In Ierland hebben de padvindsters besloten dat bio-mannelijke leden nu ook bij de meisjes in een tent mogen slapen en samen met hen naar de wc mogen gaan.
Zo zie je maar hoe de beschaving evolueert. Vroeger, toen de dieren nog spraken, kregen we als kinderen ingepeperd dat we moesten roepen, weglopen en ja, ons verdedigen, als we door verklede personen aangesproken werden en we ons belaagd voelden. En zeker niet samen met hen in een tent kruipen of – gezellig – samen in de vrouwentoiletten vertoeven. En de leiders / leidsters van jeugdgroeperingen moesten ergens heimelijk in de bosjes kruipen om een beetje te foefelen – kwestie van geen slecht voorbeeld te geven aan de kindertjes onder hun hoede.
Tja. Maar als een voetbalvoorzitter een speelster op de mond kust na een gewonnen wedstrijd, dan is het kot te klein.
De Libische premier reikte maandag de buitenministerin Najla Mangoush haar C4 nadat Israël bekend had gemaakt dat hun buitenminister, Eli Cohen, verleden week een ontmoeting met haar had gehad hoewel beide landen geen officiële diplomatieke contacten onderhouden.
Het volk trok in verschillende steden de straat op om te protesteren tegen de Libisch-Israëlische toenadering. Blijkbaar gebeurde de overhandiging van Mangoush’ ontslagpapieren niet met wederzijdse toestemming want – volgens de Libische krant Alwasat – vertrok Mangoush met vliegende vaart in een privé vliegtuig richting Turkije. Haar ministeriële zetel wordt intussen reeds bezet door een nieuw benoemde minister.
En toen werd de welles-nietes berichtgeving op gang getrokken. Het Libische buitenministerie benadrukte dat het een uitnodiging voor een afspraakje met Israël geweigerd had en dat de ontmoeting louter “toevallig en niet gepland” was. Bovendien werd benadrukt dat de ontmoeting noch “discussies, akkoorden of overleg” inhield en dat Libië de normalisatie der relaties met Israël “ronduit weigert”.
Aan Israëlische kant klonk het tegenovergestelde: nl. dat de ontmoeting op voorhand geregeld was “op het hoogste niveau” in Libië en dat deze meer dan een uur ingenomen had. Deze verklaring kwam in antwoord op de verklaring van de Libische regering dat de ontmoeting kort en niet gepland was. Bovendien zou de Libische premier wel degelijk op de hoogte en akkoord geweest zijn.
“De ontslagen kwamen snel en waren talrijk: de Open-Society-Stichting van de VS-investeerder George Soros zal haar activiteiten in Europa drastisch terugschroeven. De betrokken organisaties reageren deels geschokt; zij waarschuwen voor een achteruitgang van de democratie.
De stichtingen van de VS-miljardair en filantroop George Soros (93) willen hun activiteiten in Europa duidelijk verminderen. Een groot aantal van de personeelsleden op het continent zal ontslagen worden – zo deelden de oprichters van de Open Society Stichtingen hun personeel in Berlijn mee. Dit werd zowel in een interne mail als uit verklaringen van medewerkers bevestigd; zij ervaren de beslissing als pijnlijk en onverwacht.
De aangekondigde inkrimping in Europa betekent een historische breuk met Soros’ inzet voor het middenveld door vorming, mensenrechtenbezigheden en politiek onderzoek, zoals de investeerder deze meer dan 30 jaar geleden in zijn thuisland, Hongarije, op poten gezet had.
De strategische koerswissel valt samen met de aankondiging van Soros’ zoon Alex, die een ander zakenmodel wil aanboren. Het is de eerste grote stap sinds Alex Soros in december de scepter van de miljardenomvattende stichting overgenomen heeft. De ontvangers der financiële middelen in Europa werden naar eigen zeggen niet ingelicht door de Soros Stichting over de strategiewissel. Bijgevolg reageren ze vol ongeloof.”
