Hoog spel met de honger

Wekenlang werd ons bij elke nieuwsuitzending duidelijk gemaakt dat Rusland verantwoordelijk is voor de honger in de wereld. Dat Oekraïne geen voorstander was van een veilige doorgang, daar de ligging van diepzeebommen moest bekend gemaakt worden of zelfs geruimd worden, is te begrijpen. Anderzijds kan men niet verwachten dat men met treinen en camions de miljoenen tonnen granen efficiënt op de markt kan brengen. Voorafgaand aan de Razoni was er al een ander schip, geladen met verschillende graansoorten en bloem, het mikpunt van politieke touwtrekkerij met de hongerige bevolking als slachtoffer.

De Laodicea, varend onder Syrische vlag, vertrok uit een Russische haven met een gemengde granenvracht richting Tripoli, Libanon, en Tartous, Syrië. U herinnert zich zonder enige twijfel het geweeklaag van Zelensky dat de Russen zijn graan zouden gestolen hebben. Prompt werden de Libanese autoriteiten door de Oekraïense ambassadeur in Libanon op het matje geroepen en quasi gedwongen het schip mét lading in beslag te nemen toen het de meertouwen vastmaakte in de haven van Tripoli.

Het is de tweede keer dat Oekraïense regering Rusland ervan beschuldigt hun graan te stelen en te verschepen met een Syrisch schip. De eerste keer was in juni: het schip had een vracht tarwe met bestemming Latakia. Turkije was gewillig en hield het schip tegen, maar na onderzoek bleek dat er niets aan de hand was.

De boycot van graanleveringen aan de bevolking van Syrië en Libanon is iets wat in de westerse pers niet gepubliceerd wordt. Of dat de VSA met de hulp van handlangers SDF de Syrische graanoogsten stelen of zelfs in brand steken opdat deze in geen geval bij de Syrische bevolking – ten westen van de Eufraat in de Republiek Syrië o.l.v. president Assad – zou kunnen terecht komen.

De rederij legde de officiële documenten voor aan de Libanese autoriteiten, waardoor het vrij gepleit werd van diefstal. De procureur deed zijn werk en veegde de valse beschuldigingen, geuit door de Oekraïense ambassadeur, van tafel. Die kon immers niet het tegendeel bewijzen.

De Laodicea kwam uiteindelijk met meer dan een week vertraging aan in de haven van Tartous, na het lossen van de gedeeltelijke lading met Libanese bestemming.

https://youtu.be/uGUr7Nm-EV8

Spookschip wacht op lucratiefste bod

Toen de Razoni, als eerste schip na het Russisch-Oekraïens akkoord uit Odessa vertrok met 26.000 ton maïs voor Libanon, zag de wereld dit als een eerste teken van hoop. Echter, de Razoni bleef dagenlang quasi onzichtbaar en maakte geen vorderingen op haar reis naar Libanon. Het schip ligt nu ter hoogte van de Turkse stad Mersin voor anker in afwachting van een koper van haar vracht, de 26.000 ton maïs. Onbegrijpelijk: iedereen weet dat Libanon wanhopig op granen, eender welke, zit te wachten.

De Libanese koper heeft de Oekraïense maïs geweigerd omdat de voorwaarden van het contract niet vervuld waren, nl. de levering van vracht zou een vertraging van meer dan 5 maanden oplopen en dat was niet de afspraak.

Naar verluidt was de vracht eigenlijk sowieso niet bestemd om in Libanon te blijven, maar wel om door te voeren naar Syrië. Wie regelmatig eens een kijkje neemt naar de schepen in of naar Libanese of Syrische havens, valt op dat de meeste schepen geen toegang verlenen tot informatie.

Klein detail: de maïs is niet voor menselijke consumptie bedoeld, maar wel als kippenvoer.

Die Presse

Wat hebben die Duitsers toch met Laila?

Zeg nu zelf, met een naam als “Laila” verwacht je toch niets anders dan dat het om een wulpse Arabische schone gaat, een versluierde deerne, een buikdanseres, kortom, de verleiding in persoon.

In 1959 was deze Laila een kaskraker. Iedereen kende het, zong het en dacht er niets verkeerds bij:

Het gaat om een legionair die verliefd wordt op een Algerijnse schone en daarbij zijn natte dromen bezingt:

En dan heb je nu het opgeklopt schandaal van een soldatenharmonie die de huidige versie van het populaire Laylalied speelde. De kapel werd geleid door een luitenant-kolonel, die niet alleen zijn muzikanten dirigeerde, maar tegelijkertijd ook het publiek charmeerde dat luid zingend mee voor de sfeer zorgde.

Layla is officieel de zomerhit van 2022. Sinds weken stormt het rond Layla; de tekst zou seksistisch zijn. Sinds het lied uitgebracht werd in maart, houdt de kritiek niet op. Het succes ook niet…. Dit ondanks het feit dat het lied bij verschillende gelegenheden en op feesten verboden of gecensureerd wordt. Goe bezig, hebben jullie geen andere zorgen?

