Een man uit Luzern zette zijn idee om in werkelijkheid: hij betaalde 75 Zw. Fr. om zijn geslacht (op papier) te laten veranderen. Dankzij een nieuwe Zwitserse wet is hiervoor geen enkel bewijs van een arts of chirurg nodig. Als hij zich vrouw voelt, dan kan niemand hier iets tegenin brengen…
Hij kon hierdoor een jaar vroeger op pensioen gaan (64 jaar) en kreeg bovendien een hoger pensioen. In enkele kantons is de pensioenleeftijd voor vrouwen op 64 jaar vastgesteld; mannen moeten een jaar langer werken.
Twee jaar later, als hij/zij zijn/haar 66ste verjaardag viert, staat hem/haar niets in de weg opnieuw naar de mannelijke versie van het mensdom over te schakelen.
In Jeruzalem knippen joden hun peies (pijpekrullen voor de oren) en verkleden zich als moslims om te kunnen bidden op de Tempelberg en op het domein van de al-Aqsa moskee.
12de eeuw: uit het Frans “gai”, vrolijk, levenslustig
16de eeuw: kreeg het een seksueel tintje voor iemand die het met de puriteinse wetten niet zo nauw nam. Een “gay house” = beschrijving van een bordeel.
ca. 1890: zwervende aanbieder van seksuele diensten aan oudere mannen/vrouwen – voor het eerst een aanduiding van homoseksualiteit
1951: opgenomen in Oxford English Dictionary als dialectwoord voor homo – negatieve suggestie
alfabettijdperk: vermijd het woord “gay” – gebruik het alfabet
Zeer af te raden dubbelgebruik* van het woord “gai”:
… een ander bezoek der Fransen… met een tussenhalte in Pruisen
Eylau*, 8 februari 1807: De aanblik moet angstwekkend maar ook van een adembenemende schoonheid zijn geweest, ook al was het wel de Esthetiek van de Dood.
Uit de wild dwarrelende sneeuwvlagen en het dikke gordijn van de hardnekkige grondnevel stormden meer dan elfduizend Franse cavaleristen, zij aan zij galopperend en zwaaiend met hun zwaarden, recht op de Russische infanterie af. In wat als een van de grootste cavaleriecharges geboekstaafd staat braken ze zonder veel problemen door de Russische lijnen bij het onooglijke plaatsje Eylau en splitste de imposante aanvalsgolf daarna in twee.
De dragonders van Emmanuel de Grouchy versloegen rechts de Russische cavalerie die Saint-Hilaire aanviel. Ze keerden dan naar links tegen de Russische cavalerie in het centrum, samen met de kurassiers van Jean-Joseph Ange d’Hautpoul. Murat trok zich terug met zijn dragonders, maar d’Hautpoul wist van geen ophouden en voerde zijn mannen nog 2,5 km verder tot aan de Russische kanonnen en over de Russische infanterie voor de Russische reserve eindelijk de woeste dodenrit van de Franse kurassiers tot staan kon brengen.
Het was een sleutelmoment in de Slag bij Eylau, een genadeloze strijd die op 7 en 8 februari 1807 bij dit dorpje in het huidige Polen urenlang en met enorme verliezen – er werden naar schatting 45.000 mannen gedood of gewond – werd uitgevochten.
Mijn grootmoeder gaf mij het verhaal door dat haar grootvader haar had verteld over zijn grootoom Jan Jozef Norbert Croes (°1785). Hoe deze ambitieuze jongeman er van had gedroomd om net als zijn vader apotheker te worden, maar in december 1805 met het stamboeknummer 1070 werd ingelijfd in het 3e eskadron van het 2e Regiment Dragonders en de volgende negen lange jaren door half Europa werd gejaagd van Polen en Duitsland tot Spanje en Portugal voor de glorie van een keizer die zijn keizer niet was, onder de vaandels van een natie die zijn natie niet was…
Hij was er op die bewuste 8e februari 1807 bij en overleefde als bij mirakel de slachtpartij.
Ik heb het met eigen ogen nagekeken in het stamboekregister van zijn regiment dat bij de S.H.A.T. in Vincennes wordt bewaard: Die ochtend was zijn eskadron uitgereden met 236 man, s avonds, bij de telling waren er welgeteld 72 waaronder Croes die zonder kleerscheuren de confrontatie hadden overleefd…
Als ik de mondelinge overlevering mag geloven moet hij enorm onder de indruk en zelfs getraumatiseerd zijn geweest van wat hij bij Eylau had meegemaakt. En hij was lang niet de enige. Het in oppervlakte relatief kleine gebied waar de strijd werd geleverd lag bezaaid met lijken en gewonden. Ze lagen zo dik op elkaar dat dit schouwspel de ruwe houwdegen maarschalk Ney, nadat hij de volgende ochtend over het slagveld reed de ontboezeming ontlokte: “Wat een slachting! En zonder resultaat.”
