Een Michigan professor van 74 die doceerde met een astronautenhelm op zijn hoofd én een mond/neusmasker werd de laan uitgestuurd omdat hij zijn studenten, die “live” les wilden krijgen, naar de hel verwenste…
Enkele overpeinzingen over de meest waarschijnlijke toekomst van Europa.
Haïti was ooit de financieel vruchtbaarste kolonie van Frankrijk. De ca. 20.000 à 40.000 Fransen hebben echter zoveel Afrikaanse slaven geïmporteerd dat ze in de kortste tijd in de minderheid waren. De slavenopstand begon in nasleep van de Franse revolutie, waardoor de slaven in Haïti – ver weg van Frankrijk – volledige burgerrechten kregen.
De blanken werden regelrecht afgeslacht. In slechts enkele jaren was 60% dood. De rest vluchtte naar de VSA en Europa.
Sindsdien is Haïti 100% zwart en één der armste landen ter wereld – dit ondanks verschillende tussenkomsten om scholen, ziekenhuizen, wegen e.d. te bouwen en de economie op gang te brengen. Binnen enkele jaren bleef er van de nieuwe infrastructuur niet veel meer over. Alles loopt via een corruptielijn.
Detroit was ooit de rijkste stad der VSA. Daar bevond zich het hart van de handel voor alle goederen uit het koude noorden, zoals goud, pelsen e.d. Daar bovenop kwam dan de auto-industrie van Ford. Het geld kwam grotendeels de 80% blanke bevolking met de eerste elektrificatie en de vele culturele instellingen ten goede. Samen met de fabrieken en in het zog daarvan de verhoogde productienood tijdens WOII kwamen steeds meer zwarten naar de stad. Als gevolg van de anti-discriminatiewetten (civil rights act) voor zwarten, werden de blanken tot “samen-leven” gedwongen met de zwarten (diversiteit), naar dezelfde scholen te gaan e.d. . En werd er veel geld gepompt over de balk gegooid in het algemeen welzijn der zwarten.
Met de typisch Amerikaanse rechtsspraak, bij dewelke straffen, boetes en compensatiebetalingen voor “geleden discriminatie” uitgesproken werden, die in de xxx miljoenen belopen, werd de stads- en staatskas geplunderd – de bedrijven wachtte een zelfde lot. Met als resultaat dat de blanken met hun bedrijven de stad verlieten, wat meteen een sterke vermindering van de bevolkingscijfers inhield, zodat Detroit nu bevolkt is met ca. 90% zwarten. Sinds het midden van de ’70-er jaren wordt de stad uitsluitend door – de een al wat minder of meer – corrupte zwarten geleid. De stad heeft de hoogste criminaliteitscijfers van de VSA en is permanent bankroet.
Soortgelijke catastrofale ontwikkelingen in Venezuela, ooit geregeerd door etnische Spanjaarden (1512-1823), die daarna door militante Hispanos (Hispanics) verdreven werden. De Spanjaarden blonken voordien ook niet uit door een hoffelijke omgang met de oer-bewoners. Tot 1958 regeerden verschillende militaire junta’s. Tijdens de olie-opgang – tot in de ’80-er jaren – immigreerden ook weer talrijke Spanjaarden en Zuid-Europeanen. Maar vanaf ’98 kwam Chavez op het toneel, met grote onteigeningen en… opnieuw vluchtten de blanken, resp. Europeanen, uit het land.
Washington, D.C., was in de ‘40–jaren voor 70% blank en in 1970 voor 70% zwart. Vandaag is de situatie ca. 50:50 zwart-blank. De oorzaken: dezelfde als in Detroit: gedwongen desegratie – de blanken werden gedwongen de zwarten proportioneel volgens hun bevolkingsaandeel in overheidsinstellingen en privé bedrijven te integreren.