“Layla” ist offizieller Sommerhit 2022 – doch Kritik reißt nicht ab (watson.de)

In onderstaand artikel wordt ene (voor ons onbekende) Jens Balzer gevraagd of de overheid niet moet (had kunnen) ingrijpen, bv. bij het federale onderzoeksbureau voor jeugdgevaarlijke geschriften. Als die Duitsers iets goed kunnen dan is het voor alle tendensen en uitwassen van hun bureaucratie een passende indrukwekkende benaming te verzinnen. Balzer geeft als antwoord dat het eerst moet gemeld worden (Ordnung muss sein) en vervolgens duurt het nog 3 – 4 maanden eer men een beslissing genomen heeft… en dan is het seizoen (de populariteit) van het lied al voorbij. Juist.

En Balzer weet dat het iets van alle tijden is, zoals bv. “Ein Bett im Kornfeld” in de ’70-er jaren, waarbij het volgens hem om een gesublimeerde verkrachtingsfantasie ging.

Als u het ons vraagt, is dit alles zever in pakskes. Als er open en bloot op de beeldbuis programma’s getoond worden waarbij een vrouw een keuze tussen een aantal naakte mannen moet maken, als je tussen programma’s de vooraankondiging van reeksen moet bekijken zoals bv. met z’n allen op een eiland waarbij de factor kleding eerder onbelangrijk is, maar wel alle varianten van verleiding, bedrog, bedscènes e.d., dan vragen wij ons af hoe dit allemaal door de beugel kan. Er zijn nog nooit zo veel naakt en seksgetinte beelden op TV geweest… Maar kom dan niet af met de selectieve verontwaardiging over de tekst van een lied, die weliswaar geen eerste prijs voor fijngevoeligheid zal halen, maar laat ons gewoon gerust. We willen niet heropgevoed te worden.

Debatte um Song “Layla”: Wie sexistisch ist der Ballermann-Hit? | NDR.de – Kultur – Musik

Strijd tegen invasieve exoten

Zuhal Demir (N-VA) weigert ons te beschermen tegen invasieve exoten. Voor alles hebben ze geld, maar niet om de Aziatische Hoornaar te bestrijden.

Ter informatie over uitzicht en gedrag. De boodschap dat na het melden van een nest een opgeleide bestrijder gecontacteerd wordt voor de verdelging… is oud nieuws vermits, zoals gisteren in het tv-journaal medegedeeld, het geld hiervoor op is en Zuhal Demir weigert bijkomende fondsen (30.000 euro) hiervoor ter beschikking te stellen.

Vlaams Belang gaat zelf middelen inzamelen om bijen te redden

Ondanks de smeekbede van het Vlaams Bijeninstituut zullen de Vlaamse overheid en voogdijminister Zuhal Demir geen extra budget voorzien voor de bestrijding van de Aziatische hoornaar. Daarom start het Vlaams Belang zelf een geldinzamelingactie via GoFundMe.  “Deze actie is niet alleen ter bescherming van onze bijen en biodiversiteit, maar ook voor onze mensen, in het bijzonder kinderen en ouderen”, zegt Vlaams fractieleider Chris Janssens. “Er zal waarschijnlijk eerst een dodelijk slachtoffer moeten vallen vooraleer de Vlaamse Regering in actie schiet, maar daar willen wij niet op wachten.”

Hoewel de Aziatische hoornaar aan een opmars bezig is in Vlaanderen, worden er momenteel geen nesten meer bestreden. Het Vlaams Bijeninstituut (VBI) dat hiervoor verantwoordelijk is, heeft namelijk gans haar budget voor dit jaar al opgebruikt door de vele extra verdelgingsopdrachten. En ondanks de vraag van het VBI voor extra middelen zal de Vlaamse overheid geen bijkomend budget voorzien voor de bestrijding van de Aziatische hoornaar. Deze exoot vormt nochtans niet alleen een bedreiging voor de Vlaamse bijenpopulatie, maar ook voor de mens. Wanneer een hoornaar zich bedreigd voelt, kan deze namelijk een persoon steken of tijdelijk verblinden door gif in de ogen te spuiten, waarna een massale aanval met de ganse nest kan volgen. De voorzitter van het Vlaamse Bijeninstituut René De Backer verwacht dan ook dat er deze zomer nog een eerste dodelijk slachtoffer zal vallen.

“Het is onbegrijpelijk dat de Vlaamse overheid geen middelen voorziet voor de bestrijding van de Aziatische hoornaar”, zegt Chris Janssens. “Moet er dan echt eerst een dode vallen vooraleer die de ernst van het gevaar inziet?”

Naar aanleiding van de Week van de Bij liet Vlaams minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA) zich recent fotograferen met haar bovenlichaam vol levende bijen. “Deze fotoshoot was tekenend voor de aankondigingspolitiek van de Vlaamse regering”, zegt Janssens nog. “Voor een mediacampagne wordt er geld noch moeite gespaard, maar wanneer er middelen nodig zijn voor de bescherming van onze bijen en onze mensen, geeft Demir niet thuis.”