Zelfs Napoléon Buonaparte – voor wie de slag bij Eylau kantje boordje was geweest – zei: “Deze slachtpartij doet alle vorsten op aarde de zin vergaan om oorlog te voeren.“
Over de epische strijd bij Eylau werd intussen een boekenkastje volgeschreven maar deze veldslag kreeg onvermijdelijk ook een literaire, fictionele neerslag. Al in 1807 verscheen in het Bretoens een lied waarvan de auteur ene François Guenveur was, een dichter van verschillende epen die de heldendaden van Napoleon in alle toonaarden bezongen.
De slag bij Eylau is ook het centrale onderwerp van Honoré de Balzac’s roman, “Le Colonel Chabert” (1831), wiens gelijknamige held de verschrikkingen beschrijft. Een fictief personage, kolonel Chabert, dood verklaard in de slag bij Eylau tijdens de grote cavalerieaanval van Murat, verschijnt plots, tijdens de Restauratie, opnieuw in Parijs, tot grote ontzetting én ergernis van zijn vrouw, die zijn fortuin erfde en hertrouwde. (gratis e-boek)
Het meeslepende gedicht ‘Le Cimetière d’Eylau’ (1874) uit de bundel ‘ La Légende des siècles’ van Victor Hugo is opgedragen aan zijn oom, Louis-Joseph Hugo, kapitein in de 55e Régiment d’ Infanterie die, samen met een luitenant en een tamboer, de enige overlevende was van een sectie van 85 man die het kerkhof van Eylau moesten verdedigen…
Soudain le feu cessa, la nuit sembla moins noire.
Et l'on criait : Victoire ! et je criai : Victoire !
J'aperçus des clartés qui s'approchaient de nous.
Sanglant, sur une main et sur les deux genoux
Je me traînai ; je dis : — Voyons où nous en sommes.
J'ajoutai : — Debout, tous ! Et je comptai mes hommes.
— Présent ! dit le sergent. — Présent ! dit le gamin.
Je vis mon colonel venir, l'épée en main.
— Par qui donc la bataille a-t-elle été gagnée ?
— Par vous, dit-il. — La neige était de sang baignée.
Il reprit : — C'est bien vous, Hugo ? c'est votre voix ?
— Oui. — Combien de vivants êtes-vous ici ? — Trois.
In The Schirmer Inheritance door Eric Ambler (1953) komt ‘ de andere zijde ‘ aan bod. Want hier wordt deze veldslag beschreven vanuit het oogpunt van een Pruisische cavaleriesergeant die een sabelwond oploopt, deserteert en onderduikt bij Poolse boeren.
In ‘Le Matin d’Eylau’ (2015) eindigt Jacques Sudre zijn misdaadroman op het slagveld en dit vormt voor deze auteur de perfecte aanleiding om de felle strijd en de nasleep ervan te beschrijven.
Jean-Paul Kauffmanns werk ‘Outre-Terre’ (2016) is volgens mij het meest recente fictiewerk rond Eylau, alhoewel er ook non-fitie-elementen in voorkomen… De ondertitel ‘Le Voyage à Eylau’ verwijst naar de trip die in het boek naar Eylau wordt gemaakt tijdens de 200-jarige herdenking van de slag.
Jan Huijbrechts
*Eylau, het huidige Ilawa in Ermland-Masuren. Na WOI werd er ingevolge het Verdrag van Versailles een volksraadpleging gehouden: In Eylau wilde 95.3% bij het Duitse Rijk blijven; minder dan 5% was liever bij Polen ingelijfd geworden. Na WOII werd het volk, voor zover niet verdreven, niet meer geraadpleegd… Het Akkoord van Potsdam wees het aan Polen toe..
Zoals u allicht weet was Zelensky in een vorig leven een succesvol en – in Oekraïne, Wit-Rusland, Rusland en andere Russischsprekende landen – een geliefd komisch acteur die met voorliefde de politiek op de korrel nam. Zelensky heeft de nationalistische, en neonazistische teneur die in Oekraïne na de Maidangebeurtenissen de kop opstak, met verve én politiek incorrect een kleedje gepast. Het is dan ook bijzonder merkwaardig dat hij als president intussen nog radicaler geworden is dan zijn voorganger Poroschenko.
