… vertaal naar goeddunken: “Groene Smeerlapperij”, “Groene Raddraaierij”, “Groene Rotzooi”… het is allemaal van toepassing!
In Merkelland heerst de razernij, het tandenknarsen, de woede… over een verkiezingscampagne die de politiek der Grünen door de mangel haalt. Affiches met een treurig-verwelkte zonnebloem en telkens drie slagzinnen die de zgz. natuurbeschermende, diverse geslachtenaanmoedigende, kindermisbruikende, immigratiebejubelende, klimaatgekke, vaderlandshatende, economie-vernietigende politiek aan de schandpaal nagelt.
Meer videoboodschappen vindt u op het YT-kanaal “Grüner Mist” … (tenminste voor zover Youtube niet beslist dat deze boodschappen tegen hun normen en waarden ingaan)
De affiches laten niets aan de verbeelding over; de kiezer moet en zal ingelicht worden over de totalitaire koers en de eco-terreur die de Grüne partij in Duitsland zal voeren als het de macht kan grijpen na de verkiezingen.
De campagne loopt in 50 Duitse steden met meerdere duizenden affiches. Vanuit het oogpunt van een reclameman is “Grüner Mist” een succes. Iedereen kent intussen de uitdagende en moedige affiches, die de ware aard en de doelstellingen verraden van de Grüne partij, die zo ongeveer alles wil verbieden wat het leven aangenaam maakt. Te stellen dat de Grünen op hun teentjes getrapt zijn is een milde bagatellisering van hun woede. Zo kennen we ze… ze eisen een boycot van het reclamebedrijf. En dat ze daarmee juist dàt bewijzen wat de affiches kond doen… dat realiseren ze zich niet.
De makers van de campagne willen de regeringsdeelname van de Grünen verhinderen. Ze hebben ook een webstek gruener-mist.de, en een Twitter-profiel. Verantwoordelijk zou David Bendels (firma Conservare Communication GmbH, Hamburg) zijn.
Antifa heeft nu dubbel werk: zowel AfD als de anti-Grüne affiches besmeuren, verbranden, vernietigen… Het leven kan hard zijn…
Een terugblik:80 jaar geleden legden Franklin D. Roosevelt en Winston Churchill hun ideeënlijstje bij elkaar. Met als uiteindelijk resultaat de VN.
De naïeve veronderstelling dat de mensheid een voor eeuwig-en-altijd-durende vrede zou kunnen realiseren is oud. Met als concrete bijdrage om oorlogen uit te wissen, of te vermijden, de Vresdesconferenties van Den Haag dd. 1899 en 1907. Met zijn 14 puntenprogramma van januari 1918 wil de Amerikaanse president Woodrow Wilson niet alleen het door de wereldoorlog dooreengeschudde Europa tot de orde roepen, maar hij had hierbij bovendien een globale visie en droomde over een “wereldomvattende maatschappij der naties”. Sindsdien wordt Wilson graag vermeld als “stichter van een volkerenbond”, die uiteindelijk in januari 1920 opgericht werd.
Met WOII in het achterhoofd, heeft de volkerenbond, die uiteindelijk tot april 1946 bestond, aan het streven, een vreedzame oplossing van conflicten, niet voldaan. De tegenovergestelde belangen lieten zich niet door een vredesverlangen temperen. Het Duitse Rijk nam in oktober 1933 ontslag, de Sovjetunie werd in 1939 uitgesloten en de VSA… die waren zelfs nooit lid van de vredesclub.
80 jaar geleden, op 14 augustus 1941, werd het Atlantisch Handvest (Atlantic Charter) boven de doopvont gehouden, met o.a. deze nobele wensenlijst:
Amerika en Groot-Brittannië streven niet naar territoriale uitbreidingen;
waarbij territoriale aanpassingen moesten worden goedgekeurd door alle betrokken partijen;
elk volk heeft zelfbeschikkingsrecht;
de handelsbelemmeringen moesten worden verlaagd of weggenomen;
economische ondersteuning aan alle staten;
na de vernietiging van het nazisme, moest er vrede zijn, vrijheid van bewegen en vrijheid tegen haat en agressie;
vrije toegang tot de wereldzeeën
ontwapening van agressorlanden.
