Dat de Griekse schoonheid, Eva Kaili, nogal veel contanten in huis had, wist u al. Niet haar schuld. Eerst verdacht ze haar “partner”, ze vroeg hem wat hij met dat geld van plan was, maar hij wees verontwaardigd haar gebrek aan vertrouwen van de hand.
Eva zag zich verplicht een advocaat onder de arm te nemen, mr. Michalis Dimitrakopoulos, die verklaarde dat noch Eva, noch van haar levensgenoot, de eigenaren waren van het gevonden geld. Eva legde haar partner onmiddellijk op de pijnbank tot hij toegaf dat hij – als vriendendienst – het geld eventjes in bewaring genomen had. Eva waarschuwde hem dat zij absoluut niet zou dulden dat geld van iemand anders in de gemeenschappelijke woning bewaard zou worden. Je hebt daar tenslotte banken voor. Bon, en om het probleem zo snel mogelijk uit de wereld en uit de gemeenschappelijke woning te bannen, werd Eva’s papa ingeschakeld, die sito presto de tas met geld meegenomen had naar een hotel waar hij de eigenaar zou ontmoeten en hem zijn geld overhandigen. De advocaat voegde er nog aan toe dat Evaatje bijgevolg onschuldig zou pleiten.
Blijkbaar waren de Griekse sagen een inspiratiebron voor mr. Dimitrakopoulos. Odysseus kwam met veel vertraging en een heleboel onwaarschijnlijke verhalen uiteindelijk terug bij zijn Penelope.
Dat ze recent nog het EU-parlement wou overtuigen dat Qatar een gangmaker is van arbeidersrechten, op een niveau dat “zelfs” Europese bedrijven weigeren toe te passen, zal aan het vermoeden van omkoping geen goed doen. (Klik op “Bekijken op YouTube)
Na de oude Grieken kwamen de Romeinen, zo leerden wij in de geschiedenislessen. Eva’s partner, Francesco Giorgi, zette vervolgens zijn Griekse madam uit de wind. Hij zou naar verluidt (Le Soir) bekentenissen afgelegd hebben, nl. dat hij deel uitmaakte van een organisatie die door Marokko en Qatar gebruikt werd om tussenbeide te komen in Europese zaken. Eigenlijk was hij slechts de penningmeester, de beheerder van de contanten. Dat hij tijdens zijn bekentenissen ook nog enkele sossen noemde, is louter toeval.
We vervolgen: Waar gaat alle militaire en humanitaire hulp naartoe?
Sommige westerse weldoeners hebben onlangs gemerkt dat het grootste deel van de militaire en humanitaire hulp nooit het Oekraïense leger of de gewone burgers bereikt heeft.
Ook medische benodigdheden worden gestolen. The Telegraph meldde dat “sommige van de geschonken benodigdheden later hun weg vonden naar de uitstallingsrekken der ziekenhuisapotheken: te koop aangeboden en voorzien van een prijsetiket.” Personeel actief in de gezondheidszorg legt beslag op medicijnen, verband en medische apparatuur en verkopen ze door aan patiënten, die ze eigenlijk gratis hadden moeten verstrekt worden.
Een soortgelijk verhaal werd verteld door de eerder genoemde arts Dr. Morris:
“Ik kreeg een telefoontje van een verpleegster in een militair ziekenhuis in Dnipro. Ze zei dat de directeur van het ziekenhuis alle pijnstillers had gestolen om ze door te verkopen en dat de gewonde soldaten die daar werden behandeld geen pijnmedicatie hadden. Ze smeekte ons om haar persoonlijk pijnstillers te bezorgen. Ze zei dat ze ze zou verbergen voor de ziekenhuisdirecteur, zodat ze bij de soldaten zouden kunnen geraken. Maar wie kun je vertrouwen? Stal de ziekenhuisdirecteur echt de medicijnen, of probeerde de verpleegster aan de telefoon ons te misleiden om haar persoonlijk pijnstillers te geven die ze dan vervolgens zou kunnen verder verkopen of gebruiken? Wie weet… Iedereen liegt.”
