https://youtu.be/35axp60gNhU
Maandelijks archief: december 2021
EU-problemen… klinken vertrouwd
EUropees volksvertegenwoordiger voor de AfD, Guido Reil, is gefrustreerd:
“In elke democratie, overal ter wereld, is het het grondwettelijk recht van volksvertegenwoordigers de regering vragen te stellen. We hebben hier geen regering – God zij dank – maar wij hebben de almachtige, verlichte Commissie. En het is eigenlijk normaal, in elke democratie van de wereld, dat volksvertegenwoordigers zo veel vragen mogen stellen als zij willen. Hier is het anders: het aantal vragen is beperkt. En het is ook normaal dat deze vragen in een bepaalde tijdsduur beantwoord worden. In de Duitse Bundestag bv. duurt de beantwoording van een vraag gemiddeld één week.
Hier heeft de Commissie het voornemen de vragen binnen zes weken te beantwoorden. Zes weken. Het is slechts een voornemen, want de Commissie slaagt er niet in. Twee derde der gestelde vragen duren duidelijk langer.
Ik heb bv. verleden jaar, op het hoogtepunt van de eerste coronagolf, op de 15de mei, een vraag ingediend over de gedetailleerde (ver)korte-termijn arbeid in EUropa. Het antwoord kwam op het hoogtepunt van de tweede golf, op 14 september, en het antwoord was… dat de Commissie het eigenlijk niet zo juist wist. Maar ze was bereid goede raad te geven…
Zo gaat men met volksvertegenwoordigers niet om.
En dan zegt de Commissie: “ja, we hadden veel werk, door corona hadden we een probleem. Klopt. Dat geloof ik ook. Het probleem is echter niet nieuw. 25 jaar geleden heeft de Britse Polaris voor het eerst aandacht gevraagd voor het “probleem”. Sindsdien wordt het quasi jaarlijks aangekaart. Volksvertegenwoordigers worden door de Commissie idioten genoemd omdat ze het gewaagd hebben vragen te stellen, stress te veroorzaken, bijkomend werk uit te lokken, problemen te scheppen. En dat wil men niet. Het zou, zoals in elke normale democratie, ook hier, in dit EU-parlement ooit eens mogelijk moeten zijn…”
Elke democratie? Al eens in dit land komen kijken? … Oeps!
"Democratie (van het Grieks δῆμος/dèmos, "volk" en κρατειν/kratein, "heersen", dus letterlijk "volksheerschappij") is een bestuursvorm waarin de wil van het volk de bron is van legitieme machtsuitoefening."
Bruggen bouwen
Een brug is een verbinding is tussen twee (of meerdere) eenheden. Een brug hoeft geen fysisch gegeven te zijn, het kan ook ideologisch. Momenteel is het westen alleen maar bezig met (mogelijke) bruggenbouw stelselmatig af te breken, te saboteren of compleet op te blazen.
Economisch is Rusland een partner met een enorm potentieel, zowel voor het westen als voor Rusland. Zolang Rusland hier niet beter van wordt stelt het – in het westen – geen probleem. De gaspijplijn, Nord Stream 2, is hiervan hét voorbeeld bij uitstek. Wij hebben een energieprobleem. Rusland heeft gas, wil gas leveren aan een redelijke prijs, wordt echter gehinderd door Europa’s bondgenoot, de VSA. “Uit veiligheidsredenen”. “Om ons niet afhankelijk te maken van Russisch gas”… Waarmee moeten we ons dan verwarmen, waarmee elektriciteit opwekken, hoe moeten, resp. mogen, we onze intocht in het “duurzame leven” dan wel op poten zetten? Kolen? Da’s achterlijk! Hout verbranden? Even onmogelijk als een nertsmantel. Aardgas? Oei, da’s ook niet goed voor het milieu! Kernenergie? Da’s vloeken in de eco-kerk! En alle andere oplossingen zoals zonnepanelen en windmolens zijn beperkt in de energie-opwekking, in -opslag, locatiemogelijkheden, levensduur en recyclage.
