“Als je de reclame ziet die universiteiten vandaag voor zichzelf maken, blijken ze allemaal uit te blinken in ‘diversiteit’, ‘inclusie’ en ‘duurzaamheid’. Soms worden er ook nog lessen gegeven.”
Rik Torfs – 19.10.23 op facebook
Zogezegd
Maandelijks archief: oktober 2023
Nu kunnen E-auto’s ook al niet meer door de beugel
Voor de linksen kan men niet veel goeds doen. Op quasi alles hebben ze kritiek. Ditmaal op “groen kapitalisme.”
Linksextremisten hebben in Bremen de verantwoordelijkheid opgeëist voor meerdere aanslagen op laadstations voor elektrische auto’s. Immers, zo luidt hun redenering in een vlugschrift, “het geëlektrificeerde individuele verkeer berust op neokoloniale importstrategieën en groen kapitalisme”.
Volgens de Weser Kurier vonden er sinds juni minstens drie aanslagen op laadstations voor E-voertuigen plaats: ze werden in brand gestoken. De staatsveiligheid houdt de linksextreme wereldverbeteraars verantwoordelijk. En het zou niet om individuele daders gaan.
In Lübbecke werden de laadpalen “slechts” gesaboteerd.
Tja. In Frankfurt/Main werden 15 Tesla’s in de fik gestoken omdat zij “de ideologie van het groene kapitalisme representeren.”
Gemeenschappelijke CO2 zorgen…
… worden zowel door Israël als door Hamas gedeeld
De Amerikaanse president Joe Biden heeft bij zijn bezoek aan Israël heel wat wenkbrauwen doen fronsen. “Meneer komt hier aan in een gigantisch vliegtuig. Een hele Boeing 747 voor één persoon. Totaal absurd. De hele wereld moet milieubewuster worden, maar kennelijk vindt de heer Biden dat dat niet voor hem geldt”, aldus de Israëlische milieuminister Idit Silman.
Ook bij Hamas….
Lees verder: Israël en Hamas geschrokken van CO-footprint Biden
Onderbroekennieuws
Kennen jullie Victoria’s Secret?
Een Amerikaanse onderbroekenfabrikant, vooral van belachelijke dameslingerie, die zijn waren voor sexy of erotisch houdt omdat de Amerikaanse preutse maatstaven gehanteerd worden. Was gedurende ruime tijd succesvol omdat hij grote shows organiseerde met topmodels die in zijn onderbroeken en grote engelenvleugels over het podium huppelden. Vrouwen zouden daar naar verluidt gek op zijn.
En ja, u raadt het, ook dit bedrijf hing zijn wagentjes aan de woke-locomotief met een forse mengeling van gepigmenteerde vetrollen, trans en alles wat er zoal tussen de oren mogelijk is.
Intussen heeft de fabrikant echter gemerkt dat de winstcijfers de woke-rage niet gunstig gezind waren omdat de ongewekte klanten de zever niet wilden kopen. Er lopen in de VSA weliswaar talrijke dikke zwarte feministes en transpersonen van een onbestemd geslacht rond, maar zij behoren blijkbaar niet tot de clientèle die de Victoria’s Secret-lijn kopen (… of stelen…) Een Black-Lives-Matter-matrone, die de fabrikant voor ogen had als toekomstige klant, die draagt nl. geen veter-tanga. Die zou immers tussen de vetkwabben verdwijnen…
De Amerikaanse fabrikanten zijn dikwijls niet van de slimste – anders waren ze helemaal niet met de woke-waanzin begonnen (… nietwaar Bud?), maar slinkende winstcijfers, die verstaan ze als de beste. Of eerder: hun aandeelhouders.
En daarom, lieve kijkbuiskinderen, heeft de Victoria’s Secret fabrikant de woke-lijn overboord gegooid en zijn ze teruggekeerd naar de mooie, slanke sexy modellen.
Eerst nonkeltje en dan nonkeltje’s kinderen…
Pakt Zelensky’s mayonaise niet meer? In Kiev vreest men dat de oorlog in Israël de intussen teruglopende hulp uit het Westen zal doen slinken. Daarom probeert ‘s werelds meest gekoesterde president op de een of andere manier in beeld te blijven en de conflicten in Israël en Oekraïne met elkaar te verbinden.
