Kennismaking met het “uitverkoren volk”

De belevenissen van een Amerikaan in Israël. We citeren een stukje uit een verhit gesprek:

  • Amerikaan: “The Torah says to kill us?”
  • Israëli: “The Torah says that people who worship idols such as yourself when there is a Sanhedrin…”
  • Amerikaan: “To kill us?”
  • Israëli:” Yes.”
  • Amerikaan: “Okay so we know how the Jewish people feel about Christians…”

En dan gaat het hier nog om een gesprek tussen bewoners van twee bevriende naties. Hoe zou deze Israëli zich dan gedragen tegenover een Palestijn, die volgens zijn voorstelling het koninkrijk van David ingepalmd heeft?

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Goede Vrienden,

We blikken nog even terug op de 15-daagse van de acht Belgen. Het is de eerste keer sinds de oorlog  dat we een groepje landgenoten mochten  ontvangen. Pogingen van de voorbije jaren mislukten, niet omwille van de onwil van de jongeren maar omwille van de schrik van de ouders, die vroegen: wilt ge dat onze kinderen in een doodskist terugkeren? De negatieve mentaliteit  tegenover Syrië in de openbare opinie is nog groot maar deze groep heeft hiertegen weerstand geboden.

In deze kleine groep waren grote verschillen. Gepensioneerden en een 80 plusser hebben een andere ingesteldheid dan jongeren van 18 jaar of twintigers. Welnu, in de oosterse monastieke traditie bestaat de “idioritmie”, d.w.z. met de zegen van de overste in gemeenschap leven maar met een eigen ritme, volgens eigen aanleg. Volgens dit principe hebben we ook sommigen die het wensten een ietwat eigen ritme laten volgen.

Verder blijft er een groot verschil tussen een leven in Europa en het oosterse/arabische Syrië. In vele Europese kloosters zal alles precies op het vastgestelde uur gebeuren. Middageten bv. om 12.30 u precies. Hier is het middageten meestal zo rond half vier, wanneer het klaar is en wanneer er geen andere dringende zaken tussen komen. In Europa worden bepaalde zaken weken op voorhand georganiseerd. Hier kunnen belangrijke zaken drie dagen op voorhand geregeld worden en op de dag zelf kan nog alles veranderen. We gaan hier niet de grote waarde van een goede dagorde betwijfelen. Feit is dat het leven hier wat soepeler, eenvoudiger, spontaner, familialer verloopt, wat voor de enen aangenamer is en bij de anderen mogelijk op de zenuwen werkt. Toegegeven, afspraken zijn hier soms een catastrofe. Anderzijds kan het leven ook gemoedelijker zijn en openheid geven voor het onverwachtse, de ingeving van de Heilige Geest als een oefening in geduld. Laten we het zo zeggen: in Europese kloosters volgt de gemeenschap de regels, hier volgen de regels de gemeenschap.

Voor de retraite hebben we in de conferenties o.m. de vraag behandeld: wat is de mens? We gaven als antwoord hierop de millennia oude wijsheid van de joods-christelijke visie vanuit katholiek perspectief.

Ziehier de zeven wortels van ons mens-zijn:

1.     Geschapen naar Gods Beeld
2.     Met een onstilbare hunker naar volmaakt geluk/God
3.     Gewond door de zonde
4.     Hartstochtelijk bemind
5.     Geroepen om door lijden en sterven omgevormd te worden tot de gelijkenis met Jezus Christus
6.     Geroepen om steeds meer zelfgave te worden
7.     Om tenslotte de Gelijkenis van Christus te bereiken die de Icoon van de Vader is, waardoor we Gods gelijkenis verwerven.

Deze thema’s zullen we trachten uit te werken in onze volgende wekelijkse bijdragen

Ziehier nog enkele slotindrukken van een deelnemer die een erg goede samenvatting geeft.

P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 8.9.23

Flitsen

De laatste dagen van  deze grote vakantie waren bijzonder druk. Het groepje Belgen vertrok voldaan, aan beide kanten. De volgende dag vertrokken het Duitse en Zwitserse meisje. Zij hebben een maand lang het leven in de gemeenschap intens meegemaakt. Dezelfde dag kwamen 60 jongeren uit Mamura voor een tweedaagse bezinning. Zij vierden met ons de Eucharistie en ook plechtig de Vespers, voorgegaan door abouna Georges, die pastoor is van Qara én Mamura. Zaterdagmorgen werd deze groep afgewisseld door een groep van 40, ietwat oudere jongeren van Mamura .Het zijn universitairen of jongeren die al werk zoeken. Op zondag 3 september begon hier het schooljaar, dus ook voor onze Jakob (15 jaar). Cfr Jean en ik zorgden voor de beide groepen voor de onderrichtingen. Zondag kwam de bisschop, gaf een kort onderricht en ging voor in de Eucharistie. ’s Middags aten we allen samen in de grote zaal van de nieuwbouw, op de grond of op een bank, terwijl er onafgebroken werd gezongen of gedanst. Er werd nog een rondleiding voorzien met een uitgebreide uitleg over de heilige Jakob de verminkte en over de lijkwade van Turijn waarvan we in de crypte de kopie bewaren voor het Midden Oosten. Op de grote koer vond het afscheid plaats met een eindeloze reeks fotosessies. Mamura kan werkelijk een model worden van een levende christelijke gemeenschap, waaraan we willen meewerken. We gaan nu voor hen een degelijke geloofsvorming voorzien, waarvoor we tevens uw gebed vragen. Waarlijk, onder deze jongeren is iets aanwezig van wat Paulus noemt “het reukwerk van Christus” (2 Korintiërs 2, 15).

