Dat de redding van het klimaat met stip bovenaan op de agenda van prominente klimaatbeschermers staat is perfect te begrijpen. Sinds enkele maanden staat de wereld voor het einde der dagen. En dan moet men wel snel iets ondernemen. Tijdens de zoveelste klimaatconferentie – ditmaal georganiseerd door Google – wordt in Palermo, Sicilië, gedurende drie dagen beraadslaagd. Sito presto. Het kan niet rap genoeg gaan…
Met 114 privé jets en mega-super-yachten met airco komen ze, de nutteloze belangeloze wereldredders. Ze betalen naar verluidt zelf voor hun vervoer dat passend bij hun ego, resp. imago, gekozen werd. Op de gastenlijst uitsluitend de crème van de aarde, zoals Obama, prins Harry (… die als beklijvend signaal een toespraak geeft op blote voeten en naar verluidt zijn kinderwens op 2 beperkt houdt om het klimaat te redden!), Leonardo DiCaprio, Naomi Campbell en Kate Perry, die een luxe verblijf in Verdura mogen genieten met ‘s avonds optredens van Sting, Elton John en Chris Martin van Coldplay in de Unesco-erfgoed tempel van Hera. Zoveel idealisme moet immers beloond worden. Dankzij hen – en een klimaatbelasting – zullen we nipt kunnen ontsnappen aan de ondergang. Maar dan moeten we in de toekomst onze vakanties anders invullen. Gedaan met een all-in vakantie ergens aan een zuiders strand: met de fiets naar Limburg of kayakken op de Nete. Of gewoon thuis blijven op voorwaarde dat de barbecue in de kelder blijft staan.
Je moet het hen nageven: de klimaatredders blijven op koers. Ook in januari doken ze in Davos op met hun privé jets:
De wereld staat aan de rand van een afgrond. Ieder ogenblik kan er een wereldoorlog uitbreken met atoomwapens, die driemaal of meer alle leven op aarde kunnen doden. Is eenmaal niet genoeg? Er zal geen rekening mee gehouden dat je juist dan van een verdiende vakantie wilde genieten. En de “machthebbers van deze wereld” hebben er bovendien geen moeite mee om hun roekeloze agressie door een verblinde openbare opinie te laten verwelkomen als een noodzakelijke humanitaire interventie.
Er zijn te veel
gevormde, geïndoctrineerde journalisten en politici en te weinig eenvoudige
mensen met gezond verstand.
Ooit schitterde de Europese beschaving. De bekende historicus professor Thomas E. Woods spreekt van “de geboorte van een beschaving uit de katholieke Kerk”. De grote inspiratie- en krachtbron was inderdaad het christelijk geloof: Jezus Christus en zijn Evangelie.
Toegegeven, het werd niet altijd goed beleefd en ook niet steeds onbaatzuchtig overgebracht. Toch zijn de grote weldaden van het christelijk geloof en de katholieke Kerk niet alleen voor de westerse beschaving maar voor de gehele wereld onmiskenbaar. En wel op zowat elk gebied: universiteiten, wetenschap, economie, landbouw, technische ontwikkeling, kunst, cultuur, liefdadigheid. Deze zelfde samenleving heeft nu haar christelijke wortels openlijk afgezworen. Christelijk geloof en Kerk worden zelfs radicaal bestreden. Ook van binnenuit wordt de Kerk ondermijnd door gelovigen en zelfs kerkleiders die zich moeiteloos aanpassen aan de oeverloze morele ontwrichtingen van onze tijd, wat een massale geloofsafval aanmoedigt. We denken aan Gods woord: “Luid stijgt de roep om wraak uit Sodom en Gomorra op!Uitermate zwaar is hun zonde!” (Genesis 18, 20). Ondertussen leven velen in ellende en depressie, soms ondanks grote materiële mogelijkheden.
