Uw mening houdt u best achter uw kiezen. Uw gedrag wordt aan banden gelegd. Tot zelfs na de dood.
De gedachten zijn vrij… zolang u ze voor uzelf houdt
Maandelijks archief: juni 2021
Einde van de rust (bis)
Dan toch. Zoals we vermoedden, maar niet uitten, wegens een mogelijke klacht van vooringenomenheid, is de Zwarte Parel uit Würzburg – als we het roddelblad Bild mogen geloven, “geradicaliseerd”. Hij zou voorafgaand aan zijn “djihad” ISIS-propaganda gelezen hebben.
Het was echter geen geplande aanval. Waarschijnlijk werd hij uitgedaagd door een vrouw (… de Parel had het vooral op vrouwen gemunt) en daarom pikte hij een mes uit een warenhuis en begon daarmee onmiddellijk degenen die in zijn buurt waren aan te vallen onder het schreeuwen van de bekende strijdkreet ““Allahu Akbar”“.
Bild berichtte dat de Zwarte Parel, hoewel niet bekend bij de autoriteiten als een “extremist”, in januari al gedreigd had met een mes en dat de politie toen ook al moest tussenkomen. Bild wist ook nog mede te delen dat er in het daklozenopvanghuis, waarin de Zwarte Parel onderdak gevonden had, ISIS-propaganda gevonden was in een vuilbak. Men vermoedt dat hij daarin, voorafgaand aan de messentrekkerij, inspiratie gevonden had.
Naar verluidt uitte de Zwarte Parel na het “incident” zijn tevredenheid over het uitvoeren van zijn “djihad”. Dat hij geen half werk leverde mag duidelijk wezen: “Er stach meiner Mutter 13 Mal in den Rücken”.
Officieel heet het dat er geen motief gevonden is voor de aanval. De Beierse binnenminister Joachim Herrmann wist vrijdag te vertellen dat de Zwarte Man psychisch ziek is en dat hij in het verleden “verplicht een psychiatrische behandeling had moeten ondergaan.”
Indien het tegen alle waarschijnlijkheidskansen in toch een islamitische aanval is, dan is dit de tweede in Würzburg in vijf jaar. In 2016 had een andere Parel, ditmaal uit Afghanistan, het bont gemaakt in een trein (in de buurt van Würzburg) met een mes en een bijl. De politie schoot hem dood; ook toen werd tijdens het onderzoek duidelijk dat hij in contact had gestaan met ISIS-strijders en dat hij zijn kandidatuur gesteld had voor een “martelaarschap”.
Wij stellen ons de vraag waarom de Somalier niet ook het “martelaarschap” verdiende…
Einde van de rust
De lockdown wordt beëindigd. De straten tonen weer leven. En het jachtseizoen is open. Würzburg geeft de toon aan.
Een 24-jarige Zwarte Parel uit het Prachtland Somalië trok, vergezeld van zijn mes, de straat op. Met de gekende gevolgen. De politie tast in het duister naar het motief, maar sluit een acute verwardheid niet uit:
In de zeventiger jaren werd gezaaid wat wij vandaag oogsten
Politiek, de gevolgen van mei ’68, blote borsten en billen, drugs, ondermijning van het gezag, dansen wordt springen en hopsen, seksuele opvoeding, contraceptie, leefmilieu… in vergelijking met nu lijkt het allemaal nog redelijk braaf:
19de-eeuwse charme en stijl
Moederliefde met acht armen
Onverwachte ontmoeting van de Australische zeebiologe Sheree Marris op een strand nabij Melbourne. Uitgerekend in een stuk plastic buis legde deze octopus haar eieren. De buis dreef echter naar het strand, waar de eieren een gewisse dood wachtte. Zij volgde haar kroost en redde haar eieren – met een beetje hulp van een zeebiologe, die de buis in de zee vastzette:
Actualiteit uit de VB-studio
Quo vadis, Syria?