Zijn eerste poging: een bezoek aan Israël waarop hij zichzelf uitgenodigd had, om het Westen aan zijn eigen belangrijk persoontje te herinneren door zijn “solidariteit” met Israël te tonen. Volgens het internetportaal Ynet wou hij samen met VSA buitenminister Anthony Blinken zijn opwachting maken, maar Israëls regering wees hem af met als reden “dat het nu niet het juiste tijdstip was”.
Tja. Logisch dat Israël liefst geen concurrent voor mogelijke westerse hulp en media-aandacht ziet passeren.
Bovendien heeft Zelensky Israël niets te bieden; Oekraïne hangt immers zelf volledig aan het westerse hulpinfuus. Maar de Duitse premier, Olaf Scholz, die mocht wel komen; tenslotte kan hij in naam van alle Duitsers nog een paar miljard euro sturen.
Zelensky moet zich realiseren dat zijn tijd als ‘s werelds chouchou eindig is – ook in eigen land. Het Oekraïense bejubelde voorjaars-, zomers- & herfsttegenoffensief loopt nu niet bepaald zoals aangekondigd. En de winter staat voor de deur. Er komt een tijd dat de eigen bevolking er genoeg van heeft. Niet getreurd, Zelensky heeft ten slotte een attractieve echtgenote, die ook al eens ingeschakeld wordt waarbij ze dan van de gelegenheid gebruik maakt om in Parijs te gaan “shoppen” met madame Macron. Onder het mom van medeleven te willen uitdrukken en steun te betuigen met de Israëlische slachtoffers van de jodenhatende Hamas nam b.g. attractieve echtgenote, Jelena Zelenskaja, de telefoon en vroeg een gesprek met de echtgenote van de Israëlische president, Yitzhak Herzog.
Mevrouw Michal Herzog dankte beleefd voor mevrouw Zelenskaya’s steun en solidariteitsbetuigingen in naam van het Oekraïense volk: “Hartelijke dank. Ik weet dit telefoongesprek te waarderen; het geeft ons kracht en verwarmt ons hart. Dit zijn zeer zware dagen.” Aldus werd de mevrouw Herzog geciteerd en zij drukte haar hoop uit dat hun volgend gesprek in vreedzamere omstandigheden zou kunnen plaats vinden.
Ergo: de heer en mevrouw Zelensky moeten wachten tot de oorlog in Israël voorbij is en Oekraïne niet als concurrent voor westerse financiële steun en wapens meer beschouwd kan worden.
Toch wel opmerkelijk: niet president Zelensky telefoneert met collega-president Herzog, maar laat zijn attractieve echtgenote bellen naar mevrouw Herzog opdat er toch iemand zou luisteren naar het medeleven uit Oekraïne.
Is het dit wat men delegeren noemt?
Na confetti wordt nu ook glitter verbannen…
… en wij hebben daar absoluut geen last van
Klik op “Bekijken op YouTube”
EUSSR in de praktijk
De DIHK luidt de noodklok: het EU-oppercommando komt nog steeds met te veel onpraktische regels voor de economie.
Hoewel Ursula von der Leyen ze bij haar aantreden beloofd had de EU-regelzucht te zullen beteugelen, komen er volgens de Duitse Kamer van Koophandel (DIHK) nog steeds nieuwe regels bij.
Vijf nieuwe wetten op één afgeschafte
DIHK-directeur Martin Wansleben klaagt: “In 2021 waren er 1,5 nieuwe wetten op EU-niveau voor elke wet die werd afgeschaft. In 2022 was de verhouding al 1 op 3,5 – en in juni van dit jaar waren er voor elke afgeschafte wet zelfs vijf nieuwe.” Bijna dagelijks worden bedrijven geconfronteerd met nieuwe wetten, rapportageverplichtingen, eisen, formulieren en toepassingen.
“Steeds meer bedrijven verdwijnen uit Europa. Het moet dringend gemakkelijker, sneller en gunstiger worden. Een bureaucratie-afbouw is nu noodzakelijker dan ooit.”
