Wordt het geen tijd dat het tromgeroffel plaats maakt voor de ratio?

“… Wordt het geen tijd dat de vraag wordt gesteld of de voortzetting van de oorlog en dus de steun aan Oekraïne – onder meer met wapenleveringen – de hoogste prioriteit moet blijven? Zijn er niet nog andere nationale belangen, beste politici? En beginnen die niet stilaan door te wegen? Wordt het geen tijd dat onze industriëlen in Brussel op tafel kloppen, niet om het geweer van schouder te veranderen, maar om de wapens te doen zwijgen? Waar is de EU die de Nobelprijs voor de Vrede heeft gekregen?

Natuurlijk wordt het moeilijk om te bemiddelen als men eerst voluit de kaart van één partij heeft getrokken. De bemiddelaarsrol zal weggelegd zijn voor de VN, de Turken of een andere middle power…”

Lees in De Tijd het volledige opiniestuk “Tijd voor een staakt-het-vuren in Oekraïne” van Tom Sauer, Hoogleraar internationale politiek Universiteit Antwerpen, die besluit met:

“Dat is geen appeasement of verzoening, maar realpolitik, omdat het in ieders belang is, zoals nu ook wordt onderschreven door Henry Kissinger aan de rechterzijde en Noam Chomsky aan de linkerzijde. Het zou het einde van nog meer oorlogsslachtoffers en een herademing voor de wereldeconomie betekenen, en politieke tijd opleveren om bezig te zijn met nog grotere bedreigingen die op ons afkomen.”

I.v.m. de verwijzing naar Henry Kissinger en Naom Chomsky:

Stel u even voor: “Verbod op het gebruik van de Franse taal in Vlaanderen”

Stel u even het b.g. voor in heel zijn complexiteit: een quasi totaal verbod op het gebruik van het Frans op straat, in de winkels… kortom in het publieke leven op straffe van een boete tot 300 euro. Stel u even voor: een verbod op het onderwijzen en leren van Frans… En wij hadden als Vlamingen toch ook meer dan genoeg redenen om ons benadeeld en ja, zelfs onderdrukt, te voelen...

Dàt is echter de realiteit in Oekraïne. Wie meent dat dit slechts een volkomen te begrijpen, maar niettemin overdreven reactie is op de Russische inval, was de vorige drie jaar – of zelfs langer, vanaf 2014 – niet goed wakker. Het is niets anders dan de omzetting van een wet uit het jaar 2019, die op het oog had de veelvolkerenstaat Oekraïne om te kneden tot een ééntalig Oekraïens land zonder rekening te houden met de diversiteit, de geschiedenis, achtergrond, cultuur en taal van de bevolking. Quasi zoals la belgique er volgens de francofone poppenspelers er had moeten uitzien: “la Belgique sera latine, ou ne sera pas.”

De wet werd van jaar tot jaar uitgebreid en verscherpt – tegen 2024 moet Oekraïne ééntalig Oekraïens zijn – wie niet volgt, zal het voelen. Het taalaspect maakt deel uit van de Oekraïense rassenwet van 2021, waarbij de Oekraïense burgers in drie categorieën ingedeeld worden, met voor elke categorie eigen wetten, of beter gezegd beperkingen; de wet wordt officieel “De Wet over de inheemse volkeren” genoemd… alsof het om Hottentotten of de Cherokees gaat. Wie durft een vergelijking met Nazi-Deutschland te maken, te refereren naar Übermenschen en naar de lager geklasseerde Untermenschen? U zal het het ons niet horen beweren… maar men mag zich toch mogen afvragen of deze vergelijking opgaat, nietwaar?

De tekst van de rassenwet vindt u hier: http://w1.c1.rada.gov.ua/pls/zweb2/webproc4_1?pf3511=71931. Wie probeert deze naar een voor ons begrijpbare taal te vertalen via de vertaalknop links bovenaan, is eraan voor de moeite; bij het Engels komt er prompt “error”, waarmee niet bedoeld wordt dat heel de wet slechts een grapje is…. U zal ons dus op ons woord moeten geloven dat wij via via aan een voor onze talenkennis geschikte versie geraakt zijn, waaruit wij de essentie in het Nederlands omzetten.

De b.g. rassenwet verdeelt de Oekraïense bevolking in wat wij “autochtoon” en “allochtoon” zouden noemen – de juiste vertaling is ietwat moeilijk vermits de letterlijke vertaling “geworteld” of “niet geworteld” luidt. Het gaat er in se om vast te stellen welke volkeren in Oekraïne hun wortels hebben en welke niet. En volgens de indeling worden hen dan rechten, verplichtingen en beperkingen opgelegd.

