De geschiedenis herhaalt zich. Bij elke vluchtelingengolf worden we verrijkt met ongewenste elementen: criminelen, terroristen, gelukzoekers en profiteurs…”afro-Oekraïners”, mét een Oekraïense pas, die geen letter Oekraïens of Russisch verstaan, maar wel vloeiend een of ander Arabische taal of dialect… Allemaal veelbelovende studenten, stagiaires…
De mensensmokkelaars hebben nu dankbaar gebruik gemaakt van de nieuwe route. Op de vraag of de Duitse binnenministerin, Nancy Faeser (SPD), “nu eindelijk haar job zal doen”, komt het antwoord: “Ik ben ervan overtuigd dat ze dat niet zal doen want zij doet niet aan vakpolitiek maar aan ideologie..”
Daarentegen heeft de strijd tegen rechts-extremisme in Duitsland haar volle aandacht:
Tot ze deze ergens onder een steen gevonden heeft, heeft ze nog andere katten te geselen: de letter “Z” wordt verboden. En wie vindt dat Poetin gelijk heeft, die komt voor de rechtbank. Sommigen menen het recht in eigen hand te kunnen nemen. Wageneigenaars met een autokenteken waarin een Z voorkomt, hebben het al mogen ondervinden: beschadigingen, krassen, of een laagje verf.
… toen de Duitse Staatsveiligheid de groene bewegingen scherp in de gaten hield omwille van infiltraties uit het oosten. Groen, ecologie als middel om de staat te destabiliseren. En voegt eraan toe: “Dat dit vandaag ook nog het geval is, houd ik zeker voor mogelijk.”
De Staatsveiligheid krijgt te weinig waardering in eigen land. De veiligheidskrachten hebben te weinig bevoegdheden. En maakt een treffende vergelijking: “Een zelfde scenario als met een waakhond, geef hem rijkelijk eten, de beste biefstukken, maar hij moet een muilkorf dragen, hij moet aan de leiband, mag niet jonger zijn dan 10 jaar en indien mogelijk moet hij hij ook nog gehandicapt zijn.” Dit was de houding van zeer veel volksvertegenwoordigers…
Russisch joods biljonairRoman Abramovich werd door het V.K. gestraft omdat hij Rus én rijkis. Zijn eigendommen in het V.K. werden in een Britse diepvriezer gestopt; zijn voetbalclub Chelsea moest hij van de hand te doen. Daar bovenop kreeg hij visumproblemen.
Niet dat Abramovich wakker lag van het Britse visum, ten slotte had hij een Russisch, een Israëlisch én een Portugees paspoort. Laat het nu net dit paspoort zijn dat aandacht kreeg én ertoe leidde dat de Portugese nationaliteitswetgeving onder de loep genomen wordt. Een officieel onderzoek kwam op gang bij de Portugese joodse gemeenschap voor haar rol bij het toekennen van de Portugese nationaliteit.
https://youtu.be/msHR8X96iWc
De Spaanse en Portugese sefardische afkomstwetgeving, goedgekeurd in 2015, waardoor Abramovich een Portugees paspoort toegekend kreeg, moest een “historische fout” rechtzetten. De verdrijvingen van 1492 en 1496 leidden tot het vertrek van duizenden joden van het Iberische Schiereiland. Hun nakomelingen, de Sefardim, hervestigden zich vooral in Marokko en in het Ottomaanse Rijk, maar ook in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika, dikwijls als cryptojoden.
Portugal schafte uiteindelijk in 1821 de inquisitie af en deed een onderzoek naar de vermoedelijke afkomst, dikwijls van cryptojoden. De laatste auto-da-fé (gruwelijke geloofsbelijdenis) werd in 1739 in Lissabon gehouden. In Valencia, Spanje was in 1826, waarbij een jood levend verbrand werd. De Spaanse uitdrijvingswet werd pas in 1968 officieel herroepen. Vijf eeuwen later werd de wetgeving – de Terugkeerwet – in beide landen zodanig aangepast dat joodse nakomelingen van de verdreven joden, indien gewenst, de Spaanse of Portugese nationaliteit konden aanvragen.
In het algemeen zijn joden die deze nationaliteit aanvragen minder geïnspireerd door een historische verzoening dan wel de door praktische voordelen van een Europees paspoort. Talrijke joden vroegen eerst in Spanje hun paspoort aan, maar toen er voorwaarden aan verbonden werden – taal- en burgerschaptesten – trokken ze in grote getale naar Portugal. Spanje maakte in oktober 2019 een einde aan dit proces, liet er echter nog een verlenging op volgen. Een onbekend aantal (honderden?) kregen de nationaliteit van beide landen, waardoor de specifieke emotionele band met een bepaald land duidelijk ontbrak.