Om ervoor te zorgen dat de nesten van de Aziatische hoornaar toch nog bestreden kunnen worden, start het Vlaams Belang daarom een geldinzamelactie ten behoeve van het Vlaams Bijeninstituut. “Wij roepen dus op om hen te steunen en hebben hiervoor een GoFundMe-actie opgestart”, aldus Janssens. “Wij hopen om 30.000 euro in te zamelen en zullen bovendien iedere ingezamelde euro verdubbelen. In tegenstelling tot de Vlaamse regering heeft het Vlaams Belang wel een hart voor mens en dier.

Götterdämmerung kon men in Bayreuth letterlijk interpreteren

… of hoe de cultuurgoden door het publiek van hun troon gestoten werden!

U weet intussen dat een toneelstuk, een opera, een balletopvoering… zich in de huidige tijden niet meer aan het vanouds bekende scenario houdt. Geslachten, rassen, decors, kostuums… worden naar heug en meug vlotjes ingewisseld, verbannen en aan de moderne tijd aangepast. Het gaat om interpretatie, niet om de inhoud. Zelfs de Götterdämmerung, de laatste opera van Wagners “Ring des Nibelungen” bleef niet gespaard van de moderniseringsdrang van regisseur Schwarz & co. die zijn eigen stempel op Wagners bekendste meesterwerk wilde drukken.

Maar het publiek liet dit niet zomaar passeren. Van klassiekers als de Götterdämmerung blijf je met je verwaande neo-interpretatie vingers af!

De FAZ berichtte als volgt: “Ein Stinkefinger fürs um Deutung bemühte Publikum“… een middenvinger van het publiek dat heel het boeltje niet meer begrijpt…

“Afscheid van de voorspelbaarheid der wereld: na de “Götterdämmerung” ontlaadt zich in Bayreuths de gebalde haat van het publiek op Valentin Schwarz, de regisseur van de nieuwe “Ring”. Dit fiasco onthult veel over onze situatie.

Een terechtstelling, niets anders: het publiek in het Festspielhaus van Bayreuth geselt en en hakt akoestisch het hoofd af van de regieploeg van Valentin Schwarz, zijn decorontwerper Andrea Cozzi en kostuumontwerper Andy Besuch door middel van boegeroep, gefluit en gevloek. De sfeer is geladen. Eén der weinige Schwarzfans op rij 19 kan met zijn “bravo” niet veel bereiken; de vrouw achter hem joelt hem met haar “boe” neer, waarop hij woedend reageert met een venijnig “Houd je bek, stomme geit!” Dreigingen over klacht neerleggen gaan over en weer.

Hier breekt een vulkaan met ingehouden woede los. Ca. 2000 mensen geven zich rekenschap van een investeringsruïne; ze snappen de wereld niet meer. Normaal is hun publiek volgzaam, ja zelfs, enthousiast. In de pauze reageren twee medewerkers van de kostuumontwerpers: “Typisch oude mensen! Zij willen altijd dat hetgene dat ze zien en dat waarover gezongen wordt overeenstemt. Eén op éen-relaties. Hoe primitief! Het is juist uit de niet-samenhang dat er gevoelens ontstaan. En dat is theater!”

Tot zover de FAZ; de rest zit achter een betaalmuur. Applaus voor het publiek!

Enkele reacties:

“Het leek wel de Muppetshow!”

“Een half-geslaagd experiment van radicaal revisionisme!”

E vui durmiti ancora!

De heruitzending van de Peetvader bracht ons even terug inaar Sicilië, een prachtig eiland, dat talrijke bewoners zag vertrekken om in de VSA hun geluk te zoeken.

Een Siciliaanse serenade die inmiddels meer dan een eeuw geleden geschreven werd door Gaetano Emanuel Calì – de tekst is van Giovanni Formisano, die in het Siciliaans gedichten schreef.

Misschien een beetje te theatraal voor onze huidige smaak: je hoort in de compositie de vertwijfeling en ingehouden kracht van de arme Siciliaanse bevolking van het begin der 20ste eeuw.

Talrijke beroemde tenoren hebben het lied ten gehore gebracht. Wij gaven de voorkeur aan deze uitvoering omdat deze het beste aansluit met het Siciliaans gevoel voor poëzie én drama. Het is een liefdesverklaring van een man die aan zijn geliefde denkt, die in haar bed ligt te slapen, terwijl hij door de straten dwaalt en onder haar balkon wacht terwijl hij in gedachten zijn liefde betuigt:

Het refrein gaat ongeveer als volgt:

“Stop, slaap niet meer, want ik ben er ook nog, hier in dit kleine straatje, ik wacht op jou om je mooie gezichtje te zien, ik sta hier elke nacht, wachtende tot je op het balkon verschijnt…”

https://it.wikipedia.org/wiki/…E_vui_durmiti_ancora!