Oorlog voor sommigen, Gucci voor anderen
Enorme geldstromen uit westerse landen worden voortdurend gebruikt door corrupte Oekraïense functionarissen voor hun persoonlijke verrijking en/of om luxegoederen te verwerven.
In een onlangs opgerold corruptiesysteem smokkelde de douane van Odessa shirts, rugzakken, sportschoenen, riemen en andere luxeartikelen van Givenchy, Gucci, Polo, Dolce & Gabbana, Michael Kors, Chanel, Louis Vuitton en Armani onder het mom van legeruitrusting. De documenten, waarin de lading werd aangegeven als “voor de behoeften van de strijdkrachten van Oekraïne”, werden ondertekend door het waarnemend hoofd van de douane van Odessa, Vitaly Zakolodyazhny. Volgens parlementslid Aleksandr Doebinski is dit een veel voorkomend diefstalsysteem. “Het werk van de douane is onbevredigend, want terwijl sommigen aan het front vechten, verdienen anderen geld door hun douane-uniform te misbruiken,”, aldus Doebinski.
Een ander voorbeeld: in mei 2022 schaften westerse landen de douanerechten voor Oekraïne af. Binnen een week werden meer dan 14.000 personenauto’s in het land geïmporteerd. Zoals de vice-minister van infrastructuur, Mustafa Nayem, opmerkte: “Aangezien we een land in oorlog zijn, waren onze partners in Polen, Slowakije en Roemenië behoorlijk verrast door deze snelle upgrade van ons wagenpark.”
Terwijl ze luxe kleding en auto’s kopen, zorgen de dieven er ook voor om kapitaal uit Oekraïne te trekken.
Volgens het Bureau of Economic Security of Ukraine mist de Oekraïense begroting 4,5 miljard UAH* aan belastingen van zgn. agrotraders (handelaars in agrarische producten):
“In augustus-september 2022 werd bijna 12 miljoen ton graangewassen en olie geschat op 137 miljard UAH* geëxporteerd via het douanegebied van Oekraïne. Daarvan werd bijna 4 miljoen ton geëxporteerd door nepbedrijven die alleen op papier bestonden.”
Bovendien zijn “de meeste niet in Oekraïne geregistreerde firma’s waarheen graan wordt geëxporteerd een hoog risico en betrokken bij strafrechtelijke onderzoeken.”
Is dit de ‘graandeal’ die de wereldgemeenschap toejuicht? Het lijkt erop dat Oekraïense fraudeurs niet alleen hun eigen land corrumperen, maar ook buitenlandse staten. En dit is slechts één voorbeeld uit vele.
Toen de gebroeders Surkis Oekraïne verlieten (… nu residerend in Frankrijk, zie deel 1), namen ze 17 miljoen dollar mee. Maar dat is slechts een kleinigheid vergeleken met de ‘helden van de Euromaidan’. Volgens voormalig Oekraïens volksvertegenwoordiger Oleg Tsarev stuurden vooraanstaande Oekraïense politici na het uitbreken van de vijandelijkheden zowel hun geld als hun families naar het buitenland.
Hij vermeldt dat de ouders en familieleden van Zelensky en zijn vrouw allemaal het land hebben verlaten. Zijn voorganger, voormalig president Pjotr Porosjenko, verhuisde niet alleen zijn kinderen, maar ook ongeveer een miljard Amerikaanse dollar in contanten naar het Verenigd Koninkrijk.
Hetzelfde geldt voor andere belangrijke Oekraïense functionarissen: voormalig binnenminister Arsen Avakov, het hoofd van het bureau van de president, Andrey Yermak, de tweede president van Oekraïne, Leonid Koetsjma, voormalig premier Arseny Yatseniuk en vele anderen namen allemaal hun families en fortuinen, geschat op ongeveer een miljard dollar, mee naar het buitenland. En dan hebben we het nog niet eens over de vele politiek gelieerde oligarchen.
Kleinere vissen-oplichters kunnen ook “individueel naar een EU-lidstaat getrokken zijn”. Mannen van een militaire leeftijd kunnen / konden mits omkoping het land verlaten. Volgens Izvestia ligt / lag de vergoeding tussen tussen de $ 8.000 en $ 10.000. Tendens stijgend. De Oekraïense media berichten ook actief over mensen die betalen om de grens over te steken.