Het Atlantisch Handvest geldt sindsdien als fundament voor de stichting van de VN na WOII, met als iniatiefnemers het V.K. (Winston Churchill) en de VSA (Frankln D. Roosevelt). Na de Duitse aanval op de S.U. (22.6.1941) werd de actiedruk versterkt. Geen twee weken daarvoor hadden de vertegenwoordigers van G.B. en de Gemenebest-lidstaten met exiel-regeringen van France Libre in Londen het akkoord ondertekend. Dit telde als eerste gezamenlijke doelstelling van WOII-bondgenoten. O.a. werd daarin gestipuleerd dat “de bereidschap van vrije volkeren tot samenwerking in een door agressie bedreigde bevrijde wereld” als énige basis voor een blijvende vrede gold.
Churchill en Roosevelt ontmoetten elkaar – onder de grootste geheimhouding – van 9 tot 12 augustus 1941. Ze kwamen samen tot een akkoord over het Atlantisch Manifest op de Britse “Prince of Wales”, voor anker bij het Canadese eiland Newfoundland. Als inleiding benadrukten beide staatslui hun intenties, nl. “een betere toekomst voor de wereld”. In acht punten werd meer duidelijkheid gegeven.
Zo verklaarden zij dat hun staten “geen uitbreiding” nastreefden
wensten zij “geen territoriale veranderingen die niet vrij geuit werden door de resp. volkeren”
oreerden zij dat het “het recht van alle volkeren is een regeringsvorm te kiezen, waaronder zij willen leven” en daar waar de regering “met geweld afgedwongen werd”, deze te herstellen.
werd het goede voornemen geuit dat “in de toekomst alle staten toegang tot handel en de grondstoffen der wereld zouden (moeten) hebben”
uitbreiding van punt 4: dat de “zo dicht mogelijke samenwerking van alle naties op economisch gebied gewenst wordt”
drukten Roosevelt en Churchill de hoop uit “na de definitieve vernieting van de nazi-tirannie… op een vrede die alle naties de mogelijkheid biedt, binnen de eigen grenzen veilig te leven”.
uitbreiding van punt 6: deze vrede moet het mogelijk maken “ongehinderd de zeeën en oceanen te doorkruisen”.
en afsluitend punt: beide heren “geloven dat alle naties der wereld ertoe zullen overgaan van geweld af te zien”.
Daar de vredesduif nog niet op haar trektocht rondom de wereldbol kon vertrekken zolang oorlogsmateriaal “door naties ingezet wordt buiten de eigen grenzen”, vinden de ondertekenaars het onontbeerlijk “deze naties te ontwapenen tot een omvattend en blijvend systeem der algemene veiligheid op poten gezet wordt”. En vinden dat alle steun moet geboden worden aan elke stap “die ertoe leidt vredelievende volkeren te ontlasten van de neerdrukkende last der bewapening”.
Het Atlantisch Manifest wordt een definitief keerpunt in de Amerikaanse buitenlandse politiek beschouwd, die daarvoor op neutraliteit prat ging. Een keerwending werd nochtans al in februari 1941 genoteerd met de Lend-Lease Act (leen- en pachtwet), waarmee Amerikaanse wapenleveringen aan oorlogstegenstanders der asmogendheden mogelijk gemaakt. In december 1941 namen de VSA uiteindelijk zelf deel aan de oorlog.
Maar het allerbelangrijkste is het Atlantisch Manifest als startsein van de wereldwijde politieke leidingsrol der VSA.
De Sovjeunie, France Libre en negen Europese exiel-regeringen tekenden de akkoorden op 24 september 1941. De ‘Declaration by United Nations’ werd op 1 januari 1942 in Washington getekend, ook door China.
