Een mogelijke quizvraag: in hoeveel partijen heeft Bert Anciaux zijn opwachting gemaakt, dik geld verdiend, als een kameleon van kleur veranderd?...
Na een zijweg ingeslagen te hebben – ID21, om over partijgrenzen heen aan politiek te doen- begeleidde hij de uitvaart van de Volksunie. Als de geest uit Alladins lamp verscheen vervolgens een nieuw fata morgana: Spirit. Deze bleek te licht bevonden door de kiezer, maar niet getreurd, Bertje’s Spirit-wagonnetje mocht door het SP.a locomotiefje getrokken worden. Hoog tijd voor een nieuwe naam: VlaamsProgressieven. Nadat deze niet aansloeg volgde de logische stap: de volledige bekering tot socialist. Op zijn webstek kan u heel zijn levensloop lezen; ga er even bij zitten… Wij citeren de laatste zin: “Nooit was er een actiever parlementslid.” Juist. De maat van zijn hemdkraag staat er niet bij, maar kan je je wel indenken. Je moet het maar kunnen: vijf partijen, vijf keer in de prijzen gevallen, hetzij als verkozene des volks, hetzij als minister, maar altijd met een dik betaalde pree.
Momenteel is Bert rusthuisdirecteur. En dat was niet toevallig; we verwijzen naar het jaar 2008: Rusthuis broer Bert Anciaux krijgt miljoenen cadeau. Vetternwirtschaft, noemt men deze praktijken in het Duits. In dit geval: ons kent ons… vestzak minister Bert naar broekzak broer Jan. Bertje mocht tijdens de volle coronacrisis zelfs in De Afspraak komen uitleggen hoe hij aan beschermend materiaal geraakt was (in tijden dat er van ver of nabij geen mondmasker – van eender welk type – voor de bevolking voorradig was. Een knap staaltje zelfverheerlijking, waarvoor vanzelfsprekend bij de nullenzender plaats gemaakt werd aan de anderhalve-meter-afstand-plaatsen-tafel.
De geruchten over een mogelijke regeringsvorming met de drie traditionele partijen hebben Bert blijkbaar geïnspireerd. Verdient hij niet genoeg? Zou hij nog politieke ambitie hebben? Wil hij het “verrijkend” kiesvee charmeren? Hoopt hij op een mooie fin-de-carrière?
Hoe moeten we het anders interpreteren dat hij het voorstel lanceert Arabisch achter de loketten in Brussel toe te laten? Hij is daarmee niet aan zijn proefstuk vermits hij ook een lans brak om moslims welkom te heten in rusthuizen, “met ruimte voor de identiteit van elke bewoner” en “respect” voor hun speciale wensen en behoeftes. Moet u eens proberen als Vlaming in Brussel…
Wij sluiten af met dit verrijkend filmpje. Het staat u vrij ernaar te kijken, Bert op gepaste wijze te adoreren of… te verwensen. Met respect. Vanzelfsprekend.
VSA militaire aanwezigheid in Duitsland en Nord Stream 2: een professor van het Duitse leger in Hamburg pleit ervoor de relatie Duitsland-VSA onder de loep te nemen. Refererend naar de toenemende conflicten tussen Washington en Berlijn meent professor Michael Staack dat “Duitse en Amerikaanse belangen” vandaag “op alle belangrijke domeinen uit elkaar groeien”. Waar bestaande belangenconflicten tot voor enkele jaren “in een breed spectrum van gemeenschappelijke interesses onder controle gehouden werden”, wordt dit van dag tot dag zeldzamer.
De reden voor de opiniemededeling van de Bundeswehr-politieke wetenschapper zijn de plannen van Trumps regering de Amerikaanse troepen (gedeeltelijk) uit Duitsland terug te trekken. Daar bovenop komen de sanctie-dreigementen bij de afwerking van de Nord Stream 2-pijplijn, die ook de Duitse staat zelf kunnen treffen, en andere geschillen zoals het conflict over het Internationaal Strafhof. Michael Staack raadt de federale regering aan een onafhankelijk antwoord voor te bereiden en rekening te houden met mogelijke “kosten”, zoals een permanent conflict met de VSA.