Rhodesië (Zimbabwe) was een Britse kolonie in Afrika. De Britten begonnen met de mijn- en landbouw daar het klimaat in het hoger gelegen land eerder vergeleken kan worden met het Europese dan met het tropische of kurkdroge Afrikaanse. Vanaf het begin van de 18de eeuw kwamen zwarten naar Rhodesië om als “gastarbeiders” op de Britse, resp. Europese, boerderijen te werken . Niet als slaven, maar als werknemers. En waar het hen een pak beter ging dan in hun stammen in hun eigen vaderland. Echter de linkse betweters der wereld staken hun belerend vingertje op en dwongen de Rhodesische (puur Europese regering) de zwarte “gast”arbeiders als burgers te accepteren en hun kiesrecht te geven (1965-1979). Toen waren er nog 5% blanken en 95% zwarten. De door buitenlandse krachten gefinancierde burgeroorlog eindigde met het verlies van alle rechten, van alle gronden en eigendommen der blanken, die ofwel systematisch vermoord of tot de vlucht gedwongen werden.
In 1979 werd de “democratie” ingevoerd, die – vanzelfsprekend – door de zwarten gedomineerd werd, wat meteen tot gevolg had dat de economie binnen de kortste tijd ineen stuikte. Nog meer gevolgen: hoge criminaliteitscijfers, de levensverwachting daalde met 15 jaar, hyperinflatie, corruptie en een 20% HIV besmetting.
Zuid-Afrika: met andere namen, maar in se de b.g. geschiedenis van Rhodesië.
Iran is een eerder merkwaardig geval, daar het land sinds de 7de eeuw islam-gedomineerd is, maar zich echter nooit volledig van zijn Perzische identiteit los gemaakt heeft. De Perzische levenswijze verschilt aanzienlijk van de Arabische. Men noteert op de tijdlijn steeds weer zeer vrijheidskenmerkende fases tijdens dewelke de religie minder belangrijk was. De voortdurende strijd tussen soenni- en shia-islam heeft waarschijnlijk ook een etnische reden. Het zoroastrisme was immers de dominante religie in deze regio vooraleer de islam overnam. En juist in Iran waren er steeds weer periodes van grote verdraagzaamheid t.o.v. andere religies en ook t.o.v. een Europese levenswijze.
Waarom wordt Iran dan onder de hoofding “Blanke vlucht” opgelijst? Afhankelijk van de – grove of fijne – kam die je gebruikt om de rassen te definiëren, horen de Perzen tot het Kaukasische ras en niet tot het Aziatische of zwarte. Daar voltrekt zich sinds eeuwen een steeds opduikend conflict op tussen een “vrije” en een zeer “gesloten” levenswijze. De “vrije” Perzen verliezen steeds weer omdat ze tijdens hun machtsperiode nooit de moed hadden autoritair genoeg te zijn om hun vrijheden duurzaam te verzilveren. Ook al lijkt het in tegenspraak met elkaar… denk er maar eens over na.
Wat hebben b.g. scenario’s met elkaar gemeen? Dat een meerderheid der heersende klasse hun over het paard getilde liberale ideologie volgens hun eigen normen wil doen implementeren en bijgevolg de stabiliteit der verhoudingen en de welvaart ten gronde richt.
Vanzelfsprekend pleiten wij niet voor een terugkeer van de slavernij. De hedendaagse “Gutmenschen” berekenen met hun smartphone hoeveel geld ze méér kunnen verdienen met méér mensen op historisch blank grondgebied, met gekleurde immigranten. De Sorossen en Schwabs van deze wereld, de “drenkelingenreddende” NGO’s, de banksters, de beursgoeroe’s, het WEF, de toppolitici … gaan over lijken.
De humanistische aspecten van “vluchtelingenhulp” worden uitsluitend voor propagandistische doeleinden gebruikt. Het gaat slechts hierom dat jaarlijks minstens 20 à 30 miljard euro aan bijkomende omzet gegenereerd wordt. “Mutti” Merkel gaf de toon en de marsrichting aan in 2015 met de oprichting van een nieuw concern: de vluchtelingenhulpindustrie.
Dit concern produceert niet, verkoopt zelf ook niets, biedt slechts een massa arbeidsplaatsen aan, die al dan niet gedeeltelijk onmiddellijk door belastinggeld betaald worden of door royale winstmarges die het geld in de kassa van de multicul-propagandisten doen stromen.
