Het lijkt wel alsof er weinig of geen veranderingen in Syrië meer gebeuren. De VSA en Israël voeren luchtaanvallen uit, de VSA stelen graan en olie, ze bedreigen iedereen die niet naar hun bevelen luistert, ze wurgen de bevolking met sancties De Turkse bezetters en/of hun huurlingenleger sluiten via de dammen op de Eufraat het stroomdebiet af, zodat de boeren hun landbouwgronden niet kunnen irrigeren, en/of ze sluiten gewoon bij het hoofdpompstation het drinkwater af, waardoor duizenden burgers in het midden van de zomer zonder drinkwater zitten. De moslimterroristen vallen alle ongelovigen aan die enigszins ervan verdacht worden het beleid van de Syrische regering niet ongenegen te zijn of om zichzelf te verrijken en de oorspronkelijke bevolking te verjagen naar vluchtelingenkampen. En de EU, die houdt krampachtig vast aan de instructies van Uncle Sam: sancties, sancties, sancties. We hebben het herhaaldelijk aangeklaagd: als ze alle kosten die ze aan de opvang, de zgz. integratie, de politionele verhoogde waakzaamheid en inzet… enz… aan de heropbouw van Syrië zouden besteden, dan zou binnen het jaar de overgrote meerderheid der “vluchtelingen” naar hun eigen land kunnen terugkeren.

Beginnen we met de luchtaanvallen op Syrisch grondgebied. De laatste twee jaar heeft Israël de aanvallen op Syrisch grondgebied opgevoerd. Niet alle raketten worden door het luchtafweersysteem opgevangen. En ondanks het riedeltje dat Israël “slechts” Iraanse/Hezbollah milities in het vizier neemt, vallen er ook telkens Syrische burgers en soldaten bij de slachtoffers, los van materiële schade aan huizen en infrastructuur. Na elke raketaanval stuurt de Syrische regering een brief naar de VN Veiligheidsraad om te protesteren tegen deze aanvallen… Met telkens hetzelfde resultaat: niets, noppes. Op 10.6. verklaarde buitenminister Tony Blinken bij de buitenlandcommissie: “Uit praktische noodzaak heeft Israël de controle van de Golanhoogte, ongeacht de wettelijke status. En dat zal zo blijven tenzij en tot het ogenblik dat Syrië, of iemand die vanuit Syrië actie voert, geen bedreiging meer is voor Israël… en we zijn nog ver van dat tijdstip.”

Omgekeerde wereld. Israël bezet de Golan Hoogte, beschouwt het als Israëlisch eigendom, ondanks de resolutie 497 van de VN Veiligheidsraad, waarin duidelijk gesteld en xxx keer herhaald wordt dat de bezetting van de Golan door Israël niet rechtgeldig is en oproept om de toestand te herstellen. Maar het is Syrië dat volgens de VSA een bedreiging vormt. En het zijn de VSA die elke VN resolutie tegen Israël afblokken. En de westerse landen gaan mee in de retoriek en bestraffen Syrië.

De laatste luchtaanvallen werden door de VSA op de Syrisch-Turkse grensstreek uitgevoerd, zgz. op Iraansbevriende/sjiitische milities. Volgens de VSA werd de aanval gerechtvaardigd als “wraakaanval” omwille van Amerikaanse belangen in Irak en Syrië. Hun basis bij de Omar oliebron werd immers beschoten. Of… wacht even… die werd pas beschoten nà de Amerikaanse luchtaanvallen op het grensgebied…

Stilaan worden zowel de Syrische als de Iraakse regering het beu als schietschijf te moeten dienen om Israëls paranoïde “pro-actieve” verdediging, ditmaal uitgevoerd door de VSA, te verrechtvaardigen.

Dit gezegd zijnde: de VSA bevestigden nogmaals dat ze hun troepen in Syrië laten blijven als schild tegen ISIS-terroristen en ter verdediging van hun Koerdische bondgenoten, de SDF-milities tegen de Syrische regering. Dat hun aanwezigheid ingaat tegen de internationale wetgeving is bijzaak. De VSA dienen het opperste doel “de democratie uitdragen en de bevrijde gebieden stabiliseren.”