Zou u soms graag gedachten lezen of met de kracht van uw gedachten zaken realiseren – gewoon omdat u eraan denkt, zonder dat u ze zelf moet uitvoeren? Klinkt onmogelijk, of in het beste geval als toekomstmuziek. Facebook investeerde er al in. Misschien kunnen uw (klein)kinderen afbeeldingen en berichten delen met de hulp van een armband aan hun pols.
Wie dacht dat Facebook zich zou tevreden stellen met spionnenagentschappen allerhande die ongewenste boodschappen signaleren en vervolgens verwijderen, mag zich nog eens beraden. Het Amerikaanse bedrijf heeft CTRL-Labs en hun zenuwontwarrende, -lezende technologie gekocht voor 1 miljard dollar (ca. 910 miljoen euro), de duurste overname in de Facebook-boekhouding sinds Oculus VR in 2014 (2 miljard dollar).
Achter CTRL-Labs fungeren de neuro-wetenschappers Patrick Kaifosh en Thomas Reardon. Deze laatste werkte lange tijd voor Microsoft en mocht de ontwikkeling van Internet Explorer als pluim op zijn hoed steken. CTRL-Labs kocht voordien verschillende patenten omtrent de Myo-armband.
Wat doet nu de techniek waarvoor Facebook zo veel geld op tafel legde? Het zit vervat in een armband. Deze leest volgens Andrew Bosworth, vice-president voor VR (virtuele realiteit) en AR (augmented reality, opgeschroefde realiteit), elektrische signalen, die van neuronen in het menselijke ruggenmerg uitgaan. Deze signalen (be)sturen bv. de spieren in de handen. Vooral men een vinger beweegt, moet de aangepaste techniek de signalen opvangen, ontsleutelen en zelfstandig uitvoeren. Eerste tests waren naar verluidt succesvol – al staat de verdere ontwikkeling nog in kinderschoenen. (…)
De Myo-armband wordt nu al gebruikt voor het sturen van bv. computerspelletjes, machines e.d.
Eindbestemming én orgelpunt. Sint Petersburg. De verwachtingen zijn hooggespannen. Quasi iedereen heeft zich voorbereid, heeft een gids (boek), een stads- en metroplan. Elena is hier in haar element als geboren en getogen enthousiaste Sint-Peterburgenaar. We beginnen met een stadstoer, waarbij zij ons langs de belangrijkste bezienswaardigheden loodst en tijdens de busrit een onstuitbare stroom grote en kleine weetjes vertelt. Zij werd zelf opgevoed pal in het centrum in een woning met zicht op de Neva. Ergo: we hebben geen andere – plaatselijke – stadsgids nodig. Opvallend: zo gedisciplineerd het verkeer in Moskou liep, zo chaotisch rijden de auto’s hier. Ritsen is quasi een zelfmoordpoging. Tot als je met de motorkap quasi tegen een betonnen omrastering botst, denkt er niemand aan je ertussen te laten. Parkeren is te vergelijken met de rijpraktijken van onze gewaardeerde zuiderse landgenoten op de Turnhoutsebaan in Borgerocco. Parkeermeters zijn (nog) onbestaande. Of ze er ooit komen? Elena reageert gelaten…
Ze vertelt ons over haar opvoeding, schooltijd, verplichte buitenschoolse activiteiten. Muziek of een andere culturele, kunstzinnige invulling van de vrije tijd is absoluut verplicht. Sport idem dito. 6 jaar piano heeft ze achter de rug én zanglessen. Iets zegt ons dat ze niet uit een onbemiddeld gezin komt. Slechts bijzonder uitstekende studenten krijgen een studiebeurs. De doorsnee hoge school/universitaire opleiding moet de familie en/of student zelf betalen. En dat is met hun lage lonen niet goedkoop. Zij woont in een appartement van 100 m2, heeft drie kinderen, die studeren. Zoonlief studeert Spaans. Een echtgenoot wordt niet vernoemd. Zij werkt tijdens de zomermaanden als Nederlandstalige gids. Gedurende de andere maanden geeft zij Nederlandse en Engelse les en een spoedcursus “inburgering” voor Russen die naar Nederland willen verhuizen. Die moeten niet alleen een minimum taalbeheersing van het Nederlands kunnen bewijzen, maar ook voldoende weten over geschiedenis, politiek, staatsstructuur, samenleving, enz. Vooraleer ze naar Nederland mogen komen, moeten ze verplicht een examen afleggen op de Nederlandse ambassade in Moskou. En neen, ergens anders – in een consulaat of diplomatische vertegenwoordiging… Rusland is tenslotte enorm groot – is het niet toegelaten. Zelfs iemand uit Siberië moet zich naar Moskou begeven voor het examen. Elena stelt dat ze het belgisch beleid dienaangaande niet snapt: iedereen mag zomaar proberen ons te komen verrijken, zonder voorafgaande test of de persoon in kwestie de taal kent en voldoende geïntegreerd is vooraleer hij/zij op het vliegtuig stapt naar ons land. Dat examen… ach ja… dat volgt dan wel ergens later… later… schijnt het.
