Libië: Einde april 2011 hadden de intussen overleden Republikeinse senator John McCain en enkele Perzische Golfpotentaten een afspraak in het Shepheard Hotel in Caïro. Het thema van de gesprekken sloot helemaal aan bij McCains reputatie als hardnekkigste oorlogsfluisteraar der toenmalige politieke elite der VSA. Het ging erom de violen te stemmen over de oorlog die men in Libië wou creëren en de toenmalige president al-Gaddafi af te zetten – liefst zonder mogelijkheid op terugkeer.

Wie ook aan de conferentietafel aanschoof was de Franse filosoof Bernard-Henri Lévy, zonder politiek mandaat, uitgenodigd voor zijn uitzonderlijk politiek intrigeertalent, die hem een schaduwbestaan in de nabijheid van de Franse president Sarkozy bezorgd had. Lévy was er dus bij daar in Caïro. En toen de gesprekken afgesloten, de afspraken gemaakt en de andere deelnemers naar huis teruggekeerd waren, toen begaf Lévy zich naar het Libische Benghazi, hét centrum der oproerlingen tégen Gaddafi.

Ook daar waren de voorbereidingen getroffen: CIA en de Blackwater-huurlingen stonden op post, het Al-Jama’a al-Islamiyyah al-Muqatilah bi-Libya, de LIFG (Libisch Islamitische Strijdersgroep) werd (her)opgericht…. We lopen even vooruit: na 9/11 werd deze als terroristische groepering, à la al-Qaeda, gebrandmerkt… Terug naar Lévy en Benghazi: de LIFG bestond uit Afghaanse Talibanstrijders, Guantanamo-gevangenen en free lance desperado’s, die zich aan de hoogstbiedende verkochten voor tijdelijke diensten… sommige zeer tijdelijk… Daarbij kwamen als lokale kers op de taart de Harabi en andere plaatselijke stammen, die Gaddafi en zijn stam niet bepaald goed gezind waren. Tot zover: alles goed voorbereid en zoals we nu weten: het beoogde doel werd bereikt.

Men kan zich nu afvragen waarom een filosoof aanschoof bij de voorbereidingen van een gewelddadige regimeputsch? Ligt het niet in de aard der filosofen zich ver van alle oorlogstrommen te houden en zich te verdiepen, in de stilte der bibliotheken, in de menselijke ziel en diens frivoliteiten, te raadselen in de eigen geestesberoerselen naar de wereldenigma’s – ver van de wrede werkelijkheid, het geweld verachtend en de vervulling zoekend en vindend in het eigen “begrip” der dingen…?

In het algemeen is dit het geval, echter niet bij Bernard-Henri Lévy. Hij is de spreekwoordelijke uitzondering op de regel. Geboren met een gouden lepeltje in de mond op 5 november 1948 in Algerije als zoon van een rijke industrieel, wist hij niet wat zorgen waren. Quasi vanzelfsprekend werd hij – een jeugdzonde van voorbijgaande aard – communist… een typische 68er – een discipel van Jean-Paul Sartre, bekend – zoals alle groten – met zijn initialen “BHL”.

Filosoof? Ja – wat zijn studies aangaat, kan men hem een filosoof noemen. Hij doceert niet aan universiteiten en heeft geen eigen filosofierichting het leven geschonken. Hij maakte wel deel uit van de groep “Nouvelle Philosophie” die zich echter tegen Sartre positioneerde wat meteen doet twijfelen aan Lévy’s filosofische denkrichting.

De “Welt” omschreef hem als iemand die “de openbaarheid als een slachtveld ziet, waarop niet de waarheid of het betere argument meetellen, maar wel geslaagde campagnes en manoeuvres”. Als grafrede zou dit kunnen gensters slaan… Daarbij moet nog vermeld worden dat hij mede-eigenaar van de linkse Parijse krant “La Libération” is, die hoofdzakelijk in handen is van baron Edouard de Rothschild.