Het échte schandaal Aanleiding voor de opiniemededeling van professor Michael Staack zijn de recent bekend gemaakte plannen van Trumps regering, die het aantal in Duitsland gestationeerde Amerikaanse soldaten met 9500 wil verminderen. Trump heeft het voornemen maandag bevestigd. Er is evenwel een heftig verzet in Washington, waar velen de mening toegedaan zijn dat de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Duitsland óók de Amerikaanse belangen dient (1). Of de gedeeltelijke terugtrekking uitgevoerd wordt of niet, protesteren nu ook sterk atlantisch-gezinde politici tegen de gangbare VSA-praktijken belangrijke beslissingen niet meer met elkaar te overleggen, maar zelfs vertrouwde bondgenoten voor voldongen feiten te plaatsen. “Zo gaat men niet met partners om,” stelde plaatsvervangend voorzitter van de CDU/CSU-fractie in de Bundestag. (2) Ook prof. Staack had een soortgelijke kritiek: “Het eigenlijke schandaal is niet de vermindering der troepen maar wel dat Trump de Duitse regering gedurende lange tijd niet officieel op de hoogte gebracht had van hetgene hij intussen in gang had gebracht”. (3) Wat betreft de “oude beschermingsfunctie” ziet de politicoloog niet meer als het voor de hand liggende: het is “uiterst twijfelachtig dat Rusland de NAVO wil aanvallen”.
NAVO’s Stoltenberg was het met b.g. in zover eens dat de Amerikaanse militaire aanwezigheid “ook goed is voor de VSA”:
Toenemende geschillen Het debat over de vermindering van de in Duitsland gestationeerde Amerikaanse troepen is daarbij slechts één conflictpunt uit een groeiende lijst transatlantische geschillen. De strijd om het enorme Duitse overschot bij de handel met de VSA, die verleden jaar nog altijd meer dan 47 miljard euro bedroeg. Onveranderd is ook de heftige Amerikaanse kritiek op de Duitse militaire uitgaven, die niet de 2% van het Duitse BNP bedraagt. Bij het begin van deze maand nog heeft Trump voor de zoveelste keer ermee gedreigd strafimporttaks op auto’s uit de EU te zullen heffen. Nu verlangt hij dat de EU de importtaks op kreeft uit de VSA afschaft – waarschijnlijk moet dit een verkiezingsgeschenk aan de Amerikaanse vissers voorstellen. (4) Dan zijn er nog de principiële geschillen in de Iran, resp. gedeeltelijk de M.O.-politiek, en betreffende internationale organisaties. De Duitse regering wil handelsconflicten oplossen via de Wereldhandelsorganisatie (WTO) en – indien nodig – beroep doen op het Internationaal Strafhof. Beide organisaties worden door Trump gesaboteerd.
Nord Stream 2 De laatste dagen heeft de strijd om de aardgaspijplijn Nord Stream 2 zich opnieuw toegespitst. De gasleiding verzekert Duitsland niet alleen goedkoper gas, ze draagt er bovendien toe bij de toegang van de BASF-dochterfirma Wintershall Dea tot de Russische reusachtig grote aardgasbronnen veilig te stellen en positioneert Duitsland als aardgasdraaischijf bij de verdeling van Russisch aardgas in West-Europa.(5) De Amerikaanse regering probeert sinds jaren de bouw van de pijplijn te beletten: ten eerste om rivaal Rusland een belangrijke inkomstenbron te ontnemen, ten tweede om concurrent Duitsland een engere Duits-Russische samenwerking te ontzeggen. Momenteel wordt er in het Amerikaanse Congress aan een wet gewerkt, die de afwerking van de laatste 160 km pijplijn (totale lengte 1230 km) onmogelijk moet maken. Daarbij dreigt Washington niet alleen alle bedrijven met sancties, die op de een of andere manier bijdragen bij de laatste pijplijnafwerking – hetzij door concrete arbeid of financiering – maar ook – volgens de laatste stand van zaken – ook Duitse staatsinstellingen, die – eender op welke wijze – betrokken zijn, ook als het slechts om een stempel op een certificaat gaat. Mocht dit het geval zijn, als de Amerikaanse regering een bondgenoot “straft” omdat deze de eigen economische belangen als een goede huisvader dient (… iets dat Trump voor de VSA ongegeneerd voluit opeist…) dan is dit een “novum”, zoals beschreven in een verslag van het Duitse min. voor economie. (6) In Berlijn wordt over partijgrenzen heen steeds luider geprotesteerd.