Zoals meestal zit er een relatief kleine groep bij de kassa, die gevuld wordt door de belastingbetaler. Ook de kerken – met de huidige paus op kop – spelen mee door de gelovigen een schuldgevoel aan te praten en te herinneren aan de 7 werken van barmhartigheid.
De Amerikaanse zwarten hebben te pas en onpas ongebreideld geweld gebruikt tegen blanken. Hun offensief beperkt zich niet tot vreedzame betogingen, maar wordt gekenmerkt door straatblokkades, brandstichting, plunderingen, verkrachtingen, doodslag, moord en bewapende gevechten tegen de politie. En ze kregen geld, veel geld. En via de anti-discrminatie-dictatuur macht, veel macht.
Een zelfde strategie tekent zich nu in ons Europa af. Moslims eisen, eisen, eisen. Voelen zich steeds weer verongelijkt. Ze vluchten hun achterlijke regimes om hier een soortgelijke samenleving op te dringen, weliswaar met de steun van de blanke belastingbetaler. Als het eventjes stil rondom hen wordt, dan wordt er wel een blaar op een lange teen gevonden. Of gaat er ergens een bom af. En dan hebben we het nog niet over de randverschijnselen zoals verkrachtingen, zakkenrollerij, inbraken gehad. Dan doen ze zolang tot de blanken zich terugtrekken: eerst uit wijken (Borgerhout, Molenbeek…), dan uit steden (stadsvlucht). Daardoor krijgen grote steden een moslimmeerderheid. Slechts de minder vermogende blanken blijven omdat ze niet de financiële middelen hebben om te kunnen vluchten. Mogen we het een etnische zuivering noemen?
En dan komt het voorbeeld Detroit weer op de proppen met alle gevolgen van dien. De infrastructuur verrot. Door de hoge uitgaven (verschillende alternatieve inkomens: OCMW, huisvesting, onderwijs, ziekenzorg… enz… ) gaan de steden bankroet. Door voortplantingsdrang der immigranten wordt de omvolking nog versterkt.
Wat de blanke Gutmensch zich niet realiseert is dat hij zelf de tak doorzaagt waarop hij zit.
De Duitse gezondheidsminister Karl Lauterbach (SPD) is de laatste tijd niet de meest welbespraakte. Hij verandert zijn advies nog sneller dan de expert-tv-vedette, u allen bekend en weet op de duur niet meer hoe hij zich niet nog meer op glad ijs beweegt. Praktisch elke dag is er wel iets nieuws: zo stelde hij dat “een vaccinatieplicht absoluut moet opgelegd worden vooraleer ze overbodig wordt.”
“Die Impfpflicht muss schnell kommen. Wir können nicht darauf warten, dass eine Impfpflicht überflüssig wird, weil wir eine sehr hohe Durchseuchung der Bevölkerung haben.“
Vervolgens schakelde hij een versnelling hoger: “… We moeten voortdoen. We kunnen niet stoppen. We kunnen niet zeggen dat wij met Omikron stoppen. Omikron zal niet het einde van de pandemie betekenen… en zelfs indien, dan zullen wij dat verhinderen.”
„[…] Und wenn es weitergeht, dann müssen auch wir weitermachen. Wir können nicht aufhören, wir können nicht sagen mit Omikron hören wir jetzt auf. Omikron wird die Pandemie auch deshalb nicht beenden, wenn es jetzt tatsächlich so wäre, was wir verhindern werden. […]“
Via het zoekwoord “maskers” kwamen wij toevallig op dit liedje terecht. En dachten eerst dat het om een persiflage op de Vivaldi-regering ging. Niet dus. Hoewel…
We moeten heel eerlijk toegeven dat we ons niet aan ZZ en de Maskers en hun nederbiet kunnen herinneren. Misschien beperkte hun succes zich tot Nederland?