Kinderen. Ze vertelt dat ze haar ogen uitkeek toen ze voor het eerst in onze contreien kwam. Moest een Russische moeder haar kindje zoals wij aankleden, ze werd gearresteerd voor kinderverwaarlozing of -kwelling. Want baby’s, peuters, kleuters, kleine kinderen mogen pas buiten komen – eender hoe warm het is – als ze warm ingeduffeld zijn met dekentje, muts, wollen sokken, handschoenen, sjaal, jas… Anders worden ze ziek…gelooft men vast. Een kinderwagen lekker in het zonnetje, onder een parasol, of spelen aan zee, in een zwembroek of in z’n blootje, in een speeltuin met kort broekje en minuscuul hemdje… Kan niet! De aanbieding van een zomerlijn in kinderkledingzaken is hier duidelijk geen goede investering.
We hebben tijdens de reis talrijke kerken en (voormalige) kloosters bezocht. Op de vraag hoe het dan met de beleving van de religie staat in Rusland, krijgen we volgende cijfers: 10% was gelovig tijdens het sovjettijdperk, vandaag 15-20% waarvan 2% praktiserend.
We trekken eerst naar de Petrus en Paulusvesting (1703), waar alles begon, en waar we onmiddellijk in filmopnames belanden. Mét een schavot en onthoofding zelfs. We moeten erom heen lopen zodat we hen niet te storen. De bolsjevieken gebruikten de vesting als gevangenis en executieplaats. Elke middag wordt een kanon afgeschoten.
https://youtu.be/xLGXJhkGiSs
Bijna alle tsaren/tsarina’s werden er na de regeerperiode van Peter de Grote begraven. Ook heel het gezin van de laatste vermoorde Romanov, tsaar Nicolaas II en hun personeel.
Onderstaande video werd in het Koreaans gesproken maar geeft vakkundig filmmateriaal. (ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.
Graf Peter De Grote in b.g. kathedraal
Peter De Grote is alom tegenwoordig. Dit standbeeld dat in 1991 werd onthuld zorgde voor heel wat ophef. Quasi een karikatuur van de grote man. Hij was inderdaad groot, zo’n 2 m, stak letterlijk boven alle andere leiders uit, maar had een klein hoofd, kleine handen en kleine voetjes (maat 39). Vandaar dat hij tijdens de eredienst in de kerk – er staan banken noch stoelen – waarbij men rechtstaat, wel af en toe mocht gaan zitten op een speciaal voor hem voorziene zitplaats, daar zijn voetjes niet genoeg evenwicht, resp. draagkracht aan zijn groot lichaam gaven. Nog dit: zo’n dienst duurde minimum 2, meestal 4 uur of langer bij speciale gelegenheden.
Men vindt zijn standbeelden o.a. ook in Antwerpen, Kloosterstraat (1) en Zaandam (2 hetzelfde staat ook in Sint Petersburg bij de Admiraliteit. Het origineel stond in Sint Petersburg, Zaandam kreeg een copy, het origineel in Sint Petersburg werd zwaar beschadigd en Zaandam schonk vervolgens een copy van hun copy aan Sint Petersburg) zijn een pak flatterender. Het imposante beeld met zeilschip (3) in de Moskva rivier te Moskou is omstreden, maar stond er begin deze maand toch nog altijd, hoewel het al jaren geleden – na de burgemeesterswisseling – dreigde verplaatst te worden (3):
‘s Middags eten we in een restaurant van het hotel “Moskva”: een zelfbedieningsbuffet met een behoorlijke keuze en kwaliteit. Ook daar trouwens wordt Douwe Egberts koffie geschonken.