Het DIHK heeft 50-punten opgesomd met nutteloze EU-regels, waarin dringend met de botte bijl moet gehakt worden.
Bv. medische compressiekousen die moeten voorzien zijn van een machineleesbare barcode voor herbruikbare producten… hoewel ze quasi altijd slechts door één patiënt gedragen worden. Deze kousen moeten ingewikkelde etiketten dragen die allemaal, één voor één, erin genaaid moeten worden.
Of de fabricage van steriele wegwerppipetten. Miljoenen werden er reeds van verkocht. Vroeger hield de fabrikant één dossiermapje bij voor de technische documentatie … nu zijn het er tien.
Of wat dacht je van een richtlijn m.b.t. grensoverschrijdende belastingovereenkomsten: volgens de DIHK had de federale centrale belastingdienst op 31 maart 2023 ongeveer 27.000 verplichte rapporten ontvangen. Wat blijkt: “De nood aan juridische beleidsmaatregelen werd slechts nodig geacht bij 24 grensoverschrijdende fiscale planningsmodellen van het totaal.”
Met betrekking tot de douaneregelgeving stelt de DIHK: “Wat betreft de douaneformaliteiten kan de EU goederencodes of codes in douaneaangiften dagelijks van kracht, resp. gewijzigd worden.” Het zou beter zijn om ze bijvoorbeeld op de eerste van een maand in werking te laten treden – “met een doorlooptijd zodat bedrijven zich kunnen aanpassen aan veranderingen”.
Bureaucratische grenzen aan het vrije verkeer
Het vrije verkeer in de EU lijkt snel zijn grenzen te bereiken wanneer ondernemers werknemers naar andere landen van de Europese Unie sturen. Hiervoor moet een “A1-certificaat” worden voorgelegd die niet bepaald uitblinkt door gebruiksgemak.
De DIHK merkte op: “Concreet moet voor elke gedetacheerde medewerker een apart A1-certificaat worden verstrekt met het volledige adres van alle klanten of leveranciers. Dit moet worden doorgegeven aan de zorgverzekeraars, worden opgehaald door de zorgverzekeraars, in de meeste landen worden uitgeprint en op papier aan de werknemer worden overhandigd.” Bovendien zouden er in het geval van zakenreizen naar andere Europese landen “aanvullende landspecifieke rapporten aan de respectieve autoriteiten van de landen” nodig zijn.
Kalibratie en meetvoorschriften staan e-mobiliteit in de weg
Op weg naar de gewenste klimaatneutrale EU zijn er nog te weinig laadpalen voor elektrische auto’s. Volgens de uitspraak van de DIHK belemmert een richtlijn over kalibratie en metrologie echter een snelle expansie op de Duitse markt: “In detail zijn de voorschriften voor de implementatie van meet- en kalibratiewetgeving in technische specificaties nog steeds onduidelijk voor laadstationexploitanten, omdat de vereisten voortdurend veranderen.”
Ook de DIHK ziet de Brusselse regelgeving als een belemmering voor de omschakeling naar waterstof als energiebron. De vereisten en verplichtingen zijn te ingewikkeld en ondergraven de economische levensvatbaarheid: “Het opstarten van een brede waterstofeconomie wordt hierdoor aanzienlijk bemoeilijkt.”
Problemen met de definitie van Russisch staal en schroot
De DIHK is van mening dat de bedrijven volledig overbelast zijn door de verplichting om met zogenaamde “materiaalcertificaten” aan te tonen dat door hen ingevoerde ijzer- en staalproducten, inclusief schroeven, geen Russische tussenproducten bevatten. De vereiste certificaten zijn “onpraktisch en niet haalbaar voor de bedrijven”.
Er zijn ook aanzienlijke problemen bij het bepalen wanneer metaalschroot in de EU als afval of recycleerbaar schroot voor de circulaire economie wordt beschouwd. De DIHK daarentegen laat er geen twijfel over bestaan dat zij “dubbele rapporteerverplichtingen of tegenstrijdige wetsvoorstellen” uit het EU-oppercommando als bureaucratische troep classificeert.