Het westen schiet in eigen voet door Rusland te treiteren. Het drijft hen naar het oosten, waar ze wel welkom zijn. Als Rusland geen gas aan het westen mag leveren, dan levert het gewoon aan andere windrichtingen.
Dit artikel ging in se om bruggen bouwen. Binnenkort wordt opnieuw een brug over de Amoer ingewijd, een brug die het Russische Blagoveshchensk en het Chinese Heihe verbindt. De bouw van de brug liep van december 2016 tot 2019. De twee delen werden in mei van dit jaar met elkaar verbonden. Men verwacht een passage van ca. 3 miljoen passagiers per jaar. (…) Autobaanbruggen werden al eerder in gebruik genomen. En pijpleidingbruggen…
En daar stopt het niet: er wordt ook aan een kabelbaan gewerkt:
Bekijk dit filmverslag. Geo-Politieke Belangen met een hoofdletter. U kan via de ondertiteling een vertaling oproepen.
Joost Ballegeer schreef:
“De Vlamingen, een volk zonder bovenlaag“… en of hij gelijk had…
Een voorbeeld los van de politieke achtergrondmachinaties: Wat intussen een bovenlaag zou moeten zijn – aan studiekansen geen tekort – is onze taal aan het begraven in een Amerikaanse kist met een IT-koeterwaalse zerk er bovenop. Hoort men nog een zin zonder dat er een Amerikaans stopwoord in voortkomt? Leest men nog één alinea zonder dat deze gespekt wordt met Amerikaanse straatuitdrukkingen? Kan een leerling die zijn middelbaar onderwijs bijna afsluit om volgend jaar naar een hoger onderwijsinstelling over te schakelen nog één bladzijde schrijven zonder taalfouten? En dat is dan slechts één voorbeeld: onze taal, hét paradepaardje van Vlaamse verworvenheden van onze voorouders, lost zich stilaan op in de mist van de zgz. technologische vooruitgang en de progressieve mondialiserende voorwaartsdrang van de huidige werkende en studerende generaties. En in Nederland, een Nederlands-ééntalig land, is het niet veel of helemaal niet beter. Om moedeloos bij te worden. Hoe meer mondialisering, hoe minder nationalisme… De N-VA meende “het probleem België” te doen oplossen door méér EU… waarna “het Europa der volkeren” zou ontstaan… ach… Ten dele is deze verwachting juist. Het land b zal zoals alle EU lidstaten vermorzeld worden tussen de maaltanden van de EU-moloch. En Vlaanderen dan??? We hebben de erfgoedbibliotheken, nietwaar?
Keren we terug naar Ballegeers boek – u vindt het intussen bij tweedehandswinkels of antiquariaten:
Op de achterflap van Ballegeers boek leest u onderstaande tekst:
"Vlaanderen wordt eeuwenlang gedomineerd door vreemde heersers. Zelfs na 1830 is het een Franstalige elite die haar stempel drukt op al wat in Vlaanderen gebeurt. Pas rond 1900 komt daar enige verandering in.
Vooraanstaande burgers geven hoe langer hoe meer hun voornemen te kennen, privé en ook daarbuiten, om in de eigen taal te functioneren, waardoor een uitzicht ontstaat op een Vlaamse bovenlaag en, op termijn, op een eigen elite.
Waarom vond de te verwachten Vlaamse elitevorming finaal geen doorgang en welke factoren hebben deze ontwikkeling verhinderd en zelfs teruggedraaid? Wat is daarbij de invloed geweest van de oude Belgische elite? En wat de rol van het Hof en zijn entourage?