Hier is de Huaguo Garden Community in Guiyang. Met een bevolking van 500.000 inwoners overtreft het de bevolking van veel landen. Het klimaat is hier aangenaam, met een gemiddelde zomertemperatuur van 23 graden Celsius. Aan alle kanten omringd door bergen, komen hier elke zomer tienduizenden bezoekers uit andere plaatsen om de hitte te ontvluchten. Het is een van de beste zomerresorts in China. De prijzen voor onroerend goed en grondstoffen zijn hier relatief laag, waardoor veel mensen van buitenaf worden aangetrokken om onroerend goed te kopen en het als hun tweede huis te beschouwen.
‘Ieder van ons kan een verschil maken, hoe klein of hoe groot dan ook. Ga sporten. Betaal cash. Koop lokaal. Sticht een gezin. Word actief op sociale media. Steun nationalistische activisten. Stem Vlaams. Overtuig iedereen in uw omgeving. Ga bij uw lokale nationalistische organisatie. Stop met porno kijken en netflixen. Kom buiten. Eer uw voorouders, en zeker diegene die nog leven. Draag zorg voor elkaar. Draag zorg voor uzelf. Wees de beste versie van uzelf, want alleen zo kunnen we samen ons volk weer een toekomst geven…”
“Landbouw was altijd belangrijk. Bjna elke vierkante centimeter wordt gebruikt voor een zorgvuldig uitgekozen en productieve teelt. Door een intensieve bemesting is de opbrengst per hectare waarschijnlijk de hoogste van het continent…”
Met de groep Belgen houden we een eigensoortige retraite. Ze leven mee, bidden mee, werken mee en eten mee met de gemeenschap. En ze krijgen ook onderrichtingen. Zaterdagmorgen vertrokken allen samen met de gemeenschap naar het klooster van Mar Moussa (= de heilige Moses), hoog in het gebergte van Nebek. Alleen de ouders van het conciërge gezin en ik bleven thuis. Ik heb al vele malen de honderden trappen naar Mar Moussa beklommen en het klooster bezocht. Zondagavond hielden we een wandeling op het terrein en daarna een picknick aan de kluis, waarover je ook een kort verslag krijgt. Woensdagmorgen trokken we naar Damascus, de oudste steeds bewoonde stad ter wereld. Hierover krijg je nu telkens enkele indrukken van een van de deelnemer zelf.
“Onze uitstap naar Mar Moussa.
Met een volgeladen busje en enige Syrische vertraging vertrekken we zaterdag richting Mar Moussa. Het is het klooster van de heilige Mozes de Abyssinier. Een gemeenschap van de Syrisch katholieke kerk ongeveer 50 km verwijderd van Qara. Nu gerund door een gemeenschap van zusters en broeders…
Ambiance verzekerd in de bus. De hele communauteit, zusters, broeders, bewoners, gasten en kinderen vergezellen ons. Een bont allegaartje op schoolreis. We passeren het dorp Qara, zwaar getroffen door oorlogsschade, gevolgd door het dorp Nabek, een grotere en welvarendere plaats. We doorkruisen woestijngebied, uitgestrekte kale vlaktes en in de verte en vooral de hoogte, het klooster van de Heilige Mozes. Een beklimming van 344 trappen wacht ons onder een verschroeiende zon. Nieuwsgierigheid lokt ons. De kleine gemeenschap onthaalt ons hartelijk, waaronder een pater jezuïet uit Drongen die er te gast is. We worden vergast op een uitgebreide en heerlijke maaltijd. Waarvoor nogmaals onze oprechte dank. We worden rondgeleid in het prachtig met fresco’ s versierde kerkje en het nieuwe gebouw (nog een aantal treden hoger hemelwaarts). We zetten de afdaling in, dezelfde 344 treden neerwaarts richting busje. Maar onze bustocht huiswaarts krijgt nog een intermezzo in de woestijn voor een pluksessie woestijn’roosjes’ voor de zusters. We blikken terug op een dag vol nieuwe ontdekkingen. Dank Heer God daarvoor”. (A.D.)
