Russische leger terug te veroveren voorlopig op te schorten, aldus Bild Zeitung die zich beroept op eigen bronnen.
Het nieuwe hoofddoel zou eruit bestaan de tegenstander zo veel mogelijk te verzwakken. De hoogste prioriteit voor Oekraïne, zo stelt Bild, is “zelfs niet meer de verdediging van de huidige frontlinie, maar wel de uitschakeling van liefst talrijke Russische soldaten zonder dat er noemenswaardige verliezen aan Oekraïense kant te noteren zijn.”
“Ons streven is een liefst positieve verhouding van de verliezen te bereiken. Bij een verhouding van 10 tegen 1 ten gunste van ons zullen we de verdediging voortzetten; bij een verhouding van 1 tegen 1 zullen we ons terugtrekken”. Aldus een Oekraïense officier. Een andere bron uit het Oekraïense leger bevestigde dat “er nu geen druk meer uitgeoefend wordt en geen dwang meer bestaat: het doel is eenvoudig: zo veel mogelijk verliezen voor de vijand te creëren.” “Stellingen behouden speelt geen rol; hoofdzaak is meer Oekraïners in leven te houden.”
Een westerse militaire raadgever: “Wat wij nu beleven is niets ander dan een gecontroleerde terugtrekking met gevechten.” En de Oekraïners zouden bij hun terugtocht mijnenvelden aangelegd hebben. Bij deze strategie “heerst de hoop dat er een hoogtepunt bereikt wordt waarbij het Russische offensief stikt.” Daarna zou Oekraïne kunnen proberen het initiatief terug te nemen als het van het westen wapens krijgt waarmee het de situatie op het terrein radicaal kan veranderen. Bv. met ATACMS (ballistische raketten), Taurus-KEPD 350-kruisraketten, F-16- of JAS 39-vliegtuigen.
Volgens Bild zouden de Oekraïense soldaten opgelucht gereageerd hebben bij de strategiewissel van de generale staf.
Het Oekraïense leger probeert sinds begin juni zonder veel succes terrein te heroveren. Volgens het Russische defensieministerie zou Oekraïne in zes maanden meer dan 125.000 soldaten en meer dan 16.000 wapens verloren hebben. Zonder noemenswaardige terreinwinst. Een conclusie die intussen ook in het westen doorgedrongen is. Kortom: een patstelling.
De mannen aan het Oekraïense front smeken om vervanging: ‘Het wordt tijd dat ze anderen sturen’ Aan het front groeit de frustratie over de mannen die proberen te vermijden dat ze gemobiliseerd worden. Vele soldaten zitten al meer dan anderhalf jaar in militair uniform.
