Niets is abnormaal. Niets is onmogelijk. Kinderen, slachtoffer van decadente ouders:
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.
Maandelijks archief: augustus 2019
Linkse logica
Als gastvrijheid ontaardt in bezetting…
… veel te goed is half zot
Onderstaande blijk van vertwijfeling hebben we geleend bij “John Goolding” op facebook. Hij slaat de nagel op de kop.
” De hele dag van ‘s morgens vroeg tot ’s avonds laat worden we in de media om de oren geslagen met moslims en hun islam. Of we dat nou willen of niet.
Moslims vinden dat ze worden gediscrimineerd. Moslims vinden dat er haat tegen hen wordt gezaaid. Moslims vinden dat ze te weinig kansen krijgen op de arbeidsmarkt. Moslims vinden dat er te weinig naar ze geluisterd wordt. Moslims vinden dat hun geloof te vaak in een negatief daglicht wordt geplaatst. Moslims vinden dat zij niet serieus genomen worden. Moslims eisen respect.
Maar waarom zou ik in hemelsnaam begrip, laat staan respect, moeten opbrengen voor gecultiveerde domheid? Voor volstrekt willekeurige krankzinnige gebruiken en regeltjes? Voor de inherente onderdrukking van vrouwen en homo’s? Voor ingebakken kindermisbruik? Voor agressie en machogedrag? Voor mohammedanen die elkaar in het Midden-Oosten elke dag weer de hersens inslaan? Een derde deel van alle moslims wereldwijd, ongeveer half miljard mensen, bestaat uit extremisten. Zij vinden dat je iemand mag vermoorden als hij of zij besluit niet langer in Allah te geloven en uit de islam te treden.
Het hele leven wordt tegenwoordig beheerst door gezeik met de islam, gejammer over en door moslims, gezanik over en met Marokkanen, gezeur over en van Turken. Dit slokt de media helemaal op. Non-discussies over of iets halal of haram is. Over wat wel en niet mag tijdens ramadan. En hoe niet-moslims zich dan dienen te gedragen om respect te tonen. Over het gejengel van de islamitische gebedsoproep (azaan) en of we die in de publieke ruimte moeten toestaan. Of er speciale gebedsruimtes voor moslims moeten worden ingericht in openbare gebouwen. Welke muziek je wel of niet mag luisteren als moslim. Of mannen vrouwen de hand mogen schudden, ja of nee. Of sharia-rechtspraak ook in het Westen kan worden ingevoerd voor moslims. Wat de imam ergens van vindt, van ingegroeide teennagels tot ruimtevaart. Of Islamitische Staat, de Taliban, Al Qaida, Boko Haram en al die andere islamitische terreurorganisaties nou wel of geen exponenten zijn van de islam. Of de islam moet worden onderwezen op openbare scholen. Of het uitbetalen van rente is toegestaan. Of vrouwen gescheiden moeten zwemmen of niet. Of het presenteren van onwelgevallige uitslagen van enquêtes onder moslims, nou wel of niet stigmatiserend is. Of imams die joden en homo’s dood wensen wel of geen haatpredikers zijn. Of moslims Westerlingen ‘Fijne Kerstdagen‘ mogen wensen of niet. Gedram over de bouw van megamoskeeën overal in Nederland, zo groot en zo veel mogelijk. Ga maar door. De waanzin houdt niet op.
Je komt niet meer toe aan leuke dingen, zoals muziek, film, literatuur, kunst, hersengymnastiek, wetenschappelijk bespiegelingen, filosofische overpeinzingen, onbelemmerde humor, open gedachtewisselingen, enzovoort, enzovoort. Kortom: de zaken die het leven verrijken en mooi maken. Nee, de hele dag worden we met moslims en hun islam geconfronteerd. Meestal in negatieve zin, met dood, verderf, criminaliteit, misbruik en geweeklaag. Vaak vanwege trivialiteiten in en rondom de islam. En regelmatig in geforceerd positieve zin, omdat het mainstream journaille het tot hun taak rekent om moslims en de islam zoveel mogelijk in een gunstig daglicht te plaatsen. Ter compensatie van al het eerdergenoemde slechte nieuws.