Het aanvaarden van de basisprincipes van het manifest waren geldig in zover dat ze niet in tegenstrijd waren met de eigenbelangen der ondertekenaars. Zo had Churchill van in het begin duidelijk gemaakt dat het Atlantisch Manifest niet kon ingeroepen worden bij de belangen van het Gemenebest. Ook de Sovjetunie oordeelde later naar eigen goeddunken. Polen wou de aanspraak op Danzig, Oost-Pruisen en Opper-Schlesien niet opgeven, evenmin Tsjecho-Slovakije op Sudentenland.
Desondanks bleef men hameren op een alomvattend internationaal akkoord. Als tussenstadia op weg naar de VN: de Moskou conferentie van 1942, de Dumbarton Oaks confererentie van 1944 (met deelname van China) en de Jalta conferentie van februari 1945 waarbij Churchill, Roosevelt en Stalin de koek verdeelden.
Het Charter der VN trad uiteindelijk op 24 oktober 1945 in werking. Verwijzend naar de initiële vrome wensenlijst bovenaan opgesomd zal u intussen het verschil tussen een droomwereld en de werkelijkheid wel bekend zijn.
De Amerikaanse econoom professor Jeffrey Sachs onthult hoe Amerika, zijn westerse bondgenoten, de CIA en de defensie-industrie het systeem hebben gemanipuleerd om te voorkomen dat Afrika welvarend wordt. Het is een verbluffende ontmaskering en berisping van de huidige wereldorde. Jeffrey David Sachs is een Amerikaanse econoom, academicus, beleidsanalist en voormalig directeur van The Earth Institute aan de Columbia University, waar hij de titel van universiteitshoogleraar draagt. Hij is ook een gerenommeerd leider in duurzame ontwikkeling, een senior VN-adviseur en een bestsellerauteur.
“In plaats van dat onze drie miljardairs de ruimte in gaan, zouden ze de ruimte in kunnen gaan en daar blijven en hun geld achterlaten. Dat zou pas een idee zijn…
… Nu weet ik uit een goede bron: je hebt niet meer dan een miljard dollar nodig om comfortabel te kunnen leven. Maar ze hebben een overschot van 11 biljoen dollar méér dan de 1 miljard. Dus we zouden dat moeten belasten en een beschaafde wereld moeten hebben…”
We hebben een wereldvoedselsysteem.
Het is gebaseerd op grote multinationals.
Het is gebaseerd op privéwinsten.
Het is gebaseerd op een zeer lage mate van internationale overschrijvingen om arme mensen te helpen. Soms helemaal geen.
Het is gebaseerd op extreme onverantwoordelijkheid van machtige landen met betrekking tot het milieu.
En het is gebaseerd op een radicale ontkenning van de rechten van arme mensen, zoals we net hoorden.
Onze jeugdvriend Hotte* formuleerde de situatie in onderstaande tekening:
*dezelfde, die de ooievaar-met leeuwenwelp-tekening op de Golfbrekers-startpagina, speciaal voor ons bedacht heeft…
De media zijn kort van geheugen. Dagelijks wordt erover gejeremieerd dat “20 jaar” Amerikaanse inzet in het Prachtland Afghanistan teruggedraaid werd. Wij draaien even nog verder terug in de tijd:
Comical Joe en zijn nar Blinken ontkennen het licht van de zon… de duisternis van de huidige situatie:
“Als je vandaag herhaalt wat Jezus Christus zei, ‘wie zonder zonden is, werpe de eerste steen’, verdringen de kandidaten zich en zijn er stenen te weinig.”
Ingetogen én krachtig, deze ode aan Onze Lieve Vrouw, het Ave Maria van Jacob Arcadelt.
Naar gelang de invalshoek van de bron wordt de componist een Vlaamse renaissance-polyfinist, geboren in Namen, of een Fransman genoemd: “Jacques”. Maakt niet uit. Muziek en goede smaak kent geen grenzen.
“Het leven is heel ongezond en het kan tot een overlijden leiden”…… Dit zou een gezegde kunnen zijn van de aanhangers van de nieuwe corona-religie die overal de meerderheid van de bevolking uitmaken. Het is onder deze meerderheid, dat er actieve steun is, om op basis van een Covid-paspoort de vaccin-weigeraars uit de samenleving te sluiten.