De sympathie van westerlingen voor een land in oorlog is begrijpelijk. Maar terwijl sommige landen hun uiterste best doen om Oekraïne te helpen – zelfs terwijl ze zelf met een economische crisis worden geconfronteerd – gebruiken corrupte Oekraïense functionarissen de royale financiering om persoonlijke fortuinen te vergaren en een luizenleventje te leiden in chique, luxueuse verblijfplaatsen. En dat allemaal op kosten van de westerse belastingbetaler.
In 2015 verklaarde Arseny Yatseniuk, toen hij het premierschap voor gezien hield, openlijk dat hij miljardair was geworden. Het is nog maar de vraag hoeveel nieuwe Oekraïense superrijke tycoons – onderhouden door buitenlandse militaire hulp – tegen het einde van het conflict in het westen zullen verschijnen.
Sinds de onvolprezen Leeuwen van de Atlas wedstrijd na wedstrijd winnen en bijgevolg vanavond de halve finale “spelen” tegen Frankrijk, mobiliseren alle Marokkaans-verrijkte landen hun politie-, veiligheids- en ambulancediensten om in te kunnen grijpen bij een overdreven vertoon van sportief enthousiasme.
We vernemen dat het in de binnenstad van Straatsburg lijkt alsof er een grote terreuraanslag verwacht wordt: overal uniformen met machinegeweren. Auto’s worden slechts met speciale toelating geduld en de ondergrondse parkings zijn gesloten.
Politie met machinegeweren op de kerstmarkt… En dan mogen we nog van geluk spreken: in de VSA wordt de politie zodanig afgebouwd dat er binnenkort sociale werkers (… in hedendaags Ned.: maatschappelijke inclusivisten) met bloemen in hun haar ingezet worden om “liefde” i.p.v. “oorlog” te prediken…
Terwijl heel de wereld grijnzend geniet van de afgang der “onkreukbare” EU, blijft de EU tegenover de lidstaten de wortel en de stok hanteren.
Viktor Orban moest zich na wekenlang verzet neerleggen bij de oekazes van de EU. De “lening” voor Oekraïne werd door Hongarije uiteindelijk mee goedgekeurd. Het gaat om een reguliere EU-lidstaat-uitkering, 7.5 miljard euro uit de EU-begroting, en 5.8 miljard euro voor de corona-heropbouw. Het is ons niet duidelijk of die laatst vermelde 5.8 miljard euro al dan niet uitbetaald zal worden zonder dat er vooraf voldaan werd aan de anti-corruptie voorwaarden. Dat Orban “zich liet overtuigen” heeft alles te maken dat de corona-heropbouw-gelden dreigden definitief te vervallen indien het corona-opbouwplan niet voor het einde van het jaar goedgekeurd zou worden. Dat is inmiddels geschied; de betaling zal echter pas volgen als Hongarije de 27 hervormingsdoeleinden vervuld heeft, zoals de oprichting van een anti-corruptie-overheid.*
De 7.5 miljard euro komen uit het EUropees cohesiefonds die de levensverhoudingen in structureel zwakkere regio’s moet bevorderen. Niet het gehele bedrag zal voorlopig bevroren worden, maar wel slechts 6.3 miljard euro.
*… onder het kritische oog van de EU-boswachter/stroper?
Kanselier Scholz zegt dat hij voortgaat met praten met president Poetin. En ook dat het “hoffelijk” blijft. Niemand verheft zijn stem. Naar verluidt gaat Poetin af en toe over naar het Duits – hij kent de taal zeer goed.
Een gesprek in het Duits met een journalist:
Keren we even terug naar dit fragment van een gesprek:
Journalist: “Het westen heeft een ultieme eis: u (Rusland) moet zo zijn als het westen, u moet de regels van het westen accepteren.”
Poetin: “Ik moet zo zijn als mijn volk van mij verwacht.”