Ter illustratie deze video met een ander reisgezelschap 3 jaar geleden
“Maaltijd onder de sterrenhemel.
Zondagavond tegen zonsondergang maakten we met de hele groep en wandeling op het domein. Om de dag op een sfeervolle manier af te sluiten, werden we nadien uitgenodigd voor een barbecue aan de kluis. Verschillende nationaliteiten, jong en oud, mensen van binnen en buiten het klooster stoken samen de handen uit de mouwen om de maaltijd te verzorgen. Enkelen onder ons maakten een vuur, anderen schilden en sneden aardappelen en groenten. De vis uit de vijver was op voorhand klaar gemaakt om op het vuur te bakken. In tussentijd werden we verwend met een bekertje zelfgemaakte thee. Na veel geduld – want ’t management in het oosten is toch el anders dan bij ons -, kregen we een authentieke en lekkere maaltijd voorgeschoteld. Na het samen eten, praten, rustig aanschouwen van wat er gebeurde en het zingen van het Salve Regina, gingen we met voldoening slapen. Het was een gezellige en geslaagde avond onder een schitterende sterrenhemel” (E.V)
“Uitstap naar Damascus
Woensdag stond een uitstap naar Damascus op het programma. Rond 7u30 vertrokken we met een busje vanuit het klooster richting de Syrische hoofdstad. Na een relatief vlotte rit van ca. 90 km, af en toe onderbroken door de nodige checkpoints – de naweeën van de oorlog blijven tastbaar – kwamen we toe in de hoofdstad. Eerste stop was een franciscaner kerk. Onder de goedkeurende ogen van St. Antonius van Padua en St. Franciscus van Assisi, bezochten we de Syrische thuiskerk van deze mooie en wereldwijd vertegenwoordigde broederorde. Hierna aten we een smakelijke sandwich met falafel als geïmproviseerd ontbijt, en gingen we verder richting de Ommayadenmoskee, de grote moskee van Damascus en het meest indrukwekkende bouwwerk van de stad. Voor de Arabische verovering in de 7e eeuw was deze moskee een christelijke basiliek, waar het hoofd van Johannes de Doper werd bewaard, dat in de huidige moskee nog steeds wordt vereerd. We konden ook de Isa (Jezus)-toren bezichtigen, en waren getuige van een islamitische rouwdienst.
Na het moskee-bezoek gingen we richting de Soek (of Bazaar), de grote overdekte markt van Damascus. In deze toeristische trekpleister kun je de meest uiteenlopende dingen vinden, maar we beperkten ons toch vooral tot erdoor wandelen. Vervolgens begaven we ons – het was ondertussen al na de middag – richting een door onze lokale gids Ahmad uitgekozen restaurant, om een eenvoudige lunch te gebruiken. Na het middagmaal en een tijd verpozing om de hitte van het warmste moment van de dag wat te mijden, zetten we ons stadsbezoek voort in de richting van het huis van Ananias, toch één van de hoogtepunten van deze dag. Na door enkele straten te wandelen waarin we onder meer langs 6000 (!) jaar oude huizen liepen, bezochten we deze beroemde huiskapel waar Paulus na zijn spectaculaire bekering tot christen gedoopt werd. We konden afdalen tot in de kapel zelf en hielden een kort gebed, ter ere van zowel Paulus als Ananias.