Waarom zijn Vlamingen minder bedreven in het verwerven van macht en het omgaan ermee? Welke elementen zijn verantwoordelijk voor het falen van hun leiders bij onderhandelingen met Franstaligen? Waar halen de Franstaligen hun superioriteit op gebied van beïnvloedingskracht? Vanuit hun psychologische ingesteldheid? Hun ervaring? Hun traditie? Of hun georganiseerd financieel vermogen? Of vanuit de vier niveaus tegelijk? Hoe slagen de Franstaligen erin om de Vlamingen – toch al veertig jaar economisch leidend in België - te blijven domineren?
En tenslotte, moeten de Vlamingen nog langer rekening houden met Waalse (economische) gevoeligheden, wanneer de Franstalige wereld geen rekening wenst te houden met Vlaamse gevoeligheden? Zoals de Vlaamse bezorgdheid omtrent de toekomst van de Vlaamse economie, waarvoor al jaren meer autonomie wordt gevraagd, en de ontsteltenis bij de verder oprukkende verfransing in Vlaams-Brabant...
Waarom blijven de Vlaamse politici zo bang om de Franstaligen hieromtrent de wacht aan te zeggen?
Jarenlang heeft de auteur antwoorden gezocht op deze vragen: door lectuur, onderzoek en gesprekken met een 150-tal personen uit de hogere kringen van het land. Het resultaat daarvan ligt nu voor: een onthullende en schokkende analyse van het Belgisch regime anno 2005.
Joost Ballegeer is ook de auteur van "Vlamingen in de Brusselse smeltkroes" (Uitgeverij Groeninghe, 2002)." (Zie bespreking in Kort Manifest nr. 131 van juni 2004)
Boycot
In ons politiek correcte landje zal men alles doen om afwijkende Vlaamsgezinde meningen onder de mat te vegen.
Zo mag het nieuwe boek "De Vlamingen: een volk zonder bovenlaag" van de auteur Joost Ballegeer ook genieten van een bijna totale persboycot.
Noch in de boekhandels, noch in de grote winkelketens is dit degelijke politiek niet-correcte boek te vinden.
Je kan het boek rechtstreeks bestellen bij de Uitgeverij Groeninghe, Belfasstraat 12 in 8500 Kortrijk, tel. 056 / 22.40.77.
Kostprijs: 22,00 Euro (verzendingskosten inbegrepen) te storten op reknr. 738-0125334-32 van uitgeverij Groeninghe, Kortrijk met vermelding "Boek Joost Ballegeer - geen bovenlaag".
Einde citaat achterflap.
Enkele citaten uit het boek.…..
… “De OCMW-voorzitter van Brussel-stad, Yvan Mayeur, werkt cursussen Nederlands voor zijn ziekenhuispersoneel tegen. Maar hij staat politiek sterk”
Alain Joris, leidend ambtenaar van de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GCC), het toezichtsorgaan van de Brusselse bicommunautaire ziekenhuizen, werd ook gepolst. Op taalgebied is er al veel verbeterd, vindt hij. Toch geeft hij toe dat Yvan Mayeur elk streven naar tweetaligheid bij het personeel saboteert.
… De ‘kleine loge”
…. een groep van een vijftal personen behorende tot de adel en die we steeds weer met twee of met meer bezig zien in de voorspits van het Franstalige establishment. Allen zijn, hoewel in verschillende mate, bij het koningshuis betrokken, een milieu dat ze goed kennen en wel eens durven te gebruiken.
De vijf personages zijn Jacques van Ypersele de Strihou ( De “onderkoning” ), Etienne Davignon, Maurice Lippens, Daniel Janssen en Georges Jacobs.
Ze behoren al sinds hun jeugd tot de meer selecte kringen van het land, wat hen in staat stelde te genieten van een gesloten elitevorming, eigen aan hun milieu. Daardoor konden ze zich van jongs af aan de mentaliteit en de know-how van gevestigde kringen eigen maken.
… Etienne Davignon… De spil van de kleine loge.
