Binnen machtspartij Open VLD is er wel vaker sprake van corruptie. Dat wordt echter steeds afgedaan als geïsoleerde gevallen. Met deze docureeks bewijzen we het tegendeel: de corruptie van Open VLD is systematisch en wijdverspreid. In deel 1 graven we diep in een erg kenmerkend geval van corruptie: de zaak Sihame El Kaouakibi.
De Minsk-akkoorden zijn zeven – acht jaar oud – of beter dood. Zij hadden voor vrede moeten zorgen. De waarheid is dat de Oekraïense regering geen enkel punt van de afspraken nagekomen is en dat de rebellerende oostelijke provincies de facto uit het Oekraïense staatsbestel verwijderd werden. Kiev heeft daar de burgers in de steek gelaten. Er werd geen ambtelijke administratie meer verleend, geen medische zorg voorzien, geen pensioenen uitbetaald, geen basisproducten aangevoerd, infrastructuur – zoals water- en elektriciteitsvoorziening verwaarloosd en/of gewoon tot puin herleid.. enz. Duizenden burgers werden het slachtoffer van de beschietingen uit het zgn. regeringsgebied. Te beweren dat Poetin de Minsk-akkoorden gekelderd heeft is gewoon een farce. Hij heeft bij elk overleg, bij elke toespraak, bij elke onderhandeling aangedrongen op de uitvoering van de Minsk-akkoorden.
Dat talrijke Donbass-burgers intussen Russische identiteitspapieren hebben is gewoon uit noodzaak. Van Kiev konden ze geen hernieuwing van benodigde documenten, zoals verlenging van een I.K. of een rijbewijs, aanvragen voor kinder-, onderwijs- of sociale steun e.d. niet meer krijgen. Dus trokken ze over de grens om daar als bio-Rus een aanvraag in te dienen voor de nodige documenten en kregen bijgevolg een dubbele nationaliteit.
Poetin heeft de ongemakkelijke waarheid quasi dagelijks verkondigd voor de wereldpers. Hij heeft de vinger op de wonde gelegd, telkens weer aangedrongen op de uitvoering van de getekende akkoorden, mede onderhandeld door Angela Merkel. Maar niets gebeurde. Zelensky vindt dat hij niet gebonden is door akkoorden afgesloten door een vroegere Oekraïense regering. Zelensky wil niet praten met de “Donbass-schurken”.
En nu is het te laat. De kans dat de afgescheiden provincies naar Kiev terugkeren is zo goed als onbestaande. Er is te veel gebeurd. Te veel pijn, te veel open wonden, te veel nieuwe wonden. De Minsk-akkoorden waren al acht jaar dood vooraleer Poetin uiteindelijk het overlijden meldde.
Toen het westen het voormalige Joegoslavië de genadeslag gegeven had, verviel de staat in meerdere kleine staten. En in 1992 gingen de Tsjechen en de Slovaken uit elkaar. Ook in Joegoslavië meende de NAVO te moeten ingrijpen met talrijke slachtoffers als gevolg. En toch is zoiets als een soort vrede weergekeerd.
Poetin heeft uiteindelijk de Oekraïense regering voor blok gezet: de goedkeuring van de Minsk-akkoorden moest er komen. De bemiddelaars die hem in Moskou bezocht hebben keerden stuk voor stuk met deze boodschap terug naar huis. Uiteindelijk komt er aan alles een einde, ook aan geduld. Welk nut heeft een akkoord dat al zeven – acht jaar stof ligt te vergaren?
Het was altijd het westen die de tafelspringers in Kiev tot hogere sprongen verleid heeft en zo de oplossing van het conflict gesaboteerd heeft. Kiev is zelf verantwoordelijk voor de afscheuring van de oostelijke provincies.
Europa telt nu twee kleine staten meer. Ze zijn echter niet kleiner dan de Baltische staten of deze die van het voormalige Joegoslavië overgebleven zijn. Laat ons hopen dat ze niet in een loopgravenoorlog belanden.