Hier volgt een stukje uit een optreden van Zelensky in na-Maidan tijden. In de meeste poco westerse landen zijn dergelijke grappen taboe. We zien hier niet iemand op tv de Hitlergroet brengen… zelfs niet als grap. Zelensky gaf niet om heilige huisjes. Gaf…
Het onderstaand stukje tv-optreden speelde zich af ten tijde van Obama’s en Poroschenko’s presidentschap.
Citaat uit Zelensky’s humoristisch programma van enkele jaren geleden:
“Deze brief heb ik aan mijn geliefde familieleden in Rusland geschreven.
Beste oom Igor, oom Valentin en oom Sacha
Tegen jullie verwachtingen in, deel ik jullie mee dat ik het goed maak. Ik leef nog. (gelach in de zaal) En het wordt alleen nog beter want drie weken geleden werd ik al bij de Bandera’s* opgenomen. (gelach in de zaal) – (*De Bandera’s zijn de radicale nationalisten in Oekraïne)
Tja, wat kan ik anders? Anders kan men bij ons in Oekraïne geen carrière maken. Maar waarom vertel ik jullie dit… jullie weten sowieso alles. (gelach in de zaal)
Ik krijg slechts een klein loon, maar dat is niet echt belangrijk, want men heeft ons toegestaan de Russen hun geld en eigendom af te nemen. (luid gelach in de zaal) Vroeger mochten we dat ook met de joden doen, maar toen kwam de opper-bandera Kolomoisky** en die heeft dat verboden. (gelach in de zaal) (**Kolomoisky is een oligarch, jood en hij heeft met zijn media-imperium Zelensky tot president laten verkiezen)
Ik bijvoorbeeld leer nu Engels. Om het Russisch te vergeten. (gelach in de zaal) Daarbij word ik geholpen door Amerikaanse huurlingen, die je bij ons op elke hoek van de straat vindt. Overigens… ik ben voor de tweede keer getrouwd… met Vadim. (gelach in de zaal). Voor ons, Europeanen, is dat normaal. (gelach in de zaal)
Vandaag heeft onze president – de belangrijkste dus, de allerbelangrijkste president bij ons, Barrack Obama, (luid gelach in de zaal), beloofd dat we binnenkort zullen toetreden tot de NAVO. In het begin als Amerikaanse voetmat.
En nog een goed nieuwtje: mijn dochter Hrapina, dezelfde die vroeger mijn zoon Sacha was, heeft de eerste plaats gehaald in een wedstrijd Bandera-liederen. Nu is zij kandidate om het land bij een internationale homo-lesbiennes-wedstrijd te vertegenwoordigen. (gelach in de zaal) Jullie noemen die zangwedstrijd zo – eigenlijk gaat het om het Eurovision Song Contest. “gelach in de zaal)
Als jullie de mogelijkheid hebben, vrienden, stuur mij dan aub het boek “Mein Kampf” van Hitler. Bij ons is het uitverkocht. (gelach en applaus in de zaal)
Bovendien dwingt men ons – en echt iedereen – nu de Wyschywanka*** te dragen. Jullie kennen de Wyschywanka, zo’n borduurmotief op de borst. Doet pijn maar is patriottisch. (gelach in de zaal). (*** borduurmotief, meestal gedragen op folklore bloezen of hemden)
‘s Morgens doe ik af en toe sport op mijn balkon… bewegingen met de arm van het hart naar de zon, zo… ” (gelach in de zaal) (Zelensky brengt meermaals de Hitlergroet, waarbij hij de rechterhand van de linkerborstkant, waar het hart ligt, tot de Hitlergroet opheft)
Einde citaat.
U kan het b.g. fragment hier bekijken (in het Russisch). De hierboven beschreven lichaamstaal is niet mis te verstaan.
Nog dit: Zelensky sprak bij zijn komische optredens Russisch. Nu, als president, heeft hij de facto met een wet het gebruik der Russische taal in Oekraïne verboden. 30% van de Oekraïense bevolking heeft Russisch als moedertaal.
Het liberalistische model heeft ons altijd verteld dat wij dankbaar en gelukkig horen te zijn; dankbaar omdat wij rechten en vrijheden hebben, die men in andere delen van de wereld niet heeft. Dankbaar omdat wij in een welvaart leven, die men in andere delen van de wereld niet kent. Dankbaar omdat ons bestuurssysteem democratisch is, waar dat in andere delen van de wereld niet zo is. Dankbaar omdat onze overheid plichtsbewust en verantwoordelijk is, omdat zij integerheid hoog in het vaandel draagt. Dankbaar omdat ons gerechtssysteem werkt, omdat het rechtvaardig, onpartijdig en efficiënt is. Dankbaar en gelukkig horen wij te zijn, om dit Utopia, dit Eden waarin wij leven en vertoeven mogen……maar… het is een illusie, een leugen en boerenbedrog.