Eerste les wapengebruik
Kijk nooit in de loop van een geladen wapen.
Ze vinden…
Waarom zijn ze zo bang van de waarheid?
Het Belgisch politiek systeem houdt niet van verkiezingen. Daarom organiseren ze die maar eens om de vijf jaar. Om ongelukken te vermijden moet de kiezer begeleid worden. Daarvoor worden experten opgevoerd om duiding te geven vanuit een autoriteitspositie. Het is zinvol dat academici hun expertise ten dienste stellen om het publiek debat te verrijken. Maar dat is helaas niet de bedoeling.
Neem nu prof. Ive Marx. Die spreekt in een opiniestuk voor De Standaard over “De luchtkastelen van het Vlaams Belang.” Kort samengevat, wat het Vlaams Belang voorstelt is onrealistisch en onwenselijk, dus stem er maar best niet op. De stropop is een drogredenering waarbij het standpunt van de tegenstander doelbewust verkeerd voorgesteld wordt, om deze gemakkelijk te kunnen weerleggen. Daarvan is dit stuk een echte masterclass.
Vlaamse onafhankelijkheid, maar ook het N-VA-confederalisme, betekent volgens prof. Marx niets anders dan onoverkomelijke problemen. Wat met Brussel, die staan volgens Marx immers niet te springen voor Vlaanderen. De realiteit is dat Brussel een enclave in Vlaanderen is en dus volgens internationaal recht eigenlijk geen andere kant op kan. Is het niet uit liefde, dan zal de keuze voor Vlaanderen voor hen een verstandskeuze zijn. Want de Brusselse financiële en maatschappelijke problemen zijn van die aard dat enkel Vlaanderen de draagkracht heeft om deze aan te pakken. Wie zal het anders doen? Het armlastige Wallonië dat zelf zijn facturen niet meer kan betalen? Of zal Brussel willen betalen voor de Borinage? Over luchtkastelen gesproken. Vlaams Belang voorziet een apart tweetalig statuut voor Brussel binnen Vlaanderen, met grote mate van autonomie. Dat heeft Vlaams Belang allemaal uitgelegd op onze studiedag Brussel in 2021. We kunnen prof. Marx lectuur hiervan aanraden.
Maar de staatsschuld dan, werpt Marx het volgende onoverkomelijk probleem op. Hier is de eerste vraag niet hoe we die verdelen als België uiteenvalt, maar wel hoe die er in de eerste plaats gekomen is en ten tweede hoe we vermijden dat die verder aangroeit. Barbara Pas en Lode Vereeck presenteerden met Bodemloos een overzicht van de studies over de transfers van Vlaanderen naar Wallonië. Uit academisch onderzoek blijkt dat Vlaanderen zijn deel van de Belgische schuld al lang afbetaald heeft door de transfers en de rentelast. Vlaanderen heeft dus ruime onderhandelingsmarge, maar ook geen belang bij een failliete buur. Vlaams Belang wil genereus de schuld verdelen op basis van bevolkingsaantal. Om die federale schuld niet verder te laten stijgen willen we de fiscaliteit en de sociale zekerheid splitsen. Zo ontvangt de federale overheid een dotatie vanuit de gewesten, terwijl dat nu omgekeerd is. Om dat te realiseren stelt Marx zich de vraag wat voor prijs we daarvoor moeten betalen, alsof de ruiters van de Apocalyps opduiken. De realiteit is echter dat Vlaanderen nu 8 miljard per jaar transfers naar Wallonië betaalt. Veertig miljard per legislatuur, 160 miljard sinds het ontstaan van de N-VA. De politieke vraag is niet welke prijs we willen betalen om dat te stoppen, want we betalen sowieso de prijs. De politieke vraag is dus wel hoe lang we nog bereid zijn dat eigenlijk te blijven betalen.
Want Vlaanderen is demografisch, politiek, financieel en economisch het zwaartepunt in België. Wij hoeven niet te vragen, bedelen, smeken en betalen, maar kunnen onze wil opleggen. Federale onderhandelingen leiden echter tot niets. Omdat dat verloopt via de spelregels van het Belgisch systeem dat erop gericht is een Vlaamse dominantie om te zetten in een Vlaamse minderheidspositie. De uitweg is een assertieve Vlaamse regering onder leiding van Vlaams Belang. België overleeft dat niet. Ook dat legde ik eerder uit, een volgende leestip voor prof. Marx.