Er zijn enige lichte versoepelingen gebeurd in dit land en betekenisvolle in bvb. Nederland en Denemarken, waar mondkapjes en vormen van quarantaine teruggeschroefd zijn. Maar bij ons worden de muilkorven niet afgeschaft; een overtal van gemeenten (bvb. Mechelen en Boom) handhaven zelfs de strengste regels in hun centra!!! Dit ondanks de (niet of wel juiste) aankondiging in de pers dat 90% van de Vlamingen gevaccineerd zijn….. Dit leidt dus niet tot versoepelingen!
Zoals uit ervaring blijkt, telt de niet-politieke Vlaamse Beweging (om van de politieke maar te zwijgen) ook nog vele “gelovigen” in het officiële verhaal. Men neemt van de politieke overheid en de wereld-hegemonie in de regel weinig aan; maar men staat wel achter het officiële beleid van deze wanstaltige staat inzake corona. Dit geeft me aanleiding een schot voor de boeg af te vuren: het wel of niet geloven in de corona-dictatuur moet niet op één lijn gesteld worden met de verscheidenheid aan wijsgerige overtuigingen van mensen : hier gaat het om de compromisloze verdediging van de vrijheid. Welke overtuiging u / iemand ook heeft: het is niet aanvaardbaar zomaar iemands huis binnen te vallen zonder toelating, mensen op weg naar hun (tweede) verblijf terug te sturen, de toegang tot religieuze plaatsen zo in te perken dat zelfs echtparen (die normaal samen slapen) op anderhalve meter moeten gaan zitten, het recht om vreedzaam vergaderen / samenzijn op willekeurige wijze af te schaffen. De lijst van mensenrechtenschendingen is uitgebreid.
Als het goed is dient het ook gezegd: MP Jan Jambon wil nu voor Vlaanderen aparte, veel soepelere maatregelen. Wettelijk behoren de bevoegdheden blijkbaar niet tot Vlaanderen; en de virologen / immunologen die, naast corona-dictators ook strijdende Belgicisten en aanhangers van geheime genootschappen zijn, blokkeren iedere ernstige stap.
Alhoewel de zomerse stemming de alertheid doet verslappen, dient rekening worden gehouden, met zgn. nieuwe varianten, die de kop zullen opsteken. De vraag is of er inderdaad een “abnormale” sterfte zal ontstaan, onder gevaccineerden. Men zal dit aangrijpen om hernieuwd lockdowns en andere vrijheidsbeperkingen in te voeren. Maar even belangrijk is dat “de nieuwe olifant in de kamer” het klimaat-alarmisme is. Doorheen Europa, in alle denkbare kranten en uitgaven, staan constant grote doem-verhalen over het feit dat deze planeet nu reddeloos verloren is. Bijkomend aan de corona-religie zal men een klimaat-alarm willen invoeren, met verregaande vrijheidsbeperkingen.
Ik beschouw mezelf niet als “de brenger van onheilsberichten”: het zijn juist de officiële instanties die nu al permanent vanaf 03.2020 elke dag de angst en terreur aanwakkeren. Er is maar één weg uit deze impasse – daarom ben ik een hoopbrenger – en dat is onvoorwaardelijk voor de oude vrijheden gaan. Dat de toestand door de WHO en het WEF juist schrikbarend is gemaakt ziet men aan de situatie in Australië, waar zelfs seks als gevaarlijk wordt gereguleerd en mensen worden aangemaand met niemand te spreken als ze buiten komen! Het zijn juist de landen die vast onder de terreur van de Vrijmetselarij zitten, zoals Australië, Nieuw-Zeeland, Canada en Frankrijk, die de experimentele Nieuwe Orde het verste toepassen.