En nadien staat het Peterhof – het Russische Versailles – op het programma, op een goede 60 km van Sint Petersburg, waar we gezegend met een stralende zon van alle pracht en praal genieten (ongeveer zoals bij video 1 hieronder). Het is oppassen geblazen voor “verrassingsstenen”. Als je erop trapt krijg je een douche over je heen. Kinderen gaan steevast druipend nat naar huis… Vanop de dijk, met het standbeeld dat Peter De Grote zelf zou geboetseerd hebben (… het heeft één been korter dan het andere) hebben we een weids uitzicht over de Finse Golf. En opnieuw komt bij al het moois, waarvan we behoorlijk onder de indruk zijn, de bedenking dat de revolutie niet zomaar uit het niets kwam.
Wie zin heeft kan nog deelnemen aan een bijkomende excursie “Sint Petersburg by night”. Er zijn niet veel gegadigden: ten eerste omdat die pas rond 02u30 ‘s nachts aan boord terugkeert (… morgen is er weer een vermoeiende dag) en ten tweede omwille van de prijs. Men moet nu eenmaal kiezen welke facultatieve excursie je interesse opwekt én de bijkomende aanval op je bankrekening verrechtvaardigt. Morgen volgt nog meer over Sint Petersburg.
Dit hebben we dus niet gezien en ook niet gemist. De boottocht door de kanalen en op de Neva gaan we overdag ondernemen.
Kijk naar haar gezichtsuitdrukking. Een en al drama alsof ze voor een afgrond staat en daarin geduwd zal worden. Een kind dat zichzelf als een klimaat-Jeanne D’Arc op de brandstapel geplaatst heeft. Welke ouder laat toe dat een kind zichzelf zo in de vernieling rijdt? Welke toekomst heeft zij nog? Welke man zal ooit oprecht van haar (kunnen) houden? Zal zij ooit een moederrol kunnen vervullen? En zo ja, wat moet er van haar kinderen geworden? Vragen die misschien overbodig zijn. De kans is groot dat zij een einde aan haar jonge leven maakt.
Gisteravond in De Afspraak deelde nieuwbakken leerstoelhouder Filosofie, in de schoenen van Etienne Vermeersch, Maarten Boudry onze analyse*. Onnodig te zeggen dat hij sindsdien op sociale media mag spitsroeden lopen onder de woede van de klimaatdoemdenkers:
*Een analyse die wij in juni plaatsten. De video heeft men blijkbaar niet meer geschikt geacht om door u en ons bekeken te worden. Wat niet in het poco kraam past, wordt gewoon verwijderd.
Klagemauer TV onderzocht wie er achter de ontdekking en uitbuiting van Greta Thunberg steekt. In twee woorden: “Big Money”. Of hoe de zetbazen van Greta eerst veel geld verdiend hebben aan de vernietiging van de natuur nu opnieuw flinke winst ruiken bij de zogenaamde redding van het milieu, resp. klimaat. Van Al Gore tot de Getty’s. Ondertiteling en geautomatiseerde vertaling via icoontjes onderaan.
Het O.V.V. (Overlegcentrum Vlaamse Verenigingen) verspreidde bij monde van voorzitter Willy De Waele (voormalig BHV-boegbeeld) deze oproep voor wat men in het Duits Zivilcourage noemt: “Knip de belgische navelstreng door!”
Hopelijk heeft de Grote Leider de oproep gehoord.
Citaat Seneca
Nood breekt wet. Zelfs de grondwet! Een oproep tot meer ‘Durf’ bij Vlaamse politici.
De kans is groot dat bij het lezen van de titel, meteen alle alarmsignalen gaan rinkelen. En toch…
België heeft een reputatie hoog te houden als het aankomt op het breken van de grondwet. Kort na de stichting van België werd al buiten de grondwettelijke lijntjes gekleurd met de instelling van de Leopoldsorde.
In 1916 werd de persvrijheid beperkt, niet geheel in lijn trouwens met artikel 25 van die grondwet. En zo zijn er 19 overtredingen geweest, zoals onder meer de invoering van het algemeen stemrecht, het stemrecht voor vrouwen en de toetreding tot de Europese Unie.