Dinsdagavond waren we met heel de gemeenschap aanwezig in de parochiekerk van Qâra voor de viering van de patroonheilige de aartsengel Michael. Na de mis was er nog een gezellig samenzijn met de parochianen. Tenslotte werden we uitgenodigd door de zus van onze oblaat Ibrahim, waarvan de man, die in Dubai werkt voor twee weken thuis was.

Lees verder

Corsicanen met ballen

Corsicaanse nationalisten maken vuist tegen druggeweld en drughandel

In de wijk Cannes van de Corsicaanse hoofdstad Ajaccio stapte op 17 augustus een manifestatie door de straten. In deze wijk werden politieagenten met de dood bedreigd door “drugsdealers” volgens het stadsbestuur. In de manifestatie stapten alle nationalistische partijen op, PNC, Corsica Libera, Core in Fronte en Palatinu. Partijen die in het politieke spectrum als links worden bestempeld.

In een persmededeling was te lezen: “Drugshandel dateert in Corsica niet van gisteren, maar wel nieuw is het feit dat bepaalde drugsnetwerken hun territorium proberen af te bakenen en er hun hegemonie ontwikkelen, zoals op het continent. Corsica is niet afgescheiden van de fenomenen die de rest van het continent beroeren: de winsten worden gebruikt en zullen, als we niets doen, ook bij ons worden ingezet”.

De manifestatie, met bijzonder veel jeugd, trok naar de Place des Cannes en men hoorde slogans als “Dit is van ons”. Vuurwerk werd geworpen naar de plaats waar dealers zich ophouden. Op een garage en een gebouw van drugsdealers werd gespoten “A Droga Fora” en “Arabi Fora” en de bewoners van de wijk applaudisseerden luid, want men heeft er de buik van vol, van al die drugs en geweld.

Deze betoging laat de mobilisatiekracht van de Corsicaanse nationalistische jeugd zien, die de handen uit de mouwen wil steken en die begrepen heeft dat ze niet moet rekenen op de Franse staat om de veiligheid van haar burgers te beschermen. Enkele dagen voordien was een man in Calvi neergestoken. Abdel Boucha, een man van 23 jaar, werd opgepakt als mogelijke dader, net als zijn medeplichtige, Illyas Semia, 24 jaar.

Ghjuventù Libera, de jongerenorganisatie van de partij Corsica Libera, verspreidde naar aanleiding van de dodelijke steekpartij in Calvi een niet mis te verstane persmededeling: “Ghjuventù Libera (…) waarschuwt de buitenlandse gemeenschappen en de ‘handelaars in dood’ (waarmee men de drugshandelaars bedoelt) dat ons land nooit het uwe zal zijn en dat de jeugd van dit land de weg van haar voorouders zal volgen, die elke dag hebben gevochten om kolonisatie tegen te gaan”.

Peter Logghe

Moeten de mannen maar meteen helemaal afgeschaft worden?

Sinds jaren slaagt men erin mannen ervan te overtuigen dat ze hun “vrouwelijke” kant moeten aanmoedigen. Stofzuigen, strijken, koken, met de kindjes gaan wandelen… het zou de klassieke relatie ten goede komen. Mannen mogen nog amper beslissen of ze hun baard mogen laten staan. Iedereen overal even glad als babybilletjes. Stoere mannen zijn naar verluidt niet meer geliefd, zelfs en vooral niet bij homo’s. Als je ziet hoe mannen er dikwijls bijlopen. Zelfs mannen waarmee niets mis is, die geen “miss”allures hebben, die kiezen voor een ouderwetse partner, een hetero-vrouw en niet voor de recente geslachtsvariatie waarmee men alle kanten uit kan. Het is duidelijk, échte mannen zijn niet meer geliefd. Het is zelfs een wonder dat er nog jongetjes geboren mogen worden. Behalve dan in ontwikkelingslanden, waar meisjes niet zo welkom zijn.

