“Auch ich”

Dit groepsgesprek als therapie om “ongewenste intimiteiten op de werkvloer” te verwerken werd geschreven door Loriot, die we sinds jaar en dag in ons hart dragen. We konden niet anders dan aan de “MeToo”-hetze – vooral in de amusementssector – der laatste jaren denken…

U moet ons verontschuldigen: de eigenheid van de Duitse taal laat niet toe dit in het Nederlands te vertalen. Dit fragment toont de vraag naar aandacht der vrouwelijke slachtoffers en de uitvergroting van een “probleem” dat met een lichte tik en eventuele humoristische terechtwijzing hadden kunnen opgelost worden.

Honni soit qui mal y pense…

“Sociale gerechtigheid”…

In een vorig artikel vermeldden we een oproep uit Californië, die ervoor pleitte dat rijke ouders hun kroost zouden moeten afstaan aan de minder begoeden, die dan in ruil hun arme kinderkens aan de rijke ouders zouden moeten geven. Dit alles in het raam van de “Great Reset”, der herverdeling der eigendommen.

In het Deutsche Institut für Wirtschaftsforschung (Duits Instituut voor economie-onderzoek) werd een soortgelijk ballonnetje opgelaten, al mogen de kinderkens wel bij hun bio-ouders blijven wonen. Het gaat om het concept van het “Grunderbe” – het gronderfrecht – waarmee een zelfde betrachting – de herverdeling der eigendommen – nagestreefd wordt: kortom in poco taal: “sociale gerechtigheid”.

In principe komt het hierop neer dat elke burger bij zijn 18de verjaardag een startkapitaaltje van 20.000 euro zou krijgen om aan zijn/haar/xxx/?? beroeps-/zakenleven te beginnen. Wetenschappers hebben berekend dat de jaarlijkse kosten ca. 15 miljard euro zouden bedragen. Hoe moet dit gefinancierd worden?, vraagt u zich af. Wel via de successie-, resp. vermogensbelasting.

De grote verschillen bij de vermogensverdeling in Duitsland werden als leidraad genomen. Het bovenste 1/1000 van de bevolking bezit 20% van de vermogens, het bovenste 1/100 35%, de bovenste tien procent der bevolking mag bijna 2/3 van de vermogens tot hun eigendom rekenen. De onderste helft der bevolking speelt in de berekeningen geen rol. En het nu al rijke gedeelte der bevolking wordt alleen nog rijker door te erven van hun rijke familieleden.

Nu komen we terug bij de titel van dit artikel. Een omverdeling van de rijken naar alle 18-jarigen, ongeacht hun sociale achtergrond, zou de samenleving gelijker en rechtvaardiger maken. Dat is de achtergronds-wensgedachte, die op de steun der poco media en ook van de SPD (partij van kanselier Scholz) kan rekenen. Voor de Grünen kan de “sociale rechtvaardigheid” nooit ver genoeg gaan. En het verwijt dat vooral de “oude, blanke man” verantwoordelijk is voor de ongelijke verdeling, kon u allicht raden.

Laten we nu even de financiering van dit ballonnetje buiten beschouwing. Zou de “sociale erfenis” werkelijk tot een gelijke maatschappij leiden? Je hoort frequent van lotto-winnaars die op enkele jaren tijd alles erdoor gefeest hebben en opnieuw aanspraak maken op sociale steun.

In de 1830-jaren organiseerde de Georgia (VSA) een grote loterij om nieuwe immigranten aan te trekken. Volwassen mannen kregen volgens het toevalsprincipe een groot stuk grond, waarvan de oorspronkelijk bewoners verdreven waren. Velen van de “settlers” accepteerden het gulle aanbod, maar wilden er zich niet “settelen” en verkochten hun vruchtbare akkers snel aan de hoogstbiedenden. Daar de vermogenstoename volgens het toevalsprincipe uitgedeeld werd, was het b.g. wetenschappelijke criterium voor een gemiddelde proefmaatschappij vervuld.

Wetenschappers gingen na hoe de plotselinge rijkdom effect had. Inderdaad waren de winnaars van de loterij ook na 20 jaar welvarender. Hun kinderen hadden in vergelijking met de rest der bevolking slechts een klein voordeel en bij de volgende generatie, de kleinkinderen, viel er geen effect meer vast te stellen.