Volgens de wettekst zelf zijn “autochtone” volkeren zij wiens etnische samenleving op het Oekraïense grondgebied ontstaan is en die geen andere staat buiten Oekraïne hun vaderland kunnen noemen. Andere kenmerken van “autochtone” volkeren zijn volgens Zelensky de gebruikte taal, hun cultuur, traditionele, sociale, culturele en officiële instanties. Belangrijk punt: deze etnische ingezetenen van Oekraïne moeten zichzelf als “Oekraïnisch-autochtoon” zien.

Interessante formulering vermits deze alle mensen, behalve de etnische Oekraïners, die zichzelf etnisch-autochtoon-origineel-Oekraïens beschouwen, we herhalen dat de rest van de Oekraïense bevolking uitgesloten wordt van het Oekraïens-zijn, met uitzondering van de Krimtataren, de Karaieten, de Krimschaken*, en dat had slechts een politieke anti-Russische reden omdat deze zich in hoofdzaak op de Krim bevinden. De formulering is interessant omdat ze alle mensen buiten etnische Oekraïners en de b.g. groepen uitsluit. D.w.z. Russen, Witrussen, joden, Polen, Hongaren, Bulgaren, Armeniërs, Moldaviërs, Grieken (… aan deze groep wijden we later een apart artikel) en andere etnische groepen die sinds eeuwen in Oekraïne geleefd hebben en er nu nog leven, maar zij worden niet in de geprivilegieerde klasse der “autochtonen” opgenomen.

Lees verder

Barbertje moet hangen…

We herkennen het scenario: telkens het VB een te groot verkiezingssucces kent, wordt er naar de intussen gekende wapens gegrepen. En de N-VA, die als punt één van zijn ontstaansgeschiedenis en doopbeloftes de Vlaamse onafhankelijkheid liet noteren, die partij wil liever mee bricolleren aan het voortbestaan van het land b samen met de PS. Om het met de woorden van Dries te zeggen: “gij zijt gebrainwasht“!

Niet wij, Dries, niet wij. En daar kan een rechtbank of een procureur geen verandering in brengen. Niet bij ons, en ook niet bij onze ouders, die ondanks de repressie en de jarenlange zware gevolgen, nooit een sikkepit van hun overtuiging verloren of verloochend hebben. Om het met een uitsmijter van Ray de Bouvre zaliger te zeggen:

“Als ik vandaag belgië meer haat dan gisteren, dan betekent dit dat ik gisteren belgië niet genoeg gehaat heb!”

Dries Van Langenhove en 6 andere leden van Schild & Vrienden moeten voor rechter komen voor aanzetten tot haat

Een verslag uit Syrië zonder poco bril

Goede Vrienden,

Jérôme Lejeune (1926-1994) is een lichtend voorbeeld van een onkreukbare wetenschapper en een overtuigde christen. Met een Deense studente in Parijs, Birthe Bringstead, een Lutherse,  die uit volle overtuiging katholiek wordt, zal hij een gezin met vijf kinderen stichten. Op zijn vele reizen over heel de wereld zal Jérôme geen avond overslaan zonder dat hij aan zijn vrouw een verslag van de dag  geschreven heeft. Voor zijn kinderen, die vragen stelden, kon hij in de grootste drukte het nodige geduld opbrengen. En vonden katholieke collega’s, die in het buitenland waren, op zondag nooit een kerk, Jérôme wist altijd ergens een zondagseucharistie mee te vieren.

De richting van zijn leven kreeg hij in 1952 op 26-jarige leeftijd. Zelf wilde hij zich ergens als eenvoudige dorpsdokter vestigen. Prof. Raymond Turpin, de vader van de Franse pediatrie, vroeg hem echter zorg te dragen voor de kinderen met een genetische afwijking (toen nog “mongooltjes” genoemd). Lejeune wijdde zich aan hen met al zijn energie en ontdekte in 1958 dat de oorzaak van het syndroom van Down, een overtallig chromosoom is, trisomie 21. De genetica geraakte plots op een hoger niveau en de oorsprong werd gevonden van verschillende ziektes, verbonden met een chromosomale afwijking.