De grondwet is in dit land wel degelijk een vodje papier.
Dit is een merkwaardig land. Een land waarin een demografische meerderheid een politieke minderheid is. Een land dat nodeloos complex is en een complexiteit die is ingegeven door de compromiszucht.
Waar ze de Belgen voor lijken te roemen is geen talent, maar een handicap, die ons onze welvaart kost.
Zes staatshervormingen hebben ons een hybride bestuursstructuur opgeleverd met ondoorzichtige besluitvorming. De financiële afhankelijkheid van Wallonië verarmt Vlaanderen. Enkel zo wordt een fictieve, nationale eenheid in stand gehouden. En dat terwijl de visies van beide landsdelen compleet uit elkaar lopen.
Vlaanderen is er na al die staatshervormingen niet beter van geworden. Evenmin Wallonië. Al ligt de invulling van het begrip ‘beter worden’ daar iets anders. Wallonië is niet beter geworden als het op responsabilisering aankomt. Na alle steunmaatregelen is Wallonië er financieel op achteruitgegaan. Maar gelukkig kan dit gecompenseerd worden via de transfers uit Vlaanderen. Zonder Vlaamse solidariteit kampt Wallonië met een primair tekort, ontvangsten min uitgaven waarbij rentelasten niet meegerekend worden, van om en bij de 7,9 miljard euro. Het wegvallen van de transfers laat Wallonië dus afstevenen op Griekse toestanden, maar voor Vlaanderen leveren ze een begroting op met een overschot van 7,4 miljard.
Maar hier mag niet over gesproken worden, althans niet in politieke kringen, zeker niet in het federaal parlement. Dit onderwerp is taboe.
Dit is een bedreiging van de integriteit van de Franstalige regio.
Voor deze gedachte alleen zijn er alarmprocedures en andere blokkerende maatregelen uitgevonden. Laat staan dat er over het doorbreken van de grondwet zou gesproken worden. Iets wat dan weer voor Franstaligen geen probleem is als het over de wapenexportvergunningen ging in 1991. Toen liet Philippe Moureaux zijn ‘institutionele atoombom’ vallen.
Toch zit het fundamentele probleem niet bij de Franstaligen. Wie kan het hen verwijten dat zij hun belangen veiligstellen? We kunnen alleen onszelf verwijten dat er geen lef aanwezig is om de zaken ten gronde te veranderen. Prof. Hendrik Vuye en Veerle Wouters beschrijven in hun boek ‘De sleutels tot ontgrendeling’ hoe eenvoudig het is om een nieuwe grondwet aan te nemen, zelfs met een gewone meerderheid. Alleen ontbreekt het de Vlaamse instellingen aan durf. De demografische meerderheid heeft niet het lef om zijn rechten op te eisen.
Vandaar doen wij deze oproep aan alle Vlamingen:
Durf de aandacht te vestigen op de ideologische en politieke verschillen tussen de regio’s in dit land. Verschillen die een constructief en vooruitstrevend beleid compleet onmogelijk maken en doen verzanden in een stilstand.
Durf te bekennen dat Vlamingen gedegradeerd zijn tot een politieke minderheid en dat geen enkel Vlaams voorstel nog enige levensvatbaarheid heeft als het ingaat tegen de Franstalige belangen.
Durf te stellen dat de inspanningen van Vlamingen compleet neergehaald worden door een systeem dat aan de andere kant totaal onverantwoord blijft uitgeven en dat Vlaanderen hier op termijn ook wel eens de prijs voor zou kunnen betalen.
Durf ook te erkennen dat de financiële transfers de modale Franstalige burger niet structureel vooruithelpen, wel integendeel.
Durf ook toe te geven dat er bij de Franstalige Gemeenschap en het Waalse Gewest geen enkele intentie is om die budgettaire tekorten op eigen kracht weg te werken.
Durf Vlaanderen een toekomst te geven, steunend op financiële autonomie, met een adequaat bestuursmodel en verantwoorde, transparante en resultaatgerichte solidariteit.
Kortom: durf de Belgische navelstreng door te knippen.
Oproep aan de Vlaamse politici in het federale parlement: kom op voor de bevolkingsgroep die jullie vertegenwoordigen en neem jullie verantwoordelijkheid.