Als we het pijnpunt erkennen, weten we ook waar de genezing ligt: het herstel van de christelijke wortels, de radicale aanvaarding van Jezus Christus en zijn Evangelie. Iedere donkere nacht heeft zijn lichtende ster en na iedere nacht volgt een morgen. Jezus zegt: “Wanneer zich dit alles begint te voltrekken, richt u dan op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing komt nabij” (Lucas 21, 28).
Je krijgt weer ruimschoots nieuws uit het leven van de gemeenschap en daarna nog eens een protest tegen de huichelachtige houding én berichtgeving vanuit het westen tegenover en over Syrië. Als je daarna enkel de Nederlandse video’s met info zou bekijken en lezen, krijg je een veel beter beeld van de situatie dan wat je in alle Atlantische kranten samen kunt vinden.
P. Daniel
Vrijdag
2 augustus 2019
Flitsen
uit het leven van de gemeenschap
Tuinfeest
Voor de oorlog werd dikwijls in de kleine binnentuin op zondag middag de maaltijd, georganiseerd, hetzij in de midden gang onder de druivelaar, hetzij onder de colonnade. Deze zondag trokken we er weer naartoe, nadat we met abouna Georges de Eucharistie gevierd hadden boven in onze kleine kapel van de nieuwbouw, toegewijd aan de profeet Daniel. Immers aan de binnenkoer van de grote kerk, toegewijd aan de heilige Jacobus de Perzische martelaar* (volg bruggetje bij fresco hieronder uit Syrië – ca. 1500 n.C.) Mar Yakub), zijn verbouwingswerken bezig en wie daar nu voorbijkomt hangt vol wit stof.
Na de plechtige viering werd de vloer onder de colonnade van de kleine binnentuin gepoetst, stoelen en tafels werden aangedragen en allen die deelgenomen hadden aan de viering werden ook aan tafel uitgenodigd. Er waren enkele christenen uit Qâra en één moslimvrouw. Deze laatste getuigde dat zij de heilige Charbel en O.L. Vrouw heeft gezien, die haar zeiden dat ze niet ongerust moest zijn over haar gezondheid want dat alles goed zou komen. Zij moest namelijk een zware hartoperatie ondergaan en deze is inderdaad zeer goed verlopen. Nu wilde ze God daarvoor komen danken. Verder was er ook de bekende muziekleraar uit ons dorp die dikwijls ieder die wil muziekles komt geven. Tijdens het middagmaal vergaste hij ons met Syrische volksmuziek op een luit.
“Parlementsleden beslissen of controleren niets. Dat houdt gevaren in. Als je de controle uitschakelt, dan ben je op een dag op weg naar een reuzengroot incident’, zegt hij fel. Het parlement is volgens Vuye ondergeschikt gemaakt aan de particratie. ‘Geef de partijen dan gewoon een stemknop op het hoofdkwartier. Dat bespaart ons dat tijdrovend ritueel in het parlement.”
…Ik geloof niet in de weg naar het confederalisme van de N-VA. Ze zegt: ‘Het is confederalisme of het is niets.’ Wel, dan is het niets’, zegt voormalig Kamerlid Hendrik Vuye...
… Politiek werkt op een erg rare manier. Een chauffeur verandert een mens. Na het ministerschap weer gewoon parlementslid worden, is heel moeilijk. Ik kan me amper inbeelden dat mensen als Jambon of Zuhal Demir weer als parlementslid kunnen functioneren. Die hebben geproefd van de macht en de bekendheid, want de media focussen op de ministers.’…
De omgang met de moord op een kind, de moordpoging op zijn moeder en een derde treinpassagier – niet alleen in het Frankfurter station – toont hoe poco media en politici ons ijskoud willen beliegen en bedriegen. Met een doordacht systeem, herkent u het?