Dit alles maakt mij enorm islam-moe. Ik heb het helemaal gehad met dat eeuwige gejeremieer en die voortdurende exclusieve focus op moslims als zogenaamde ‘slachtoffers’ van onze Westerse maatschappij. Hou toch op! Iedereen die zich een beetje schikt krijgt hier meer kansen dan waar ook ter wereld.
Ik wil eigenlijk helemaal geen tijd verspillen aan die geïnstitutionaliseerde achterlijkheid. Maar ik moet wel, want het dringt zich aan mij op, op een agressieve dominante manier, in de media, op internet, in de samenleving. Het beukt op je in, dag na dag, week na week, maand na maand, het hele jaar door. De enige manier om je hieraan te onttrekken is je volledig af te sluiten. Ik luister en kijk al nauwelijks meer naar de publieke omroep. En de nieuws- en actualiteitenprogramma’s van de commerciële omroep zijn al niet veel beter. Ik betrap me erop dat ik steeds minder kranten lees. In de mainstream media is eenzijdigheid troef. Ik voel me geestelijk gegijzeld.
Nederland en de rest van Europa worden steeds minder vrij. Elke dag wordt ons geïnstrueerd hoe we moeten denken over moslims en de islam. Een open samenleving die zich voortdurend moet aanpassen aan de eisen van één groep is geen open samenleving meer. Nog een paar decennia en het vrije Westen is dood. Ten prooi gevallen aan één groep eeuwig verontwaardigde relatieve nieuwkomers, die eisend en jammerend door het leven gaan. Een bevolkingsgroep die nog altijd groeit. Een verongelijkte groep die haar stempel op de Westerse wereld wil drukken. Koste wat het kost. Liefst zo luidruchtig en opzichtig mogelijk.
Ik zie het somber in. Welkom in de toekomst van Europa!”
Opvallende pluscijfers in Merkelland…
… dankzij vakkrachten:
Moeder, mak ‘s piepe…
… achter het gordijn?
Van Kaboel naar Amsterdam… een grote stap voor de mensheid…
Discrimineert Zwitserland kunstenaars?
Een vraag, resp. titel, die binnenkort met een uitroepteken in de kranten zal verschijnen. Immers: het Alpenland zal in de toekomst buitenlanders, die de Zwitsers willen komen verblijden door middel van een zgn. kunstenaarsvisum, strenger onder de loep nemen. Een recent voorbeeld: de Kosovaarse folklorezangeres Xhevahire Bytyqi, die van de Zwitserse immigratiedienst geen toelating kreeg het land te betreden. De immigratiedienst bekeek het kunstenaars-gehalte van haar eens een beetje beter en kwam tot de conclusie dat noch haar zangvaardigheden, noch haar mondiale uitstraling reden waren om haar toegang tot Zwitserland te verlenen.
Zelfs al voerde ze aan dat ze daar al 15 jaar komt kwelen. Zelfs al kon ze een aanbeveling van een Kosovaarse Zang- en Dansvereniging voorleggen. De Zwitserse immigratiedienst bleef bij de afwijzing. De immigratiedienst werd immers in het verleden overstelpt met aanvragen voor kunstenaarsvisa, die eigenlijk, feitelijk, de ongehinderde toegang van prostitués mogelijk maakte. En daar moest nu eens paal en perk aan gesteld worden, ook al zijn daarvan enkele “kunstenaars” het slachtoffer. (…)
Oordeel zelf. We kozen een kort fragment; alle andere YT-video’s lijken als twee druppels water op deze klaagzang. Het énigste verschil: ze is nu blond.
3D-constructie van Jezus Christus’ lichaam
In Mexico gaat er sinds 2013 een zeer mooie expositie de ronde over de Lijkwade van Turijn, met o.a. een prachtige reconstructie van het Lichaam van Christus aan de hand van de Lijkwade.
Het meesterstuk van de Exposición de la Sábana Santa (Tentoonstelling van de Heilige Lijkwade), is het lichaam dat tentoongesteld word vlak naast de replica van de Lijkwade. Juan Manuel Miñarro, een prestigieuze kunstenaar en professor aan de Universiteit van Sevila, heeft de Lijkwade gedurende 12 jaar bestudeerd – de langste studie die werd verricht op het gezicht en het lichaam van de Man van de Lijkwade. Gebruik makend van forensische en antropologische technieken, heeft hij één van de meesterstukken van deze tentoonstelling vervaardigd, tot in de volledige forensische details. Het lichaam werd in hout uitgesneden. Lees verder…
Dit ging eraan vooraf:
Ik ben. Ik denk. Ik filosofeer niet.
Filosofen zijn overwegend links. Dat hoeft volgens een nieuwe studie geen probleem te zijn. Wel problematisch is dat het tot zelfcensuur leidt: afwijkende conclusies worden begraven uit angst voor kritiek. ‘De wetenschap schiet zichzelf in de voet.’
“Mochten mijn collega’s weten dat ik gematigd rechts ben, dan zou de helft van hen mij een ‘onmenselijk zwijn’ noemen en als dusdanig behandelen. De andere helft zou zwijgen, uit angst de volgende te zijn.” Met die getuigenis schetst een anonieme filosoof in een studie hoe wetenschappers met een rechtse politieke overtuiging scheef bekeken worden in de academische wereld.
Dat universiteiten linkse enclaves zijn in een samenleving die steeds meer rechts stemt, wordt wel eens geopperd in die rechtse politieke hoek. Maar binnen de academische wereld is de kwestie een taboe. “Vaak wordt er gedaan alsof er geen politieke bias is en de filosofie compleet neutraal is”, zegt filosoof Andreas De Block (KU Leuven). “Nochtans circuleren er online en ook in het echte leven veel anekdotes over hoe vijandig de academische filosofie is tegenover rechtse filosofen en conclusies.”
Toch boog De Block zich net over die vraag, samen met twee Amerikaanse wetenschappers en een Duitse collega, Uwe Peters (KU Leuven). De aan het begin geciteerde persoon is een van de 796 bevraagde filosofen. Concreet probeerden ze te achterhalen welke overtuiging hun collega’s aanhingen en wat de gevolgen daarvan zijn op hun academisch werk. Hun artikel verschijnt binnenkort in het tijdschrift Philosophical Psychology en werd al opgepikt via de blog van de toonaangevende filosoof Justin Weinberg.
De onderzoekers stuurden een enquête naar 10.896 filosofen. Zo’n 1.000 antwoorden volgden, een kleine 800 werden weerhouden. De onderzoekers geven zelf aan dat dat een kleine sample is. Het leeuwendeel afkomstig uit Europa (67 procent) en Noord-Amerika (22 procent). Zij moesten zichzelf situeren op het links-rechts spectrum, met zeven tussenposities. Dat moesten ze zowel voor sociale en ethische zaken doen als voor economische onderwerpen.
Maar liefst 75 procent onder hen noemde zich links. Het aandeel rechtse filosofen (14 procent) en gematigden (11 procent) ligt een stuk lager. “Opvallend is dat maar liefst een vijfde onder hen zich heel links noemt”, zegt De Block.
De resultaten verbazen niet. “Het ligt in lijn met wat we weten uit andere disciplines in de menswetenschappen”, zegt filosoof Maarten Boudry (UGent). Dit soort onderzoek werd het laatste decennium onder impuls van psycholoog Jonathan Haidt al meermaals uitgevoerd in andere disciplines zoals de psychologie, steeds met hetzelfde resultaat. “Zij kaarten al langer aan dat er een gebrek aan ideologische diversiteit is”, zegt onafhankelijk filosofe Tinneke Beeckman.
“Er heerst inderdaad een soort stilzwijgende consensus van ‘jij bent toch ook tegen N-VA of pro migratie?'”, zegt Boudry. “En ik heb het zelf ook gewoon al ervaren. In de paper zegt iemand dat hij er zelf van overtuigd is dat het genderonevenwicht in sommige vakgebieden te maken heeft met de biologische verschillen tussen mannen en vrouwen. Alleen durft hij of zij dat niet publiek te maken, uit angst voor de vijandige reacties. Ik heb dat wel gedaan. (lacht) En inderdaad, ik heb toen veel bagger over mij gekregen.”
Het sluit aan bij een tweede vraag die de onderzoekers zich stellen: leidt die opdeling ook tot discriminatie, bijvoorbeeld bij het aanvragen van beurzen? Net iets meer dan de helft van de respondenten gelooft dat er geen sprake is van discriminatie. Anderzijds blijkt ook dat hoe meer uitgesproken rechts iemand is, hoe groter de kans om gediscrimineerd te worden. Volgens de onderzoekers de verklaring voor het feit dat de balans meer naar links doorslaat op vakgroepen.
“Opvallend is wel dat de studie toont dat links zichzelf ook wel eens durft op te eten”, zegt Boudry. “Gematigd linkse filosofen zeggen vijandigheid te ervaren omdat ze niet links genoeg zijn. Dat zie je niet bij rechts. Dat onevenwicht is toch ontluisterend.”
Nog meer ontluisterend is dat zowat alle wetenschappers toegeven aan een zekere vorm van zelfcensuur te willen doen. Respondenten gaven toe dat ze meer zouden twijfelen om hun eigen argumentatie of conclusie te verdedigen als die rechts is dan als die links is. “Of de wetenschap zichzelf hiermee in de voet schiet? Ja. (lacht) In de filosofie zeggen we altijd dat je het argument moet volgen waar het je naartoe leidt. Maar in de praktijk gebeurt dat dus niet”, zegt De Block.
Hoe groter de belangen worden, hoe meer die discriminatie optreedt. Een rechtse filosoof zal zich niet snel de toegang tot een congres of de publicatie van een paper geweigerd zien. Maar bij het aanwerven voor een job kan dat wel spelen.
En dat is een probleem. “We weten uit onderzoek dat je verdraagzamer wordt als je in contact komt met diverse meningen. Dus die afwezigheid heeft zeker gevolgen binnen de wetenschap”, zegt Beeckman. Ultiem leidt het tot een vorm van verschraling: sommige conservatieve of rechtse argumenten of discussies dreigen uit de wetenschap te verdwijnen. “Dat zorgt er dan weer voor dat sommige extreme standpunten worden uitvergroot”, zegt De Block. “Als het gaat om dierenrechten bijvoorbeeld, krijg je de indruk dat de posities steeds extremer worden en dat bepaalde posities niet meer verdedigd durven worden.”
Boodschap aan Bart De Wever
“De N-VA zou daarom beter de gesprekken met het Vlaams Belang blijven voeren. Wars van de druk van journalisten. Het been stijf houden. Een partij die vindt dat er snel een Vlaamse regering moet komen is dan welkom. Eens zien welke partij die stresstest aankan.”
Uit: “De stresstest van De Wever”
Musea in New York zijn te blank
Wie meent dat het in musea om de kostbare inhoud gaat of dat het personeel moet voldoen aan de voorgeschreven kwalificaties, heeft het mis. Alleszins in New York. Burgemeester Bill de Blasio liet onderzoeken hoe het zit met de rassenverscheidenheid in de musea van zijn stad.
Hoewel 2/3 van de New Yorkers geen blanken zijn, maar 2/3 van het personeel in culturele instituten, zoals musea, theaters, dieren- en botanische tuinen is dat wel. Een schande, vindt hij, moet dringend verandering in komen. Zo niet, worden de subsidies ingekrompen.
Het onderzoek werd uitgevoerd door de Southern Methodist University en gefinancierd door Deutsche Bank. Blanke vrouwen vertegenwoordigen 65% van de personeelsleden, gehandicapten 8% – dat laatste verdient een bloemetje, want meer dan gemiddeld. Daarentegen is slechts 11% der personeelsleden betrokken bij kunstzaken van latino-afkomst, 10% is zwart. Nochtans maken zij deel uit van resp. 29% en 22% der N.Y-bevolking.
Als de verschillen niet aangepakt worden, zullen de subsidies verminderd worden. Alle culturele organisaties hebben beterschap beloofd: ze zullen een plan opstellen om het personeel en bestuur minder blank te maken. Eventueel de hulp van een zonnebank en een partijkaart van de Democraten?
Positieve discriminatie… hoera. (…)