Vlaanderen is een migratieland en dat zal Vlaams Belang niet kunnen veranderen, want dat is de realiteit ontkennen, zo debiteert verder prof. Marx. Opnieuw een stropop. Al in de premisse heeft hij het fout. Vlaanderen is immers geen migratieland. Daarvoor hebben we simpelweg de ruimte niet. We zijn het dichtstbevolkte land van Europa! Wie gezinshereniging of humanitaire migratie (asiel) wil aanpakken wordt helemaal geen internationale paria zoals prof. Marx beweert, maar die voert gewoon een ander beleid. Dat heeft twee aspecten. Enerzijds de strengste normen toepassen binnen de huidige wetgevende kaders en anderzijds de wetgevende kaders wijzigen. Op beide aspecten heeft Vlaams Belang tal van voorstellen gelanceerd die uitgevoerd beleid zijn in andere landen. Op het vlak van gezinshereniging is Duitsland veel strenger dan België. Wij zijn ook helemaal niet verplicht asielzoekers zakgeld te geven. Om maar twee detailvoorbeelden aan te halen.
Het Europees wetgevend kader aanpakken, daarover loopt momenteel de discussie met het EU-migratiepact. Pushbacks zijn nu al in crisissituaties legaal. Wie had dat enkele jaren geleden gedacht? Toch stemt dat EU-migratiepact niet tot vreugde. De doelstelling is duidelijk: meer migratie. Dat willen ze doen door illegale in legale migratie te transformeren. Miljoenen per jaar willen ze zo naar Europa halen. België zit wel degelijk mee aan de tafel waar daarover beslist wordt. We ondergaan dat dus niet, we bepalen dat evenmin voor anderen, maar hebben a seat at the table. En beslist de kiezer niet welke Belgische (in de toekomst Vlaamse) regering daar namens ons aan tafel schuift met welk programma? Als echter de EU-wetgevende kaders ons tot ongewenste migratie verplichten met het EU-migratiepact, dan stelt Vlaams Belang de logische consequentie aan onze burgers voor. Een opt out, net zoals Denemarken dat heeft. Als zij daarin slagen, waarom wij niet? Een standpunt dat ondertussen ook N-VA overnam trouwens. Eerst win je de strijd om de ideeën, dan die om de kiezer, dan om de politieke macht. Ook dit had prof. Marx allemaal in onze brochure Fort Europa uit 2021 kunnen lezen.
Tenslotte beweert prof. Marx dat Vlaams Belang tegen economische migratie is. Ik veronderstel dat hij hiermee arbeidsmigratie bedoelt. Migratie is inderdaad geen oplossing voor onze vergrijzing of de tekorten op de arbeidsmarkt. We kunnen hem lectuur aanraden van de onderzoeken naar de kostprijs van migratie. Kortgeschoolde en laagbetaalde arbeid van buiten de EU importeren betekent naast een socio-culturele ook een financiële kost voor de samenleving. €47.000 per Marokkaanse gastarbeider. Vlaams Belang maakt andere keuzes. Wij investeren in productiviteit, innovatie en technologie als motor voor onze Vlaamse slimme economie van de toekomst. We investeren in gezinspolitiek. De geboortetekorten van vandaag zijn de kwantitatieve arbeidstekorten van morgen immers. We hervormen het onderwijs, stemmen het aanbod kwalitatief beter af op de noden van onze arbeidsmarkt. We rationaliseren de overheid en schrappen overbodige functies die tot crowding out leiden op de arbeidsmarkt. We verlagen de belastingen op arbeid in functie van activering. Ook dat had prof. Marx allemaal kunnen lezen in onze brochures en studiedagen, maar dat vergt natuurlijk enige intellectuele inspanning.