Hierna gingen we verder naar de Melkitisch Grieks-katholieke kathedraal in de stad, met een theologie faculteit, verbonden aan de universiteit van Damascus, waar we een rondleiding kregen van de plaatselijke priester. Ook kregen we een uitleg over de specifiek Grieks-Byzantijnse ritus, en hielden we een mooi aanbidding moment. Vervolgens – het begon al te schemeren – zetten we onze tocht voort naar de laatste halte van de dag, namelijk de Pauluskapel. Ook hier kregen we door een zuster een korte rondleiding en uitleg over de ouderen-en weeszorg die op het domein gedaan worden, en maakten we wat tijd voor gebed. Ondertussen was de nacht reeds gevallen, en troffen we ons busje terug aan dat ons zou terugvoeren naar Qara. Na afscheid te hebben genomen van onze gids Ahmad en twee zusters te hebben opgehaald die die dag in het ziekenhuis moesten zijn, lieten we Damascus achter ons en keerden we moe maar voldaan terug naar Qara en het Mar Yacub klooster dat onze thuisbasis vormt, waar we rond 22u30 terug aankwamen”. (S.D.)
P. Daniel, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 25.8.23
Flitsen
De groep van acht Belgen zijn dinsdagavond 15 augustus toegekomen en zullen donderdagmorgen vertrekken. Hoe deze eigensoortige retraite verlopen is hebben ze zelf al met enkele indrukken al weergegeven. Donderdagavond gaf moeder Claire-Marie een beeld van het recente ontstaan van deze gemeenschap. Van het tweede gedeelte hopen we u volgende week een verslag te geven. Uit de overvloed aan foto’s hebben we er enkele gekozen.
Nvdr: foto’s vindt u terug op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.
Hoe een man, verslaafd aan een homoseksueel leven en een fameuze drughandelaar in de gevangenis tot bekering komt door het lezen van het Nieuwe Testament en zijn leven aan Christus geeft:
U herkent zonder enige twijfel de naam van de man wiens dood niet onopgemerkt voorbij ging. Of beter “vermoedelijke” dood. En / of suggesties naar de “vermoedelijke” verantwoordelijken. Gissingen, vermoedens, al dan niet bewijzen van een vliegtuigcrash met passagiers met een “vermoedelijke” identiteit.
Bon, dit gezegd zijnde én zonder enige sympathie of zelfs maar empathie voor haar echtgenoot Yevgeny, keren we terug naar diens weduwe, Lyubov Valentinovna. Zij werd geboren op 26 juni 1970 in een Russisch gezin in Rusland. Haar sterrenbeeld is Kreeft. Over haar ouders en resp. broers/zusters is niets bekend. Ze is 1.68 m groot, heeft donkerbruine haren en dito wenkbrauwen. Naar verluidt zou ze een opleiding in de farmacie gevolgd hebben. Aan de univ maakte ze rond 1990 kennis met haar latere echtgenoot Yevgeny. Voor zover bekend heeft het paar drie kinderen: dochters Polina, Veronika en zoon Pavel.
Ze is eigenaresse, of is betrokken bij meerdere bedrijven in Rusland, o.a. het Chocolate Museum (een keten van chocoladeproducenten), was tot 2019 mede-eigenares van Agat LLC (Concord Group) samen met haar echtgenoot. Vervolgens opende ze het Crystal Spa & Lounge, een wellness centrum in Sint Petersburg. En het Crystal Spa & Residence, een boutique hotel en wellness centrum. Niet alleen bij deze kleinere activiteitenis zij betrokken, in werkelijkheid is zij (deel)eigenares van meerdere bedrijven, zoals Alfa LLC, Soinvest, Beta LLC, Gamma LLC, Monolit e.a. Haar vorig bedrijf, New Technologies SPA, werd opgeheven in 2019, zoals talrijke andere bedrijven die in de loop der jaren de revue passeerden.
Hoe veel is de dame waard? Men vermoedt dat zij netto 5 miljoen dollar aan eigendommen heeft. Elk jaar groeit haar vermogen door de winsten op haar bedrijven.
Zoals talrijke Russen werd en wordt zij door het democratische westen bestraft met internationale sancties.
Klik op “Bekijken op YouTube” (Albanees)- ondertiteling niet beschikbaar