Verzwijgen van de dader: Opdat niet ook de minst slimme merkt hoe de vluchtelingen-welkomsage compleet mislukt is, vinden poco media het nodig “zich respectvol te gedragen”. Dit respect wordt geuit door het systematisch verzwijgen van de identiteit/herkomst van de dader. Liefst zou men heel het “incident” helemaal uit de pers houden, maar dat wordt sinds de opkomst van alternatieve media fel bemoeilijkt. Enkele voorbeelden: “Kind geraakt op de sporen in het Frankfurter Hauptbahnhof”… m.a.w. het vermoeden dat het kind onvoorzichtig was en/of dat de moeder niet goed opgepast heeft wordt hiermee aangewakkerd. Of “Kind wordt door trein gegrepen in Frankfurter Hauptbahnhof”… waarmee de schuld impliciet bij de trein gelegd wordt.
Minimalisering: Terwijl enerzijds van de identiteit afgeleid wordt, minimaliseren anderen de daad. Zoals bij de beschrijving “ongeval“, “incident” of “voorval“. De duidelijke moord en -poging wordt ook beschreven met “een duwtje”.
Afleiden van oorzaak en de zoektocht naar schijnoplossingen: in navolging van b.g. berichtgeving stelt een Groene politicus voor dat treinen in de toekomst slechts nog met een slakkengang mogen rijden – treinen zijn immers gevaarlijk, een andere politica wil een streep trekken op de perrons als markering vanaf wanneer een “duwtje” een “incident” kan worden. Voorstellen die de trein als dader of het kind zelf als oncontroleerbaar moeten beschrijven. Dat de moord niet zou gebeurd zijn als men Afrikaanse daders uit Europa zou weghouden… is te rechtlijnig… derhalve racistisch, discriminerend, intolerant… Een soortgelijke “oplossing” bood de CDU die messen in centra wou verbieden… kwestie van de tsunami messentrekkers te doen stoppen. Waarbij de schuld bij het mes gelegd werd. Dan kan men meteen ook alle voertuigen verbieden die op een massa inrijden. Of alle sportmanifestaties waarop geschoten wordt. Of… alle penissen, die… u weet wel.
Het riedeltje “alleenstaand geval”. Het aantal alleenstaande gevallen van geweld, verkrachtingen, berovingen, misbruiken, moorden… is niet meer te tellen. Ook van moord(pogingen) door reizigers op de sporen voor een rijdende trein te duwen (interactieve kaart Duitsland). Of op een perfide manier: publicaties van analyses met de échte cijfers hierover zijn alleenstaande gevallen!
Het excuus “verward”. Wat meteen ook een verklaring biedt voor het verlies van hun paspoort en diploma’s.
Omgekeerd evenredig wordt heel snel de identiteit van bio-daders onthuld, met naam, foto, familieverband, kerfstof enz. En die zijn nooit “alleenstaande gevallen” of “verwarde sukkelaars die verzorging nodig hebben”. Integendeel: men wil hiermee duidelijk maken dat er ook een zwarte kern in onze genen zit… waarmee onze redactie – God behoede – geen steen wou gooien naar meer gepigmenteerde aardklootbewoners.
Citaat Gerolf Annemans: “Probeer u de Westerse media en de reacties van de machthebbers, gisteren en vandaag voor te stellen indien een oorspronkelijke Duitser een 8-jarig kind uit Eritrea opzettelijk onder een trein zou hebben geduwd… “
Zwembadterreur als strategie Groepsaanrandingen als intimiderend (politiek) wapen
Groepsaanrandingen. We kennen het fenomeen hier in Europa sinds oudejaarsavond 2015 in Keulen: ‘jihadrape‘ werd het toen genoemd. En het ging vooral om mannen van Arabische en Noord-Afrikaanse origine, schreef Het Laatste Nieuws.