Er is ruimte en tijd overgegaan sinds de vorige “Cyclus”. We hebben een Kersttijd en jaarwisseling beleefd, waarvan men de glans vernietigd heeft. Bijzonder in Nederland was dit het geval, waar de demonische “regenten” in Den Haag, opzettelijk een lock-down hebben opgezet om de Nederlanders te vernederen en onderdanig te maken.
Men moet ervan uitgaan dat de machthebbers, de OMT’s en beleids-verordenaars, steeds verder de cyclus van feesten rondom het jaar zullen verstoren. Er moet een totale breuk komen, met de eigenlijk al duizenden jaren oude “levensdynamiek” rond de wisseling van de seizoenen en onze omwenteling in ons kosmisch stelsel. Daarvoor gebruikt men ook de “absurde” aandachts-verleggers, die de coronamaatregelen zijn, zoals Covid Pass en uitgebreide klinische mondmaskers.
Benevens de gezondheids-hypnose, is er een fanatieke metastasering van het christelijk geloof/denken bezig; het katholicisme op kop. Het Katholiek Forum censureert mijn lezersreactie, waarin ik stel dat de Kerken in het westen, van binnenuit omgevormd worden tot een soort “staatskerken”, zoals in Stalin Rusland en communistisch China. De hele procedures worden overgenomen door de staat, in België en Nederland, in handen van allemaal logefiguren. Tot de manier waarop een priester met een pincet een hostie uitreikt, of tijdens een dienst men talloze keren de muilkorven t.o.v. God moet aan-uitdoen, alles is voorgeschreven. In onze kerken weet ik dat koorleden zingen met maskers op!
De bedoeling van dit deel van “the Great Reset” is de genadeslag geven aan de laatste, nog bloeiende religieuze centra. Het is bijna nergens mogelijk, een omlijnd alternatief naar voor te brengen over de dwang maatregelen: minstens de helft van de parochianen hebben (noodgedwongen) al afgehaakt. Het Vaticaan en de hogere kerkleiding staat actief mee in de opgelegde aanpassingen van het sacrale en het specifiek kerkelijke. In een aantal kerken zoals de Kölner, de Paderborner en de Wiener Dom, wordt zelfs plaats voorzien voor vaccinatie-stands. Door de openlijke stellingname van enkele Oostenrijkse bisschoppen voor vaccinatie-dwang regent het in Oostenrijk uittredingen van katholieken.* Dit nieuws mag van Katholiek Forum niet geweten worden.
Intussen ontstaat er grote zorg over de grote “emotionele ziektegolf” in de samenleving. De zelfmoordcijfers, zowel in Vlaanderen als Nederland, nemen alarmerende dimensies aan. Ook Johan Sanctorum heeft dit in een artikel in Doorbraak behandeld : “Het emo-kannibalisme van Stromae”. Reeds vroeger wees ik ook aan dat belgië, met de hoogste Europese zelfmoordcijfers (eigenlijk Vlaanderen) door zijn structuren/zijn specificiteit daartoe aanleiding geeft. Sanctorum schrijft : “België geen land om van te houden…… en multiculturele dwangdoctrine…..”. Maar vooral het ontbreken van elke vorm van zelfbewustzijn en het zich niet herkennen in een volksgeheel. Welk een reusachtige vorm van totale onverschilligheid bestaat er in Vlaanderen t.o.v. eigen grootheid, geschiedenis en toebehoren?
Dan verwijzen we terug naar het vorige artikel van Cyclus, waar gesteld werd dat de enige promotie die de doorsnee Vlaming voor zich ziet, het opklimmen in rijkdom en macht is. Er bestaan dan ook veel te weinig principiële figuren, ook in de Vlaamse Beweging, om de dreigende vaccinatieplicht te bestrijden. De Beweging, de partijen voorop, moeten de coronahypnose, zo laag mogelijk willen afvoeren op de actualiteitsagenda! Dit legt de normale gang van de zorg om de echte problemen volledig lam. Zoals daar zijn de ontsporende inflatie, gekoppeld aan de energieprijzen, het failliet van Wallonië, de morele gezondheidstoestand van ons volk en het verwijzen van elk onafhankelijkheidsidee naar de Griekse kalender.