Talrijke aanvragers begonnen aan het nationaliteitsproces met het belang van een paspoort in hun achterhoofd. Voor sefardische joden en in het bijzonder voor hen uit Israël, Turkije en Venezuela, kan het belang van een Europees paspoort niet onderschat worden. Zij kunnen immers onbeperkt in de EU wonen en werken én de nationaliteit aanvragen voor dichte familieleden.
Het mag dan ook niet verbazen dat iemand als oligarch Roman Abramovich aan deze win-for-life nationaliteitslotto wou deelnemen. Als EU-burger en de hieraan verbonden woonrechten kan hij er alleen maar profijt uit halen. Hij moest slechts een enkele sefardische voorouder vinden. En zelfs als hij een dergelijk specimen niet zomaar vanonder het stof kon halen, dan zou hij misschien wel een overheidsinstantie kunnen “overhalen” het bestaan van dergelijke voorouder officieel te bevestigen. Ondanks het feit dat hij een Russische jood is zonder een alom bekende sefardische band, werd Abramovich in april 2021 goedgekeurd voor het Portugese staatsburgerschap.
De Portugese wetgeving liet het verstrekken van bewijzen over aan de joodse gemeenschappen van Porto en Lissabon. Abramovichs aanvraag werd samen met ca. 90% der aanvragen goedgekeurd door de joodse gemeenschap van Porto en werd ondertekend door de hoofdrabbijn Daniel Litvak.
In Spanje werden notarissen ingeschakeld om documenten en toelatingen te wettigen. De Federatie van Joodse Gemeenschappen van Spanje verkocht online certificaten aan aanvragers en kon zo een lucratieve bron van inkomsten voor zichzelf verzekeren…
Abramovich diende zijn aanvraag vooraleer Rusland aan de speciale operatie in Oekraïne begon: januari 2022. Abramovich en andere oligarchen hebben eigendommen over heel de EU verspreid. Een EU-burgerschap zou veel vergemakkelijken. Toen westerse regeringen oligarchen begonnen te straffen, hun eigendommen bevriezen… voor hun contacten met het Kremlin, toen nam de Portugese interesse in de aanvraag toe. En het was in dit nieuw klimaat, op 12 maart, dat de rabbijn, Daniel Litvak, die de aanvragen goedkeurde, opgepikt werd voor ondervraging toen hij naar Israël wou vertrekken. Zijn paspoort werd in beslag genomen en het onderzoek is lopende.
https://youtu.be/Z2aC3o8fodw
Veel is nog onduidelijk. De joodse Porto gemeenschap ontkent de beschuldiging van corruptie, kaatste de bal terug en vergeleek het onderzoek met de Inquisitie. Dat Abramovich en andere joodse oligarchen op sympathie mogen rekenen bij joodse instituten zal er wel alles mee te maken hebben dat ze mogen rekenen op hun vrijgevigheid. Lees: https://jewishcurrents.org/our-oligarch) Het imago van wilde schenker komt er niet zomaar aanwaaien en zal naar alle waarschijnlijkheid wel ertoe bijgedragen hebben dat er voorouders van Abramovich in Portugal ontdekt werden. I.v.m. hun rol bij het bevestigen van de sefardische afkomst heeft de joodse Porto gemeenschap intussen de samenwerking met de overheid opgezegd en het is onwaarschijnlijk dat deze van Lissabon tegemoet wil komen om de leemte te vullen. Hoe het verder moet, of de overheid nu zelf op zoek moet gaan naar een geloofwaardig verleden der aanvragers is niet bekend.
Er zijn nogal wat vaagheden hoe de wetgeving – zowel in Spanje als in Portugal – functioneerde. De wetgeving is gebaseerd op een “biologische” interpretatie van de sefardische identiteit: een directe bloedverwantschap is de énige manier om in aanmerking te komen. Dat betekent dat talrijke joden van een andere oorsprong, die integreerden in de sefardische joodse samenlevingen, zoals bv. de Mizrahi joden (Istanboel), technisch gezien niet voldoen aan de regels. Echter, in de praktijk bleek het tegendeel. Bovendien is er nog het probleem dat een directe bloedlijn niet zomaar op papier kan bewezen worden. Het is voor een gewone sterveling buitengewoon moeilijk te bewijzen dat hun bet-over-over-…. grootouder een jood van het Iberisch Schiereiland was. Men heeft er maar eentje nodig… en het maakt niet uit hoe ver men terug in de tijd moet zoeken. Het is bijgevolg een kwestie van vertrouwen. Voor leden van een sefardische gemeenschap geen probleem; hun instituut zal er wel een goedkeurende stempel op zetten…
Wie zal er scheidsrechter spelen voor gevallen zoals de duizenden Amerikaanse latino’s die beweren cryptojoden te zijn, of zoals de Donme uit Turkije (wiens voorouders zich tot de islam bekeerden in navolging van de valse messias Shabbetai Tzvi) of rijke opportunisten zoals Abramovich? Door lokale joodse gemeenschappen in deze positie te plaatsen kan de Portugese overheid de handen in onschuld wassen bij de bevestiging of verwerping van een aanvraag en wordt er veel werk gespaard bij de opzoekingen van de joodse stambomen.
