Ziet de inhoud van een verpakking met een of ander voedingsmiddel er niet zo appetijtelijk uit als de afbeelding laat vermoeden? Voldoet de smaak niet aan uw verwachtingen? Uw zintuigen worden gemanipuleerd.
Smakelijk!
Zo wordt u om de tuin geleid
Maandelijks archief: januari 2020
Als dit de-escalatie is, dan willen we niet weten wat escalatie inhoudt
Wat een GORE SMEERLAPPERIJ toch…!
1) Trump verzocht Iraaks premier Adil Abdul-Mahdi om met Iran te onderhandelen bij monde van Iraans Gen. Qassem Soleimani.
2) Soleimani begeeft zich naar Bagdad met de Iraanse respons op een Saoedisch voorstel met maatregelen om de spanningen te verminderen.
3) Trump doet Soleimani en z’n onderhandelingsmissie bij aankomst in Bagdad aan flarden schieten…!
Vervolgens:
4) Trump bedreigt Iran met beschietingen en bombardementen op 52 Iraanse doelwitten, o.a. historische/culturele sites, mocht Iran het in z’n hoofd halen Trumps oorlogsmisdaad te beantwoorden
5) Irak verzoekt de VSA haar troepen weg te halen, waarop Trump dreigt en zegt dat de bezettingsmacht niet teruggeroepen wordt voordat de VSA daarvoor betaald worden…
6) Bij monde van de NATO scharen alle Europese poedeltjes zich achter Trump (het Ollands poedeltje stuurde inmiddels reeds een fregat)
(reactie op onderstaand artikel)
The Washington Post: 6 jan. ’20
In early 2019, a coalition of pro-Iranian Iraqi groups tried to expel U.S. forces after a series of perceived American transgressions. In December 2018, an unannounced visit by President Trump to al-Asad Air Base was interpreted by some Iraqis as yet another sign of disrespect for Iraqi sovereignty. Then in February, Trump stated that U.S. forces would remain in Iraq to “watch Iran.” This was unpopular and out of step with the Iraqi government’s stated policy. In October 2019, Iraqi officials contradicted a unilateral U.S. announcement that American forces withdrawing from Syria would stay in Iraq.
There is no treaty or status of forces agreement (SOFA) authorizing the presence of U.S. troops in Iraq. The American military presence is informal and at the pleasure of the Iraqi government, which means that the government can rescind this invitation at any time. Yet it is not clear that the Iraqi parliament has the authority to eject the U.S. forces. This vote was nonbinding, and the Iraqi caretaker government cannot pass laws, but the vote does indicate that a majority in parliament wants U.S. forces to leave, and that makes such an outcome increasingly likely.
En opnieuw… en opnieuw…
De Sinjorenstad moet het sneller dan voorzien zonder de diensten van sportschepen Ludo Van Campenhout doen. Zijn ziekte speelt hem (opnieuw) parten.
Antwerps schepen Ludo Van Campenhout (N-VA) is hervallen in zijn alcoholverslaving en stopt onmiddellijk als schepen. Dat laat Antwerps N-VA-voorzitter Fons Duchateau weten. Het oorspronkelijke plan was dat hij nog tot oktober kon aanblijven als schepen. (GVA).
“Het was duidelijk dat Van Campenhout weer slachtoffer was geworden van zijn alcoholverslaving.”
Volgens deze ervaringsdeskundige (volg bruggetje) moet je er niet tegen vechten maar wel ermee samenwerken. Liefdevol kijken naar jezelf… ook al zegt de spiegel iets wat je liever niet wil weten.
Het is maar een woord
Als ze auto’s in de fik steken, noemt men hen “jongeren”. Als ze de straat opruimen, zijn het “moslims”.
Tot vervelens toe… “het klimaat”
Filip DW geeft de fakkel door
Tijdens de nieuwjaarsreceptie op het Zuid in Antwerpen gaf Filip Dewinter de politieke fakkel door aan Sam Van Rooy.
Hierbij een stukje van zijn gesmaakte toespraak.
Verveling
Hassan Al Hilou, Molenbekenaar, weet waarom jongeren het nogal bont maken met oudjaar. Brandstichting, vernielingen allerhande, straatstenen uitbreken, ruiten inslaan, auto’s, fietsen, brommers stelen en/of in de fik, brievenbussen met vuurwerk… niets is veilig. Vooral politie en hulpverleners zijn favoriet voor bedreigingen en fysisch geweld.