“Niet met Europese belangen verenigbaar” Michael Staack, professor voor internationale politiek bij de Bundeswehr-Universiteit in Hamburg, tevens voorzitter van het wetenschappelijk forum voor internationale veiligheid aan de Bundeswehr-Führungsakademie, concludeert: “het beslissende criterium” bij de huidige transatlantische conflicten is dat niet langer – zoals nog tijdens de George W. Bush en Barack Obama presidentstermijnen – Duits-Amerikaanse “belangenconflicten in een breder spectrum van gemeenschappelijke interesses onder controle zouden kunnen gehouden worden”, maar wel dat “vandaag Duitse en Amerikaanse belangen bij alle belangrijke thema’s uit elkaar gegroeid zijn”. Daardoor is “een nieuwe situatie ontstaan. (7)
Men herinnere zich deze scène:
Men moet zich bv. realiseren dat de militaire bases in Duitsland een “draaischijf… voor operaties in het M.O. en Afrika, voor communicatie – men kan het ook “spionage” noemen – zijn… “ook in Duitsland”. Dit is “voor zover een probleem dat e.e.a. wat de VSA bij ons in Duitsland doen” “niet verenigbaar” is met “internationaal recht”, resp. met Europese veiligheidspolitieke belangen”.
“Sussen volstaat niet” In tegenstelling tot alle andere vorige Amerikaanse regeringen, is “de Trumpregering” “bereid middelen tegen Duitsland in te zetten, die men normaal gezien gebruikt tegen tegenstanders en niet-bondgenoten”, stelt prof. Staack vast. “Tot op heden reageerde de Duitse regering t.o.v. Washington met een oppositionele, feitelijk sussende politiek”. De belangenconflicten zijn echter “intussen dermate groot dat het “quasi onmogelijk is, deze politieke lijn nog te volgen moest Trump herkozen worden”. Momenteel is er “een grote terughoudendheid een duidelijk positie tegen de VSA te formuleren”:… “men heeft altijd angst voor vergelding”. Het wordt tijd “voor duidelijkheid i.v.m. de plannen der VSA” te zorgen; de Duitse overheid moet moet zich voorbereiden voor het geval Trumps politiek op 3 november bevestigd wordt”. Immers: dan is het nl. niet meer genoeg af te wachten en te sussen.” (8).
Prof. Staack vermeldt niet dat de buitenpolitiek van Trumps regering over partijgrenzen heen breed gedragen wordt. Dit geldt vooral voor maatregelen zoals deze tégen Nord Stream 2, die botsen tegen de Duitse belangen. Men kan ervan uit gaan dat een Amerikaanse regering, met een Democraat aan het hoofd, deze zal voortzetten.
Permanent conflict met de VSA Afsluitend wijst Prof. Staack erop dat de door hem aangemoedigde “concentratie” van een “eigen Europese veiligheidspolitiek” ook “kosten” met zich meebrengt… “en niet uitsluitend financiële, maar vooral politieke”: nl. een permanent conflict met de VSA. (9)
U ziet en hoort de mening van een andere expert buitenlandse politiek, Josef Braml, over de zwakke houding van Europa. Hij raadt aan – zoals b.g. professor Michael Staack, ruggengraat te tonen en zich te verzetten tegen de dreigementen en chantage van wereldleiders, zoals bv. Trump.