“Vous qui êtes pour la famille, on se moquera de vous, on dira que vous êtes démodés, on dira que vous empêchez le progrès de la science… “

Hij werd als de grootste geneticus wereldwijd erkend. Men wilde de door hem ontdekte ziekten zijn naam geven. Hij wees dit af omdat het geen enkel nut voor de patiënten zelf meebracht. Over heel de wereld werd hij uitgenodigd als spreker op wetenschappelijke congressen en zijn toespraak was altijd kort, krachtig en helder. Van 1959 tot 1969 sprak hij op 50 wetenschappelijke congressen en wees daarbij nog verschillende uitnodigingen af. Alle mogelijke wetenschappelijke organisaties wilden hem eren of een ereplaats geven in hun vereniging.

Hij werd uitgenodigd door de VN en door het Vaticaan. Hij was de eerste  die als Vaticaans gezant naar de Sovjet-Unie reisde en L. Breznev bezocht om hem te waarschuwen voor de gevolgen van een atoomoorlog. Hij ontving de President Kennedy prijs (1962) en kreeg het schitterend tenue van academicus met zwaard van de “Académie des Sciences morales et politiques” (1982). Hij werd eredoctor van de universiteiten van Düsseldorf (D), Navarra (Spanje), Buenos Aires (Argentinië) en de Pauselijke Katholieke Universiteit van Chili. Hij werd de grote vriend van Johannes Paulus II en de eerste voorzitter van de Pauselijke Academie voor het leven, waarvoor hij de statuten schreef.  Op 13 mei 1981 mocht  hij samen met zijn vrouw ontbijten  met de paus. Terug in Parijs vernam hij de aanslag op de paus, waarbij  in een eerste bericht verkeerdelijk werd meegedeeld dat Johannes-Paulus II dood was. Jérôme kreeg een zodanige schok  dat hij naar het ziekenhuis moest gevoerd worden voor een dringende operatie.  

Inmiddels beseft hij zeer goed dat er in de wereld van de wetenschap een morele verschuiving aan de gang was, die abortus, experimenten op embryo’s en euthanasie goed gezind was. In 1969 ontvangt hij in Californië de hoogste onderscheiding ter wereld voor genetica, de William Allan Award van de American Society of Human Genetics.  De organisatoren vragen hem in zijn rede geen melding te maken van zijn katholiek geloof. Jérôme antwoordt dat hij zal zeggen wat hij denkt te moeten zeggen. Hij pleit voor het samengaan van moraal met wetenschap en verzet zich tegen abortus. Doden is niet de taak is van de geneeskunde, zo vervolgt hij. Een land dat zijn kinderen doodt, doodt zijn eigen ziel. De kwaliteit van een beschaving hangt af van de wijze waarop ze zorg draagt voor haar meest kwetsbare leden. En vanaf het ogenblik dat 23 chromosomen van de vader zich verenigen met de 23 chromosomen van de moeder, begint de unieke geschiedenis van een nieuwe mens. Alles is vanaf de conceptie gegeven.

Ziedaar enkele gedachten uit zijn toespraak, waarop een ijzige stilte volgde. Geen applaus, geen felicitatie, geen handdruk. Het is het begin van een internationale wetenschappelijke boycot tegen hem.  Volledig bewust van de gevolgen van zijn  houding schrijft hij die avond aan zijn vrouw: “Vandaag heb ik de Nobelprijs verspeeld”.

Lees verder

Meteo-stilstand

In de vluchtigheid van onze vakantietraagheid en onlust om weer te keren naar dit land waarin we ons steeds minder thuis voelen (… en dat ligt niet aan de temperatuur die de thermometer aanduidt…) keert een zelfde slechte grap telkens terug: zonnepanelen zijn minder effectief (… euforisme voor “werken niet”) bij te veel zon, windmolens worden proactief verhinderd aan mogelijke voortijdige slijtage (… euforisme voor “worden stil gelegd”) bij te veel wind, en de treinen, die rijden minder of worden zelfs ergens op een zijspoor geparkeerd opdat ze niet zouden opwarmen en bijgevolg stil vallen waardoor ze andere – nog rijdende – treinen blokkeren… Een zelfde euforisme, maar dat het u al begrepen. Met andere woorden, kruip maar in uw auto, zet de luchtkoeling aan en draag met een gezond geweten bij aan de stikstofopwarming van deze planeet. Voel u niet schuldig: de staatskas profiteert van de hoge brandstofprijzen.

Vallen in Indië, Ceylon, of ergens een ander land op de evenaar, hetzij in Afrika of Azië, de treinen stil als het er warm en drukkend wordt… m.a.w. quasi altijd… of als het regenseizoen aanbreekt?