“Who in the Lord’s name does Putin think gives him the right to declare new so-called countries on territory that belonged to its neighbors?”
"Wie - in godsnaam - denkt Poetin die hem het recht geeft nieuwe zgn. landen met een grondgebied dat aan diens buren toebehoort te erkennen?"
VSA president Bidens eerste reactie op televisie nadat Poetin de onafhankelijkheid der twee republieken Donetsk en Lugansk erkende. Bron: Biden cuts Western financing for Russian sovereign debt in first tranche of sanctions | Al Arabiya English
Vervang Poetin door de VSA-regering… en dan krijg je:
Indien u een ander klokje wil horen luiden dan dat wat u màg vernemen in journaals en zgn. duidingsprogramma’s, dan is dit gesprek een aanrader.
Oekraïne wordt wederom de spits van de wereldgeopolitiek. Joe Biden gaat door waarmee hij onder Obama is begonnen: koste wat kost oorlog met Rusland op gebied van gas, geld, invloedssfeer en macht. Welke false flags kunnen we binnenkort verwachten, wat staat er op het spel en welke gevolgen gaat dat hebben? Van Stigt: “Er zitten geen kwade bedoelingen achter NordStream 2. Het is gewoon commerciëel.”
“Is het hét Oekraïne-conflict of is het een conflict dat zich toevallig in Oekraïne afspeelt?”
Mocht de censuurduivel deze publicatie naar de vergeetput verwijzen – iets waarmee wij in de huidige situatie terdege rekening houden – , dan kan u via de webstek van De Blauwe Tijger het gefilmde gesprek alsnog bekijken.
We verwijzen naar vorige publicaties:
Na Rusland hebben de VSA de twee zelfverklaarde onafhankelijke republieken, Donetsk en Lugansk, die in het verleden deel uitmaakten van het Oekraïense grondgebied, erkend.
Hoe kan je anders verklaren dat de VSA hen met sancties gezegend hebben? Rusland erkent Donetsk en Lugansk en de VSA bezorgen hen onmiddellijk een feliciterende ruiker.
https://de.rt.com/international/132127-biden-unterzeichnet-dekret-ueber-sanktionen-dvr-lvr/
Iedereen kent Albert Einstein omwille van zijn wetenschappelijk werk. Als jood gebruikte hij zijn bekendheid ook om zijn geloofsgenoten te ondersteunen.
Toen de eerste president van Israël, Chaim Weizman, overleed in 1952 boden top politici uit de VSA en Israël, geleid door Israëls premier, Ben Gurion, hem het Israëlisch presidentschap aan.
Einstein weigerde en gaf als reden zijn gebrek aan ervaring en zijn ongeschiktheid om met mensen om te gaan. Hij was toen 73. In zijn antwoord aan de Israëlische ambassadeur vermeldde hij dat hij heel zijn leven met objectieve zaken omgegaan had en dat hij ongeschikt was voor ceremoniële en sociale aspecten verbonden met het presidentschap.
Het is maar de vraag in hoever zijn presidentschap op applaus zou onthaald geweest zijn in zijn nieuw vaderland. De FBI bespioneerde hem, legde een dossier van 1800 bladzijden aan omdat J. Edgar Hoover vond dat Einstein de mensenrechten en de linkse agenda te veel bewonderde.
Why Einstein turned down the presidency of Israel
Dit fragment uit de film Casablanca met Ingrid Bergmans en Humphrey Bogart is onvergetelijk. Hoeveel keer we de film in de loop der jaren al bekeken hebben? Ergens in de buurt van twintig keer, vermoeden we.
Turkije bezet Noord-Syrië, de zgn. Olijftak-missie
Israël bezet de Syrische Golan-Hoogte. De VSA erkennen dit als Israëlisch grondgebied.
Israël bezet de Palestijnse gebieden.
De VSA bezetten Oost-Syrië, stelen de olie en de oogsten, zgz. om de Koerden een eigen land te geven.