Het ligt echter voor de hand dat een dergelijke methode de weg naar manipulatie opent. Iets dat in het geval van Abramovich zelfs waarschijnlijk is. Een ander element is dat, afhankelijk van de resultaten van het Abramovich-onderzoek, vorige goedkeuringen van Portugese nationaliteit gebaseerd op een sefardische stamboom wel eens nietig zouden kunnen verklaard worden. Portugal heeft intussen een nieuwe – en uiterst vage – vereiste aan de sefardische burgerschapswetten toegevoegd. Men zou, voorafgaand aan de toestemming, twee jaar in Portugal moeten verbleven hebben. Dit ging echter niet door. De regering zwakte de vereiste af naar het hebben van een “effectieve band met Portugal”. Wat daarmee bedoeld wordt is niet duidelijk. De grote meerderheid der aanvragers die aan alle vereisten voldoen spreken geen Portugees, zijn nog nooit in Portugal geweest en zijn niet van plan erheen te verhuizen. Hoe ver moeten ze gaan om hun “effectieve band” te bewijzen? Een bezoek? Hun kelder aanvullen met Portugese wijnen? Moeten ze er een zaak opstarten, belastingen betalen en hun woonplaats in Portugal kiezen?
Afsluitend: Oekraïens president Zelensky zou naar verluidt bij bij de VSA gepleit hebben om Abramovich buiten de wind te zetten. Hoe Abramovich deze aflaten verdiend heeft werd niet medegedeeld.
Zijn wij nu de enigen die vinden dat een grap slechts grappig is als het slachtoffer er zelf ook mee kan lachen? Of Will Smith overreageerde? We weten niet wat eraan vooraf gegaan is. We vragen ons wel af of de regisseur van heel dit over het paard getilde theater de bindteksten gelezen en goedgekeurd had. In de politiek correcte Hollywoodwereld, met de beruchte woke-gevoeligheden, zou men er toch kunnen van uitgaan dat de bijzonder kwetsende grap aan het adres van mevr. Smith niet in goede aarde zou vallen. Tja. Will Smith en zijn vrouw hadden gewoon kunnen opstaan en de zaal verlaten. Die Oscar zou hem thuis bezorgd geweest zijn. In elk geval zal de volgende “grappige” presentator wel op zijn woorden moeten passen.
Wie zich de luxe van een tv-vrije avond permitteerde…: over deze scène gaat het:
Indië is niet bereid de marsbevelen der VSA te volgen. Indië wil Rusland niet afvallen. En toen werd de sanctiedoos open getrokken: WION moest en zou in de censuurkerker belanden. Niet toch: protesten alom.
Na een week censuur haalde YouTube bakzeil. Wat ging eraan vooraf? Op 10 maart publiceerde WION een beeldverslag met twee personen: de Oekraïense en Russische ministers van Buitenlandse Zaken na de vredesonderhandelingen in Antalya. Op 22 maart ontving WION een bericht van YouTube dat zij de video verwijderd hadden omdat die zgz. een inbreuk beging tegen de regels. WION protesteerde. YouTube volhardde in de boosheid omdat ze “de YouTube maatschappij willen beschermen”. Citaat uit de desbetreffende mail: “Onze regels verbieden een inhoud (van een video) die goed gedocumenteerde gewelddadige gebeurtenissen, inbegrepen de Russische invasie van Oekraïne, ontkennen, minimaliseren, trivialiseren. Gevolg gevend aan deze politiek hebben wij bv. de inhoud verwijderd waarmee de invasie van Oekraïne door Rusland ontkend werd of die suggereert dat Oekraïense slachtoffers crisisacteurs waren…”
WION ging vervolgens na waar het kalf gebonden lag. Het ging in se om Lavrov die antwoord gaf aan de pers: “Op uw vraag of we van plan zijn andere landen aan te vallen: we zijn niet van plan andere landen aan te vallen. We vielen Oekraïne ook niet aan. We hebben herhaaldelijk uitgelegd dat er een situatie ontstaan was die een direct gevaar vormde voor de veiligheid van de Russische Federatie.”