Een kind wordt met zijn moeder op de treinsporen geduwd. Zomaar. Een armlengte is blijkbaar niet genoeg. Moet een perronbreedte zijn. Kind sterft. Na twee dagen wordt er in Duitse media eindelijk toegegeven dat de dader niet in het rechtsextreme acitvisme moet gezocht worden. Integendeel. En dan krijg je dit als pleister op de wonde of noem het gerust een mes in de rug:
“Ach. In het autoverkeer sterven jaarlijks meer dan 3000 personen. Zonder veel discussie. In het treinverkeer sterft één persoon. Interview met de baas van de Veiligheidsdienst, minister onderbreekt zijn vakantie. Aub de verhoudingen in het oog houden. “
Voilà. Een Duitse Groene relativeert en houdt de relativiteit angstvallig in het oog, want een blank kind, een bio-Duits kind heeft niet meer waarde dan blikschade. Een kind en zijn moeder (die zich nog kan redden) worden op de sporen van een trein geduwd door Eritreër, die sinds jaren een veilige thuis en toekomst in Zürich aangeboden kreeg. Relativiteit??? Racisme???
Eerst een overzicht van 2018 tot nu. Van het Idlibplan, dat een 15 – 20 km brede gedemilitariseerde zone rondom de buitengrens voorzag, waaruit zware wapens en terroristen moesten verwijderd worden en waarin gezamenlijke Turks-Russische patrouilles zouden de vrede handhaven, en een vrije toegang op de autobanen M4 en M5, die doorheen de Idlib provincie lopen, gegarandeerd werd, is niets in huis gekomen. De terroristen dankten feestelijk. In vrede zijn ze niet geïnteresseerd..
https://youtu.be/s40oBAvHT48
Meer dan 1.8 miljoen Syriërs keerden terug naar huis. Waarschijnlijk levensmoe, rijp voor een dwangbuis:
Dat het niet van een leien dakje gaat, daar in Idlib, is wel het minste dat je kan zeggen. Het Syrische leger maakt wel vooruitgang, maar krijgt behoorlijk tegenwind van de terroristen. Het kan niet anders dan dat ze via het noorden en/of noordoosten een quasi onuitputbare toevoer van wapens en munitie toegeschoven krijgen. Of door de lucht. Waarbij de mogelijke leveranciers dan beperkt zijn.
In het NW van Hama zou het Syrische leger Wadi Hasmin bevrijd en meer terrein gewonnen hebben. Dit om de reeds bevrijde gebieden van Tal Malah en Al Jubain én de baan Mahradah-Suqailabiya veilig te stellen. Twee kleine dorpen werden na een korte veldslag tegen Jaysh Al-Izza bevrijd. Het Syrische leger zou nu de grens van Hasraya, ten W van Zakah bereikt hebben. Dinsdag avond begon een nieuw offensief om de bufferzone rond Mhardeh en al-Sqaylabiyeh te versterken, nadat ze erin slaagden HTS en co. van de strategische heuveltop van Tal Malah en Jibeen te verjagen. Het is geen gemakkelijk te veroveren terrein: de terroristen hebben er tunnels, grachten, putten en grotten uitgegraven waardoor ze zich onopvallend kunnen verplaatsen.
https://youtu.be/ldf9H6jFgKU
Wie geïnteresseerd is, raden wij deze interactieve kaartmodus aan. U kan ermee verschuiven naar alle richtingen, verkleinen en vergroten. Klik op een symbool en u krijgt in de linker kantlijn uitleg over de betekenis van het symbool. Zeer interessant is het gebied ten oosten van de Eufraat: zowel omwille van de bodemschatten als de bezettingsmacht. Dat de VSA met de hulp van de Koerden daar de olie roven en verkopen is intussen geen nieuws meer. Dat ze terroristen opleiden om ergens in regeringsgebied sabotageoperaties uit te voeren krijgt hier geen aandacht. Intussen gaat de bevoorrading met logistiek en militair materiaal e.d. onverminderd voort: er mag geen einde komen aan de oorlog, de Koerden mogen zich niet verzoenen met de Syrische regering. Want dan hebben de bezettingslegers (VSA, V.K., Frankrijk) geen reden meer hun verblijf te verlengen.