Ongeveer een soortgelijke toestand, maar dan in omgekeerde mate, bij de grootgrondbezitters in het zuiden van de VSA. Na de afschaffing van de slavernij moesten zij grote verliezen incasseren. Na enkele decennia waren hun nakomelingen echter opnieuw succesvol.

U kent het riedeltje: “kansarm, sociaal gehandicapt, gefrustreerd, getraumatiseerd…” om u duidelijk te maken dat het eigenlijk aan ons, blanke egoïsten, ligt als de minder gefortuneerden niet gemotiveerd zijn om hun best te doen op school of arbeidsplaats.

Keren we terug naar het pleidooi voor de financiële herverdeling. De rode en groene partijen verwijten ons ook dat de minder begoede bevolking zich “slechter gedraagt” en een lagere levensverwachting heeft. Iets wat ipso facto dan met een onverwachte geldzegen zou moeten opgelost worden. Zou het? In een onderzoek bij Zweedse loterijwinnaars blijkt in elk geval dat dit niet het gevolg heeft. Ook als men zich plotseling miljonair kon noemen, dan werd het verbruik van alcohol of tabak, de sportieve non-ambities en de eetgewoontes niet veranderd.

Daar de Europese bevolking sinds het Middeleeuwen steeds groeide is het onwaarschijnlijk dat rijkdom een oneindig aantal keren kan geërfd worden; immers het aantal erfgenamen steeg exponentieel. Desalniettemin werd aangetoond dat families meerdere generaties welvarend bleven. Bv. de dynastieën die in het Firenze van de 15de eeuw gefortuneerd waren, behoren 600 jaar later nog altijd tot de beter-gesitueerden. Een soortgelijk Zweeds onderzoek toont aan dat personen, behorende tot de adel, duidelijk meer verdienen dan personen met burgerlijke namen.

Dergelijke trend bleef ook bestaan toen de staat zich er drastisch mee bemoeide om alle inkomensverschillen uit te wissen. In Hongarije zijn bv. nakomelingen van de elite uit de 18de eeuw ook vandaag nog succesvoller… en dat is dan toch opmerkelijk voor een land waar bijna een halve eeuw het communisme de leidraad was van de staat.

Ook in China zijn multimiljonairs pas door de economische hervormingen mogelijk geworden. De huidige rijken stammen echter in de meeste vallen van de toenmalige rijken af… en dat is toch opmerkelijk voor een land waar Mao de massale onteigening van miljoenen mensen tot de hongerdood veroordeelde.

Het is dus meer dan twijfelachtig dat een royale geldinjectie op lange termijn de grens tussen arm en rijk kan doen verdwijnen. Geschonken geld kan als een korte termijnzegen aangevoeld worden, hoeft echter op lange termijn niet per se vruchten te dragen. De voormalige Europese kolonies – die juichten toen de westerse bezetter en uitbuiter zijn biezen pakte – zijn een sprekend voorbeeld hoe snel het bergaf kan gaan. Men hoeft zich niet al te veel moeite te geven als het geld gemakkelijk, zonder voorwaarden, binnen stroomt. En dan hoeven we zelfs niet een kolonie aan te halen, maar gewoon te verwijzen naar de transfers naar Wallonië.

Mogen we nog een olifant in de herverdelingskamer noemen? Als dit plan in Duitsland door de regering, resp. het federale parlement, goedgekeurd wordt… dan zal de invasie van 2015 zich in het kwadraat herhalen.

En zo komen we weer tot de “herverdeling”, via het erfrecht. Het zal er alleen maar toe leiden dat de hardwerkende, sparende mier een ander gangetje zal graven om de eitjes naar een veilige bergplaats te dragen.

DIW Berlin: Wohlstand für alle – durch Grunderbe und Vermögensteuern

Lukas Mihr. Aangepaste vertaling door onze redactie.

Het lijken wel robotten

Met dezelfde lichaamsmaten, hetzelfde kapsel, dezelfde onverstoorbare, onpeilbare blik op oneindig, met perfect gesynchroniseerde bewegingen… Volgens de woordvoerder-hogere-officier zijn ze afkomstig uit alle “landen”, uit alle gewesten die deel uitmaken van het Grote China.