Dit land heeft de voorbije weken een ontstellend voorbeeld gegeven van gebrek aan een minimum fatsoen. Er werd een grote belgicistische campagne gevoerd rond het voetbalkampioenschap en de Olympische Spelen. De nationale voetbalploeg, Nafi Thiam, Wout van Aert en de Belgian Cats, werden als nieuwe heiligen opgevoerd. Een hele inktfabriek werd besteed aan het ophemelen van de “helden”. Het enige en uitsluitende doel daarvan is de promotie van België en zijn instellingen, zoals het koningshuis.
Tegelijkertijd zag men hoe deze natie de slachtoffers van de watersnood in de steek heeft gelaten. Nu is glashelder dat de Waalse besturen uitsluitend een maffia-achtige uitstraling hebben. Er bestonden gewoon geen structuren noch de wil om in te grijpen bij een dergelijke ramp van eerste orde. Het zijn zelfs (vnl. Vlaamse vrijwilligers) die bijstand hebben verleend, voor zover ze al toegelaten werden. Di Rupo voert zwijgplicht in. Tegelijk wordt de verjaardag van het Dutroux schandaal herdacht met dezelfde platitudes. De zaak Dutroux ging niet enkel om enkele maniakale zotten, maar gaat om massaal kindermisbruik en heeft connecties met de Roze Balletten en de Bende van Nijvel. Men is erin geslaagd in dit land niemand van de Bende van Nijvel te vinden, na een gecoördineerde actie van het gerecht. Dit land – België – voert een walm van de ergste verrotting mee!
In het najaar moeten we de zwendel van de klimaatverandering bestrijden, ons voorbereiden op de aanval op ongevaccineerden en mensen die een alternatieve waarheid over corona durven verkondigen. De Vlaamse Beweging zou de onverenigbaarheid moeten stellen tussen lidmaatschap van de Beweging en deze van de vrijmetselarij. Deze heeft de opdracht, vanuit de top, de integere volksgemeenschappen uit te wissen en te vervangen door een mengbevolking.
Spijtig genoeg houdt de waanzin nog niet op. Dus blijven we alert en blijven onze vrijheid opeisen.
Als derde eigenschap van ons menszijn behandelden we het gewond zijn door de oerzonde. We trachten nu “het mysterie van het kwaad” beter te begrijpen.
We toonden reeds hoe de “humanistische psychologie” van de tweede helft van de vorige eeuw de zonde gewoon negeerde. Volgens het pelagianisme (van de monnik Pelagius, 5e eeuw) was de oerzonde alleen maar een slecht voorbeeld, dat de mensen niet rechtstreeks aantast.
Pelagius
Voor sommige protestanten daarentegen bracht de ‘erfzonde’ voor ons een totale verdorvenheid mee. Beide uitersten wijzen we af. Komt daarbij in onze tijd nog de opvatting van het “structurele kwaad” en de “collectieve zonde” , dat alle schuld op de structuren en de gemeenschap wil afschuiven. Het kwaad zit dan volgens deze opvatting in een economische of andere crisis, als een soort sociaal, structureel kwaad en dus als collectieve schuld. In al deze opvattingen wordt de diepe waardigheid van de mens aangetast, nl. zijn persoonlijke verantwoordelijkheid. Wie niet kan zeggen “dit is mijn schuld” kan ook niet zeggen “dit is mijn verdienste”. De oerzonde heeft de harmonie van ons kennen en willen aangetast en gewond maar niet geheel vernietigd. Zonde komt uiteindelijk van onze persoonlijke daden, wetens en willens gesteld. Wanneer hele samenlevingen ontwricht worden, is dit niet slechts omwille van slechte structuren maar omwille van mensen die de waardigheid van anderen welbewust aantasten. Zonde veronderstelt altijd persoonlijke schuld.