DWN meent te weten dat Rusland en Turkije een gemeenschappelijke militaire operatie in Idlib tegen al Nusra zullen ondernemen. (We nemen nota dat DWN hen bewust niet HTS noemt.) Waar juist konden we niet vernemen: we vermoeden ergens in noord-Idlib. Tenslotte zal Turkije niets ondernemen tenzij ze er voordeel kunnen uithalen. De Russische luchtmacht zou, in coördinatie met artillerie van het Syrische leger, een zware luchtaanval ten NO van de Latakia provincie uitgevoerd hebben, m.n. op een terroristennest van HTS en de Oeigoeren in Kabani (Kbanah). Naar verluidt zou men in aanloop van een poging om Kabani te bevrijden de terroristen zo veel mogelijk willen verzwakken. Eerst wil men de strategische heuvels rondom de stad heroveren. (…)
Intussen blijft de geruchtenmolen over de opzettelijke aanvallen door Syrische en Russische sadisten op hospitalen en scholen in Idlib draaien. Alle registers worden open getrokken: de westerse media en de VN uitten hun afschuw. Op sociale media wordt ermee de draak gestoken. Als er quasi elke dag een ziekenhuis of school geraakt wordt, dan staan er meer ziekenhuizen en scholen dan huizen en zou de kaart van Idlib er zo moeten uitzien:
In Syrië zijn verschillende hulporganisaties actief zoals bv. de VN, het UNHCR, het internationale Rode Kruis, Chrétiens d’Orient, Aramaic Reliefs e.a.. Waarom zijn zij nooit het doelwit van Assads moordlust? Waarom moesten zij niet bij de vlucht geholpen, resp. “gered” worden, maar wel de Witte Helmen? Denkt niemand bij de media eens hierover na? Terwijl alle andere hulporganisaties hun werk voortzetten, moet er slechts één “gered” worden… Hoe zou dat nu komen? Schrik dat er iets aan het licht komt dat het daglicht niet mag zien? Dat hun ware c.v. bekend wordt?
Maar over de raketten en mortieren die nog steeds vanuit Idlib naar de burgerbevolking in regeringsgebied afgevuurd worden: geen woord. Die slachtoffers zijn van geen tel. Zoals de dode kinderen , de gekwetsten, de beschadigde huizen en auto’s gisteren in de stadswijk Al-Zibdyiah van Aleppo. (…)
Terwijl het Westen zich fier op de borst klopt wegens het opleggen van sancties, verspreidt het Russische Centrum voor Verzoening hulppakketten op drie plaatsen in de provincies Latakia, Aleppo en Deir Ezzor. Volgens het Russische defensieministerie komen hun hulpacties nu op een totaal van 2164, goed voor zo’n 3500 ton.
Twitter blokkeerde het officiële Russische ambassade profiel in Syrië omdat het een bericht geplaatst had die de poco berichtgeving over een zgz. aanval op een souk weerlegde en de “belangeloze inzet” der Witte Helmen aan de kaak stelde. De souk zou helemaal niet beschadigd, het doelwit, de mensen niet gedood of gekwetst. Pure fantasie, een Hollywoodscenario zoals de talrijke “reddingen” van de Witte Helmen. Dit is dus de video die u en vooral de “bevriende” westerse politici op het verkeerde been moest zetten, zoals bij de geënsceneerde gifgasaanvallen en daaronder vindt de rechtzetting door Rusland, die vervolgens door Twitter verwijderd werd. Volg bruggetjes voor beeldmateriaal:
Op 26 juli stuurde Rusland drones met camera’s over de regio om “de vernietiging” van de souk in Maarat al-Numan in beeld te brengen. Geen spoor van vernieling. Twitter profiel intussen hersteld. Met Rusland haalt men best niet zulke grapjes uit. Meer info hier.:
Greetings from sunny #Damascus! We’re back, intact and functioning normally! Thank you, friends, for your support! You did a great job to bring us back! Stay with us and encourage your friends to join, as further on in such surcumstances we’ll need much stronger backup | #Syria