Vooral voor de elke dag minderende kerkgelovigen wil ik zeggen: neen aan dat “Kurieren am Symptom”**! Terwijl leest men, zoals bvb. in Twente dat de kerken in de rode cijfers terechtkomen. Het moet dus glashelder zijn, dat inzake stellingnames vanuit onze “diaspora” het moet luiden: “We leven wel in deze wereld, maar zijn niet van deze wereld”.
Ik heb er mijn hart en ziel ingelegd. Hier voor jullie integraal. Kritieken welkom! “In de vroege middeleeuwen kende het volk van Vlaanderen geen vrijheid. Wat aan het volk was toegestaan, werd door de graaf en zijn adellijke vazallen beschouwd als een gunst, die ten allen tijde weer kon worden ingetrokken. Van een recht om te gaan en staan waar je wil was al helemaal geen sprake.
Het volk van Vlaanderen was in die tijd geketend, zowel aan de grond als aan de wil van zijn kasteelheren. In die donkere tijd werd in Nieuwpoort, de stad van mijn jeugd, het zaadje geplant waaruit onze latere vrijheid is gegroeid. In 1163 kende graaf Filips van den Elzas aan de Nieuwpoortenaren een keure toe met ‘privileges’, de allereerste in Vlaanderen. Daarin stond een zeer belangrijke zin: “Wie hier één jaar en één dag verblijft zal vrij zijn”.
Boerenzonen en -dochters die wilden ontsnappen aan de verknechting van het feodale platteland, vluchtten weg naar de stad. Daar en daar alleen kon een mens vrije lucht inademen. Je was er niet langer horige. Je werd er ‘burger’.
Aanvankelijk werden zulke keuren spontaan uitgereikt door vooruitziende graven, die zo de economische ontwikkeling van het graafschap wilden bevorderen. Maar al snel wilden de steden nog meer vrijheid. Bij elke kruistocht of oorlog waren de armlastige graven van Vlaanderen gedwongen een ‘bede’ te richten aan de steden, om zo het benodigde geld bijeen te harken. De zelfbewuste stedelingen konden zo alsmaar meer privileges van hen afkopen.
Tegen de veertiende eeuw waren onze steden zodanig machtig dat ze die privileges gingen beschouwen als hun eigendom. Ze bouwden prachtige belforten om die documenten veilig op te bergen en nieuwe graven moesten er eerst op zweren ze te respecteren, vooraleer ze werden aanvaard als vorst. Was vrijheid ooit een gunst, het was plots een ‘recht’ geworden.
Maar de strijd tegen dwingelandij bleek niet gestreden. In diezelfde veertiende eeuw werd aan de jonge universiteiten van Europa het Romeinse recht herontdekt. Juristen fluisterden de vorsten van Europa in dat zij en zijn alleen de bron van recht horen te zijn, en dus ook van vrijheid. Dankzij de introductie van nationale belastingen slaagden de vorsten erin om professionele legers op de been te brengen. Daarmee werden de vrije steden één voor één weer in het gareel gedwongen. De fiere Gentenaren waren de allerlaatsten geweest om vast te houden aan de opvatting van vrijheid als recht, maar de tijden waren veranderd.
In 1515 weigerde een nieuwe vorst, een modieus geklede jonge snaak, plots om te zweren hun privileges te respecteren. In de plaats daarvan legde hij de stad een vernederende regeling op, het calfvel. Voortaan waren de Gentenaren aan hém, Keizer Karel, een eed van trouw verschuldigd. Dat konden de Gentenaren niet verkroppen. In 1537 verscheurden zij daarom dit gehate perkament. Ze strooiden de stukken van het balkon van het stadhuis over de uitzinnige menigte, die ze daarop verkruimelde en op at, opdat er niets meer van over zou blijven.
Pas in 1540 maakte Keizer Karel komaf met de opstand. Zeventien Gentenaars werden onthoofd, de rest vernederd met een strop rond de nek. Karel legde zijn geboortestad een loodzwaar nieuw regime op: de Concessio Carolina. De keizer was voortaan de enige bron van recht. De schepenen werden door hem benoemd. Vrijheid werd opnieuw een gunst, toegestaan door de heerser, in al zijn grootmoedigheid.