Een Australische feministe, niet toevallig een filosofie-professores uit Melbourne, ene Holly Lawford-Smith, roept vrouwen wereldwijd op geen seks meer te hebben met mannen. Met vrouwen en alle andere alfabetgeslachten is het okay, maar niet met mannen, want mannen zijn – zo stelt mevrouw Holly – egoïsten én 90% der vrouwen die doen maar alsof ze er plezier aan beleven. Mannen met mannen, vrouwen met vrouwen, en alle andere gemuteerde en getransformeerde geslachten daarentegen zijn voorbeeldige, zichzelf wegcijferende minnaars/essen/xxx.

Zij vindt dat er iets “extreem problematisch” is aan de manier dat hetero koppels seks beleven. Zelfs mannen die een reputatie als goede minnaar hebben, moeten het ontgelden: “ze doén gewoon veel te weinig voor vrouwen”. Goedele Liekens – experte seksuologie – weet wellicht raad. Een vrouw die een standbeeld laat maken van haar vulva, is geen doetje.

Keren we terug naar de Australische mannenhaatster en haar oproep om mannen te boycotten. Hetero mannen. Het rare aan heel het verhaal is dat Australische vrouwen én feministes erover klagen dat de mannen te lang voor een jonggezellenleven kiezen en zich weigeren te engageren in een klassieke man-vrouw relatie. Bovenop komt de woningkrapte in de Melbourne / Adelaide regio te wijten aan het stijgend aantal alleenwonenden.

Ter kennismaking onderstaande video. Op haar YT-kanaal vindt u nog meer analyses:

https://www.dailystar.co.uk/love-sex/women-should-boycott-sex-men-

Doe-het-zelf medische zorg

Volgende stap om de kosten van de medische zorg te beperkEN. Doe-het-zelf. Binnenkort te leen bij uw gerenommeerd ziekenfonds; Een gastro-enterologe toont hoe het moet.

https://twitter.com/i/status/1699342377612091497

Stilaan komt het besef dat “er iets aan de hand is” met president Biden

Recente enquêtes tonen aan dat 2/3 der Democraten zich intussen zouden realiseren dat Biden te oud – of beter fysisch en psychisch ongeschikt is – om zich opnieuw kandidaat voor het presidentschap te stellen én zijn termijn uit te zitten.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Kamala Harris, de excuustruus (minderheid, vrouw, getint) die tot vice-presidente gebombardeerd werd, beaamt volmondig dat zij bereid en voorbereid is om – indien nodig – de presidentiële scepter over te nemen. Er doen talrijke filmpjes de ronde over haar uitspraken en doelstellingen die even veel waard zijn als de dromen van een vijftienjarige puber. Bij 1’33” hoort u haar antwoord over het buitenlands beleid…

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

Het kan altijd erger…

TU Wien krijgt meer dan een half miljoen euro voor een project… hoewel dit niet zal uitgevoerd worden. De Oostenrijkers vinden dit niet kunnen. De Duitsers zijn er intussen aan gewend dat fantoomprojecten als geldwasmogelijkheid dienen. En de politici halen dikwijls hun schouders op: een project opstarten is belangrijker – het haalt de pers- dan het resultaat.

Geldwasmogelijkheid? Inderdaad. Hoe kan men het anders noemen als men belastinggeld in een universiteit pompt om als tegendienst een gewenst rapport van een zgn. onderzoek te krijgen. Een resultaat dat dan toevallig in de kraam past van een partij of regeringslid. Of – horresco referens – om een “dr.” voor de naam van een politicus te kunnen plaatsen, een doctoraat waarbij professoren vlotjes wegkijken als de gegradeerde plagiaat pleegt, een spookschrijver inschakelt, of als er stomweg onbetrouwbaar, slecht of achterhaald werk geleverd wordt. Doctoraten zijn geen bewijs meer van kennis of vaardigheden, maar steeds meer een middel waarbij professoren een centje meer kunnen verdienen. En als politici doctoraten of gunstige onderzoeksrapporten kopen, dan komt dat geld niet uit hun zak maar wel uit de zakken van de belastingbetalers.

Dat heeft ook andere voordelen. Als een professor iets doet voor een partij, moet hij hiervoor als nevenbezigheid toelating krijgen, de partij moet dit zelf betalen en bijgevolg moeten de cijfers in belastingaangiftes verschijnen. Doet men het echter handje-contantje, dan betaalt de belastingbetaler, belastingen worden er niet op geheven en het wordt wordt het geld -witter dan het Dashwit – gewassen en de professor krijgt een pluim van zijn universiteit omdat hij “erin geslaagd is” extra fondsen te krijgen.

En ja, ook deze geldwasserij aan universiteiten mag men een corruptiemethode noemen.

Er bestaat altijd nog een hogere dimensie. In Bulgarije heeft een meisje succesrijk examens afgelegd hoewel ze reeds maanden dood was. De school krijgt nl. voor examens geld per leerling.