De VSA bezetten Zuid-Syrië, zgz. om het land te stabiliseren en IS te verslaan, in werkelijkheid opleidingscentrum en uitvalsbasis van “rebellen”.
De VSA bezetten een stuk van Irak, ondanks het verzoek van de Iraakse regering om het grondgebied te verlaten.
De VSA bezetten een stuk van Cuba.
De VSA annexeerden Hawaï.
Rusland erkent na lang aandringen op het daadwerkelijk toepassen van de Minsk akkoorden en een duidelijke stelling over de NAVO-grenzen twee autonome grensgebieden in het oosten van Oekraïne.
Hoe de VSA Guantanamo Bay (Cuba) stalen
U kent “Guantanamo” als een beruchte gevangenis voor o.a. al dan niet veroordeelde moslim terroristen. De gevangenis maakt deel uit van een Amerikaanse marinebasis op een eiland dat sinds de vijftiger jaren gesaboteerd en gesanctioneerd wordt door de VSA. Sinds 120 jaar werd en wordt een stukje Cuba door de VSA bezet. De Cubaanse regering heeft er niets te zeggen en het gebied wordt van de rest van Cuba afgescheiden door mijnenvelden.
Het is ca. 118 km2 groot, heeft twee vliegvelden en er worden permanent ca. 3000 VSA militairen gestationeerd.
De jaarlijkse “huur” bedraagt 2000 gouden munten, goed voor US$ 4085 – d.w.z ca. 1 cent per m2. Echter, sinds het jaar van de revolutie, 1959, heeft Cuba de huur niet geïnd. Sinds maart van dat jaar eiste en eist Cuba de teruggave van de basis. Tevergeefs. Amerikaanse presidenten komen en gaan en telkens wordt de sluiting van de Guantanamo-gevangenis beloofd.
De geschiedenis van Guantanamo Bay is een perfect voorbeeld van de VSA-politiek t.o.v. Cuba sinds het einde van de 19de eeuw. In 1898, toen de Cubaanse patriotten, die onafhankelijkheid nastreefden, na 30 jaar eindelijk de zege in zicht hadden tegen de Spaanse kolonisatoren, verklaarden de VSA Spanje de oorlog nadat hun oorlogsschip, The Maine, naar verluidt de grond ingeboord werd door de Spanjaarden. En later dat jaar belandde Cuba als oorlogsbuit volgens het Verdrag van Parijs – waarop geen Cubanen aanwezig waren – bij de VSA. De Amerikaanse president McKinley had immers verkondigd dat “het niet verstandig zou zijn de onafhankelijkheid van de Cubaanse Republiek te erkennen.”
De roep naar Cubaanse onafhankelijkheid werd voortgezet, ditmaal tegen de VSA. In 1901 stemden de VSA het zgn. Platt Amendment. Dit liet toe dat de president het eiland zou overdragen aan het Cubaanse volk, maar pas nadat een regering en een grondwet zou opgesteld zijn die de toekomstige relatie tussen de twee landen zou bepalen.
Een belangrijk deel van de grondwet verplichtte de toekomstige Cubaanse regering een gedeelte van hun grondgebied te verpachten aan de VSA, voor de oprichting van VSA marinebases. Het resulteerde in het “Permanent Treaty” van 1903, waarin vastgelegd werd dat een stuk van Cuba zou verpacht worden aan de VSA, zodat 120 jaar geleden de Guantanamo Marine Basis de facto ophield deel uit te maken van het Cubaanse grondgebied.
De basis was heel onpopulair bij de Cubaanse bevolking, zelfs vooraleer de VSA Marine erin trok. De Cubaanse regering schreef een brief aan Washington om de inwijdingsceremonie tot een minimum te herleiden daar er protestacties gevoerd werden tegen de verhuring. Echter… slechts 9 jaar later, drongen de VSA een ander akkoord op aan Cuba, waardoor de afmetingen van de basis vergroot werd tot de huidige oppervlakte – ook al viel een toegangsweg erin, waarvan “gemeenschappelijk gebruik” overeengekomen was om de “vrije handel” te verzekeren.
