Goede Vrienden,
De relaties tussen de landen zijn wereldwijd grondig veranderd zonder dat het westen, onder leiding van de VS in staat is dit te erkennen en nog minder er zich aan aan te passen. De westerse geopolitiek na WO II was er een van overheersing, uitbuiting, plundering en vernietiging.
Dit gaat onverminderd voort. De VS, Turkije en de zionisten mogen zelfs openlijk Syrië plunderen en vernietigen. Inmiddels zijn er echter andere spelers op het wereldtoneel verschenen die een heel andere politiek voeren. Het Chinese en Russische model is er nu een van win-win relaties met andere landen. China, het rijk van het midden, dat de zijde, het porselein, de drukpers en het kompas heeft uitgevonden, heeft de opiumoorlog en de koloniale overheersing van 1839 tot 1949 goed in zijn geheugen geprent als “de eeuw van de vernedering”. Uncle Sam zal de draak niet meer op de knieën krijgen.
Tot de nieuwe zijderoute zijn niet minder dan 150 landen en internationale organisaties toegetreden in Azië, Afrika, Europa en Zuid-Amerika. De illegale sancties en vijandelijkheden van de VS en hun bondgenoten tegenover Iran worden openlijk afgewezen door China, Rusland en Indië alsook door de in 2001 gestichte organisatie van samenwerking van Shanghai (OCS). Het Aziatisch model van win-win verbetert het leven van miljarden mensen. Het is een menswaardig alternatief voor de westerse politiek.
Dit geeft ook hoop voor het nu woelige Libanon. Protesteren op zijn Libanees is altijd een beetje volksfeest, maar tevens ook tragisch en zonder veel uitzicht. De (Saoedische) eerste minister Hariri is afgetreden maar heeft van de VS een lijst van 50 namen gekregen met de opdracht een regering van technocraten te maken. Ondertussen is heel de wereld zich aan het moeien met de regering van Libanon. Hoewel de VS het klaar kregen in de jaren ’70 de christelijke meerderheid te veranderen in een meerderheid van soennitische moslims, om de zionisten te plezieren, zijn de VS en hun supporters niet in staat de christenen en de Hezbollah uit te schakelen. President Michel Aoun (christen, maroniet) en Hassan Nasrallah (secretaris generaal van Hezbollah) hebben een sterk verbond in dienst van de soevereiniteit van het volk, tegen de andere leiders in, marionetten van de westerse mogendheden die slechts chaos willen zaaien om het land te onderwerpen. Rusland heeft al laten weten dat het geen ontwrichting van Libanon zal dulden en China heeft concrete hulp aangeboden. Al wat de VS en hun bondgenoten er doen is uiteindelijk als een slag in het water die China, Rusland en Iran een steeds grotere invloed geeft.
Zal Libanon uiteindelijk in staat zijn toch zijn soevereiniteit te heroveren? We hopen het en bidden er voor. Wanneer je in Libanon komt merk je (bijna) overal dat het land toegewijd is en blijft aan O.L.Vrouw. Heilige Maagd Maria, bescherm uw volk.
P. Daniel
Vrijdag 29 november 2019
Flitsen uit het leven van de gemeenschap
Orthodox bezoek
Zaterdag blijft onze wekelijkse poetsdag. We waren net klaar toen abouna Paisios, de Grieks orthodoxe priester van Deir Atieh ons kwam bezoeken met de Grieks orthodoxe bisschop Mgr. Saba Esbear van Horan, Suweida (Z. Syrië). Het was een erg aangenaam bezoek. Deze bisschop is goed bekend met de kerk in Europa en ook in België, waar hij blijkbaar een aantal professoren kent. Hij zelf doceert Oud Testament. Hij vertelde over de sterke groei van de orthodoxe kerk. Enkele van zijn opmerkingen zijn blijven hangen. Wanneer Rusland na de val van het communisme zulk een sterke heropleving kende, dan is dit volgens hem voor een flink deel te wijten aan de blijvende invloed van o.a. Serafim van Sarov (+ 1833), een van de grootste Russische mystici, die het christelijk geloof beleefde in het licht van de vervulling van de heilige Geest.
En wanneer Rusland nu door het westen zozeer wordt gedemoniseerd is dit niet alleen omwille van het feit dat het terug een grootmacht geworden is, maar vooral omdat het zulk een sterk en vitaal orthodox christendom kent, wat door het decadente en goddeloze westen met alle middelen wordt bestreden. Ook de Katholieke Kerk, die een behoorlijke crisis doormaakt, zou veel kunnen leren van de vitale orthodoxe kerken en in het bijzonder van de “patriarchale” structuur (met behoud van het Petrusambt). De orthodoxe kerken zijn overigens in Syrië eveneens over het algemeen vitaler en sterker dan de katholieke kerken.
Arbeidsongeval en verzorging
Lees verder