https://twitter.com/i/status/1248323673594961922
Maandelijks archief: april 2020
Indië maakt coronavirus zichtbaar in het straatbeeld
Na agenten met een virushelm, rijdt er nu ook een coronamobiel door de straten. Niet in XXXL beschikbaar.
Via Dolorosa
Neuswissers hadden foutieve gebruiksaanwijzing…
Hoe Jezus’ tombe evolueerde tot kerk
Bij National Geographic vonden we deze interactieve voorstelling vanaf de kruisiging tot de dag van vandaag. De uitleg is in het Engels. Scroll naar beneden: U krijgt een tijdlijn door de eeuwen heen met interactieve teksten. De video is echter niet actief: slechts te bekijken in de “VSA en diens grondgebieden”.
Bij YT zijn deze beelden te bekijken:
Mar Yakub op slot: heden en verleden
Van pater Daniël zullen we deze week geen nieuwsbrief mogen ontvangen. Hij wil de Goede Week samen met de kloostergemeenschap in bezinning doorbrengen. Het zal de bewoners van Mar Yakub niet moeilijk vallen zich te herbronnen vermits ook zij door de coronacrisis “in hun kot” moeten blijven.
Waarmee we even terugkeren in het verleden, naar de zwaar beproefde tijd (2013) dat al-Qaeda de streek én het klooster belaagde, insloot, bedreigde. Ook toen ging Mar Yakub op slot. Pater Daniël beschrijft de invulling van Witte Donderdag, Goede Vrijdag, Stille Zaterdag én Pasen met uitgebreide liturgische diensten en gebeden zowel overdag als ‘s nachts. En het gevaar – de terroristen – komt steeds dichterbij. Op het hoofd van moeder Agnes-Mariam werd zelfs een prijs geplaatst. Maandenlang werd Qâra en tot voor de ingangspoort Mar Yakub bezet door 60.000 jihadi’s.
“Op Paaszondag om 13.00 uur telefoneert abuna Georges (Qâra) om te zeggen dat het toch niet veilig genoeg is om te komen en zo vieren we opnieuw de Latijnse ritus van de paasmis, weliswaar met Byzantijnse gebruiken en gezangen. Tot onze blijde verrassing verschijnt abuna Georges plots op maandagmiddag. Op weg gaan blijft voor hem evenwel erg gevaarlijk. Hij is gelukkig zelf een Arabisch figuur met een kleine zwarte baard… Woensdag in de ochtend komt een delegatie van de soennitische families, die in de nieuwbouw opgevangen zijn, ons een Zalig Pasen wensen. Uit veiligheid zijn we hen toch niet meer gaan bezoeken. Nu is het weerzien des te hartelijker… Onder het middageten lezen we de aandoenlijke brief van de zusters van St Jozef van Aleppo. Zij blijven leven onder kanonschoten en mitrailleurvuur… Aleppo, ooit het economische hart van Syrië, is een ruïne: 1300 fabrieken zijn verwoest, 130.000 families zitten zonder werk. Er is geen electriciteit… Dokters zijn vertrokken en durven niet terugkomen of andere blijven net voor hun veiligheid in het ziekenhuis en leven gescheiden van hun families. Apotheken leeggeroofd en verwoest. De rebellen gebruiken de medicamenten voor zichzelf… Vooral christenen worden bedreigd. Naast anderen werden drie priesters gekidnapt en niemand weet waar ze zijn. Meerdere kerken verwoest, hele dorpen verlaten… Op 19 maart hebben terroristen met chemische wapens 25 Syrische burgers gedood en tientallen verwond – iets waarover de westerse media met geen woord hebben gerept…”
Pater Daniël kon toen nog niet weten dat de situatie na Pasen zodanig zou verslechten dat heel de kloostergemeenschap verschillende keren gereed stond om te vluchten… iets wat niet doorging omdat het te gevaarlijk was buiten te komen. Het Syrische leger mét de onschatbare hulp van Hezbollah legde de terroristen rond Damascus het vuur aan de schenen – zij trokken zich terug, vluchtten richting Libanon, hergroepeerden en belegerden Mar Yakub. Talrijke nachten werden in veilige ruimtes – o.a. de crypte – doorgebracht.
Zaterdag 16 – zondag 17 november 2013:
“Ondertussen wordt het ene rozenhoedje na het andere gebeden… De zuster van de zang begint een heel repertorium. Het zijn meestal Arabische, charismatische liederen die luid worden meegezongen. Het is nodig opdat de kinderen de bombardementen niet te erg horen… De gevechten gaan onverminderd voort… Alle verbindingen, ook van de telefoon, zijn afgesloten. Later zullen we horen dat alles kapotgeschoten is… Op zondag worden de bombardementen en beschietingen steeds heviger… We zullen deze nacht toch moeten vertrekken. Naar Dair Atiah? … Ik geef ook de algemene absolutie. Dit klooster moeten verlaten is hartverscheurend. Maar… zoals het al eerder ging… het blijkt veel te gevaarlijk… Door een stap buiten de muren te zetten, zouden we overgeleverd zijn aan een massa terroristen…Dan barst de hel pas goed los… In de namiddag beginnen enkele zusters in onze schuilplaats zelf de grote akathisten-hymne te zingen, waardoor Constantinopel ooit bevrijd werd… Het duurt uren… En alles bij kaarslicht… In de tuin en rondom het klooster zit het vol met zwaarbewapende rebellen… Van 04.00 tot 06.00 uur enorm en aanhoudend geknal met zware bombardementen. De gebouwen daveren… Het is nu duidelijk dat we het mikpunt zijn voor de terroristen, die met onze gemeenschap voorgoed willen afrekenen en het klooster willen innemen zoals helaas in de voorbije eeuwen al herhaaldelijk is gebeurd… Is dit het uur U? Dan vliegt plotseling de deur van de crypte open en een soldaat met het geweer in de aanslag valt binnen. Hij druipt van de regen en zegt vriendelijk en met een brede glimlach van oor tot oor: “Wees niet bang, we hebben de toestand onder controle.” … Geloof het of niet, de naam van deze soldaat is Roech Allah, Geest van God.”
Keren we terug naar het heden. Syrië is nog lang niet uit de ellende. En daar bovenop komt dan de coronacrisis. Mar Yakub zit opnieuw op slot. Ditmaal sluipt de vijand geluidloos binnen. Alles is duur geworden. De sancties worden hardvochtig gehandhaafd. Men redt zich – ze hebben daar wel voor heter vuren gestaan.
Op Google Maps kunt u de geografische ligging bekijken: klik hier. Links bovenaan, op 2 km van Qâra ligt Mar Yakub. Verschuif de kaart erheen. U kan de schaal vergroten via het +-teken. Klik onderaan links op de satelliet-afbeelding en u krijgt een duidelijker beeld. Het klooster omvat 30 ha binnen de muren en 10 ha buiten. In de crypte nog een stuk hout dat naar verluidt deel uitgemaakt heeft van een galg waaraan de moslims meer dan 100 monniken opgehangen hebben nadat deze weigerden het christelijk geloof af te zweren. In het eerste oorlogsdagboek van pater Daniël vindt u een historisch overzicht van het bewogen leven van het klooster door de eeuwen heen, beginnend bij ca. 565-578 n.C., aan de hand van een binnen de muren gevonden muntstuk van keizer Justinianus.
Dankzij de bezielende kracht van het geloof van zuster Agnes-Mariam verrees een ruïne uit de as, werd de woestijngrond vruchtbaar en kon hulp geboden worden in het geteisterde Syrië. Meer info – geschiedenis, bewoners, hulpverlening – vindt u in het Engels en Frans op de webstek: https://www.maryakub.net/english en hier http://www.maryakubcharity.org/
Een sprongetje naar 2016: Pasen in Mar Yakub
De oorlogsdagboeken van pater Daniël zijn nog steeds te verkrijgen bij de Uitgeverij De Blauwe Tijger.
Mogen we geen voorkeur meer hebben?
Mannen mogen perfect een gewillig vrouwtje importeren uit ‘s werelds Prachtlanden – niets mis mee – maar als een vrouw in een onnozel tv-programma bij een afspraak met een onbekende haar ontgoocheling uit – ze wil geen relatie met een Marokkaan – dan is het kot te klein.
VRT reageert op klachten over racisme in first dates
Kwaliteitskrant als moraalpredikant:
We ergeren ons dagelijks aan de “gender” en “rassen”-indoctrinatie die via media en politiek moeten zorgen dat we helemaal mee zijn met de multi-geslachts-rassen-hutsepot die ons leven verrijkt heeft. We moeten open staan voor alle vormen van pigmentatie, voor alle vormen van seksuele belevenissen, voor alle soorten geslachten (72 volgens facebook). Reclame, amusements- en duidingsprogramma’s werden herleid tot heropvoedingslessen.
We moesten aan onze vriend in Karinthië denken, die een anekdote vertelde over zijn dochter, die in Wenen woont. Toen die met haar baby, een zoontje, ging wandelen in een verrijkte buurt, keken neo-Weners in de kinderwagen en uitten hun teleurstelling: “Ach, es ist ja kein Chokobaby!”
Aan het Griekse front (6)
Hoewel Erdoğan de “vluchtelingen” door dezelfde bussen die hen naar de grens gebracht hadden, heeft laten ophalen, wil dit niet zeggen dat hij het hierbij zal laten. Eender voor welk bedrag we ons laten chanteren, hij zal altijd opnieuw aankloppen met nieuwe eisen.
Wij meldden in een vorige bijdrage een schroothoopschip dat verlaten op de klippen van Kea lag oud ijzer te wezen, nadat het zijn laatste reis als ferry voor vakkrachten volbracht had. Blijkt dat er opnieuw dergelijke plannen gesmeed worden.
De Griekse Marine heeft 6 Turkse vrachtschepen gespot die zich voorbereiden om migranten naar de Griekse eilanden te smokkelen.
Athene maakt zich zorgen dat het scenario, van een incident half maart, zich gaat herhalen. Een vrachtschip dat vertrok vanuit Çanakkale in Turkije strandde in de haven van dichtbij Tzia. (bron)
Deze migranten moesten door de Griekse authoriteiten naar het binnenland worden gebracht.(bron)
Nu vrezen de Griekse authoriteiten dat er in de komende dagen één of twee vrachtschepen vol migranten worden gedropt op één van de Griekse eilanden. (bron)
De Griekse Marine is daarom gestart intensieve voorbereidingen te treffen om ook daar Griekenland de migranten tegen te houden.
Angela Merkel mag zich terecht bedrogen voelen. Zoals wij voorspelden, heeft zij – en de EU- toegegeven aan Erdogans chantage: Merkel door de knieën voor Erdogan: Meer geld naar Turkije
Is het niemand bij het EU-oppercommando opgevallen dat de Bulgarije, dat toch ook een gemeenschappelijke grens met Turkije heeft, niet belaagd werd? Wat werd er door de Verheven Leider met de Bulgaarse regering afgesproken? Wat was de inzet, de prijs?
Terugblikkend op de oorlogssituatie aan de Grieks-Turkse grensovergang, gaf een Syrische jonge man een interview aan Ethnos. Hij noemt zichzelf Nariz, een alias, want hij wil geen moeilijkheden met de Turkse autoriteiten.
Nariz hoorde eind februari dat de grenzen tussen Griekenland en Turkije “geopend waren” en hij toog onmiddellijk op weg naar EUropa. Of beter, hij stelde bij aankomst aan de grens vast dat hij voorgelogen was. Uiteindeljk zat hij daar bijna een maand, 27 dagen, vast.
Hij blikt terug: de Griekse veiligheidskrachten deden alles wat in hun macht lag om de illegalen tegen te houden – de Turkse politie deed het tegenovergestelde: kwaad en fanatiek aandringen om met geweld tegen het Griekse verzet te reageren. Nariz verliet Syrië – naar eigen zeggen – vier jaar geleden met het doel naar EUropa te trekken, daar te studeren, geld te verdienen en zijn familie financieel te helpen. Hij woonde en werkte heel die tijd in Turkije, zonder permanente verblijfsrechten. Hij verkocht, zoals talrijke illegalen, quasi heel zijn hebben en houden in de veronderstelling dat dat hij contanten zou nodig hebben tijdens zijn tocht naar de gouden pot aan het einde van de EU-regenboog.
Nariz vertelt hoe hij om de tuin geleid werd door de Turkse overheid: “Ik vernam in het nieuws dat de Turkse staat de grens opende voor vluchtelingen. Ik pakte dus mijn biezen en vertrok naar de grens, om daar vast te stellen dat slechts de Turkse kant open was, niet de Griekse, en dat Griekenland het niet eens was met de Turkse beslissing. Ik bleef daar, zomaar doelloos, in de kou, met weinig eten. We trokken langs de grensstreek in de hoop ergens toch een opening te vinden, maar we kregen traangas en kogels (rubber) naar ons afgevuurd zodat we niet naar hen konden oversteken.”
Het schokkende gedeelte van het vraaggesprek is als hij de Griekse verslaggeving van de escalatie bevestigt: Turkije hitste de illegale meute op om geweld te gebruiken. Iets wat onze redactie aan de hand van beeldmateriaal in vorige bijdragen aangetoond heeft. “We moesten stenen en andere voorwerpen gooien,” zegt Nariz, “gevaarlijke toestand, tussen hamer en aambeeld want de Turkse politie was erg fanatiek. De Turkse overheid werd zo gefrustreerd dat hun plannen niet lukten dat ze ‘s nachts, zonder voorafgaande waarschuwing, de tentjes in brand staken…” De vluchtelingen lagen te slapen… alles verbrand… En dan werden ze verplicht de grensstreek weer te verlaten. “Onmenselijk,” zegt Nariz, “iedereen in shock. Ze gingen terug maar niets was nog hetzelfde. Velen hadden alles wat ze hadden ten gelde gemaakt. Turkije compenseerde niemand, behalve met een schamel aalmoes van 100 Turkse Lira (ca. 13.60 euro).” (…)
Intussen worden op Lesbos en buureilanden olijfboomgaarden, kapelletjes en kerken door “vluchtelingen” – soms onherstelbaar beschadigd of in brand gestoken. Voor meer info en foto’s: klik hier.
Of hoesten ze in de richting van de politie:
Of vormen milities om de plaatselijke bevolking aan te vallen:
Als u het bovenstaande verteerd hebt, dan krijgt u van ons nog dit toemaatje: linkse fantasten – of duidelijker: Soros’ huurlingen bij Open Society – stellen voor de “vluchtelingen” uit de opvangkampen te halen en hen onder te brengen in de ca. 450.000 à 500.000 hotelbedden die nu toch leeg staan wegens het stilvallen van het toerisme. Arm Griekenland. Arm Europa.
Door de lens
Medische hulpverleners: de nieuwe melaatsen
Moeten ze binnenkort met een ratel of een bel hun aanwezigheid aankondigen? (…)
In Parijs moet het medisch personeel op straat door veiligheidsagenten beschermd worden:
Een verpleegster wordt door de buren verplicht haar woning te verlaten. Solidariteit, prima, maar niet bij ons in de buurt. Coronavirus – Paris : une infirmière obligée de quitter un appartement sous la pression des voisins