Reeds vele jaren broeit en groeit in steeds meer mensen in deze maatschappij het gevoel dat er iets niet klopt. Wij horen dankbaar en gelukkig te zijn, maar we zijn het niet – getuige alleen maar het massale gebruik van antidepressiva en narcotica, getuige de zelfmoordcijfers, getuige de veelvuldige sociale drama’s, de depressies, de burn-outs en ga maar door…
Wat wij ‘horen’ te voelen, stemt niet overeen met wat wij écht voelen. Wat onze maatschappij voorgesteld wordt te zijn, strookt niet met wat wij haar ervaren te zijn.
De rechten en vrijheden die wij horen te hebben, zijn jaar na jaar meer uitgehold. Wanneer opmerkingen gemaakt worden dat het beleid in strijd is met de grondwet, dan worden deze opmerkingen door bepaalde politici afgedaan als ‘semantisch’, alsof die waarborg voor burgerlijke rechten en vrijheden louter folklore is, een sentiment van nostalgie zonder verdere waarde…
Zagen wij sinds de ‘War on Terror’ (post-2001) de burgerrechten betreffende de privacy uitgehold worden en de macht van overheid stappen nemen richting een totalitair regime; de voorbije twee jaar werd deze machtsverschuiving van Volk naar Staat exponentieel versneld onder het banier van ‘volksgezondheid’.
De realiteit is voor iedereen zichtbaar: QR-codes, pasjesmaatschappij, tracering, monitoring, gegevensvergaring -en opslag, boetes, drukuitoefening, vervolging, isolatie… ‘Vrijheid en Recht’ zijn vervangen door ‘Gehoorzaamheid en Gunst’ in een wereld waarin de Burger gedegradeerd is tot onderdaan, tot onder-danigheid…
Wij horen dankbaar te zijn om onze welvaart… welke welvaart? Het BNP? Daarmee voeden moeders hun kinderen niet. Het gemiddelde vermogen van ‘de belg’, een cijfer dat gruwelijk vertekend wordt door het aandeel van een handjevol superrijken? Daarmee heeft de dakloze geen dak boven het hoofd.
Old Shatterhand, Winnetou, John Wayne, Gary Cooper inspireerden onze kindertijd. Cowboy en Indiaanspelletjes en dito verkleedpartijen. Wij hielden het op onschuldig speelgoed: zelfgemaakte pijl en boog, een nep-geweer en duelleerpistolen, een totem, tent, verenhoofdtooi, een sheriffster, cowboylaarzen, een gepikte (vredes)pijp van bompa waren de normale attributen, voorzien door de Sint en resp. meters en peters. Onschuldig kindervermaak dat intussen in de woke-verbodsbijbel opgenomen werd om het Sioux-klassenkameraadje niet te kwetsen…
In het openbaar vervoer van de Brexitland-hoofdstad gebeuren er spelletjes van een andere orde:
Op 9 februari zal Zweden alle covid-maatregelen afschaffen. Bewijs van vaccinaties wordt niet meer geëist bij evenementen. Het coronavirus wordt niet langer als “een bedreiging voor de volksgezondheid” beschouwd.
Zweden had in 2020 een lichte oversterfte – in 2021 géén. In 2020 zijn er nl. 945 i.p.v. 900 personen per 100.000 inwoners overleden; in totaal 4600. De oversterfte gebeurde in twee golven: in april/mei 2020 en in november 2020 tot januari 2021. Volgens de sterftecijfers is de pandemie in Zweden reeds een jaar voorbij.
Zweden heeft geen lockdown en geen maskerplicht ingevoerd, werd als lichtzinnig veroordeeld én is tegelijkertijd een aanbeveling voor nul maatregelen die niet – ondanks alle doemvoorspellingen – tot een massale sterfte gevoerd hebben. Zweden voert hierover zeer gedetailleerde statistieken.
Een vergelijking met andere landen mét lockdown: bv. met de VSA. In Zweden stierf 0.16% van de bevolking “aan en met” covid-19; in de VSA 0.27%.
Het totaal overlijdens in de VSA is in 2020/21 sterk gestegen: van 860 per 100.000 inwoners in de jaren 2015/19 naar 1016 per 100.000 inwoners in de jaren 2020/21. M.a.w +18% – in Zweden ca. +1%. De gevolgen van de lockdown in de VSA!
