Ter attentie van J. Coens, voorzitter van de CD&V. Aan alle gelovigen in de leer van Jezus. Aan alle kiezers voor de CD&V.
U zal gemerkt hebben dat de CD&V , ondanks haar vroegere weigering toch tot de Vivaldi regering is toegetreden. Een bocht van 360 graden. Deze partij zal me vruchteloos tegenspreken en verklaren dat zij de abortus versoepeling heeft kunnen tegenhouden. Dit is schijn.
Waarom ? De deelname van de CD&V aan deze regering is mathematisch niet noodzakelijk, de CD&V kan in deze regering geen enkele beslissing doordrukken noch weigeren. Het is zeker dat de andere partijen die pro de abortusversoepeling zijn hun woord zullen herroepen en later de versoepeling zullen stemmen. Het is dus duidelijk dat de CD&V enkel toetreedt tot de Vivaldi regering voor de postjes, ondanks de verscheurdheid in de rangen van de partij, vooral van velen van haar burgemeesters die zich uitgesproken hebben tegen de deelname.
De Cd&V kiest dus ten koste van de moord op de ongeboren kinderen voor de postjes en zal alweer de C in haar benaming als een lachertje vertonen, hypocrisie ten top.
Ik roep op, samen met jullie om deze partij te bestrijden, ter land, ter zee en ter lucht. Als we allen samen ons fatsoen en het respect voor het ongeboren kind willen bewijzen dan moeten we deze houding aannemen en tevens het hoofdkwartier van de …D&V met protesten belagen.
Hugo Portier, voormalig voorzitter ANZ
Mogen wij daar nog deze bedenking aan toevoegen? De “V” mag ook uitgegomd worden. Het “Vlaams” gehalte moet je met een vergrootglas zoeken. Via Hector Van Oevelen vernamen we dat de tsjeven-jongerenafdeling zondag zal gaan protesteren tegen de Vlaamse autokaravaan tégen Vivaldi door te zwaaien met tricolore vlaggen als symbool van anti-Vlaams belgicisme.
Waarom wij schrijven dat Berlijn verloren is? Om dezelfde reden dat Brussel, dat Antwerpen verloren is. Verloren voor ons. Onze politici hebben door hun welkompolitiek – in de veronderstelling dat ze hun stemmen zouden kunnen binnenrijven – de steden zonder slag of stoot overgegeven aan de bezetters.
Kijk even mee naar onderstaande filmbeelden van de begrafenis van een lid van de Palestijnse Abou Chaker”clan” in Berlijn, district Schöneberg. Om het in de voorgeschreven terminologie uit te drukken: het zijn mensen met een internationale geschiedenis. In het Duits noemt men dit ‘clan’fenomeen een “Grossfamilie”. Iets zoals de “families” bij Italiaanse maffiosi. Zij houden zich dan ook met soortgelijke georganiseerde criminaliteit bezig – fraude is één der minder belangrijke misdrijven – zoals beschermingschantage, drugs- en wapenhandel, witwassen van geldstromen, roofovervallen, diefstal, geweld, prostitutie, ontvoeringen, zelfs liquidaties op klaarlichte dag… Het gaat om xxx miljoenen euro. (bv. video 2)
Corona? 700 aanwezigen. Mannen en vrouwen apart. Vrouwen onzichtbaar. 200 politie-agenten begeleiden de treurende massa. Achter de begrafenisplechtigheid, resp. samenkomst, is een bedrijvencentrum, dat voor de duur van het gebeurtenis zijn activiteiten moest stop zetten. Volgens de zaakvoerders is dit geen uitzondering maar eerder de regel. Tenslotte is het devies in Merkelland: “eigen volk laatst”.
U vindt bij Youtube talrijke video’s over deze Abou Chakerclan.
Ongeveer 1 miljoen Nederlanders hebben volgens onderzoek van de bloedbank al corona gehad. Dat betekent dat het sterftecijfer laag ligt. Lager dan we eerst dachten. Precies dit sterftecijfer is de belangrijkste graadmeter om te weten of de huidige regels proportioneel zijn. Maar Mark Rutte kan de vraag van Thierry Baudet niet beantwoorden:
Is het normaal dat in één van de rijkste regio’s van Europa duizenden zorgbehoevenden in de kou blijven staan?