Nood breekt wet, en wat ons betreft, zelfs de grondwet!”
Willy De Waele, voorzitter Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen
Tot mijn niet geringe verbijstering trok er zojuist een – naar ik aanneem – klimaatbetoging voorbij mijn deur. Heel zeker ben ik niet want vooraan liepen een paar gedrogeerde idioten die als apen op en neer sprongen en onverstaanbare kreten slaakten. Misschien verstond ik er zo weinig van omdat ruim 90% van de meegedragen bordjes en plakkaten ook in het Anglikaans waren. Ik voelde me derhalve niet aangesproken maar dat zal dus wel aan mij liggen…
Bij de kop van de stoet situeerden zich ook de kleuters, de pubers, de scholieren, de studenten en andere ‘jongeren’. Er waren ook wat gekleurde mede-aardklootbewoners van de partij trouwens. Tussen deze luidruchtige infanterie had zich de cavalerie gemengd, bestaande uit een twintigtal bakfietsen dewelke (voor een deel) werden aangedreven door karikaturale groenen: ongewassen, vies gekleed en met rattenstaartenhaar. De achterhoede werd gevormd door een stel opa’s en oma’s. In tegenstelling tot de kop van de bende die de ganse breedte van de straat opeiste, inclusief de voetpaden (wat de politie blijkbaar fijn vond), drentelden de grootouders – dun gezaaid en sommigen gehuld in een wit hesje – in het midden van de rijweg.
Eén opvallend grote slogan was uitzonderlijk toch in het Nederlands, pour le besoin de la cause. Hij deed namelijk de wereld kond: ‘Nationalisme versnelt de klimaatopwarming’! Wie me dat kan uitleggen, mag zich steeds melden voor een lezing: ik zorg voor zaaltje en kritisch publiek.
Uiteraard volgde na dit alles een steeds langer wordende rij auto’s, bestelwagens, trams en ander verkeer, net zoals in de zijstraten. Maar het was allemaal ‘voor de goede zaak’ en dan moet je een beetje luchtvervuiling voor lief nemen.
Meer dan ooit ervan overtuigd dat de zotten nu definitief de leiding van het gesticht hebben overgenomen, hebben we dan maar een troostend aperitief tot ons genomen: op het klimaat (waarmee het overigens goed gaat, dank u).
… zoals Bracke het hem bij een vorige regeringsvorming voordeed. Herinnert u zich de ingestudeerde terechtwijzing van de Grote Leider:“Bracke heeft voor zijn beurt gesproken”. Stoute Bracke. Net hetzelfde scenario als vandaag met een andere acteur, die eventjes – voorbarig – te loslippig is. Stoute Francken.
Waar is de kracht der overtuiging gebleven? Of werd die samen met de kracht van de verandering begraven in de ministeriële kabinetten?
Francken wil confederalisme laten vallen
Bij ‘De Ochtend’ in Radio 1 gaf Francken toe dat de N-VA het confederalisme moet durven los te laten om onderhandelingen over een regering met de PS mogelijk te maken. Lees verder…
Ter herinnering deze profetische woorden van de Grote Leider: “Men kiest voor verandering, maar men krijgt ze niet!”.
Op zaterdag 28 september gaan Paul Bekaert en Fernand Keuleneer, samen met andere interessante mensen in debat over rechtspraak in tijden van sociale media. Nieuwe campagne van de Orde van Vlaamse balies: facebook vs wetboek.
Waar en wanneer? 14u00 Assisenzaal Gerechtsgebouw Gent. Toegang gratis.Meer info hier.
Hoe zou onze rechtspraak klinken mochten de commentaren op sociale media rechtsgeldigheid hebben? De Orde van Vlaamse Balies stelt voor: de social media judge, een artificieel (on)intelligente rechter die zijn uitspraken niet baseert op het wetboek maar op Facebook.
… waar de lokale meerderheid Open-VLD, Groen, M Plus de dagprijzen in lokale woonzorgcentra drastisch wil verhogen van 52 naar 70 euro per dag, een stijging van 550 euro per maand. Wie kan dat betalen?
Wie start een SMS-actie voor onze gepensioneerden? Of toch maar beslissen voor euthanasie?