In de praatbarak van het Noordduitse Mecklenburg Vorpommern wou SPD-volksvertegenwoordigster Nadine Julitz de gemeenschap op de vingers tikken: het klassieke gezin: vader, moeder en kroost is passé. Er zijn immers nog meer geslachten, zoals…. hm…. stotter, stotter… Tot haar een lichtje opgaat.
Volgens de biologie-experte “is het de natuur”. Natuur? Hoeveel geslachten zijn er in de natuur?
Tot slot klinkt als afsluitende boodschap: “U mag weer gaan zitten!”
https://youtu.be/nLCMBoSha8g
Nvdr: Tijdens het schrijven van het volgende artikel heeft YT het raadzaam gevonden bovenstaande video te verwijderen. De grootinquisiteur heeft blijkbaar vastgesteld dat wij deze gepubliceerd hebben. Reden: indiener was een AfDer. (volg bruggetje). Bij andere bronnen – die nog niet verbannen werden, kan u ze bekijken: klik hier– of hier.
Enkele dagen geleden wond Nadine zich op over een opmerking door een collega, die vond dat haar kleed nauw aansluitend was… waarop de oh-so-beledigde Nadine in een twitterkramp schoot en haar verontwaardiging van de daken schreeuwde want “men had naar haar zitvlak gekeken”. Dat de mannelijke collega’s haar billen meer kunnen waarderen dan haar hersenpan, vindt ze een schandaal: puur seksisme. Met een knipoog naar Nadine’s bovenstaande deskundige uitleg over het aantal geslachten, zouden we kunnen antwoorden: “het is de natuur!”. Een man weet nu eenmaal een oogstrelend lichaamsdeel van het andere geslacht (v) te waarderen. Maar hij moet dat in stilte doen. Een compliment is een aanslag op haar identiteit als mens (m/v/x/?).
… niet iedereen heeft daar last van… zeg nu zelf, Maggie?
“De toekomst van de wereld is diversiteit. Diversiteit bestrijden is zoals roereieren proberen terug in de oorspronkelijke eierstaat te brengen. Het wordt een puinhoop. Laat ons de diversiteit omarmen”
In 2015 gaf Timmermans zijn beroemde Diversiteitsspeech. Europa moet divers worden; als we dat niet accepteren krijgen we oorlog, zei hij. Een bizar idee, want juist diversiteit – juist door het bij elkaar zetten van zoveel verschillende culturen – krijg je oorlog, zoals nu te zien in Dijon waar een dáádwerkelijke oorlog woedt in de straten en waar het Franse leger nu zelfs is ingezet om het onder controle te krijgen.
“Europe will not remain a place of peace and freedom for very long.” Juist. Maar niet omdat er een tekort aan diversiteit is, integendeel!
Toen er van de BLM (Black Lives Matter)-stoottroepen nog geen sprake was, ijverde Matthias Baldwin voor stemrecht voor zwarten, hielp bij de oprichting van een school voor zwarte kinderen, betaalde gedurende jaren het loon van de leraren, hij gaf zwarten een job in zijn locomotieffabriek – iets wat toen niet gebruikelijk was. De verkoop van zijn locomotieven werd in de zuiderse staten zelfs geboycot omwille van zijn streven voor de afschaffing van de slavernij.
Zijn standbeeld werd door de BJM-meute onteerd. Parsiflerend: Al wat blank is, vals is: sla dood.
Zou men de corona-app, die ons moet informeren over de nabijheid van een corona-besmette persoon, niet kunnen uitbreiden met de gegevens van pedofielen, verkrachters, moordenaars en ander tuig dat we politiek-correct niet mogen vernoemen?