Doordat het eerste mensenpaar de harmonie met God verbreekt en in opstand komt, worden alle andere verhoudingen aangetast. De harmonieuze verhouding tussen man en vrouw, die van elkaar genoten als beeld Gods, zal nu getekend zijn door begeerlijkheid en overheersing: “Naar uw man zal uw begeerte uitgaan, hoewel hij over u heerst” (Genesis3,16). (Deze wanverhouding zal “in Christus” overwonnen kunnen worden, zoals Paulus schrijft: “Weest elkander onderdanig uit ontzag voor Christus”, Efeziërs 5, 21). De vrouw zal voortaan de last van de zwangerschap dragen om kinderen ter wereld te brengen: “… met pijn zult gij kinderen baren” (Genesis 3, 16). De harmonie met de natuur is verbroken. De mens zal hard moeten werken om zijn brood te verdienen en tenslotte zullen allen sterven: “In het zweet zult ge werken voor uw brood tot gij terugkeert naar de grond, waaruit gij zijt genomen: gij zijt stof en tot stof keert gij terug” (Genesis 3, 19). De dood is de vrucht van de zonde: “Want het loon van de zonde is de dood, maar de gave van God is het eeuwige leven in Christus Jezus onze Heer” (Romeinen 6, 23). De mens wordt door de oerzonde ook innerlijk ontwricht, wat de bron is van onze angst en ons lijden. Ziedaar de tweespalt tussen ”Beeld Gods” zijn en toch (nog) niet “de Gelijkenis Gods” hebben. Diep in ons ervaren we de drang naar eeuw leven, terwijl we toch moeten sterven. We verlangen naar volmaakt geluk, terwijl we dagelijks lijden en onze beperktheid ervaren.
Het eerste mensenpaar wordt bang, verbergt zich en beseft dat ze naakt zijn, d.w.z. kwetsbaar, hulpeloos: “Daarom hechten ze vijgenbladen aaneen en maakten daar lendenschorten van” (Genesis 3, 7). Ze willen zichzelf redden en beschermen, wat evenwel de verkeerde reactie is. Ze hebben redding van Godswege nodig. God van zijn kant, zal hen juist in hun zonde en gebrokenheid opzoeken en hen beschermen: “En de Heer God maakte kleren van huiden voor de mens en zijn vrouw en Hij deed hun die aan” (Genesis 3, 21). Ziedaar een echte beschutting.
Dat zonde ook kwaad veroorzaakt begrijpen we. Liegen, bedriegen, stelen, doden kan sociaal veel ellende teweegbrengen. Wat zonde eigenlijk is in Gods ogen, kunnen we echter slechts begrijpen vanuit de Openbaring en de heilige Geest: “Hij zal de wereld het overtuigend bewijs leveren van wat zonde is…” (Johannes 16, 8). Paulus spreekt over het “geheim van de goddeloosheid” (2 Thessalonicenzen 2, 7) en 1 Johannes 3, 4 schrijft: “Wie zonde doet bedrijft boosheid, want de zonde is de boosheid”. Het is de mens die zichzelf in plaats van God stelt. Hij leeft volop van de schepping maar wil de Schepper niet erkennen. Hij doet alsof hijzelf de schepper van dat alles is, zijn eigen auteur en meester. Een aantal “meesters van het wantrouwen” hebben in onze tijd veel invloed (gehad): Ludwig Feuerbach (+ 1872) , Karl Marx (+ 1883), Fr. Nietzsche (+ 1900), Sigmund Freud (+ 1939), J.P. Sartre (+ 1980). De “humanistische psychologie” wilde God en de zonde eenvoudig negeren en het eigen gevoelen als hoogste norm beschouwen. De “meesters van het wantrouwen” zullen God agressief als concurrent bestrijden en zelf god willen zijn. Het is een gevaarlijke illusie die eveneens veel ellende teweeg brengen: zichzelf, de wereld en het heelal beschouwen alsof de mens daarvan de schepper zou zijn en dus heer en meester moet spelen. Je kunt er helemaal gek van worden zoals de overigens geniale Fr. Nietzsche op het einde van zijn leven. Het is een hardnekkig blijven weigeren de werkelijkheid van uzelf als schepsel te aanvaarden. Hoewel farizeeërs zorg droegen voor de opvoeding en een vroom leven, zal Jezus het strengst reageren tegen hun “farizeïsme”, nl. hun zelfvoldaanheid, die zogenaamd geen redding van God nodig heeft. God heeft de mens geschapen naar zijn Beeld maar de mens wil zelf pottenbakker spelen en een god en wereld maken naar zijn eigen goesting. Hiermee brengt men zichzelf in een toestand van de dood: “Het loon van de zonde is de dood” (Romeinen 6, 23). Het is een fysische dood, maar ook een geestelijke dood. In Romeinen 1 beschrijft Paulus een stortvloed aan zedeloze praktijken die het gevolg zijn van deze goddeloosheid, een toestand waarin ook wij grotendeels nu leven. Dit openlijk verheerlijken van begeerlijkheid, hebzucht en wereldse lusten is het werk van de satan. En telkens schrijft Paulus: “Daarom heeft God hen overgeleverd aan onterende hartstochten” (Romeinen 1, 26, zie ook vers 24 en 28). Het is niet God die straft, maar ze straffen zichzelf. Wijsheid 11, 16 zegt het heel juist: “Zo moesten zij begrijpen dat een mens gestraft wordt door datgene waardoor hij zondigt”.