11:18 – 31 jul. 2019
Terwijl we het toch over “fake news” hebben. Vrijdag werd bij Canvas een Britse documentaire van Channel 4 getoond als begeleiding van een klacht door de VN over de “internationale onverschilligheid” voor het zgz. “lukraak bombarderen van ziekenhuizen en scholen” in Idlib. Dezelfde retoriek als bij de bevrijding van terroristenenclaves in regeringsgebied. Slachtofferrol uitmelken. Mogelijke westerse tussenkomst uitlokken en aanwakkeren. En dan kwam nogmaals het wierookvat voor de Witte Helmen boven: citaat Terzake journalist: “een soort civiele bescherming, allemaal vrijwilligers, levensgevaarlijk werk, zelf vaak het doelwit”. Hierbij wordt naar verluidt “aangetoond dat burgers en civiele bescherming gericht aangevallen worden”. Achterliggende bedoeling: aantonen dat het Syrische (en Russische) leger oorlogsmisdaden plegen. Het woord “oorlogsmisdaden” werd herhaaldelijk in de hersenen van de kijker geprent. De bewuste documentaire heeft professionele beeldkwaliteit, opgenomen door 6 camera’s op de (Witte) helmen, geen stofje op de lenzen of op de moto. Nieuwe kleding net uit de rekken. Regisseur: waarschijnlijk ene Abdul Kareem, ook gekend als al-Nusra’s journalist, een tot islam bekeerde Amerikaan, die daar in de buurt aan het draaien was over een “nakend offensief” van de terroristen. Plaats van het gebeuren: één huis tussen de boomgaarden op het platteland. En daar zou de Syrische luchtmacht op vinkenslag gelegen hebben om na het alleenstaande huis een eenzame ziekenwagen herhaaldelijk aan te vallen.
De begeleidende stem van de journalist: “Zelden werd er bewijs van dit gehalte getoond: 6 camera’s, gefilmd door de WH zelf (alsof dat een toegevoegde waarde betekent… ze filmen altijd alles zelf!)En: “ook al waren we er niet zelf bij, wij hebben alle beelden van de 6 camera’s zeer goed bekeken, we zijn er zeker van: de beelden zijn écht.” (… daar twijfelen wij ook niet aan. Hollywood films worden ook écht gedraaid, wat niet wil zeggen dat er enig waarheidsgehalte in zit) En wordt quasi lyrisch als hij na de dood van de WH-ambulancier afsluit: “for a team dedicated for saving lives the loss of one of their own is especially painful…” Afsluitend: “Als Assad hen tot doelwit neemt, dan is dat niet alleen tragisch maar bovendien een oorlogsmisdaad”.
En dat is dan de volgende stap nadat de geloofwaardigheid van de gifgasaanvallen ernstig in het gedrang gekomen is: “oorlogsmisdaden”. Daar kan men alle kanten mee uit.
Met een getuigenverslag zoals dit wordt geen rekening gehouden:
Over de Witte Helmen zullen we later nog meer berichten.
De stammen kwamen bijeen tijdens het Tayyi Clans Forum. Zij wijzen elke betrokkenheid, invloed en bemoeienissen op het Syrische grondgebied af, m.n. de Turkse en Amerikaanse. Syrië is het thuisland voor iedereen ongeacht zijn achtergrond. Afsluitende conclusie: “De grenzen van de Syrische Arabische Republiek worden beschermd door internationale wettelijke resoluties en wij zullen niet toestaan deze te wijzigen of alternatieve grenzen te tekenen om zgn. “veilige zones” of dergelijke te creëren; het Syrische volk heeft het recht over zijn eigen toekomst te beslissen.”
Het is te hopen dat die conclusie doorgetrokken wordt in Astana. Vandaag begint daar nieuwe ronde van de Astana-besprekingen over Syrië met Assad aan het hoofd van de Syrische delegatie, met de Russische speciale afgevaardigde Alexander Lavrentiev en de sr. assistent van de Iraanse buitenminister, Ali Asghar Khaji. Tevens op het appel een afgevaardigde van de VN, van Libanon, Irak en Jordanië. (…)