Intellectueel zeer begaafd, is deze edelman al jaren zowat het brein van de Flamenpolitik van het Belgische establishment. Steeds wist hij zich in Vlaamse kringen aanvaardbaar te maken, hoe divers die soms ook waren. Zo werd hij, bijvoorbeeld bij handelsreizen met de prins, voortdurend gezien in Vlaams gezelschap. “Vanwege mijn tegendraads karakter”, vertelt hij. Maar ook wel om de hoogte te blijven van het Vlaamse denken en doen.
… Actuele informatie over Vlamingen
Twee Vlamingen zullen deze Franstalige kringen – die niet graag iets aan het toeval overlaten – met raad en daad bijstaan:
1. Jean-Pierre de Bandt van het advocatenkantoor ‘De Bandt, Van Hecke, Lagae’ … is een belangrijk informant van Jacques van Ypersele de Strihou …
2. Paul Buysse … voorzitter van de raad van bestuur van Bekaert (Zwevegem) en nog een aantal bedrijven en instellingen. Wat een belangrijke plaats gekregen heeft in zijn leven is de rol die hij speelt in de omgeving van het Hof …
… De KBS in de realiteit
Met het realiseren van de Koning Boudewijnstichting heeft de Franstalige elite nog meer bereikt. In het centrum van het land bevindt zich een soort Belgisch consortium waar alles wat macht is geconcentreerd zit. Door de verfransing van Brussel, het verschuiven van het economische zwaartepunt naar Vlaanderen en de regionalisering van het land werd er in Brusselse kringen en rond het hof gevreesd voor het ontstaan van een zelfstandige Vlaamse elite. Men bedacht de KBS.
… – Steunraden
In werkelijkheid dienen de Vlaamse steunraden om met opgehaalde Vlaamse gelden de Vlaamse bovenlaag nog grondiger aan de Franstalige elite in België dienstbaar te maken en te verhinderen dat het Vlaamse volk – zoals elk normaal volk in de wereld – een eigen elite zou ontwikkelen…
Lees i.d.v.: https://reactnieuws.net/2013/07/19/het-belgische-establishment-deel-1-wie-is-de-baas-in-belgie/
Tot slot enkele filmbeelden van en over de huidige bovenlaag. Het is om te huilen…
Was er ooit een Vlaamse Shakespeare?
Hoe klonk het Nederlands in de Middeleeuwen?
Trek eens naar de Erfgoedbibliotheek Hendrik Conscience te Antwerpen. Momenteel loopt daar de tentoonstelling rond ridderverhalen: “Helden in harnas”.
De tentoonstelling over “Heilige Boeken” in de Nottebohmzaal:
Of bewonder in Brugge deze prachtige middeleeuwse getijdenboeken:
Zuid-Afrikaanse variante: toch niet zo erg?
We schreven al meermaals over het vermoeden geuit door wetenschappers in Japan en Rusland dat het muteren van het coronavirus ertoe zou leiden dat het virus zichzelf afbouwt. Zie bruggetjes onderaan. Blijkt dat men wellicht ook in Zuid-Afrika tot deze conclusie lijkt te komen. Zéér besmettelijk, maar met minder desastreuze gevolgen, waardoor men ervan uitgaat dat er nu hoop is op een kudde-immuniteit zonder dat heel de bevolking moet ge(her)vaccineerd worden.
In Nederland werd dit hoopgevend nieuws intussen opgepikt:
Notre Dame moet “woke” worden
“Het slaat nergens op”, vindt de Franse architect Maurice Culot, auteur van verschillende boeken over religieuze architectuur in de negentiende eeuw, in The Art Newspaper. “We herbouwen de kathedraal en de torenspits precies zoals het was (voor de brand, nvdr.), met oude materialen zoals steen, hout en lood. En binnenin krijgen we nu een themapark voor buitenlandse toeristen.”