De heilige Johannes, de geliefde leerling van Jezus schrijft: “Verliest uw hart niet aan de wereld of aan de dingen in de wereld! Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem. Want al wat in de wereld is – het begeren van de lust en het begeren van de ogen en de hovaardij van het geld – het komt niet van de Vader maar van de wereld. En die wereld gaat voorbij met heel haar begeerlijkheid, maar wie de wil doet van God blijft in eeuwigheid” (1 Johannes 2, 15-17).
De terugkeer van de verloren zoon – Rembrandt van Rijn
Het kwaad openbaart zich ten volle in de parabel van de barmhartige Vader, in de jongste zoon. Hij eist: “Vader, geef mij het deel van het bezit waarop ik recht heb” (Lucas 15, 12). Zolang vader leeft, heeft hij daar eigenlijk nog geen recht op. Toch wil hij weg om zelf helemaal heer en meester te zijn. Na een kortstondig uitbundig leven beschrijven zes verzen de ellende waarin hij terecht komt, totdat hij besluit terug te keren. Hij beseft uiteindelijk dat de ellende zijn eigen schuld is maar dat hij zich daaruit met eigen kracht niet kan redden. In zijn miserie keert hij terug en dat is zijn redding. Waarom God het hatelijk werk van de zonde en van de satan toelaat, blijft voor ons een groot mysterie. Zeker is echter de uiteindelijke definitieve overwinning van God in Christus: “Waar de zonde heeft gewoekerd, werd de genade mateloos” (Romeinen 5, 20). Dit is meteen de voorbereiding op de volgende eigenschap.
P. Daniel
Flitsen
Op nauwelijks ‘n week tijd konden we 23.000 kaarsen maken, besteld door een ngo. De boord van de grote visvijver (het meer van Tiberias, Galilea of Genezaret) moet hier en daar nog verder afgewerkt worden er is volop werk met oogsten en nieuwe aanplantingen.
Het christelijk geloof, de toekomst van Europa!
Dertig jaar geleden dachten vele Hongaren: Europa, dat is de toekomst voor Hongarije. Nu beginnen steeds meer Europeanen te zeggen: Hongarije, dat is de toekomst voor Europa. Hongarije begint immers steeds meer zijn eigen waardigheid te verdedigen door zijn traditionele waarden te koesteren, vast te houden aan zijn nationale soevereiniteit en zijn christelijk geloof. De perverse links-liberale ideologieën die door een bureaucratisch Europa agressief worden opgedrongen, worden steeds duidelijker afgewezen. De van oorsprong Hongaarse Georges Soros, gespecialiseerd in het afbreken van huwelijk en gezin en van zowat iedere christelijke waarde, kan Europa zonder veel moeite naar zijn hand zetten tot en met het Europees gerechtshof toe, maar dit lukt hem niet in eigen land. Hongarije begint zijn waardigheid te hernemen. Het neemt de vrijheid om zijn eigen christelijke waarden te beschermen. Het wil ook zijn kinderen beschermen tegen de morele verwording door Europa agressief opgelegd. Het schendt daarbij geen enkel Europees recht, integendeel.