De economische crisis trof ook de VSA en leidde tot een “goed buurmanschap”-politiek – de VSA tekenden een zgn. Verdrag van Wederkerigheid, waardoor het b.g. Platt Amendment en het Permanent Treaty van 1903 ingetrokken werden, maar dat verder alle bedingingen betr. Guantanamo deed handhaven. Het verdrag werd ondertekend in Washington – tegelijkertijd bracht een VSA oorlogsvloot van meer dan 20 schepen een “vriendelijk” bezoek aan de Cubaanse kusten.
Waarom is het nodig dat de VSA een basis houden in een land dat ze al meer dan vijftig jaar saboteren?
Volgens de VSA is het essentieel in hun strijd tegen drugs, is het essentieel voor de militaire training van VSA soldaten, zoals de Ocean Venture in 1992, toen ca. 30.000 militairen overgevlogen werden. En de basis bewees zijn nut bij vorige invasies van de Dominicaanse Republiek, Haïti, Nicaragua, Mexico en Panama, bij verkenningsvluchten boven Cuba, bij het plannen van contrarevolutionaire missies, bij het uitlokken van Cubaanse strijdkrachten… In 1962 alleen al telde men niet minder dan 6000 inbreuken in de Cubaanse wateren.
In 1962 begon het met de beschadiging van een olieraffinaderij en de dodende kogels van een piratenboot afkomstig van de basis. Een Cubaanse zeeman verloor hierbij het leven. Ook de plaatselijke bevolking werd als doelwit genomen. In 1964 werden 38 vissers gevangen gezet op de basis; talrijke verhalen doen de ronde van Cubanen die gearresteerd werden, en zelfs vermoord, nadat ze beschuldigd werden dat ze in dienst waren van de Cubaanse regering.
De VSA leiding van de Guantanamo basis werd berucht voor de behandeling van het personeel, zoals massale ontslagen, tenzij… de Cubanen afstand deden van hun nationaliteit. Hoewel het personeel een pensioen beloofd werd dat samengesteld zou worden met 6% van hun uitbetaalde lonen, zijn er maar heel weinig die dit ook mochten ontvangen. Meer dan US$ 4 miljoen zou de VSA regering nog schuldig zijn aan het Cubaanse personeel.
Het bovenstaande toont aan hoe de Guantanamo Marine basis uiting geeft aan de onvervulde geopolitieke ambities der VSA in en voor Cuba. De reden voor het geschil tussen de twee staten is niets meer of minder dat de VSA er niet mee eens waren dat Cuba een vrij en soevereine staat zou worden – wèg van de VSA controle – en het geschil duurt intussen drie eeuwen.
Zo weet u meteen waarom de VSA nooit ingingen op de herhaalde Cubaanse vraag voor onderhandelingen over een eventuele overdracht. En ja, volgens internationale wetten hebben de VSA geen recht om nog steeds in Cuba een stuk land – tegen de wil van de Cubaanse regering – te bezetten. Maar wie gaat hen daartoe verplichten?
De pachtovereenkomst werd opgedrongen aan een regering die als poppetjes van de Amerikaanse regering deden wat van hen verlangd werd – de pachtovereenkomst bleef van kracht onder de bedreiging van een militaire interventie. Internationale wetgeving handhaaft ook het principe van een fundamentele verandering van omstandigheden, die ertoe had moeten leiden dat de VSA Cuba zouden verlaten nadat de diplomatische relaties in 1961 afgebroken werden en de basis niet langer kon dienen als een teken van “vriendschap”, maar wel als een dreiging van geweld.
Afsluitend: het is absurd ervan uit te gaan dat de eigenaar van iets dat hij verhuurd heeft, nooit ofte nimmer zijn eigendom zelf terug zou kunnen gebruiken. Een pacht of een verhuring is iets dat in terminis tijdelijk is. Zo niet is het een verkoop, een wijziging van eigenaar.
Guantanamo, The bay of discord, auteur: Roger Ricardo