IBM was in de zeventiger jaren dé grote computerfirma. Wie zich nog ponskaarten, magnetische tapes en méterslange accordeon-afdrukbladen herinnert, is geen piepkuiken meer. De computer nam de oppervlakte van een kamer in beslag, ponsmachines de grootte van een kleine eettafel. De verwerking van de gegevens op de ponskaarten gebeurde door nog een andere machine. Toen werd er ook begonnen papieren documenten te filmen, zodat de archiefruimte kleiner kon worden. Vervolgens kwamen er tekstverwerkingsmachines en de telex. Alles was groot en indrukwekkend. We konden toen alleen maar dromen van laptops en gsm-toestellen.
Da’s de vooruitgang, nietwaar! Hoewel… wie kan er nu nog aan de kassa grofweg uitrekenen hoeveel men moet betalen? Wie kan er nog foutloos Nederlands schrijven? Of enige andere taal? Wie beschikt nog over parate kennis over thema’s zoals bv. geschiedenis, aardrijkskunde, biologie, wetenschap?
Het Syrische volk lijdt nu meer dan tijdens de dramatische jaren van de oorlog. De redenen hiervan zijn: de Amerikaanse sancties, het stelen van 90% van de olie, het stelen en vernietigen van de graanvoorraden, de blijvende steun aan terroristen, de bezetting door VS, Israël, Turkije met hun voortdurende aanslagen. De officiële media schrijven hierover geen woord. Ook onze Midden Oosten specialisten van de VRT zwijgen in alle talen, ook in het Vlaams. Alleen Golfbrekers en Willy Van Damme blijven ons hierover trouw berichten.
De gewone media, gesteund door regeringen, geven ons dikwijls vooral leugens en bedrog opdat de bevolking de onrechtvaardige en vernietigende oorlogen in dienst van een wereldelite zou steunen. Deze elite zoekt immers voortdurend naar voorwendsels om oorlog te voeren om daardoor des te rijker en machtiger te worden. Hierdoor is verslaggeving over bepaalde landen in de heersende pers niets anders dan pure oorlogspropaganda. Journalisten en politici schrijven en zeggen, uit onwetendheid, onnozelheid of lafheid, gewoon wat de elite hen opdraagt. En vele goedgelovige mensen aanvaarden de voorgestelde voorwendsels en steunen, zonder het zelf te willen of te weten, het uitmoorden van onschuldige volken en vernietigen van prachtige landen. Het is gemakkelijker mensen te bedriegen dan hen te overtuigen dat ze bedrogen worden.
Ik ben vóór de oorlog, nl in 2010 in Syrië gekomen, met behoorlijk wat vooroordelen. Vanaf het begin beleefde ik een ware cultuurschok. De gastvrijheid, de harmonieuze en gemoedelijke samenleving, waren voor mij overweldigend. Gaandeweg ontdekte ik dat de staatsziekenhuizen gratis waren (ook voor mij als behorend bij een religieuze gemeenschap in Syrië; mijn naam werd niet eens gevraagd!), alleen de medicamenten moest men betalen en die werden in Syrië zelf gemaakt. Universiteitsopleiding was gratis voor hen die voldoende punten behaalden, Syrië bracht 20 % meer voedsel voort dan het zelf nodig had, het had energiebronnen van olie en gas in overvloed, het dagelijkse leven was zeer goedkoop, armen, bedelaars of Syrische vluchtelingen waren er niet, terwijl Syrië zelf honderdduizenden Irakese vluchtelingen opving. Het land scheen ook geen schulden te hebben. Stelen en baldadigheden waren nagenoeg onbekend. Op de luchthaven kon je gewoon computer, camera… in de zetel achterlaten om even naar het toilet te gaan. Je vond daarna alles terug, precies zoals je het er had achtergelaten. Discriminatie tussen de verschillende etnische groepen en geloofsgemeenschappen was er niet. De president, een alawiet, werd door de overgrote meerderheid van de bevolking (75 % soenniet!) ruimschoots gesteund. Hij werd, ook in het buitenland, beschouwd als een voorbeeld van iemand die, hoewel hij het hoogste gezag bekleedt, trouw blijft aan een eenvoudige levensstijl en dicht bij het volk staat. Over persoonlijke politieke vrijheden werd blijkbaar anders gedacht en men vertelde mij wel vanaf het begin me niet publiek over politiek uit te laten. Eerlijk gezegd, wie maakt zich daarover druk wanneer men in zulke harmonie en welvaart kan leven? De Syrische maatschappij was zeker niet volmaakt, maar dat er een dictatuur heerste, was een pure drogreden, uitgevonden door de CIA om oorlog te kunnen voeren.
Alles veranderde grondig vanaf begin 2011. Op een vrijdagavond was ik toevallig op weg naar de pastorie van abouna Georges en kwam terecht in een groep jongeren die wild schreeuwden en met spandoeken zwaaiden. Ik haastte me naar de pastorie. De pastoor zei me dat er sinds kort gure elementen van buitenaf naar het dorp kwamen om herrie te schoppen, de jeugd uit te nodigen om mee te doen en hen daarvoor ook geld aanboden. Op andere plaatsen werd op dezelfde wijze revolte georganiseerd.
Je kan het ook een zwarte parel noemen. Ook hij werd net zoals Somers geadopteerd krulkonijn de hemel in geprezen. Maak kennis met Aboubakar Soumahoro, de rijzende ster aan Italië’s firmament:
“Ik zal me inzetten voor hen die nog leven als slaven, voor onze zonen, voor alle Italianen die verplicht waren te vluchten*, naar het buitenland, die de kans niet kregen hier te wonen. Daarvoor gaan we ons inzetten…”
*waarmee hij niet de Italianen uit het diepe zuiden bedoelt die naar de VSA trokken, of zij die hier en elders in de kolenmijnen en staalindustrie kwamen werken, maar wel de hordes “vluchtelingen” die zichzelf een Italiaanse herkomst aanmatigden
Hij draagt gummi laarzen onder zijn maatpak als “eerbetoon aan hen die in de landbouwsector werken, die uitgebuit werden na hun aankomst in Italië…”
Wie hoog vliegt, kan diep vallen. In Italië ging het alleen veel sneller; van zwarte parel naar witte boorden crimineel: in oktober verkozen tot volksvertegenwoordiger, op 24 november begon het onderzoek van de procureur:
"... Maar dan gebeurt het ondenkbare, het onbespreekbare… Op 24 november jl. opent de procureur van Latina een onderzoek over fraude met de coöperatieve verenigingen Karibu en Consorzio Aid, opgericht door Soumahoro en zijn schoonfamilie, om illegale arbeiders in Italië te helpen, te huisvesten en te integreren. Deze coöperaties worden gul gefinancierd met belastinggeld, in die mate dat een deel van de pers, (in tegenstelling tot Vlaanderen, bestaat er nog een vrije pers in Italië !) spreekt over de < onthaalbusiness>. Deze vennootschappen worden bestuurd door de schoonmoeder van Aboubakar Soumahoro en door zijn vrouw. In zeventien jaar tijd, hebben zij niet minder dan…62 miljoen euro aan staatssteun ontvangen…!
Een maand na zijn verkiezing, is dit een atoombom, die ontploft in het gezicht van de ‘model-migrant ‘ en in dat van de hele Italiaanse linkse immigratie-lobby: frauduleus beheer van openbaar geld, fiscale fraude, achterstallige uitbetaling van de lonen van de illegalen, die in de coöperatieven tewerkgesteld zijn(tot 22 maand !), armzalige en zelfs ongezonde leefomstandigheden waarin de migranten en hun talrijke kinderen moeten leven… Het imago van de kersverse verkozene wankelt. Een dertigtal illegale arbeiders vertellen hun verhaal in de media…”er was geen verwarming, geen warm water, dagenlang geen elektriciteit, de kinderen leden honger”…"
Sinds de Grünen in het voormalige welvarende Duitsland mee aan de touwtjes trekken, vragen sommige Duitsers zich af waaraan ze dit verdiend hebben: maak kennis met de groene creatuur familieministerin Lisa Paus… Eén ding moeten we haar nageven, ze ziet er in elk geval vrolijker uit dan “onze” groene Tinne Van der Straeten:
