Goede Vrienden,

We schreven vorige week dat de christelijke waarden én benamingen snel aan het verdwijnen zijn zoals de Christelijke Bond van Gepensioneerden die in OKRA veranderde. Een lezer merkte op dat OKRA staat voor Open-Kristelijk-Recreatief-Actief, wat ik niet wist. Daarom wil ik mij verontschuldigen bij deze bruisende, grootste oudervereniging van 55 plussers in Vlaanderen. Overigens blijft het wel waar, meen ik, dat onze christelijke waarden snel verdwijnen. Verder wezen we er op dat bepaalde religieuze uitdrukkingen gebruikt of misbruikt  worden tegen hun diepe betekenis in, zoals “in Gods Naam” terwijl men duidelijk spreekt ‘in naam van de vrijmetselarij”. Nog straffer was de pathetische uitroep van de gevierde advocaat van de  betrokken psychiater. Voor hem was zogenaamd de barmhartigheid van “Damiaan” het model om euthanasie te plegen!

Dit toont aan hoe grondig verziekt onze openbare opinie is, waardoor waarheid en leugen, goed en kwaad simpel verwisseld kunnen worden.

Pater Damiaan wordt als onze “grootste Belg” erkend omdat hij zijn leven gaf voor de lepralijders, hun lichamelijk en psychisch lijden verzachtte en hen bijstond tot het einde toe  tot hun geestelijk heil, precies het tegendeel van de mensonwaardige dodelijke spuit.

Ik mocht een treffend  getuigenis ontvangen van een gewezen ziekenhuisarts, dienst-hoofd van een chirurgische afdeling, lid van meerdere internationale academische verenigingen, secretaris-generaal van de wereldfederatie van dokters die het menselijk leven eerbiedigen en de laatste 15 jaar voorzitter  van de Ethische Commissie van een algemeen ziekenhuis van +500 bedden en consulent in de afdeling Palliatieve Zorgen. Een man met bijzonder ruime ervaring met zwaar zieke en stervende patiënten. Hij pleit er voor om goed te luisteren naar de reden van de wanhoop bij de patiënt. Dan is er “vaak veel meer mogelijk dan aanvankelijk gedacht. Dit geeft niet noodzakelijk hoop op een terugkeer naar de gezondheid, maar toch om een zinvol leven verder te kunnen leiden ondanks de vele beperkingen. De patiënt doelbewust doden, zelfs op zijn of haar eigen aanvraag heeft voor mij, voor verschillende reden geen plaats in het “therapeutisch arsenaal” van een arts. Maar er is meer. De patiënt doden is het absolute tegengestelde van het wezen zelf van het beroep, voor mij de roeping van de arts”. Hij klaagt ook aan dat de arts zich onder druk laat zetten door de maatschappij, de sociale zekerheid of derden. “Wat de arts wel hoort te doen is, in plaats van de patiënt te vernietigen, zijn of haar lijden aan te pakken en doen verdwijnen of tenminste tot aanvaardbare proporties te verminderen, zowel fysisch als psychisch lijden. Dat  is tegenwoordig altijd mogelijk. Dit ondanks het feit dat niet alle artsen altijd daarvan op de hoogte zijn.”

Ja, het wordt hoog tijd dat er een breed,  grondig en redelijk maatschappelijk debat komt over de vraag of euthanasie nog verantwoord is in onze tijd. Inmiddels zijn we de redactie van het weekblad Doorbraak erg dankbaar omdat ze ons artikel over euthanasie welwillend heeft opgenomen.

P. Daniel

Nvdr: Visietekst Ethisch Comité

Vrijdag  7 februari 2020

Flitsen

Hypapante – Het feest van O.L. Vrouw Lichtmis heet hier “hypapante” of “ontmoeting”. Het is de ontmoeting van de Heer Jezus met zijn volk, van het N. met het O.T. of van het Evangelie met de Thora. Simeon wordt op oosterse iconen voorgesteld als profeet en priester. Hij zegent het gezin. Hij voorspelt Jezus als het licht voor de volkeren en de  grote rol die Maria door haar lijden zal spelen in de verlossingswerk van Jezus. Ook in het oosten is dit “feest van de Heer” een belangrijk “Mariafeest”.

Na de byzantijnse Eucharistie was er zegening van de kaarsen, het brood, de wijn en de zalving met gewijde olie, waarna de kaarsenprocessie. Daarna kwam plots de bisschop op bezoek en onmiddellijk daarna arriveerde een groep van pastorale verantwoordelijken uit Yabroed. De zon scheen heerlijk en nodigde ons uit om buiten te zitten. Het was een erg gezellige ontmoeting vooraleer de mensen van Yabroed rondgeleid werden.

Gisteravond was er nog een ander bezoek. Er kwam een kleine autobus (23 zitplaatsen) binnengereden, bestuurd door een van onze vaste medewerkers, met de vraag, deze te zegenen,  wat we met plezier gedaan hebben.  Deze wordt ter beschikking gesteld van onze MSJM (Monastery Saint James the Mutilated), voor de hulpverlening over het hele land. Om ons medisch personeel bijvoorbeeld naar Hassake en het fameuze vluchtelingenkamp van Al Hol (N.O. Syrië) te voeren en terug te brengen, moesten we tot heden een kapitaal betalen. Dat zal voortaan dus veel goedkoper en veel beter kunnen. Er is nog veel nood en we trachten eerst te helpen waar dit het  meest nodig is. Dit is enkele mogelijk dank zij onze weldoeners en medewerkers, waar we erg dankbaar om zijn.

Nvdr: Enkele foto’s van MSJM medewerkers, herkenbaar aan het logo: medische zorg, zieken- en ouderenbezoek, onderwijs, advies, zelfredzaamheid…

Nvdr: Beelden uit Mar Yakub in februari vier jaar geleden:

Een oosterse inzegening – Een man die regelmatig muziekles komt geven had al lang gevraagd zijn huis, op enkele honderden meters van ons klooster, te komen inzegenen. Zondagavond trokken we er met 7 naartoe. Hij had een huis in Damascus en hier en beide zijn  door terroristen vernield. Dit heeft hij zelf terug opgetrokken.  Hij studeerde muziek in Egypte, Jordanië en was met zijn broer in Rusland. Zelf kan hij 17 instrumenten bespelen en was de directeur van het groot orkest in Damascus. Zijn  broer was de beste violist van het M.O. en werd eens in Moskou door applaus tot 9 maal toe terug op het podium geroepen. En zo werden we nu door hem en zijn vrouw bijzonder hartelijk ontvangen. De slaapkamer met een bed rechts en links tegen de muur, dient ook voor living en eetkamer, zodat ze maar één ruimte moeten verwarmen.

We hielden een plechtige dienst met Evangelie, voorbeden, gebeden en inzegening. Dan drongen zij er op aan dat we zouden blijven eten en hij haalde zelfs een fles goede oude wijn boven. Ondertussen bleef zijn vrouw, die uit  Ras Baalbek (Libanon) komt, vertellen over haar verering van O.L. Vrouw. Tijdens de oorlog in Libanon, zagen alle dorpelingen op een avond O.L. Vrouw met uitgespreide armen aan de hemel. Hun dorp is ook gespaard gebleven. Van de enkele instrumenten die de man nog heeft kunnen redden, nam hij een fluit en begon te spelen. Hij zei dat het de oudste fluit is, die oorspronkelijk door de herders gebruikt werd. Wat een heerlijke avond van oosterse gastvrijheid.