Over de leugenachtige berichtgeving hebben we herhaaldelijk in het lang en in het breed geschreven. We zijn niet snel meer verbaasd over de gang van zaken. Reuters deed er toch nog een schepje bovenop. Terwijl voor het oog van de wereld olie en graan gestolen wordt uit Syrië (u zal zich ongetwijfeld Trumps triomfantelijke verklaring “We’ve kept the oil” herinneren, speelt Reuters het klaar het tekort aan graan, aan brood, met een hongerende bevolking als gevolg, te wijten aan de klimaatverandering. Onderstaande video geeft de originele Reuters reportage weer.
De Syrische permanente vertegenwoordiger bij de VN Veiligheidsraad klaagt – voor de zoveelste keer – de onmenselijke sancties en de hypocrisie van de westerse landen aan. “Enerzijds uiten ze hun bezorgdheid over de humanitaire situatie, anderzijds volharden ze in de boosheid, blijven de bevolking bestraffen met sancties waardoor er een tekort is aan voedsel, medicijnen, water en andere dagelijkse benodigdheden. Bovendien worden de leveringen van humanitaire hulp bemoeilijkt. Hun zgn. bezorgdheid is in schril contrast met hun politiek. Misdaden door terroristen en secessionisten worden doodgezwegen, evenals de praktijken van het VSA bezettingsleger in het NO en de al-Tanf regio. Zij plunderen en stelen de grondstoffen van het Syrische volk: hun olie, hun landbouwoogsten en culturele artifacten…”
Hij stelt dat men de VN Veiligheidsraad misbruikt om de westerse politiek door te drukken. Dat al-Qaeda zou moeten instaan voor de verdeling van de noodhulp aan de bevolking is niet te geloven… (Lees: de verwijzing naar de Turkse maffioso Sedat Peker die uit de biecht klapte hoe er onder het mom van noodhulp wapens binnengesmokkeld werden)
Volgens de National Interest is de Arabische wereld overstag aan het gaan om Syrië na tien jaar uitsluiting opnieuw aan de Arabische boezem te drukken.
“Niet alleen hebben Egypte en Algerije uitdrukkelijk de Syrische staat gesteund, maar ook Perzische Golf-monarchieën, zoals de VAE, Koeweit en Bahrein zijn op hun stappen teruggekeerd en hun ambassades heropend met als gevolg directe vluchten tussen Damascus en Dubai… Als sommige voormalige steunverleners aan de Syrische oppositie hun mislukte politiek inzien, waarom kunnen de westerse landen dit dan niet ook doen?” met daarop het dringend verzoek de banden tussen de Europese landen en Syrië te herstellen.
Een aantal Europese landen zouden recent hun interesse in het hernieuwen van diplomatieke missies in Damascus geuit hebben, vooral nadat Assads regering met 95,1% herkozen werd. Een recent verslag in de al-Watan-krant berichtte dat diplomaten uit Griekenland, Hongarije en Servië reeds naar Damascus getrokken waren om de heropening van hun ambassades voor te bereiden. Ook in de National Interest werd dit vermeld. Griekenland zou al in mei 2020 een speciale afgevaardigde voor Syrië benoemd hebben en Cyprus zou al een ruimte gehuurd hebben waarin een toekomstige Cypriotische ambassade in Damascus zou moeten ondergebracht worden. Tsjechië trok nooit zijn ambassadeur terug. Hongarije, Polen, Oostenrijk en Italië hebben aangegeven dat zij een nieuwe omgangspolitiek met Syrië zouden willen, maar hebben nog geen stappen in die richting ondernomen. “Naarmate de tijd verstrijkt, is het vasthouden aan het verzinsel “gematigde rebellen”, dat op de één of andere manier de huidige bestaande staat zou moeten vervangen, niet alleen naïef, maar verhindert ook een effectief en verstandig engagement.”