Waarom doen ze dat? ” “De aanleiding is verveling, die jongeren kunnen tijdens de twee weken vakantie nergens naartoe. En daarna komt de gekende reactie tegen de overheid.”
Oef. Daar is een mouw aan te passen: werkkamp?
Voor verhelderend filmpje klik hier.
Hoe een de-escalatiegesprek escaleerde
De uittredende Iraakse premier Adil Abdul-Mahdi maakte bijkomende informatie bekend over de Amerikaanse aanslag op Qassem Soleimani. Deze vloog naar Bagdad n.a.v. een officiële uitnodiging van de Iraakse regering om een de-escalatievoorstel te bespreken waarvoor Saoedi-Arabië de bemiddeling van Irak gevraagd had. Naar verluidt was Trump hiervan op de hoogte en verwelkomde hij het idee.
De Standaard publiceerde de vertaalde reconstructie die verscheen in de New York Times:
Daarom koos Trump donderdag – aangespoord door de belangrijkste haviken in zijn regering, vicepresident Pence en minister van Buitenlandse Zaken Pompeo – voor de meest extreme optie. Naar verluidt tot ontzetting van de belangrijkste officials in het Pentagon: zowel president George W. Bush als president Obama hadden een aanval op Soleimani in het verleden al verworpen als ‘te provocerend’.
Soleimani was namelijk ontegensprekelijk een belangrijk lid van de regering van een ander soeverein land, hij werd door velen zelfs beschouwd als de belangrijkste man in Iran na ayatollah Khamenei. De laatste keer dat de Verenigde Staten een aanval uitvoerden op een belangrijke militaire leider van een ander land, dateerde uit 1943: toen schoot de Amerikaans luchtmacht het vliegtuig met de Japanse admiraal Isoroku Yamamoto neer.
Bovendien was er in de hoogste kringen van de Amerikaanse inlichtingendiensten geen eensgezindheid over de dreiging die uitging van Iran: volgens sommigen was een aanval op Amerikaanse doelwitten nakend, een logica die president Trump later ook aanhaalde om zijn aanval op Soleimani te rechtvaardigen. Maar volgens anderen was het ‘business as usual’, ‘een gewone dag in het Midden-Oosten’.Lees heel het artikel: New York Times reconstrueert Trumps beslissing om Soleimani te doden
Heikel punt was de mogelijke aanwezigheid van Iraakse overheidsafgevaardigden. Volgens De Standaard (resp. New York Times) waren die afwezig… Ergo: groen licht voor de aanslag. De Iraakse Kataib Hezbollah leider, Abu Mahdi al-Muhandis, verwelkomde de Iraanse delegatie, waarvan ook de schoonzoon van Soleimani, tevens lid van de Libanese Hezbollah, deel uitmaakte. In totaal 10 doden: 5 Iraniërs, 5 Irakezen.
Nadat het Iraakse parlement gisteren in ijlzitting bijeen kwam werd een voorstel aanvaard dat àlle vreemde strijdmachten op Iraakse bodem wil verwijderd zien. Trump reageerde op zijn eigen onnavolgbare manier met een opgeheven middelvinger: “dan komen er sancties “like never seen before” en “moeten ze eerst de miljoenen betalen voor de bouw van de bases”.
Voorafgaand had hij Iran en de wereld laten weten dat hij na eventuele Iraanse vergeldingsacties ook Iraans “cultureel” erfgoed in het vizier zou nemen. Een president van de VSA die zich laat inspireren door ISIS?
Mogen we dit even in herinnering brengen? Be careful Americans!
De gepensioneerde Amerikaanse senator Richard Black, majoor, marine-veteraan met meer dan 260 vechtmissies, tevens constitutioneel rechter bij het opperste gerechtshof, publiceerde na de Amerikaanse aanval in Bagdad:
Hij verwijst in zijn laatste paragraaf naar deze bekende mededeling van generaal Wesley Clark:
Zelfafschaffing als hoogste goed
DE NIEUWE AFGOD VAN DE ZELFBESCHIKKING
Het water wordt steeds dieper.