De perfectie van de vrouwelijke militaire optocht is tegelijkertijd indrukwekkend en beangstigend…

https://youtu.be/XGk4n0hTY1I

Sint Antonius met het varken

Door heel die coronamiserie werden er nog nauwelijks Sint Antoniusvieringen gehouden. Behalve een misviering met drie man en een paardekop als gelovig publiek is er geen plezier meer aan.

17 januari, geen beter moment om “Sa laat ons vrolijk wezen” op te laden. De St. Antonius in het lied is de minder bekende Sint Antonius van Egypte, ook bekend als Sint Antonius-Abt.

Antonius geldt als een vroeg proponent van het kloosteridee in het Egypte van de 3de-4de eeuw en gebruikte als een van de eersten de metafoor van ‘het Boek van de Natuur’, de schepping als element in de verwerving van godskennis. Meer dan een half millennium later inspireerde de heilige kluizenaar een nieuwe kloosterorde die als beweging vanuit de Dauphiné ontstond: de Antonieten. Zij stonden al gauw bekend als hospitaalorde en kregen in ruil voor hun zorgen het recht om hun varkens – voorzien van een belletje – vrij te laten weiden. Op de naamdag van hun patroon, toepasselijk midden in de winter, werd elk jaar geslacht ten voordele van de armen.

In enkele Vlaamse gemeenten is het ook vandaag nog de gewoonte om bij de St Antoniusviering (varkens)vlees te offeren. Het vlees zelf wordt vervolgens na de viering onder groot jolijt per opbod verkocht, het vergaarde kapitaal dat vaak ver boven de marktprijs ligt, gaat steevast naar een goed doel. In sommige gemeenten is het historisch tegelijk de aanleiding voor het jaarlijkse hoogfeest: de kermis, ‘Toontjeskermis’. In Zalfen, bij Oostmalle, is er zelfs nog de traditie van het St Antoniusvuur, waarbij historisch de kledij van lijders aan St Antoniusvuur (moederkorenvergiftiging, vaak te wijten aan rottend graan) in het gezegende vuur verbrand werd.

Tot zover de officiële tekst bij het lied “Sa laat ons vrolijk wezen”. Wie uit de streek Westmalle-Oostmalle-Wechelderzande-Zoersel… en ja hoor, Sint Antonius, komt heeft beslist ooit eens in het gehucht Zalfen (Salphen) meegevierd: de mis in de kapel, de verkoop met opbod van varkenskoppen en-poten, de zegening der dieren, de wijding der kaarsen, de aanmoedigende preek van de burgemeester, het Sint Antoniusvuur, de optredens, de fanfare, de harmonie, de koren, de eetkramen met pensen, soep, mosselen…, de bittere kou of de modder, de honderd-, wat-zeg-ik duizendkoppige menigte, ‘s avonds de boerenbals (… met gummi laarzen op de houten dansvloer!) en de dag nadien de houten koppen…

Corona heeft ook dit kapot gemaakt. Hopelijk wordt er het volgend jaar januari weer aangesloten met de traditie. We hebben ons vroeger niet gerealiseerd hoe erg we deze volksdevotie en simpel -vermaak zouden missen…

Oude beelden:

Urbain Servranckx liet weten…

van waar het allemaal komt!

Een van de meest aangename en verrassende boeken van 2021 was voor mij ‘En van waar dit allemaal komt’, de autobiografie van Urbanus. Zie ook de bespreking door Luckas Vander Taelen hierEn het eerbetoon door Johan Sanctorum hier. De komiek heeft er zich niet makkelijk van af gemaakt en beschrijft meer dan 500 bladzijden lang hoe hij geworden is wie hij is, welke tegenstand hij overwonnen heeft en hoe hij zijn gezond verstand tot een consequente filosofie heeft verheven.

Lees verder: Urbanus, het vaccin tegen woke

Als men uitgenodigd wordt in De Afspraak, dan kan men ervan uitgaan dat dit niet door vriendelijkheid of oprechte belangstelling geïnspireerd werd. De suggestieve vragen van Bart Crols zijn gewoon instinkers…

http://www.urbanus.be/

Urbanus houdt ons een spiegel voor, zoals in dit liedje “De mantelzorger”, waarbij hij de teloorgang van de menselijkheid, het gebrek aan gezinssamenhang, de tristesse van de eenzaamheid der “zilveren jaren” beschrijft:

Inhalige coronahelden

De Duitse Groenen.