Het is hier ook altijd iets: te koud, te nat, te heet, te stormachtig, te weinig treinconducteurs of controleurs… of de bermen worden in de fik gestoken door (… vrij in te vullen… ) hetzij werken met onvoorziene gensters in het hoge droge onkruid* of er worden loslopende waterbuffels op de sporen gesignaleerd ergen tussen Dendermonde en Gent, of… (… altijd goed…) “het systeem” kon de druk niet aan. Welke druk?

Nochtans mogen we niet steeds mopperen. Er wordt ook ingegrepen door wat men noemt “warmtepermanentie task forces”:

.

*Sinds het zgn. “Bermendecreet” behoren distels, netels en ander onkruid tot de beschermde inheemse gewassen die pas mogen gemaaid worden als ze in het zaad geschoten zijn. Kom eens kijken in de dorpen met donkergroene schepencolleges. Praat eens met de boeren, met de mensen met voortuintjes… Fietspaden en regenboogzebrastrepen bij de vleet, maar een begaanbaar pad voor een voetganger? Ga maar door het struikgewas en vergeet niet je benen te beschermen tegen doornen en teken. Verneem hoe opgetogen ze zijn met de Agalevdoctrines die geleid hebben tot de milieuwaanzin.

Zwanenzang?

Kurt Ravyts maakte ons opmerkzaam op het volgende:

Ik wil u een deel van de analyse van Prof.Politicologie Carl Devos (vandaag in HLN) over de Vivaldi-regering niet onthouden :

“Vandaag zit Vivaldi voor de achtste keer samen over een mini-pensioenhervorming. De onderhandelingen slaan wonden, nochtans zal de uitkomst slechts weinig impact hebben op de betaalbaarheid van de pensioenen. Dat de relaties te gespannen zijn, bleek ook uit de openlijke confrontatie tussen ministers

Van Peteghem (CD&V) en Van der Straeten (Groen) over de overwinstbelasting voor energiebedrijven. De puberale profileringsdrang van enkele partijvoorzitters is niet meer ernstig te nemen, het steekspel tussen regeringsleden des te meer. Het was onvermijdelijk dat het wantrouwen ook binnen de regering zou sluipen. Buiten de regering bestaat Vivaldi niet meer: bij de partijen is het ieder voor zich, niemand geeft er nog om de regering. Maar ook binnen de regering krimpt de samenhang.

Het gaat daarbij al lang niet meer over de geloofwaardigheid van Vivaldi, maar over die van de politiek in het algemeen. Vivaldi, zelfverklaarde hervormingsregering, zal de gigantische pensioenuitdaging niet fundamenteel aanpakken. Het ging ook al mis met de arbeidsmarkthervorming.

De aanzet van een grote fiscale hervorming komt er ook niet. Van politieke hervormingen is geen spoor. De aangekondigde communautaire stappen stellen weinig voor. Koen Geens (CD&V) merkt terecht op dat er op federaal niveau geen enkele ernstige hervorming meer mogelijk is. Dat geeft de extreme partijen vleugels.

Nochtans klonk de roep om allerlei hervormingen zelden luider, vooral van de belastingen, arbeidsmarkt en pensioenen. De Belgische begroting kleurt dieprood. De groeiverwachtingen worden neerwaarts bijgesteld, rentelasten stijgen. Het monitoringcomité, allerlei nationale en internationale organisaties en economen slaan alarm. Ook de vergrijzingscommissie. Het is vijf na twaalf maar Vivaldi toont geen hoogdringendheid. Niemand heeft nog het lef of de marge om water bij de wijn te doen.

In het najaar komt veel samen, gecentreerd rond de begroting en Europese verplichtingen. Een maak- of kraakmoment. De onderhandeling over het loonakkoord 2023-2024 zal haar schaduw ver vooruit werpen. Er komt misschien ook heel wat druk van buiten de regering. Stel dat er stroom- of gastekorten zijn, energieprijzen blijven pieken, er afgekoppeld moet worden en koude en duisternis dreigen. Dan kan er wel eens protest opduiken vergelijkbaar met de ongecontroleerde volkswoede over coronamaatregelen. Vakbonden zullen al vaak op straat komen, in de strijd om meer loonstijging. Ook corona baart in de herfst zorgen.

Overleeft Vivaldi dat? Het gaat niet eens meer over een regering, maar over het functioneren van een politiek systeem. In de vorige legislatuur faalde de Zweedse vierpartijen regering, door intern geruzie. Nu beschikt Vivaldi met zeven partijen over een ruime meerderheid: van vrij links tot redelijk rechts is er een breed draagvlak. Maar alweer lukt het niet, met die grote hervormingen. Ook de regering De Croo is verzwakt door inwendige ziekten. Wanneer zal het wel eens lukken?”.