Het ging dus om het citeren van Lavrovs woorden. WION zelf gaf deze verklaring niet, noch onderschreef WION deze woorden. WION gaf gewoon weer wat zowel de Oekraïense als de Russische buitenminister verklaard hadden. WION vraagt zich af het hiermee de oorlog ontkende. Zo ja, dan moet YouTube de vorige video’s, die WION plaatste over de oorlog in Oekraïne, wel eens uitleggen…(04’11”)
https://youtu.be/WQ7vy2JxH0U
Benieuwd hoe lang deze video zichtbaar zal mogen blijven. Of zou het gezond verstand terug een kans krijgen?
De gegevens van de zgn. Pandora Papers werden door de recente gebeurtenissen – corona, Oekraïne – ondergesneeuwd maar ze zijn niet verdwenen.
Het Pandora Papers onderzoek (ca. 600 journalisten werkten eraan mee) is gebaseerd op het lekken van ca. 11.9 miljoen documenten afkomstig van 14 financiële bedrijven verspreid over heel de wereld. Ook gegevens en contacten van de komiek-acteur-president Zelensky.
Waarin hebben zij, wereldleiders, machtige politici, biljonairs, VIP’s, religieuze voorgangers, drugdealers, Tony Blair, de Jordaanse koning, de Keniaanse president, Poetin of het Duitse model Claudia Schiffer… én de Oekraïense halfgod, president Zelensky… hun verdiende centjes belegd of verstopt? In prachtige huizen, villa’s, kastelen, yachten, domeinen? In belastingparadijzen? In onroerend goed in Londen of elders?
Zelensky trad aan en beloofde twee belangrijke zaken: vrede te realiseren in de Donbass, een verstandhouding op te bouwen met Rusland én de corruptie in Oekraïne uit te roeien. Geen van deze doelstellingen werden uitgevoerd. Integendeel. Het Oekraïense leger stond gereed om de “rebellen” in de Donbass voor eens en altijd een lesje te leren, de 30 à 35% Russisch sprekende landgenoten werden tot tweede klas-bewoners verklaard en het westen (VSA/NAVO) kreeg een onbeperkte toegang tot het grondgebied.
En de corruptie bloeide als tevoren. Geld wit wassen of het land uitsluizen is immers een “oude traditie” in Oekraïne.
Blijkt dat Zelensky’s productiebedrijf Studio Kvartal 95 gedurende talrijke jaren, vooraleer de komiek de overgang maakte naar politiek drama, de opbrengsten, die weliswaar naar verluidt niet illegaal verdiend werden, onderbracht in verborgen belastingparadijzen of eigendommen in het buitenland. Eén van zijn partners verdedigde die maatregel “daar het geld anders zou verdwenen zijn in de onpeilbare diepte van het Oekraïense corrupte establishment”. Waarom die opbrengsten dan niet officieel in de Oekraïense staatskas overgeboekt werden toen Zelensky & co zelf het establishment werden? “.. We zijn ermee bezig, maar het gaat traag.”
Zijn aandeel in de firma van en met compagnon Serhiy Shefir – tevens toenmalig hoofd van de Oekraïense Veiligheid – werd voor Zelensky’s presidentsverkiezingen overgeschreven op Shefir, maar deze zou nog altijd dividenden uitbetalen aan een bedrijf, waarvan Zelensky’s echtgenote eigenares is. Indien zo, dan is dit illegaal. In elk geval zijn deze onthullingen een zgn. “smoking gun”, een bewijs dat zijn imago in fel contrast staat met de werkelijkheid, dat zijn presidentenrol slechts “make believe” is: de man van het volk die president wordt omdat hij zijn buik vol heeft van de elite en hun verborgen rijkdom in belastingparadijzen is niet meer dan een filmscenario.
Serhiy Shefir ontsnapte ternauwernood aan een aanslag in Kiev op 22.9.2021. De dag na de aanslag werd de wet goedgekeurd die oligarchen verbiedt geld te sponsoren aan politieke partijen of aan privatisering van bedrijven deel te nemen. Borys Shefir, broer van Serhiy, mede-eigenaar van Maltex Multicapital Corp., ontkent niet dat hij eigenaar is maar verklaart niet op de hoogte te zijn van de details betr. het uit het land sluizen van gelden. Daar zou vooral de huidige Veiligheidsbaas, Bakanov, voor verantwoordelijk geweest zijn.