“Ik zal nooit zeggen dat het blanke ras het best is Maar toch ook nooit dat het een ware pest is Ik ben geen wolf die met de andere wolven huilt en die om in te zijn, zijn eigen nest bevuilt…”
Uit een onuitgegeven tekst van Jef Elbers
Bekijk nog snel deze video, vooraleer YT beslist deze onder censuur te plaatsen. Niets is sindsdien veranderd – of toch… het is nog véél slechter geworden. Jef Elbers schreef dit lied naar aanleiding van rellen met migranten in 1997. Profetische woorden… “… en de tijdbom tikt maar voort…”
…De Verenigde Staten zijn Europa niet, en toch trachten bepaalde politieke paljassen van bij ons de situatie die eigen is aan de VS naar ons land te importeren, zoals de machtsgeile burgemeester van Mechelen, Bart Somers, die steeds weer de brave Vlaming schoffeert door hem van “racisme”te beschuldigen . Hij mengt daarbij alle begrippen en situaties door elkaar in één grote pot: “intolerantie, antisemitisme, kritiek op de islam, nazisme, racisme.” Door dergelijk onverteerbaar papje in te lepelen koestert deze kleine Machiavelli (die hij denkt te zijn…) daarmee de hoop een steeds groter aantal kiezers van moslim-afkomst of met linkse overtuiging aan zich te binden, wat hem tijdelijk nog lukt. Hij vergeet daarbij echter steeds te vermelden dat veertig procent van de bevolking van zijn stad stemt voor een partij die hij haat… Dit terzijde.
Europa is niet racistisch, Vlamingen en Belgen in het algemeen zijn nooit racistisch geweest, enkele uitzonderingen niet te na gesproken. Maar vanzelfsprekend, zijn er duidelijke verschillen tussen Blank en Zwart. Naast de huidskleur, is er de genetische factor, de aard en het specifieke karakter van de groep. Wie dat loochent is te kwader trouw. Probleem is dat steeds dezelfde bevolkingsgroepen het minste incident gebruiken om zichzelf als slachtoffer van discriminatie en racisme voor te doen, ondanks het feit dat zij in alles voorgetrokken worden. Zij vinden dat zij als minderheid de slachtoffers bij uitstek zijn en dat de Blanken de bevoorrechten zijn, die alles moeten teruggeven, zich excuseren, voor hen neerknielen…, begrippen die er door ideologisch Links en door de media worden ingepompt en zich uiten in het opdringen van een steeds maar weer aangepast nieuw taalgebruik ( het “wit” van waspoeder in plaats van het “blank” van lelie…), ook al een wapen om de vrijheid van spreken te beknotten…
Lieve kijkbuiskinderen… Onderstaande tussenkomst dateert van pakweg een half jaar geleden. Intussen werd er de visu duidelijk gemaakt waar Barts prioriteiten liggen. Het struikgewas – dat in de herfst ’19 nog moest geteeld worden – op zijn aanminnig gelaat moet u op de beelden nog missen. Hij heeft het op het einde van zijn meeslepende tussenkomst over het “wij” en “zij“, waarbij “zij” niet de multicolor import-Manenblussers zijn, maar wel de verkozen volksvertegenwoordigers van het Vlaams Belang.
Mag onze redactie zich opgelucht voelen dat hij ons niet bij zijn “wij” rekent?
Een boodschap van Denzel Washington aan de zgn. racismeslachtoffers van de blanke onderdrukkers.
“Zak niet weg in het verleden. Wentel je niet in zelfmedelijden. Als je valt, sta dan op. Als je zeven keer valt, sta dan acht keer op. Hou vol. Bid. Studeer. Geloof in jezelf. Reken niet op aalmoezen. Werk. Werk. Werk.”
“Ease is a greater threat to progress than hardship.”
Ned.: Luiheid is een grotere bedreiging voor succes dan armoede.
Nu Fawlty Towers, andere satirische programma’s en historische films onder vuur liggen, laten we John Cleese nog even aan het woord over de demografische toestand in Londen.
Londen staat hier plaatsvervangend voor Brussel, Parijs, Amsterdam, Stockholm, Berlijn… In al deze steden, waar de multicul verheven werd tot een staatsreligie, wordt de oorspronkelijke bevolking verdreven. Als je derde wereld in huis haalt, word je zelf de derde wereld…