Hier zijn geen woorden voor, geen excuses, geen verklaring of toch geen zinnige verklaring. Ik heb het dan over de wachtlijsten in de gehandicaptenzorg en de hartverscheurende verhalen zoals Pano in zijn reportage laat klinken. Er is amper geld voor, klinkt het, waardoor mantelzorgers opgebrand raken en ouders financieel het gewoon niet redden. De 270 miljoen euro die de Vlaamse regering deze legislatuur hiervoor reserveert, kan de nood niet lenigen. De wachtlijsten zullen de volgende jaren – tot bijna 20 jaar zelfs – flink toenemen. Ook bij minderjarigen is de toestand schrijnend. Bijna 2.000 kinderen staan op een wachtlijst. Met de 9 miljoen die hiervoor vrijgemaakt is, zullen zo’n 240 gezinnen aanspraak kunnen maken op de persoonsvolgende financiering. Amper 240. De rest mag wachten op Godot.
En die Godot woont zeker niet in Vlaanderen. Mocht dat wel zo zijn dan was het misschien al opgelost, want dan zouden de middelen veel meer toereikend zijn. Het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap heeft berekend dat om de wachtlijsten weg te werken zo’n 1,6 miljard euro nodig is. Dat is niet weinig, maar dat is nog altijd maar 13 % van de jaarlijkse transfers van Vlaanderen naar Wallonië. Jawel, maar 13 %, u leest dit goed. Elk jaar opnieuw stroomt zo’n 12,3 miljard euro van Vlaanderen naar Franstalig België. 4,8 miljard via de sociale zekerheid, 1,3 via de algemene middelen, 2,3 via de financiering van gewesten en gemeenschappen en nog eens een restje van 3,9 miljard voor de afbouw van de staatsschuld. Dus elke Vlaming stort elk jaar 1.920 euro naar zijn Waalse buur onder de noemer ‘solidariteit’.
Dat de solidariteit in Vlaanderen daardoor onder druk komt te staan, is niet de zorg van het Belgische niveau. Vlaanderen kan niet het noodzakelijke beleid voeren omdat gewoon de middelen ontoereikend zijn, want elders gespendeerd. Je kan die euro geen twee keer uitgeven. En aangezien de Belgische patiënt voorrang heeft op de Vlaamse zorgbehoevende moet die laatste maar even op de wachtlijst blijven.
Dit land begint meer en meer te lijken op het land van de krekel en de mier.
Vlaanderen hoopte in 2017 dit probleem in de gehandicaptenzorg op te lossen met de persoonsvolgende financiering. Maar dat systeem heeft onvoldoende tot geen soelaas gebracht. Dat kan ook moeilijk als de middelen niet voorhanden zijn. Is het probleem al accuut voor minderjarigen met een handicap, dan is het gewoon rampzalig voor hun meerderjarige lotgenoten. Momenteel hebben zo’n 16.000 personen een actieve vraag naar een specifieke ondersteuning gesteld. Daarbij moeten ze eerst en vooral aantonen dat andere vormen van ondersteuning onderzocht zijn en niet het gewenste resultaat opleveren en tegelijk antwoorden op de vraag waarom een persoonsvolgende financiering de beste optie is. Komt daarbij dat toekomstgerichte vragen niet aan de orde zijn. Die mogen niet gesteld worden. Een moeder van 75 die voor haar kind met het syndroom van Down een aanvraag wil indienen, komt niet meer in aanmerking omdat ze de zorg na verloop van tijd niet meer zelf kan uitvoeren. Dit land begint meer en meer te lijken op het land van de krekel en de mier. De mier die voorzienend is, krijgt het elke dag moeilijker en moeilijker om zijn huishouden aan de kant te houden en de winter veilig door te komen omdat de krekel zich van geen kwaad bewust is en rustig voortgeniet van de ondergaande zon. Als Vlaanderen niet wil eindigen als de mier en de krekel toch een klein beetje meer de attitude van de mier wil aannemen dan zouden we een pak verder komen. Dan zou de solidariteit op iets gebaseerd zijn. Dan zouden we onze eigen hulpbehoevenden kunnen geven waar ze recht op hebben zonder dralen, zonder ingewikkelde kafkaiaanse regeltjes
Elke Vlaming stort elk jaar 1.920 euro naar zijn Waalse buur onder de noemer ‘solidariteit’
Vandaar deze oproep aan de federale onderhandelaars. Responsabiliseer iedereen rond de tafel. Pak die ondoorzichtige geldstromen aan, geef aan wie het met recht toekomt en laat vooral de sociaal zwakkeren in Vlaanderen niet in de steek. Zoiets doe je niet. Gisteren, vandaag niet, nooit!
In 2014 gaf onderzoeker Anthony Patch, een interview dat ging over een corona virus, of de macht achter de politiek en over vaccins die van de bevolking slaven maakt. Hoe actueel!
De beeld- en geluidskwaliteit zijn niet best, de boodschap ook niet, maar het is wel schokkend en je kunt maar beter gewaarschuwd zijn. Of het allemaal waar is wat hij zegt is aan uw eigen beoordeling. In 2014 was de geloofwaardigheid van zijn verhaal voor de meeste mensen praktisch nul. Nu in 2020 klinkt het een stuk aannemelijker, voor wie oplet. Zijn verhaal is misschien bizar, maar wat hij dus 6 jaar geleden al vertelde is in grote lijnen waar we nu al in zitten. Nog bizarrer is dat de meeste mensen hiervan de ernst nog steeds niet in zien.