Euthanasie bij voltooid leven, levensbeëindiging bij dementie uit het strafrecht, euthanasie bij psychisch lijden nog te veel paternalistisch behandeld, abortus uit het strafrecht en nu optrekken tot 18 weken of zelfs tot 24 weken zoals in Nederland: het zijn titels die dagelijks verschijnen in onze kranten geïllustreerd met dito getuigenissen. Iemand doet er een doctorale studie over en krijgt daarvoor ruim aandacht. Anderen verhalen wat hen met hun demente moeder is overkomen. Bekende Vlamingen passeren in rij om te getuigen dat ze als ze hun leven voltooid vinden het roer in eigen handen willen nemen om uit dit leven te stappen. Iets wat bij iemand een publiek geheim was, wordt nu in alle openhartigheid publiek verkondigd. En de cava gaat weer vloeien om het afscheid van het leven te vieren. Wat is er aan de gang? Welke strategie en politieke agenda zitten er achter deze mediatieke aandacht die maar blijft hameren op dezelfde nagel. Andere thema’s worden normaal vlug afgevoerd wanneer herhaling dreigt, maar hier kan er blijkbaar niet genoeg herhaald worden.
De liberalen nemen het voortouw om alle hinderpalen die de zelfbeschikking en de autonomie nog zouden kunnen belemmeren definitief neer te halen. Hierbij blijkt nogmaals dat dit hun eigenlijk agendapunt is terwijl euthanasie en abortus eerder de kruiwagens zijn om hun waar aan te brengen. Dit bleek reeds toen ze een niets ontziend pleidooi hielden om euthanasie uit te breiden naar minderjarigen toe. Alsof alle minderjarigen daarop zaten te wachten. Minderjarigen werden plots bekwaam geacht autonoom te oordelen over het meest edele dat hen in handen was gelegd: hun leven. Toen deskundigen het toch waagden daartegen te reageren werd duidelijk gesteld dat het hen in eerste instantie ging om de zelfbeschikking ten allen prijzen te verabsoluteren, en niet zodanig om de euthanasie bij deze minderjarigen. Niets of niemand mocht daar nog iets tegen inbrengen. Vandaag zijn de reacties opnieuw schaars, omdat het inderdaad heel onsympathiek klinkt om de zelfbeschikking en de autonomie in vraag te stellen of terug te schroeven. Wie zou zoiets aandurven? Het is alsof men terug gaat in de tijd. Alle mogelijke argumenten die worden aangebracht om zich toch even af te vragen welke weg we aan het inslaan zijn met de verdere liberalisering en legalisering van zowel abortus als euthanasie worden met emoties weggeveegd en monddood gemaakt. Emoties doen het vandaag, niet meer de argumenten. Zijn we dan zo onbarmhartig geworden dat we mensen onnodig willen laten lijden of hun lijden verlengen en dat we geen oor hebben voor leed van vrouwen die met een ongewenste zwangerschap worden geconfronteerd klinkt het dan met grote verontwaardiging. Neen, onbarmhartig wil toch niemand zijn!
Lees verderEen man had een droom…
… een droom van een kasteel. Die droom werd een missie. Gorgi Tumaplov bouwde zijn eigen Neuschwansteinversie in Bulgarije: het kasteel van Ravadinovo. Zonder lening. Vanaf dag 1 wist hij geïnteresseerden te overtuigen. Elk inkomticket werd gebruikt om verder te bouwen. De droom is nog niet helemaal af. Voor het interieur heeft hij nog geld nodig. En dat zàl er komen. Een bezoek aan het sprookjeskasteel wordt door de Bulgaarse toeristische dienst aanbevolen en staat met stip op internationale reisadviesdiensten. Toegangsticket 10 euro. Voor meer info en 360° beeldmateriaal kan u een kijkje nemen op hun webstek.
Volgens de begeleidende gidsstem is Tumalov een “eenvoudig” man zonder bijzondere opleiding of kennis. De reacties onderaan de video zijn eerder sceptisch: illegaal gebouwd, geen kasteel, eerder een vakantiepark attractie, maffia, witwassen van drugsgeld, omkoping, James-Bondschurk, voormalig worstelaar… Niet ieders smaak maar blijft toch een merkwaardig bouwsel. We kunnen ons de commentaar van de Vlaamse bouwmeester voorstellen.