Pas twee eeuwen later zou het idee dat vrijheid een onvervreemdbaar recht is dat aan de burger zelf toebehoort, opnieuw opgang maken. Het vergde een bloedige Franse revolutie en daarna nog dertig jaar oorlog in Europa vooraleer dat idee ook kon overwinnen.
Voor eens en voor altijd? Geschiedenis is nooit voltooid. Vrijheid is nooit definitief verworven. Dat leert ons niet alleen het drama van de Gentse stroppendragers, maar ook onze eigen tijd. Net als toen verwerven onze machthebbers ook nu weer nieuwe inzichten. Niet uit de wetgeving van het Keizerlijke Rome deze keer, maar wel uit het bestuursmodel van het verre China, waar vrijheid nooit heeft bestaan en zelfs beschouwd wordt als een gevaar voor sociale harmonie.
Vandaag, 500 jaar later, horen we opnieuw een modieus geklede jonge snaak vertellen dat onze vrijheid om te gaan en staan waar we willen niet onszelf toebehoort, maar de staat. We horen hem zeggen dat dit slechts een beloning is voor onze gehoorzaamheid, die weer kan worden ingetrokken in geval van recalcitrant gedrag. Vrijheid dreigt zo opnieuw een gunst te worden. Sterker: we zijn al zover. Sinds de dag van invoering van het CST. De dag waarop Vlaanderen opnieuw “een land van horigen werd.”
Australië volgt voorbeeld van Israël: buitenlanders gevaccineerd met Sputnik V mogen hetland binnen.
Het Therapeutic Goods Administration of Australia heeft maandag op hun webstek bekend gemaakt dat het Russische vaccin Sputnik V erkend werd. Twee dosissen van Sputnik V toonden volgens de overheidsinstantie aan dat de gevaccineerde gemiddeld voor 89% beschermd is tegen de besmetting van het coronavirus en voor 98-100% tegen hospitalisatie of overlijden.
"You are considered to be fully vaccinated for travel to and from Australia if you have completed a course of a vaccine approved or recognised by the Therapeutic Goods Administration (TGA)"
God openbaarde zich aan Mozes als degene die was, is en zal zijn (Exodus 3), nl. als de God die de oorsprong van ons leven is, ons nu draagt en voor ons blijft zorgen. Zo is ook Eucharistie tegelijk herinnering aan het verleden, viering van het heden en verwachting van de toekomst. We beschouwen nu de Eucharistie in het heden, als werkelijke aanwezigheid van de Heer Jezus in brood en wijn. Dit is een van de meest controversiële punten van het katholieke geloof.
In het joodse volk leefde de vurige verwachting dat God bij zijn volk aanwezig zou zijn. Daarom wilde het voor Hem een prachtige tempel bouwen als zijn woonplaats op aarde. Aan David zal God echter duidelijk maken dat het omgekeerde zal gebeuren: “Jahwe kondigt u aan dat Jahwe een huis voor u zal oprichten” (2 Samuel 7, 11). Zijn zoon Salomo bouwt wel een tempel, maar bij de inwijding zegt hij zelf: “Zelfs de hemel en de hemel der hemelen kunnen U niet bevatten! Hoe dan deze tempel die ik gebouwd heb?” (1 Koningen 8, 27). Wij kunnen God niet omvatten, Hij omvat ons. Inmiddels werd toch een deel van de tempel als onaantastbaar heiligdom vereerd, als het “heilige der heiligen”, de plaats waar God woont.
Hoe God te midden van zijn volk zal komen, wordt tenslotte onthuld door Jesaja 7, 14: “… Zie, de jonge vrouw is zwanger en zal een zoon ter wereld brengen en gij zult hem de naam Emmanuel geven”. Deze tekst voorzegt dat Maria als ongehuwde vrouw (Hebreeuws: almah), als “maagd”, zoals de Septuagint aangeeft (LXX, “parthenos”*, de door joodse geleerden gemaakte Griekse vertaling van de 2e eeuw voor Christus!), een zoon zal baren die God genoemd wordt. Deze profetie is de sleutel van alle Bijbelse profetieën omdat zij de ondubbelzinnige voorspelling is van Maria als maagd én Moeder en van Jezus als mensenzoon én God. Hoewel vrome joden steeds een “God met ons” verwachtten, was de wijze waarop Hij kwam, nl. door gewoon Mens te worden, een volkomen verrassing omdat Hij juist zo dichtbij kwam. Het zo hoog vereerde “heilige der heiligen” bevond zich niet in de tempel maar in Maria, de moeder van Jezus.
Vanaf het ogenblik dat Jezus tijdens het Laatste Avondmaal op Witte Donderdag van het brood en de wijn zei: “Dit is mijn Lichaam… dit is mijn Bloed”, hebben christenen begrepen dat brood en wijn werkelijk veranderden in Christus. Hiervan geven de oudchristelijke geschriften en de kerkvaders een overweldigend getuigenis met prachtige meditaties over de werkelijke aanwezigheid. (HERMANS J., Uw geheim ligt op de tafel des Heren. De Eucharistie in oudchristelijke geschriften. Een bloemlezing, Tabor, Brugge, 1983). Dit werd later theologisch uitgewerkt in de leer van de “transsubstantiatie” of wezensverandering: de uiterlijke tekenen van brood en wijn blijven maar het wezen wordt Christus’ Lichaam en Bloed.
Doorheen de eeuwen werd dit geloof telkens weer aangevallen of ontkend, waaruit steevast een nog sterker geloof volgde. De aartsdiaken Berengarius van Tours (+ 1088) verwierp de werkelijke en blijvende aanwezigheid van Christus in het geconsacreerde brood en de wijn. De heilige zuster Juliana van Cornillon (+ 1258, Luik, België) heeft haar leven gegeven en vervolging doorstaan voor het herstel van het geloof in Christus’ werkelijke aanwezigheid. Zij ijverde tevens voor de invoering van een eigen feest, Sacramentsdag, waarvoor de heilige Thomas van Aquino (+ 1274) de prachtige teksten schreef.
Waarin bestaat nu eigenlijk deze Eucharistische aanwezigheid? Laten we vooraf duidelijk stellen dat de Heer Jezus op vele wijzen aanwezig is in de wereld en in de Kerk: in de schepping, in zijn Woord, in mensen die in zijn Naam samenkomen, in de arme en lijdende, in de sacramenten en in de bedienaar… In de eucharistische gedaanten van brood en wijn komt Hij evenwel op de meest verheven wijze “werkelijk aanwezig”. Het concilie van Trente gaf in 1551 hiervan volgende onovertroffen bepaling: ” … (in de Eucharistie zijn) het Lichaam en Bloed van onze Heer Jezus Christus samen met zijn ziel en zijn godheid en bijgevolg de gehele Christus, waarachtig, werkelijk en wezenlijk tegenwoordig” (Denzinger-Schönmetzer nr. 1651). De drie sleutelwoorden zijn: “vere, realiter et substantialiter”. Jezus is waarachtig (vere) aanwezig en niet zomaar in beelden, figuren of symbolen. Jezus is werkelijk (realiter) aanwezig en dus niet slechts subjectief, afhankelijk van het geloof van de aanwezigen. Hij is ook wezenlijk (substantialiter) aanwezig. De uiterlijke tekenen van brood en wijn, die waargenomen worden door onze zintuigen blijven, maar het wezen is veranderd in Jezus’ Lichaam en Bloed. Dat noemen we transsubstantiatie of wezensverandering. Deze aanwezigheid is de “eucharistische aanwezigheid”. Om hiervan te kunnen leven is geloof nodig.
Bovenstaande uitleg is de samenvatting van de Latijnse traditie, die de nadruk legt op het moment dat de priester de woorden van de consecratie uitspreekt. Dan komt Christus aanwezig onder de eucharistische gedaanten.