De Berlijnse procureur heeft een onderzoek bevolen naar de “Untreue” (opzettelijk misbruik van het in beheer gegeven vermogen) van de federale partijraad der Grüne-partij. Het zou gaan om een zakgeldje – een coronabonus – die ze zichzelf en andere Groene top-politici toegekend hebben.

Ook het reizende lichtgewicht, de buitenministerin Annalena Baerbock en economieminister Robert Habeck hadden zichzelf een buitengewone betaling van 1500 euro per persoon uitgereikt.

Als énige Duitse partij had het Grüne partijbestuur dit in 2020 ook goedgekeurd voor hun partijbonzen.

De coronabonus was eigenlijk bedoeld voor de “coronahelden”, zoals in de medische zorg. Zowel Baerbock als Habeck zagen er geen graten in zichzelf deze titel én de bijhorende bonus te verlenen.

Baerbock zou intussen de som terugbetaald hebben. Habeck hult zich in stilzwijgen…

Quo vadis, Syria?

Eén der grootste vrienden van Syrië, journalist Tom Duggan, is overleden. Hij woonde sinds 2012 met zijn Syrische echtgenote, Fourat, in Damascus, huurde tijdelijk een woning in het V.K. (Newcastle) omwille van een behandeling van zijn hartproblemen. Daar overleed hij, maar zijn hart bleef in Syrië. Tom klaagde steeds weer de militaire bezetting, de sancties, de poco media en politici, de liegende wereldpers, het bedrog… aan. Toen hij eind december ’21 door Bab Touma, een historische toegangspoort en gelijkgenoemde wijk in oud-Damascus, met zijn vrouw en familieleden wandelde, vroeg een reporter van een Syrische TV-zender of hij enkele vragen mocht stellen. O.a. déze vraag: “Wat wens je in het nieuwe jaar?”

Tom: “Dat de VSA Syrië verlaten, dat Idlib bevrijd wordt van de terroristen, dat Israël ermee ophoudt Syrië aan te vallen, dat Israël de Golan Hoogte verlaat, dat er voldoende elektriciteit, gas, water en medicijnen voor de Syrische bevolking is, vrede en geluk voor alle Syriërs, dat Syrië herbouwd wordt, dat er werk is, dat er betere lonen uitbetaald worden… Dàt zijn mijn wensen.

Geen van zijn wensen zal hij nog zelf kunnen zien werkelijkheid worden. Tom was een onafhankelijk journalist in hart en nieren; zocht en vond de actualiteit ter plekke, met en tussen het volk, zonder het belerende vingertje. Deze video zou eigenlijk minstens één keer per week door alle tv-zenders moeten uitgezonden worden…

Steeds weer klaagde hij het “fake news”, de leugenpers en dito politici aan…Ondertiteling, vertaling via icoontjes onderaan
Volgens Tom was dit ook nieuws: Kinderen die vrijwillig – zelfs in de gietende regen – jonge boompjes gaan planten nadat door brandstichting hectaren prachtige bossen vernield werden
Aan het front werd hij door de soldaten uitbundig begroet

Een indruk van Bab Touma. De omgeving van de stadspoort Bab Touma en het plein wordt volledig in een nieuw kleedje gestoken.

Een historisch badhuis in Aleppo, de Hammam al-Nahhasin, zwaar beschadigd door de terroristen, heropent en toont zijn oude glorie:

Woensdag viel er sneeuw in de Damascus en Suweida-regio:

Medaille-uitreiking voor de winnaars van de Wetenschappelijke Olympiade (wiskunde, fysica, chemie, biologie en informatica). Slechts enkele hoofddoeken, geen enkel mondmasker.

Onthaal van oudere verdreven Syriërs in een kerk te Lattakia met mis en maaltijd – georganiseerd door Caritas Syria:

Kinderen doen sporten. Kinderen van de straat houden. Kinderen een eigenwaarde en hoop geven. Dat was het doel van deze man:

Enkele beelden uit verschillende plaatsen:

Volgende Quo Vadis besteden we aandacht aan de politieke en militaire situatie in Syrië.