Inzake handelsbeleid en Europese Unie presteert prof. Marx het om de voorstellen van Vlaams Belang als een soort Brexit-Bokrijk voor te stellen. Vlaams Belang pleit helemaal niet voor een exit uit de Europese Unie. Wij willen de euro niet afschaffen, maar waarschuwen wel voor de onderliggende economische onevenwichten die tot instabiliteit leiden en de monetaire expansiepolitiek die de waarde van ons geld inflatteren. Mag het nog?
Vlaams Belang is voor importheffingen, hoe is dat te rijmen met de Europese eenheidsmarkt en een open Vlaamse economie die leeft bij handel, roept prof. Marx uit. Probleem is natuurlijk dat die in de EU al bestaan en zelfs tot de fameuze Green Deal behoren. Het carbon border adjustment mechanism om precies te zijn. Ook deze angstschreeuw slaat dus op niet veel. Vlaams Belang ziet wel degelijk een meerwaarde in het bestaan van de Europese Unie waarvoor het ooit opgezet is, als economisch samenwerkingsverband tussen soevereine natiestaten, niet als politiek federalistisch supranationale constructie. Laat nu net het beschermen van de Europese interne markt tegen oneerlijke, deloyale en schadelijke handel daarbij een instrument zijn dat al bestaat in handen van de EU, en waar Vlaams Belang dus voor is. L’horreur!
Kers op de taart is de veronderstelde onbetaalbaarheid van de lastenverlagingen die Vlaams Belang voorstelt. Vlaams Belang stelde onlangs een Nieuw Sociaal Pact voor. Wij leggen de hoofdkrachtinspanning op een massieve lastenverlaging op arbeid. Bart De Wever noemt deze belastingverlagingen trouwens sociaal-economisch extreemlinks, maar zelfs voor prof. Marx is dat te grote onzin om te herhalen. Hoe Vlaams Belang dat betaalt? Door de transfers naar Wallonië te stoppen. Dat is namelijk de interne logica in het programma van Vlaams Belang. We besparen op transfers en geven Vlaams belastinggeld terug aan de Vlamingen. We besparen op migratie en het politiek systeem en geven een betere sociale zekerheid terug.
Dat werd inderdaad door het Planbureau in 2019 becijferd. Dat deden ze op Belgisch niveau. Ze weigerden onze voorstellen per gewest door te rekenen. Dat deed Vlaams Belang dus zelf en daaruit blijkt dat onze voorstellen perfect betaalbaar zijn. De politieke conclusie is dus dat België slecht socio-economisch (en ander) beleid voor de Vlamingen betekent. Dat is dan ook de kern van het Vlaams Belang-programma. Vlaams beleid moet volgens ons afgestemd zijn op Vlaamse realiteit. In het socio-economisch domein zijn de splitsing van de sociale zekerheid en de fiscaliteit zijn daarbij volgens ons essentieel. Wie dat niet ambieert en realiseert, kan geen ander beleid vormgeven. Daarvan is de N-VA met hun droomcoalitie en 33% in 2014 het beste voorbeeld. We kregen gewoon meer van hetzelfde.
Is het Vlaams Belang-programma onrealistisch, onbetaalbaar en onhaalbaar zoals prof. Marx beweert? Niemand is ooit ergens in geslaagd door geen enkele ambitie te formuleren en het op voorhand op te geven. In 2024 kiest de Vlaming wie hem of haar vertegenwoordigt, met welke politieke agenda en welke prioriteiten. De keuze is aan de Vlamingen. Politiek is een strijd tussen belangen. Die strijd beslechten we op democratische wijze.
Gebruik makend van de stropopredenering lijkt prof. Marx te willen voorkomen dat de Vlamingen zich realiseren wel degelijk een politieke keuze te hebben bij de verkiezingen in 2024. We hebben andere belangen dan zij die de status quo willen bevestigen. Die strijd tussen belangen is de essentie van politiek, maar dat wil Marx blijkbaar opheffen. Zodat we enkel nog maar voor meer van hetzelfde kunnen kiezen, een andere keuze is zogezegd ondenkbaar. Zijn opiniebijdrage is niet alleen intellectueel armtierig en flagrante desinformatie, maar vooral fundamenteel anti-politiek. We zouden het bijna populisme durven noemen.
In 2024 beslissen de Vlamingen. En dan is het aan ons.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang