In Europa worden we overspoeld met reclame waarin duidelijk gemaakt wordt hoe onze toekomst er moet uitzien. Bv. in het V.K., waar donkergetinte mensen ca. 3% van het totaal der bevolking uitmaken, is hun tegenwoordigheid in tv-reclamefilmpjes ca. 50%. Ook in het land b. Af en toe doen we ‘s avonds bij de tv de moeite hun “inclusiviteits- en diversiteitsstreven” eens op te tellen: laatst een opdringerig filmpje waarin 5 van de 8 acteurs geen blanken of mensen uit het Verre Oosten waren. 5 van de 8. Zou het kunnen dat de koopkracht van een minderheid – negers en Arabieren – dermate groot is, dat zij om die reden oververtegenwoordigd zijn in reclamefilmpjes?
In Nigeria houden ze zich niet met politieke correctheid bezig. Waarom zouden ze ook? Wordt er één doos waspoeder of een ijskast meer verkocht omdat blije blanke gezichten het te verkopen product mee aanprijzen?
In het filmpje ziet u op 0’51” een officiële aankondiging van de Nigeriaanse regering, van het ministerie van informatie & cultuur, waarin bekend gemaakt wordt dat buitenlandse modellen en mensen die reclameboodschappen inspreken vanaf 1 oktober niet meer zullen toegelaten worden. Hadden wij maar eenzelfde fierheid… of gewoon ouderwets gezond verstand.
Lees ook de reacties onderaan… bv. deze over de Titanic…
Dat een populaire synodale beweging in de westerse Kerk niet noodzakelijk positief eindigt moge blijken uit volgende voorbeelden uit het verre en recente verleden.
De episode van het gouden kalf (Exodus 32) toont hoe heel het joodse volk onder leiding van Aäron in de woestijn tot afgoderij komt. Mozes blijft lang op de heilige berg waar God het Sinaï verbond aanbiedt. Het volk is ongeduldig en wil concrete, materiële tekenen van Gods aanwezigheid. Ze besluiten met de gouden ringen een stierenbeeld te maken en te vereren als hun bevrijder uit Egypte. Dit hoofdstuk toont vooral de grootheid van Mozes als bemiddelaar tussen het volk en God. Mozes is razend, smijt “de tafelen van het verbond” kapot en vernietigt daarna het beeld. Aäron wil zich goed praten en de schuld op het volk schuiven. Mozes neemt de schuld van het volk op zich en zegt tot God: “Kunt Gij hun toch geen vergiffenis schenken? Als dat niet gaat, schrap mij dan uit het boek dat Gij hebt geschreven” (Exodus 32, 32). Dat is een voorafbeelding van wat Jezus heeft gedaan voor ons.
Een dwaling door de plaatselijke kerkelijke overheid, hebben we in ons eigen land (zoals elders in het westen) meegemaakt met de feitelijke verwerping van de encycliek Humanae vitae (25 augustus 1968) van Paus Paulus VI. In volle zomervakantie werkten de bisschoppelijke secretariaten blijkbaar koortsachtig als nooit voorheen. De Canadese, Duitse en Belgische bisschoppenconferentie gaven een kritische verklaring uit en de Nederlandse verklaring was zelfs eerder negatief. De verklaring van de Belgische bisschoppen (min één!) – na vijf ontwerpteksten! – hebben we “theologische acrobatie op olympisch niveau” genoemd: het pauselijk gezag hooghouden en zeggen dat je het niet moet volgen! (lees de hele boeiende geschiedenis in onze studie: Van misvormd personalisme naar onverantwoord ouderschap, in Hoe een paus gelijk kreeg, De Blauwe Tijger, 2017, blz. 211-267).
Nog in hetzelfde jaar 1968 schrijft Paus Paulus VI twee hartverscheurende brieven aan zijn voormalige intieme vriend kardinaal L.J. Suenens (a.w. blz. 315-319). De bisschop van Gent, L.-A. Van Peteghem had “Humanae vitae” wel begrepen en gaf een eigen verklaring uit. Hij nam het moedige besluit om aan katholieke organisaties te verbieden om voordrachten over contraceptie te organiseren. Uiteraard werd hij als oerconservatief gebrandmerkt, terwijl hij de enige Belgische kerkelijke leider was wiens oordeel niet verduisterd werd door de allesoverheersende propaganda van de Big Farma.
Deze was er in geslaagd een “contraceptieve roes” te creëren die zowel het wetenschappelijk, moreel als maatschappelijk denken verregaand beïnvloedde. Schitterende congressen en conferenties werden door haar ingelegd en de regering kon zo massaal en gratis prachtige brochures uitdelen. Zeer weinigen waren er zich van bewust dat de algemene opinie steunde op deze overweldigende farmaceutische propaganda en niet op een medisch, wetenschappelijk of moreel verantwoord oordeel. Pas heel geleidelijk drong daar later iets van door. Ook de Belgische bisschoppen zullen in hun geloofsboek van 1987 min of meer de officiële leer van Humanae vitae, Gaudium et spes (Vaticanum II) en Familiaris consortio (Johannes Paulus II) schoorvoetend weergeven (zij het met enige misvorming: ons geweten “confronteren” met de kerkelijke leer is iets anders dan ons geweten hiermee “conformeren”).
Als jonge priester werkte ik mee aan de huwelijksvoorbereiding. Vele verloofden namen hieraan toen nog deel. Het team bestond uit een echtpaar, een dokter, een advocaat/notaris/jurist en een priester. Het opzet was prima maar miste de christelijke dynamiek. Het echtpaar gaf praktische raadgevingen. De jurist besprak het huwelijkscontract. De dokter kon steevast de hele groep aan het lachen brengen door te zeggen dat hij de natuurlijke familieplanning had geprobeerd en daarom nu vijf kinderen had! Hij had geen enkele belangstelling voor de natuurlijke methoden, noch hiervan een degelijke kennis. Hij herhaalde de propaganda van de farmaceutische industrie over contraceptie. Daarop werd deze groep verloofden ook het meest voorbereid: hoe “veilig” intieme omgang met elkaar hebben “zonder risico’s”! Belangstelling voor het sacrament van het huwelijk ging niet verder dan de praktische organisatie van een mooie huwelijksmis.
Je moet er geen noot muziek voor kennen of een muziekinstrument bespelen! In Finland werd het wereldkampioenschap gehouden van “luchtgitaar-spelen”. Te vergelijken met een “kleren van de keizer”-modeshow.
De wetten 5371 en 5161 werden op 19 juli door het Oekraïense parlement goedgekeurd. Alleen de handtekening van de president ontbrak nog. Men begon aan verzetsacties: er werd een petitie opgestart, er werd betoogd (… in geen enkele nieuwsuitzending vermeld…) maar het was al boter aan de galg.
Door deze wet worden de arbeidsvoorwaarden in Oekraïne in een nieuw jasje gegoten, of beter: in een keurslijf. Hiermee volgt de Oekraïense regering de wensen van de nieuwe eigenaars. Geen bemoeizieke vakbonden meer. Geen collectieve arbeidscontracten meer. Het is ieder voor zich. Voor 70% der werknemers moeten individuele arbeidscontracten, zonder enige bescherming van de vakbond, het nieuwe normaal worden. Werknemers in kleine en middelgrote bedrijven, tot 250 werknemers, zullen een zgn. “zero-hour” contract aangeboden krijgen, te nemen of te laten. M.a.w. in het arbeidscontract staan geen werkuren vermeld; als werknemer moet je quasi op afroep paraat staan. Bovendien zou de staat vakbondseigendommen kunnen in beslag nemen. Is lijfeigenschap voortaan synoniem voor “democratisch” kapitalisme in Oekraïne?
En ja hoor, Zelensky luisterde naar “his masters voice”*, en ondertekende de wetten. Wie A zegt moet ook B zeggen. Eerst worden de staatseigendommen aan een vriendenprijsje van de hand gedaan. Bleef echter nog het probleem met de werknemers. Wat heb je aan eigendommen in Oekraïne als je de werkkrachten niet kan aan de leiband houden? Dus werd een wet goedgekeurd die “de vuile communistische vakbonden” buiten spel moet zetten en die toestaat dat werknemers de speelbal worden van de westerse “vrienden”.
Wij vragen ons af – de corruptie-reputatie van Oekraïne kennende – of, resp. hoeveel, overtuigingsgeld er overgemaakt werd op bankrekeningen van parlementsleden en Zelensky’s entourage. We vragen het ons gewoon af…
D’r willen er nog meer “bevrijd” worden van de “onderdrukking”. U heeft waarschijnlijk al eens TV-programma’s gewijd aan de “maatje méér”-calimero’s, calimera’s, calimer?’s gezien. Eigenlijk komen ze allemaal op hetzelfde neer: Ja, ze zijn dik (oeps, verboden woord), ja, ze hebben overgewicht, ja, ze hebben “een maatje meer”, ja, ze hebben daardoor fysische klachten, ja, ze geraken amper het bed, resp. hun huis uit, ja, ja, ja… Maar dat is niet hun schuld. Echt niet. Ze zitten zo diep vast in de te smalle put, dat ze er niet meer uit geraken. En bovendien, wat is er mis met 150 kg of zelfs 200 kg en meer? Hun psychisch lijden werd veroorzaakt door het opgedrongen schoonheidsideaal met slanke modellen en bewerkte foto’s op het internet. En om zichzelf te troosten blijven ze maar schransen.
Nu hebben ze op hun klachtenlijst een nieuw verwijt toegevoegd: ze geraken niet aan een lief omdat de mogelijke partners te kieskeurig zijn. En ze noemen dit “systematische onderdrukking”.
https://youtu.be/lPMMg1eKdP4
Maar ze laten het er niet bij zitten. Vanuit de linkse hoek loopt er als tegenreactie een TikTok-rage die het “maatje méér” een positief imago wil geven en de wereld laat weten dat een persoon die het dubbele gewicht van een normaal iemand met zich meesleurt even gezond kan zijn: het énige wat vereist is: Body Positivity! Zie je gewicht door een roze bril.
Op 27 juli maakte de Oekraïense regering een lijst op van staatsbedrijven die moeten geprivatiseerd of opgedoekt worden. Het ging om 420 bedrijven, waarvan 354 moeten verdwijnen en 66 die geprivatiseerd zullen worden.
Op de lijst “Ukspryrt” (staatsmonopolie op de productie van alcohol), de Staatsinvesteringscompanie, ‘Energostal’ (wetenschappelijk en technisch centrum voor de metaalnijverheid) en de metaalpoederfabriek. Bovendien een aantal mijnbouwondernemingen in Oost-Oekraïne. Zij werden allemaal opgelijst op het Telegramprofiel van het ministerie van economie.
Men gaat ervan uit dat de bedrijven, na de overname door de nieuwe eigenaars, zullen heropstarten of moderniseren met als gevolg nieuwe arbeidsplaatsen. Lijkt een goed plan maar critici vermoeden dat Zelensky, onder het mom van goede bedoelingen, Oekraïne in de uitverkoop zal zetten.
Het wettelijk kader voor de privatiseringen werd in de Wet 7451 gegoten, goedgekeurd door het Oekraïense parlement op 28 juli.* Oekraïens premier Denys Shmygal schreef op Telegram dat de grote privatiseringen vanaf 1 september zullen beginnen. Zelensky gaf de aftrap, het parlement legde de bal voor het doel en regering kopte binnen. Grote industriële bedrijven gaan op de schop of worden verkocht – desnoods aan de halve prijs. Men zou beginnen met de bakkerijfabrieken en distilleerderijen. De meeste van hen zijn momenteel inactief en bevinden zich in het westen, waar er geen vijandigheden plaats vinden. Als alles volgens plan loopt, zou de staatskas één miljard hryvnias ( = US$ 27 miljoen) rijker worden.
Yahoo News citeert Ukraine news report dd. 27.7.22: “Dankzij de aangepaste wetgeving zullen landbouwers de mogelijkheid krijgen stilgelegde staatsdistilleerderijen en broodfabrieken te kopen en moderniseren. Dit zal het probleem van de graanopslag en -verwerking helpen oplossen en een product met een toevoegde waarde creëren.” *
Juristen bestudeerden de nieuwe wet en vertaalden deze in gewone mensentaal. Eén der belangrijkste punten is de bepaling van de verkoopprijs. Startprijs is de boekhoudkundige waarde, waarbij rekening gehouden wordt met afschrijvingen e.d. en die van een heel ander gehalte kan zijn dan de marktwaarde. Als er op de veiling geen inzet aangeboden wordt, dan zal de startprijs kunnen verlaagd worden tot 50% van de boekhoudkundige waarde.
Er zitten ook nogal interessante voorwaarden in, zoals de heruitgave van vergunningen voor de gekochte koopwaar. De kopers kunnen bestaande vergunningen heruitgeven voor het gebruik van ondergrondse stoffen en andere natuurlijke grondstoffen, onder de gekochte bedrijfsgebouwen, die eigendom zijn van het Oekraïense volk maar die de privé belangen van de koper zullen ten goede komen. Een koper van een bedrijf dat zich bezig houdt met de voedselproductie van dierlijke oorsprong zal bv. niet moeten bewijzen dat de productiefaciliteiten en veiligheidsprocedures voldoen aan de voedsel- veiligheidsvoorschriften.
Een voorbeeld van de eerste privatisering op grote schaal in Oekraïne: het ‘Bilshovyk’ machine en metallurgiecomplex in Kiev dat ooit het grootste van zijn aard was in het land. Het werd verkocht (… geprivatiseerd) in oktober 2021 voor US$ 53 miljoen. Het wordt door de nieuwe eigenaars omgebouwd als kantoren-, immo- en hotelcomplex. Als u Engels begrijpt, moet u vooral het verhelderend verslag in de Kyiv Post lezen.
Ook de Euromaidan Press besteedde er aandacht aan. We citeren: “De privatisering is verbonden met een uitzonderlijke periode van misbruik voor de Oekraïners. Menigeen heeft nog de pijnlijke periode van 1990 in herinnering, de vroege post-onafhankelijkheids jaren. De slechte handhaving van de privatiseringsregels liet toe dat een klein aantal individuen voormalige staatsbedrijven in handen kregen. Dit was het begin van de machtige oligarchen, waaronder de natie nog steeds lijdt… ”
In de tekst verwijzen wij twee keer met een sterretje* naar ons vorig artikel. Niet alleen Oekraïense oligarchen zaten op vinkenslag. Internationale beleggers zien toekomst in de landbouwgronden, die Zelensky als onderpand gaf voor een IMF- lening, een lening, zoals alle andere, die hij nooit kan terugbetalen. En u weet wat er gebeurt als u een lening, in ruil voor een onderpand, niet kan terugbetalen…
Lees wat Il Manifesto schrijft en u begrijpt meteen waarom de graanexport zo hoog op de internationale agenda staat:
Despite the moratorium on land sales to foreigners, by 2016, ten multinational agricultural corporations had already come to control 2.8 million hectares of land. Today, some estimates speak of 3.4 million hectares in the hands of foreign companies and Ukrainian companies with foreign funds as shareholders. Other estimates are as high as 6 million hectares. The moratorium on sales, which the US State Department, IMF and World Bank had repeatedly called to be removed, was finally repealed by the Zelensky government in 2020, ahead of a final referendum on the issue scheduled for 2024. Furthermore, in January, a report by Usaid, the U.S. Agency for Assistance and Cooperation, lamented the absence of a reliable land market in the country that was limiting economic growth.
This despite the fact that an analysis by Open Democracy published in October revealed that ten private companies controlled 71 percent of the Ukrainian agricultural market, including, “in addition to the Ukrainian oligarchy, multinational corporations such as Archer Daniels Midland (ADM), Bunge, Cargill, Louis Dreyfus, and the Chinese state-owned company COFCO.” According to the Oakland Institute’s latest report on the subject, the list now also includes multinational corporations such as Luxembourg-based Kernel, the US holding company NCH Capital, the Saudi-based Continental Farmers and the French AgroGenerations.
*Zie paragraaf Bodemschatten, Het westen plundert op een beschaafder manier, in onderstaand gepubliceerd artikel…:
Het is geen troost, maar het land b is niet het enige dat bijzonder attractief is voor landverhuizers. Ook Oostenrijk wordt geconfronteerd met een tsunami van asielzoekers: enerzijds de intussen gekende exoten, anderzijds Oekraïners. Men verwacht een totaal van zo’n 160.000 tegen het einde van het jaar. Het geboorteaantal: ongeveer de helft. Waarbij men eigenlijk de geboortes bij de exoten nog moet in mindering brengen.
Begin 2022 leefden er ca. 1.6 miljoen vreemdelingen in Oostenrijk, goed voor 17.7% van de bevolking. Ter vergelijking: tien jaar geleden, in 2012, werden er “slechts” 951.000 vreemdelingen geregistreerd.
Los Angeles, de stad die niet bepaald invulling geeft aan haar naam. De boeven komen binnen met een masker, een trui met kap en zonnebril. Niemand kan hen identificeren. Overvallen zijn gestegen met meer dan 19% sinds 2021. De burgemeester geeft niet thuis. Genoeg is genoeg! Daarom – zoals in vroegere tijden – een vermommingsverbod! Weg met dat masker!