In de hoofdstad van Merkelland werd een verbod op zwartrijders uitgevaardigd. Nou en? Het was en is toch altijd nog verboden zwart te rijden… Zeker. Al besluipt je op de Antwerpse tram een donkerbruin vermoeden dat minstens de helft zwart rijdt. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de woordkeuze.
Een groene Orwellsenator (stadstaten hebben senatoren in Duitsland. Bij ons – in de eveneens verloren stad, Brussel, hebben ze “ministers”), verantwoordelijk voor de “Landesstelle für Gleichbehandlung gegen Diskriminierung“ (Gewestbureau voor de gelijke behandeling tegen discriminatie) heeft een advies uitgevaardigd – een wetsontwerp -, dat met donder- en blikseminslagen moet gewettigd worden, waarbij de Berlijnse overheid, lees ambtenarij, m.a.w. de politie of andere gemachtigde ambtenaren die overtredingen vaststellen, niet meer de begrippen “zwartrijder”, “buitenlander”, of “asielaanvrager” mogen gebruiken omdat ze – u raadt het – discriminerend zouden overkomen. Dit staat allemaal vermeld in het ontwerp-bevel voor “Mitarbeitende der Berliner Verwaltung zum diversitysensiblen Sprachgebrauch“ (Medewerkenden van de Berlijnse overheid voor diversiteitsgevoelig taalgebruik” van de heer Dirk Behrendt, justitiesenator, die Göthes taal door de muggenzeef der politiek-correcte weg-met-ons dictatuur wil halen. Zo mogen bv. woorden als “Mitarbeiter“, “Radfahrer” en “Fußgänger” (medewerker, fietser, voetganger) liefst niet meer gebruikt worden en dienen te vervangen door “Radfahrende“, “Zu Fuß Gehende“, in het Nederlands klinkt het even onzinnig“medewerkende“, “fietsrijdende” en “te voet gaande“… Snapt u de nuance? Ze klinken te exclusief mannelijk.
“Schwarzfahrer” wordt in het rood-rood-groene Berlijn hertaald naar “rijden zonder geldig ticket”. “Asylbewerber“, Ned. “asielaanvrager“, moet geweerd worden omdat dit misleidend zou kunnen overkomen. Tenslotte is asiel een basisrecht van iedereen. Moet vervangen worden door “asielzoeker” of “beschermingsrechthebbende“. En “Ausländer” (buitenlander, vreemdeling) moet wijken voor “mensen zonder Duitse nationaliteit” en/of “mensen met een internationale geschiedenis.”
Kunt u zich bv. dit persbericht voorstellen?
“De afgekeurde beschermingsrechthebbende met een internationale geschiedenis trok tijdens een rit zonder een geldig vervoerbewijs een verboden bestekstuk en stak wegens diversiteitsgevoelige redenen een mens met Duitse nationaliteit neer omdat ze hem tot in het diepste van ziel gekwetst had door haar rit opvallend-uitdagend te betalen.”
De man heeft nogal wat totalitaire trekjes die aan de voormalige DDR herinneren. Recent heeft hij een meldsysteem voor het personeel in de zes Berlijnse gevangenissen in het leven geroepen, waarbij deze verplicht worden “democratievijandige tendensen” te melden. Spionage en verklikking hoort nu dus ook tot hun taakbeschrijving. En die gaat ver: zelfs als de zgn. “voorvallen” geen reden tot een disciplinaire of strafrechtelijke terechtwijzing geven, dan nog wil de heer senator Behrendt dat dergelijke vermoedens sofort aan hem gemeld worden. Jawohl! Nochtans heeft de neo-stasi senator het “anschwärzen” – het zwart maken – ook op de verboden woordenlijst gezet.
“Democratievijandig”… Wil er iemand in Berlijn de heer Behrendt als dusdanig melden bij de “Landesstelle” van de heer Behrendt? Waarbij u wel moet weten dat u hem hiermee niet zwart maakt, maar wel volgens zijn eigen voorschriften “verklikt”.
Onze redactie vraagt zich af hoe het zit met “Schwarzarbeit”. Of voelt zich niemand met een geprononceerd-gepigmenteerde huidskleur zich hierdoor aangesproken?
Zo’n tienduizend eenden werden op rijstvelden losgelaten om de slakken en de pelletjes van de rijstkorrels van de vorige oogst op te eten. Uit dankbaarheid eten de Thai vervolgens de eenden op.