Terwijl Denemarken sommige Syriërs hun verblijfsvergunning intrekt met als reden dat Damascus en het regeringsgebied veilig zijn, blijven de meeste Europese regeringen hun hoofd in het zand steken. Geen enkele grote “rebellen”groepering bedreigt nu nog het bestaan van de staat en het SDF zou achter de coulissen een eigen toenadering tot de Syrische regering zoeken. Zolang de Koerden dromen van hun Rojava zal Turkije rusteloos en agressief blijven, zal het zich niet terugtrekken uit de grensstreek. Anderzijds willen de VSA deze situatie laten voortduren – om Iran dwars te zitten – uit wraak voor het mislukken van hun staatsgreep in Syrië, om Rusland op kosten te jagen én om verder olie te kunnen stelen uit de Syrische oliebronnen.
Blijft natuurlijk de Turkse regering met scherpslijper Erdogan. De leider van de Turkse oppositie, de Republikeinse Volkspartij, Kemal Kılıçdaroğlu, wil een betere relatie met Syrië en pleit voor de opening van ambassades in de twee landen. We citeren: “Als wij aan de macht zouden zijn, dan zouden er geen problemen meer zijn in Syrië. In elk geval moet de relatie met Damascus verbeteren en ambassades geopend worden in de twee landen.” En voegde eraan toe: “De EU moet wegen, bruggen, scholen, ziekenhuizen en parken oprichten in Syrië; zij zijn de genen die dit moeten doen; dat heb ik hen ook al eerder gezegd. En dan moeten we de Syriërs in Turkije zeggen dat ze naar hun eigen land moeten terugkeren, vermits ze er dan een huis, een weg, een school, een hospitaal zullen hebben.”
Kilicdaroglu in 2019: “Terwijl Turkije een vermaard en machtig land was met de mogelijkheid het vuur te doven in onze regio, werd het juist de reden dat het vuur verspreidde in onze buurlanden door de foute buitenlandse politiek.”
Los van bovenstaande wensdromen, blijft het feit dat in Idlib en in de door de Turken bezette noordelijke grensstreek het schuim der moslimterroristen de lakens uitdelen. Ze mochten opnieuw een lading raketten in ontvangst nemen. Te verwachten dat zij hun wapens zullen neerleggen, een re-integratieproject met een beroepsopleiding op weg naar een burgerleven zullen volgen, braafjes in de pas zullen lopen, belastingen betalen… is een heikel thema. D’r zit nog een amalgaam van de wreedste islamradicalen verzameld, zoals de Oeigoeren, die geen kant uitkunnen. Niet terug naar China, niet naar Turkije (dat hen oorspronkelijk binnengehaald heeft en zich er snel vanaf gemaakt heeft richting Syrië), niet naar de Koerdische regio (die hebben nog een eitje met hen te pellen) en ook niet naar een vredelievend leven in Syrië. Niemand wil hen. Ze zijn een levende tijdbom. Zoals de al-Qaeda schoelies en soortgenoten. Waarheen met hen?
Daar waar b.g. terroristen resideren zijn de minderheden verdreven, vermoord of “verdwenen”. Zoals de christenen in de prov. Idlib: vroeger 10.000 nu naar schatting slechts zo’n 200 – oude mensen, die niet meer kunnen vluchten.
Op 7 en 8 juli zou er opnieuw een rondje Astana-Syriëbesprekingen gehouden worden met afgevaardigden uit Iran, Rusland, Turkije en Syrië en vertegenwoordigers van de oppositie, de VN, Jordanië, Libanon en Irak als toezichthouders. (…)
We proberen zoals steeds met een optimistische noot af te sluiten. Engelse taallessen op een muzikaal-didactische wijze:
Dankzij een subsidie van de Syrische Rode Halve Maan kan Ali de van vader-op-zoon-stiel van marmerbewerker (steenhouwer) voortzetten en zijn gezin onderhouden. Meer zelfs, hij heeft zelfs arbeiders moeten aannemen die op hun beurt hierdoor brood op de plank brengen.
Tartous: derde jaarlijks muziekfestival met kinderkoren:
Word wakker voor het gevaar van “woke”!
Op vier minuten tijd, krijgt u een zeer passende samenvatting over het begrip “woke”:
De cirkel van de driehoek:
… VSA – Oekraïne – Israël
In 2014 was Antony (Tony) Blinken voor de officiële mededelingen van de Amerikaanse regering over Oekraïne verantwoordelijk. Zijn wortels met Oekraïne reiken veel verder in het verleden.
Een kort overzicht van zijn herkomst en leven:
Overgrootvader Meir Blinkin (geb. 1879 in Pereiaslav nabij Kiev, Oekraïne) was daar leerling aan de joodse basisschool, trok midden 1890 naar de handelsschool in Kiev, een gemeenschappelijk onderwijsproject van Oekraïense en joodse zakenlui. Hoofdfinancier: miljonair Lev Brodsky. Hij trouwde in 1898 met de 20 jarige Hanna-Makhla Turovskaya, een joodse boerendochter, die hem twee jaar later (1890) een zoon, Moshe (Mozes), schonk.
Deze Moshe, de opa van Tony Blinken, zou later in de VSA de naam “Maurice” aannemen. Toen hij 4 jaar oud was, trok het gezin Meir & Hanna naar New York. Twee jaar later werd de tweede zoon, Salomon, geboren – die zich later “Sam” zou laten noemen. Meirs gezin ontsnapte hiermee aan Kischinevs pogrom van 1903. De familienaam wijzigde met één letter: Blinkin werd Blinken.
Meir opende op de Lower East Side, op de East Broadway een massagesalon en zat daarmee helemaal ondergedompeld in de joodse cultuur die joodse emigranten uit Oost-Europa naar N.Y. brachten. Met 115.000 joden per km2 telde men daar de hoogste concentratie joden van heel de wereld. Meir beperkte zich niet tot masseren der lichamen, maar ook van de geesten. Hij schreef korte teksten voor een satiristisch blad. Hij portretteerde daarin de échte wereld van joodse immigranten: armoede en voedseltekort, onhygiënische leefomstandigheden, religieus bijgeloof, tekort aan onderwijs, aan begrip voor het nieuwe land en de wens – ondanks alles – zich hierin te schikken. In 1908 publiceerde Meir zijn boek “Vrouwen”, een gedicht in proza, met korte verhalen over de vrouw als verleidster, over ontrouw, seksualiteit en vruchtafdrijvingen. Hij zou volgens de literatuurcritius David Shub hiermee de eerste joodse schrijver in de VSA worden, die over het thema sex schreef.
Maurice, die als 4-jarig jongetje Moshe in de nieuwe wereld terecht kwam, trouwde later met Ethel Horowitz, waaruit in 1925 Donald Blinken, de latere Amerikaanse ambassadeur in Hongarije en vader van de huidige Tony, geboren werd. De tweede zoon Alan, Donalds broer en oom van Tony, werd in België ambassadeur. Het echtpaar ging echter in 1970 uit elkaar.
Tony Blinken, die naar verluidt vloeiend Frans spreekt, groeide op in Parijs en ontmoette tijdens zijn jeugdjaren regelmatig Valéry Giscard d’Estaing, Leonard Bernstein, John Lennon of Mark Rothko.
Hij kwam niet uit het niets te voorschijn als verkozen Amerikaanse buitenminister van Joe Biden. Ook onder Clinton en Bush bekleedde hij belangrijke posities in de buitenlandse politiek.
Tony Blinkens stiefvader Sam Pisar, jurist en schrijver, overleefde verschillende KZ’s. Zijn ouders en zuster Frieda echter niet. Sam Pisar had een grote invloed op de opvoeding van Tony. Volgens de Amerikaans-Joodse krant Forverts (Ned. vert.: Vooruit) is Tony Blinken er vast van overtuigd dat de gegarandeerde veiligheid van Israël de énige en beste garantie is voor de veiligheid van het joodse volk.
Uit de ingekorte vertaalde versie van een levensloop, “De Oekraïens-joodse wortels van de VSA buitenminister Antony Blinken”, voor het eerst beschreven in https://ukrainianjewishencounter.org/en/