Syrië: Een man zoals Bernard-Henri Lévy, of “BHL” voor intimi, heeft meer in zijn mars dan één revolutie. Toen Gaddafi afgezet en vermoord was en zich zgz. “strijders”groepen in Tobroek inscheepten met bestemming Syrië, om daar de vonk aan de lont te steken, schreef Lévy in 2012: “Het Benghazi van vandaag is Homs.” – zijnde het centrum van het Kalifaat tégen de Syrische regering o.l.v. Baschar al-Assad. Libië kan als blauwdruk voor Syrië dienen, meende Lévy, die met deze stelling meer over de oorzaken van de zgn. Syrische burgeroorlog prijs gaf dan de westerse regisseurs zagen te gebeuren.

Oekraïne: Twee jaar later trof men BHL in Oekraïne, waar hij zij aan zij stond met de zgn. “rebellen” en o.a. “onze” volksmenner, Vrhfstdt, de Duitse buitenminister en de Amerikaanse Victoria Nuland, die achteraf trots verkondigde dat de VSA 5 miljard dollar geïnvesteerd hadden in de putsch. Lévy betrad op 9 februari 2014 op Maidan het podium en riep fier: “Ik ben Europeaan, maar vandaag ben ik Oekraïener… Jullie kracht is deze grote beschaving, waarvan jullie deel uitmaken… Om die reden zullen jullie winnen…” Dit gebeurde tien dagen vooraleer de eerste schoten vielen. Er zijn intussen heel wat politici en “denkers” die kunnen beschuldigd worden JFK’s Berlijn-verklaring te hebben gestolen.

Tsjetsjenië, Georgië, Kosovo, Venezuela: Daarvoor had BHL de separatisten in Tsjetsjenië peper in hun g… gestoken en de toenmalige Georgische president, Michail Saakaschwili, een CIA-handpop, opgehemeld. Bij het conflict om Zuid-Ossetië gedroeg hij zich als een valse profeet en hij had jaren daarvoor het Albanese paramilitaire “Bevrijdingsleger van Kosovo” (UCK) gesteund. Ook in het Venezuela-conflict vond BHL het nodig stelling te nemen: hij noemde president Nicolás Maduro een “mengeling van Castro en Pinochet”.

Wit-Rusland: Bij elke “spontane revolutie”, opgeklopt door de VSA, duikt BHL op. Deze opkomst is zodanig prompt en regelmatig dat het vermoeden voor de hand lijkt te liggen: waar BHL zich inzet, zij het om een putsch, een invasie of een oorlogsaanval te steunen, steekt de CIA, het Pentagon of beide erachter. En – niet toevallig – schijnt dit ook het geval te zijn in Wit-Rusland.

Zo trok Lévy recent naar Vilnius (Litouwen) om Svetlana Tichanowskaja, de Wit-Russische oppositie-chouchou te ontmoeten, die daar asiel gevonden heeft. Deze ontmoeting zou naar verluidt in gang gezet zijn door een Duits weekblad. BHL noemde haar “de muze der revolutie in Wit-Rusland” en het “gezicht der oppositie tegen de tiran Lukaschenko”. En concluderend: deze uitsmijter… “men kan hier vaststellen hoe een vrouwenzaak een groteske en bloeddorstige dictatuur op haar grondvesten kan doen trillen”.

Waarmee BHL een nieuw filosofisch pad ingeslagen is: een beetje feminisme doet het goed in zijn winkel.

Afsluitend: Dit vraaggesprek werd recent, gisteren, op zijn YT-kanaal geplaatst. Los van de reclame voor zijn nieuw boek, “een portret van een avonturier”, waarin hij “l’histoire de mes folies” beschrijft, geeft hij nog mee dat hij waarschijnlijk “pourquoi pas?” naar Israël zal reizen…

De CIA’s Libische rebellen: Dezelfde terroristen die US en Nato soldaten doden in Iraq

paz.de/