Inderdaad: biechtstoelen, altaren, klassieke beelden zullen vervangen worden door een klank-en lichtspel met bepaalde effecten om “emotionele ruimtes” te creëren. Er zou ook een kapellekesroute, een ontdekkingstocht, met de nadruk op Afrika en Azië, voorzien worden, begeleid door citaten uit de Bijbel in verschillende talen, het Mandarijn-Chinees inbegrepen. De laatste kapel zou de nadruk leggen op het milieu…
https://spectatorworld.com/book-and-art/woke-notre-dame-future-christianity/
https://www.dailymail.co.uk/news/article-10246695/Notre-Dame-turned-woke-theme-park.html
Chinese oplossing voor mobiliteitsprobleem
U gelooft uw ogen niet: alle 2 minuten rijdt er een trein door de 6de, 7de en 8ste verdieping van een appartementsgebouw… Er zou bijzondere aandacht aan het opvangen van de trillingen besteed zijn.
Rusland exporteert wijn naar Frankrijk!
Het klinkt raar: wijnland Frankrijk dat Russische wijnen invoert! Fanagoria, één van Ruslands grootste wijnmakers, is gestart met de uitvoer van Russische wijn naar Frankrijk. De onderhandelingen hierover begonnen in april van dit jaar. De grootste uitdaging was het vinden van een geschikte vervoerder. Neem een kijkje op hun webstek – let wel, je moet eerst bevestigen dat je ouder bent dan 21: https://en.fanagoria.ru/
De eerste twee vrachtwagens met 24.192 flessen van acht verschillende wijnsoorten werden aan het Franse Auchan-keten geleverd. Het ging om een bestelling van klassieke druiven, zoals de Cabernet Sauvignon en de Cabernet Franc, maar ook een Kaukasische autochtoon, de Saperavi.
De Krasnodar regio – het “Russische Frankrijk” – is één der belangrijkste wijngebieden in Rusland. De totale oppervlakte wijngaarden bedraagt daar 28.300 ha (2021), goed voor 32% van alle wijngaarden in het land.
https://www.rd.nl/artikel/934156-krasnodar-stad-van-het-bloeiende-russische-zuiden
Dienstmededeling
Heel af en toe ziet onze redactie zich verplicht ingezonden opiniestukken terug naar de afzender te sturen met het verzoek bepaalde passages te wijzigen of te schrappen. Inderdaad, heel uitzonderlijk. Niet wanneer we het er gedeeltelijk of niet mee eens zijn. Wel als we vrezen dat dit informatiekanaal, “Golfbrekers”, – én bijgevolg onze redactie – verantwoordelijk zou kunnen gehouden worden voor smaad en eerroof of voor onwettige medische raadgevingen met de hiermee gepaard gaande gevolgen.
De huidige toestand zorgt voor bijzonder veel onvrede bij de mensen. Een kort lontje, onrust, overspannenheid, wrijvingen binnen het gezin, de familie, de vriendenkring, op het werk. Ieder heeft zo zijn eigen mening over de coronacrisis die zo’n grote impact heeft op ons dagelijks bestaan. Wij proberen het hoofd koel te houden. Sommige bronnen lezen wij bewust niet (meer) – we willen immers niet doordraaien in bepaalde doemscenario’s. Er is nog zoveel moois te zien, te beleven en – hopelijk – om naar uit te kijken. We lopen niet met oogkleppen rond, maar als heel de situatie ons iets duidelijk gemaakt heeft is dat we geleerd hebben dàt, wat in ons aards leven echt belangrijk is, meer te waarderen. De natuur, muziek, boeken, lekker eten, een glas wijn, vriendschap, onze (klein)kinderen, onze herinneringen aan betere tijden, dié houden ons recht, dié kan de coronamiserie niet afpakken.
De verwondering over een trekvogel, die zelden bij ons te zien is, op het voederplankje in onze tuin. In februari het eerste sneeuwklokje. Een spontane omarming van onze “grote” kleinzoon, die eigenlijk vindt dat hij hiervoor te “oud” is. Een foto, een teruggevonden, lang-vergeten langspeelplaat, een gedicht, een onverwacht telefoontje van een jeugdvriend, of een lied…: