Maandelijks archief: april 2019

In de brievenbus

Geplaatst op door
De bronafbeelding bekijken

De 10 geboden voor een politieke depressie:

  1. Neem gewoon – zonder nazicht of controle – meningen en interpretaties van politieke concurrenten over.

  2. Toon uw instemming met de voorgewende verontwaardiging van uw politieke tegenvoeter. Ga er niet tegenin.

  3. Toon uw spijt en ga niet in de tegenaanval.

  4. Blijf steeds tolerant. Wees echter waakzaam voor politieke vrienden in eigen rangen.
  5. Neem te pas en onpas, maar steeds onmiddellijk, afstand van ongemakkelijke stellingen of situaties. Verspil geen tijd aan een strategie op lange termijn.

  6. Raad een overenthousiaste partijgenoot zijn ontslag aan. Solidariteit en kameraadschap zijn voorbij gestreefd.

  7. Wees niet verbaasd als de poco media bij herhaling futiliteiten tot wereldrampen uitroepen.

  8. Reageer beledigd op kritiek van medestanders die het goed met U menen en u willen helpen.

  9. Ondersteun in geen geval Vlaams-nationale media, die uw kijk op de samenleving zouden kunnen helpen verspreiden.

  10. Leer niet uit uw fouten of situaties en blijf even politiek-gefrustreerd.
De bronafbeelding bekijken

Alle gekheid op een stokje: wie niet inziet dat men zichzelf met het “ik distantieer mij”-mantra verzwakt, die is zelf verantwoordelijk voor het inkrimpen van zijn eigen bewegingsruimte. Met het zgn. distantiëren sust men de tegenstander niet; integendeel: het biedt hem juist munitie voor een volgende, nog absurdere aanval.
Wie zich voortdurend distantieert, is zelf verantwoordelijk voor een onbeduidende rol van onmondigheidsslachtoffer. Wie iedereen naar de mond praat is een zwakkeling. Wie niet de moed heeft voor zijn mening, en de mening van zijn kiezers, uit te komen is laf, niet waard het “volk te vertegenwoordigen”.

Kortom: Speel niet volgens de spelregels van uw tegenstander. Wie problemen uit de weg gaat rijdt niet meer, maar staat geparkeerd in een doodlopend straatje. Wie iets wil veranderen moet zijn nek uitsteken.

Jan zonder Vrees

Cyclus

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor vlaamse leeuw vlag animated gif

IJKPUNT VOOR DE VERKIEZINGEN

Met de verkiezingen in aantocht, wordt er door de partijen weer aanzienlijke prietpraat verkondigd.  Ik ben nochtans niet anti-politiek.

Los van partijen of de laatste regering, kunnen we drie ernstige tekortkomingen onderscheiden in het beleid :

a. Het recht op en de betaalbaarheid van pensioenen.  Sedert verschillende regeringen heeft de overheid nagelaten pensioen-reserves op te bouwen.  Pensioenen van nu worden betaald met de bijdragen van nu. Econoom Pascal Paepen waarschuwt in een zeldzaam openhartig interview : (GvA 30.12.18) : “Over 20 jaren: die gepensioneerde heeft nog genoeg geld op zijn rekening staan, dus die krijgt nu nog geen pensioen”. “De overheid is bezig met het aanleggen van een vermogenskadaster”.  Steeds zullen er minder bijdrages zijn voor een groeiend aantal rechthebbenden, door de demografische neergang (minder kinderen = minder toekomst).

b .De toestand bij Justitie.  Op dit departement werd er een beleid gevoerd, dat gekenmerkt wordt door een tekort aan middelen.  Globaal genomen is daaruit een toestand ontstaan van grote rechtsongelijkheid.  Dit is te merken in de volgende zaken : vele ingewikkelde dossiers worden niet goed afgehandeld, verjaren of worden afgekocht.  De uitgesproken straffen zijn, wat daadwerkelijke uitvoering betreft, vaak een lachertje.  Kortere celstraffen of sommige niet-inning van geldstraffen zijn de regel.  De digitalisering is niet in orde.  Op talrijke terreinen slaagt justitie er niet in het vervolgingsbeleid uit te voeren : verkeersboetes, boetes bij het zwartrijden, invorderen alimentatie-gelden, terugvordering onterechte uitkeringen.

c. De belastingdiensten.  Vooral vanaf de tijd van Min. Reynders en zijn opvolgers heeft men systematisch deze instelling afgebouwd.  Iedere (rechts)-staat moet nu éénmaal op een rechtvaardige manier belastingen heffen.  Door de algemene afbouw van de controle- en werkingsmogelijkheden heerst er een grote malaise onder het personeel.  Daardoor kunnen vooral de dossiers, die over aanzienlijke fraude of invorderingen gaan niet of slecht behandeld worden.  De toestand is dermate schrijnend onrechtvaardig, dat enkel de middenklasse en al wat daaronder komt op een (overdreven) wijze getaxeerd wordt.  De sommen die de upperclass niet betaalt moeten  gecompenseerd worden bij de werkenden.

De algemene conclusie, op de drempel van verkiezingen, is dat het tekort in de staatshuishouding, op deze wijze nooit op een aanvaardbaar niveau kan gebracht worden.

De partijen doen nu weer beloften.  Laat ons eerst opmerken dat CD&V en VLD eigenlijk overbodige partijen geworden; ze dienen tot niets meer.  De CD&V kan geen enkel predikaat toegekend worden : de lijst is lang van wat ze niet zijn, maar laten we één punt noemen : ze zijn niet strijdend christelijk meer; zelfs überhaupt niet volgens de Bijbel.  De VLD is overbodig omdat er nu een andere (neo)-liberale partij is, met meer branie, en dat is de N-VA.

De twee belangrijkste vaststellingen voor het kieshokje zijn de volgende:  de N-VA kan op geen enkele manier een Vlaams-nationale partij worden genoemd.  Ze zijn weer bereid het volledige communautaire  overboord te gooien en zullen dat ook de verkiezingen achter deze weer doen.  Ze hebben talrijke Vlaamse eisende voorstellen van Vlaams Belang en Wouters&Vuye niet gesteund,. zelfs zaken die ze vroeger zelf naar voor brachten.  Alhoewel er individueel wel Vlaams-nationalisten zullen aanwezig zijn, zwijgen ze als een graf, in o.a. het volledig verwijderen van alle Vlaamse symbolen.

De tweede vaststelling is dat heel de particratie, met hun volledige pers, de overwinning van Groen wil.  Deze Groenen willen samen met VLD en PvdA het herfederaliseren van Belgie.  Zij willen de Vlaamse autonomie zo ver terugschroeven als ze kunnen.  Dit is de hoofdbedoeling van het PACT tussen de Belgische elite en deze partijen.  Het mogelijke imbroglio dat zal ontstaan, als Vlaanderens reserves verder in de bodemloze putten terechtkomen, nemen ze er graag bij.

Toch moet hier over ontwikkelingen gesproken worden, harde opmerkingen gemaakt, over het politiek Vlaams-nationalisme, dat afglijdt.  In “de ZONDAG” van 14.4.2019  verklaart Tom Van Grieken : “Wij willen de ethische wetgeving niet aanpassen.  Wij waren voor kort tegen abortus en euthanasie, maar leggen ons neer bij de bestaande wetgeving. Alleen in de transgender-gekte loop ik niet mee” Over Nederland : “Ik ga niet pleiten voor één land”. Over porno : “Van mij mag ieder porno kijken.  Dat kan zelfs veel mensen goed doen”.

Een partij moet de kiezers de weg wijzen, en er niet achteraan lopen.  Dat doen ze bij Tom vooral door het punt van “Vlaamse onafhankelijkheid” zo goed als niet te behandelen.  Hier zou ik de voornaamste krijtlijnen, bij de stichting van de V.N.P., kunnen opsommen, maar het hoofdpunt is : TOON ZELFRESPECT EN ZELFWAARDE IN UW PARTIJ!   Ik volg de Duitse weerstands-beweging rond AfD en wat toch opvalt is dat christelijke/volkse aspecten niet worden geloochend.  De kwestie van abortus/euthanasie is geen louter katholiek punt, maar gaat over de diepste eerbied voor het leven en de individuele persoon.  Over porno moeten we niet te puriteins zijn, maar dit kan toch geen verkiezings-item zijn!

Er volgen steeds maar aanpassingen aan de geest van de tijd, waardoor er van een echt volksnationaal programma niets dreigt over te schieten. 

De hoofd-oproep zou hier naar de verkiezingen toe moeten zijn: “Barrikadeer de weg die Groen en VLD willen opgaan, naar het “nieuwe Belgique à papa”.  Maar hoe moeten we dat nu bereiken met vooral een N-VA die geen enkele Vlaamse ruggengraat meer heeft.  Hoe moeten we het noodlot voor zijn, dat er een regering komt die nog meer inzet op belgicisme.

Denk nu niet dat ik het “Tsjernobyl” van de N-VA toejuich: duizenden potentiële Vlaams-nationalisten bestaan gewoon niet (meer).  Ze gijzelen daarbij nog een deel van de Vlaamse Beweging, zoals een VVB die veel van haar slagkracht verloren is.  Daarom is het lachwekkend dat velen luidkeels over Catalonië roepen, maar hier een melt-down van al hun principes ten toon spreiden. (Een melt-down is wat in Tsjernobyl met de kerncentrale gebeurde).

Jos Wouters – Boom

Overleeft het Nederlands in het onderwijs?

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor nederlands in het onderwijs
cc: Marnixring

Terechte vraag. Zeker als je ziet hoe Tom Van Grieken gisteravond meewarig bekeken werd nadat zijn mening gevraagd werd – met gepreconditioneerde vragen – waarop een omvattend antwoord – zoals bepleit tijdens zijn toespraak op de VB-Gezinsdag in Bokrijk, onmogelijk gemaakt werd. Het is hoogst uitzonderlijk dat de nullenzender hem, of iemand anders van het VB, laat uitspreken, de vragen neutraal en niet beperkend stelt en geen scheprechterviertal tegenover hem plaatst om hem met lichaamstaal – grijnzen, afkeurend het hoofd schudden, wenkbrauw fronsen, wegkijken.. of gewoon een stomme vraag stellen, onderbreken… – zodat hij dat, waarvoor hij uitgenodigd werd – kan duiden en … noodgedwongen verdedigen.

Bij Van Gils en Gasten ging het nu niet expliciet over het Nederlands in het onderwijs, maar wel over een centraal examen dat het VB voorstelt. Tom was op zijn hoede. Terecht. De olifant in het klaslokaal mocht niet gezien worden. Ze zaten met z’n allen te wachten op zijn conclusie dat het mid. onderwijs afgestemd wordt op de minst presterende – omwille van voor de hand liggende redenen – leerlingen, dat daardoor de lat jaar na jaar lager gelegd wordt, en dat het kwaliteitsverlies bijgevolg te wijten is aan de instroom van anderstalige immigranten. Tom was voorzichtig en hield zich op de vlakte, had het over vergelijkende prestatiecijfers in diverse scholen. Toch wel straf dat je zelfs het verschil van eisen en behaalde punten wegens voor de hand liggende redenen niet meer mag, resp. kan, vermelden zonder dat je beticht wordt van racisme, xenofobie… enz…

Zodra er bv. een groene of blauwe madam ten tonele verschijnt, wordt een omgekeerde regie toegepast. Open deurtjes, gepreconditioneerde vragen met een omarmend, hoera-stemming, applaudisserend viertal aan tafel… u weet wel wat we bedoelen.

Komen we terug bij de titel: Overleeft het Nederlands in het onderwijs? Een thema dat door de Marnixring op de agenda geplaatst werd. Niet met de achtergrond hierboven beschreven, maar wel met de verengelsing van onze jeugd en hun taalgebruik, resp. -mishandeling. Ook meer dan terecht. Waarom een Nederlands woord gebruiken als het ook met een Engels Amerikaans begrip kan? Of hoe onze identiteit, taal en cultuur door de jeugd, media en internationale handel (de aanbeden ‘globalisering’) ondergraven en kapot gemaakt wordt!

U kan het programma en inschrijvingsvoorwaarden via dit bruggetje raadplegen.

Zuid-Vlaanderen, geannexeerd door Frankrijk…

Geplaatst op door

Afbeeldingsresultaat voor slag bij de peene

Zaterdag 27 en zondag 28 april Zuid-Vlaanderen weekeinde.
Voorpost vergeet Vlaanderen in Frankrijk niet. Dat mooie deel van Vlaanderen over de schreve.

Zaterdag 27 nemen we deel aan de 43ste mars van de Peene waarbij we de slag bij de Peene herdenken. We wandelen van Zuid naar Noord Peene en terug(samen 8 km).
Aansluitend nemen we deel aan een grote zangstonde waarbij we verbroederen met de deelnemers uit Vlaanderen en Zuid-Vlaanderen.

Zondag 28 brengen we een bezoek aan Kassel zijn talrijke Vlaamse huizen en aan de tentoonstelling “Musee de Flandre” de tentoonstelling “kermissen en feesten in de tijd van Breughel”. De inkom daar bedraagt 6€ per persoon. Wie ook een audiofoon wil ontlenen betaald 2€ extra.

Praktische richtlijnen:
Om het weekeinde in De Peene goed te laten verlopen volgen hier wat praktische richtlijnen.
U kan op de camping terecht in de voormiddag op 27 april vanaf 10u. De camping bevind zich op 20m van de start van de “Stille voettocht”. Je kan dus best je slaapplek reeds in orde maken voor de start, zo moet je je daar al geen zorgen meer om maken.
Camping “Le val de Cassel” – Contour de l’eglise 1 – 59670 Zuytpeene
Mensen die in een tentje overnachten kunnen dit reeds opzetten, laat er echter geen waardevolle zaken liggen tijdens je afwezigheid. Berg deze buiten het zicht op in je wagen of in één van onze caravans.
In alle gevallen dien je te voorzien in eigen slaapgerief (slaapzak of laken en deken + hoofdkussen, voor de tentjes luchtmatras)
Bij aankomst betaal je aan Peter Sysmans het verschuldigde bedrag (18€ per persoon) voor de overnachting (elektriciteit en toeristenbelasting inbegrepen) en een eenvoudig ontbijt (Koffie en croissants). Wie wil douchen kan een jeton kopen aan 1,5€.
Nadat je uw slaapplek in orde hebt gebracht, kan je op het plein daar rustig iets drinken en/of eten bij “Au Koning van Peene”.
Om 13u30 spreken we in groep af op het centrale plein om deel te nemen aan de voettocht. Deze bedraagt ongeveer 8km, daarom misschien stevige stapschoenen voorzien ! De tocht verloopt van Zuid naar Noordpene en terug.
Na afloop nemen we deel aan de zangnamiddag en verbroederen we met de Zuid Vlamingen. Misschien best uw Voorpost zangbundel meebrengen,
Op zondagmorgen breken we onze kampplekjes op en rijden we in groep naar Kassel. Daar bezoeken we in het “Musee de Flandre” de tentoonstelling “kermissen en feesten in de tijd van Breughel”. De inkom daar bedraagt 6€ per persoon. Wie ook een audiofoon wil ontlenen betaald 2€ extra.
Uiteraard is er daar ook tijd en plek genoeg om iets te eten en te drinken, en vooral om van de prachtige vergezichten rond Kassel te genieten.
Geïnteresseerden uit het Antwerpse nemen contact met Luc. We vertrekken te 9u op de Borsbeekbrug te Berchem.
Oranje1302@hotmail.com

Toekomstvoorspelling: Israël = “apartheidsstaat”

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor israel apartheidsstaat

“Kushner is zo rationeel en bovendien pro-Israël, dat hij wellicht niet in overweging neeemt dat als men de Palestijnen de keuze laat tussen overgave en zelfmoord, ze waarschijnlijk voor het laatste zullen kiezen. Iemand als Kushner begrijpt dat niet.”

Citaat uit een vraaggesprek in de Atlantic verleden vrijdag met Gérard Araud, Frans ambassadeur in de VSA naar aanleiding van zijn naderend pensioen, waarin hij stelde dat Israël al een “apartheidsstaat” is en dat het zgn. “Deal of the Century”, Trumps vredesplan voor Israël-Palestina, voor ” 99% gedoemd is” te mislukken.

Arauds eerste diplomatieke post was in Tel Aviv. Hij was de Franse ambassadeur van 2003 tot 2006. Hij bevestigde in het gesprek dat hij een “hechte” band met Jared Kushner, Trumps schoonzoon, heeft, die de laatste twee jaren vooral actief was als architect van het zgn. “vredesplan” en dat het “voorgestelde vredesplan dicht in de buurt komt van Israëls wensen”.

Kushner zou zich bij het plan gebaseerd hebben op drie veronderstellingen, nl. 1. “Trump zou wegens zijn grote populariteit in Israël de Israëli’s kunnen overtuigen”, 2. “de Palestijnen zouden het als hun laatste kans op een beperkte autonomie kunnen beschouwen” en 3. “Kushner gaat de Palestijnen met geld over de schreef halen” (zie eerdere bijdragen onderaan).

Ondanks het feit dat Araud Kushner graag mag en bepaalde delen van het plan weet te waarderen, vindt hij dat plan bijna gegarandeerd zal mislukken: “Is het gedoemd te mislukken? Ik zou zeggen voor 99%, maar vergeet de 1% kans niet.”

Bovendien, zo voegde Araud eraan toe, ondanks alle voordelen die Israël mag genieten van de VSA overheid, zou het land niet geïnteresseerd zijn in toegevingen van hun kant, eender hoe klein die ook mogen wezen: “Het probleem is dat het machtsverschil tussen de twee partijen van dien aard is dat de sterkste niet geïnteresseerd is in toegevingen. Het status quo is bijzonder handig voor Israël. Zij hebben de taart en kunnen die opeten.”

Immers: “Zij (Israël) hebben de westelijke Jordaanoever, maar zij hoeven niet de pijnlijke beslissing te nemen over de Palestijnen, waardoor deze echt totaal statenloos of Israëlische burgers zullen gemaakt worden.”

En, met Netanyahu’s belofte de westelijke Jordaanoever te zullen annexeren na zijn herverkiezing, in gedachten: “Zij (Israël) zullen hen (Palestijnen) geen burgers van Israël maken. En dat zullen ze moeten bekend maken; zoals de situatie er nu uitziet: apartheid. Het zal officieel een apartheidsstaat worden. Wat het in feite al is.”

Dit en veel meer kan u lezen in het (Engels) artikel: The French Ambassador Is Retiring Today. Here’s What He Really Thinks About Washington.

Afsluitend dit gesprek met een afscheid nemende Gérard Araud:

Terugblik en toekomst
Trumps vredesplan…
Koning Davids Rijk in de maak?

“Waarom haten ze ons eigenlijk?”

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor islam vrede

“Houdt de ophef dan nooit op? In 2016 publiceerden we het boek “Waarom haten ze ons eigenlijk?”, bedoeld als debatstuk over de islam en waarom ‘ze’ sommige moslims ons eigenlijk haten. De vraag werd voor het eerst gesteld door Jeroen Pauw aan de gasten van zijn eigen tafel. Hij kreeg toen geen antwoord. Een aantal mensen dachten dat antwoord wel te kunnen geven en schreven dit boek. Twee maanden later, januari 2017, was hierover een debat in De Balie, met onder andere de mede-auteurs van het boek, Paul Cliteur, Wim van Rooy, Geerten Waling en met een zaal vol publiek.

Dat debat leidde tot enorme ophef omdat iemand uit het publiek de vraag stelde ‘of extremistische moslims teruggestuurd konden worden?’ De vraagstelster was Bernadette de Wit, onze veelgeprezen redactrice en vertaalster (Maes, Hoe een paus gelijk kreeg, Engels, Op weg naar het imperium, Van Creveld, Oorlog). Het was ook niet bepaald een vreemde vraag, aangezien we bij tal van aanslagen in Europa op kerken, hotels, op straat, in café’s en tal van andere plekken ervan uit kunnen gaan dat ze – staatsterreur daargelaten – door extremistische moslims gepleegd zijn.

Afbeelding kan het volgende bevatten: tekst

Tegelijkertijd zien we tot op de dag van vandaag een bizar toedekkende houding van journalisten en politici. Zo werd door Jesse Klaver, Lodewijk Asscher en vele andere links-liberale politici de aanslag van Christchurch direct aan rechts, christelijk en eigenlijk elk gedachtegoed gekoppeld dat hen politiek uitkomt. Ze gingen vervolgens theatraal ‘naast de moslims staan’, bij moskeeën op bezoek en droegen uit solidariteit een hoofddoek. De gigantische reeks aanslagen op Sri Lanka bracht hen echter tot weinig meer dan een summier ‘Walgelijk’. Ze noemden het islamisme zelfs niet, laat staan dat ze solidair met christenen gingen zijn, kerken bezoeken, handjes schudden en samen bidden. Christenen zijn immers toch maar ‘langerokkenmensen’, dixit Asscher. Zelfs de NOS sprak pas twee dagen na de aanslagen op Sri Lanka van ‘moslimextremisme’. Uiteraard niet zonder dit gelijk te overtetteren met de boodschap dat de aanslagen op Sri Lanka ‘extreem-rechts bij ons in de kaart speelt’. Dat laatste is natuurlijk pas echt erg wanneer er net 300 mensen zijn opgeblazen.

Ook de brand in de Notre Dame en de gedoneerde miljarden voor de heropbouw ontlokt bij vele rancuneuzen de vraag of dat geld niet aan de armen besteed kon worden. Een vraag die natuurlijk een wens kenbaar maakte. Een enkel kerkgebouw dat zoveel voor de armen heeft betekend in de afgelopen 800 jaar tijd, mag blijkbaar niet heropgebouwd worden zodat ze dat nog eens 800 jaar kan doen.

Enfin, hoe kwam ik daar nu bij? Wel, De Balie heeft nu een feminist uit Egypte uitgenodigd om ook wat te zeggen over blablabla-metoo-blablabla-mannen-blablabla et cetera. Maar die kreeg er lucht van dat meer dan twee jaar geleden in de De Balie een niet-kosjere opmerking over moslimextremisme is gedaan. Dus zegt madam haar debat af. Het huis van het debat zal wel ontheiligd zijn of iets dergelijks. En bij de NOS staat zo’n bericht natuurlijk direct weer op de voorpagina. Niet toevallig heeft deze mevrouw zich onlangs ingezet voor het Saoedische twitterprinsesje Rahaf Mohammed Al-Qunun die Saoedi Arabië moest ‘ontvluchten’. En die natuurlijk direct na ‘de ophef’ onderdak kreeg in het links-liberale Mekka, te weten Canada, waar enkel liefde heerst.

Tegelijk is er geen land in de wereld waar de Pakistaanse katholieke Asia Bibi heenkan, niemand wil haar opvangen, ze heeft geen 300.000 twittervolgers of een rijk geïllustreerd leven op Instagram. Ze blinkt ook niet uit in hedonistische heldendaden als het vrij beoefenen van alles waar feministen en D66 voor staan en het doorbreken van taboes en dergelijke. Ze is gewoon een getrouwde, eenvoudige, gelovige moeder die gevangen zit en is dus geen shiny personality waarmee de politici, activisten en andere instagrammers goede sier kunnen maken. Dus kan Asia Bibi wegrotten in een Pakistaans politiehol, hetgeen een goed idee geeft van de werkelijke status van christenen en kerken in het huidige Europa: burn it!”

Tom Zwitser – uitgever De Blauwe Tiijger

Doopceel van een ISIS-bruid…

Geplaatst op door
Afbeeldingsresultaat voor black widow spider animated gif

Wie meent dat de zgn. ISIS-bruiden allemaal omwille van hun slaafse liefde voor manlief naar de djihad-arena in Syrië en Irak trokken is wel bijzonder naïef. Het verhaal van deze lieftallige “tolk” – Omaima – geeft een ander zicht op haar “non”-betrokkenheid.

De “Duitse” ISIS-weduwe Omaima Abdi uit Hamburg, oorspronkelijk uit Tunesië, verloor haar gsm in Syrië. Onderzoeksjournaliste Jenan Moussa (Libanon) kon de inhoud bekijken en stelde een onthullend verslag samen.

Duizenden foto’s – 36 GB, 24.634 bestanden – tonen Omaima’s leven in door ISIS veroverde gebieden, waar ze twee keer haar ja-woord gaf aan “Duitse” djihadisten. De meeste foto’s heeft ze zelf gemaakt. Tevens een schat aan documenten met contacten, telefoonnummers, die de Duitse staatsveiligheid zou moeten onder de loep nemen.

Vooraleer Omaima in 2015 de roep van het Kalifaat volgde, trok ze OCMW-steun in Duitsland. In Hamburg had ze samen met haar zus een online winkel, de Mumin shop. In 2012 reist ze op zoek naar een tweede ideale echtgenoot – Omaima was al getrouwd en gescheiden, had een kind, en vindt toegang tot een moslim extremistennest in Frankfurt, waar ze haar tweede echtgenoot, Nader Hadra (geb. in Darmstadt), leert kennen. Nader was een volgeling van de beruchte extremistische predikant/ronselaar Ibrahim Abou Nagie. Ze krijgt ook van hem een kind. Pas als er een derde kind geboren is, trekt ze met haar kroost naar Syrië om daar het ISIS-gedachtengoed ten volle te beleven. Op een foto, het kleine zoontje met de beruchte ISIS commandant Muhammad Mahmoud, verantwoordelijk voor de slachtpartij in Palmyra. Al na 6 weken laat Nader een treurende weduwe en drie kinderen achter in Raqqa. ISIS betaalt haar een weduwentroostprijs van 1310 dollar en een het bewijs dat ze de weduwe van een “martelaar” is en krijgt toelating naar Homs te verhuizen omdat ze daar voor de derde keer in de gehuwde staat zal treden. Verdriet… ach… de derde gelukkige bruidegom was immers Dennis Cuspert, ook gekend als “Deso Dogg”, een vriend uit de Frankfurter tijd. Het bleef quasi in de familie. Tja. Ze is gelukkig… samen met Deso Dogg, haar drie kinderen en zijn kroost uit vorige huwelijken. Terwijl manlief “aan het front” vertoeft, verspreidt zij reclameboodschappen voor ISIS op sociale media en treedt op als contactpersoon voor stagiair-djihadisten in Merkelland. Ook met haar ouders blijft ze in contact. Tegen eind 2015 houdt de goednieuwsshow op.

En ja hoor, toen de ondergang zich aankondigde, keerde ze terug naar Hamburg en leeft daar nu – zonder dat iemand haar een strobreed in de weg legt, zonder dat ze rekenschap moet geven aan de Duitse overheid – alsof ze eventjes gaan overwinteren was in warmere gebieden, terwijl Justitie perfect op de hoogte is van haar missie in Syrië. Volgens haar profiel op sociale media leeft ze gezond, is ze tolk en organiseert ze evenementen. Heeft ze waarschijnlijk bij ISIS geleerd. Volgens de recente foto’s vervelde ze van een zwart-verhulde ISIS-bruid tot een oriëntaalse schone uit 1000 en 1 nacht.

De journaliste wil een gesprek met Omaima, belt aan, de dochter doet open; de boerka heeft plaats gemaakt voor een westerse jogging. Die beweert dat ze nooit in Syrië geweest zijn… ze waren op vakantie in Turkije en Tunesië, bij haar tante. ISIS… nooit van gehoord. Het gesprek met Omaima heeft niet plaats gehad. Ze verbrak de telefonische verbinding. Aandringen had geen zin.

https://youtu.be/WOPZU9U9fLQ

Zalig Pasen

Geplaatst op door
https://www.topa.be/wp-content/uploads/OLV12-01-1024x686.jpg
De Verrijzenis van Christus -(Pieter Paul Rubens), het epitaaf van Moretus, in de O.L.V. Kathedraal van Antwerpen

Na de twee dramatische taferelen van Jezus’ kruisdood in de dwarsbeuk krijgen we van dezelfde barokgrootmeester bij de kooromgang het wonderlijke tafereel van Jezus’ verrijzenis te zien. Het vormt het middenpaneel van het epitaaf uit 1612 voor Jan Moerentorf († 1610) en zijn echtgenote Martina Plantin († 1616). De man, beter bekend onder zijn Latijnse naam Johannes Moretus, was de schoonzoon van Christoffel Plantin en volgde hem op als zaakvoerder van de wereldberoemde Antwerpse drukkerij. In 1794 wordt het middenpaneel als oorlogsbuit weggevoerd naar Parijs, maar keert samen met de luiken na de nederlaag van Napoleon gelukkig terug naar Antwerpen en wordt enkele maanden later, in 1816, opnieuw voor de kathedraal bestemd. Enkele jaren later, in 1819, laat de familie Moretus het grafmonument deels reconstrueren, met een marmeren gedenkplaat en als bekroning een paar engelen (Jan-Frans van Geel) die het medaillonportret tonen van Johannes Moretus (Willem-Jacob Herreyns naar het ondertussen verloren origineel door Rubens). Zo hangt de triptiek nu op een minder opvallende plek, in de huidige Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van de Vrede, maar toch dicht bij zijn oorspronkelijke plaats in de kooromgang, waar het echtpaar begraven lag.

Het thema van Jezus’ Verrijzenis, kern van het christelijk geloof, staat in direct verband met de functie van het kunstwerk als gedachtenismonument voor overledenen want hiermee wordt verbeeld dat Gods eeuwige liefde onstuitbaar is en het haalt op de dood. Ook wie als belangrijk zaakvoerder met het aardse omgaat maar er niet in opgaat, heeft net als Jan Moretus, oog voor zo’n ver-strekkend perspectief.

De beide buitenluiken beelden elk een deurvleugel af met een engel ervoor die op het punt staat stijlvol, tegelijkertijd met zijn collega, de deur van het graf te openen.

Eens de luiken geopend, treedt Christus zegevierend tevoorschijn uit het donkere rotsgraf, omstraald door een schitterend licht. Jezus’ forse lichaamsgestalte, zijn opwaartse beweging en zijn attributen, de palmtak die Hij in de hand houdt en de banier waarop Hij steunt, zetten zijn overwinning op de dood kracht bij. Het licht dat van de verrezen Jezus uitgaat, verblindt in dit vroege morgenuur de verbijsterde soldaten, die elk op een eigen wijze achteruit deinzen: de ene verbleekt en verstijft van doodsangst (naar Mt. 28:4), de andere vlucht in paniek weg, nog een andere schermt zich van het felle licht af terwijl de man vooraan, die achterover is gevallen – in een gedurfde perspectivische verkorting – wegkruipt. In de rechterbenedenhoek zit een laatste getuige dit wonder verstomd gade te slaan.

Op de binnenluiken wenden de respectieve patroonheiligen van het echtpaar zich naar het middenpaneel. Op het linkerluik staat Sint-Jan de Doper, in ruwe pij met op de grond het zwaard waarmee hij onthoofd werd. Op het rechterluik houdt Sint-Martina de martelaarspalm vast. Zij werd doodgemarteld, omdat ze weigerde te offeren voor een heidense afgod. Ter illustratie van de uiteindelijke overwinning van het christendom stort achter haar de tempel van Apollo in. Martina Plantin staat in deze kerk nog een tweede maal afgebeeld, namelijk geportretteerd als kind op het epitaaf dat Jacobus De Backer in 1591 schilderde voor haar ouders, Christoffel Plantin en Jeanne Riviere.

Het thema van twee engelen die de deurvleugels achter zich openen, is ontleend aan een antiek grafaltaar dat Rubens te Rome in de verzameling Mattei (nu Vaticaan) heeft nagetekend. De twee gevleugelde victories die de deur van de Hades bewaken, konden immers gemakkelijk in overeenstemming worden gebracht met de twee ‘engelen’ die volgens het Lucasevangelie (Lc. 24:4) het graf van Christus bewaakten. Misschien werd het idee daartoe bemiddeld door een ophefmakende vondst in 1608 of 1610 op de gronden van de Sint-Michielsabdij, Rubens’ naaste buur. Er kwam onder meer een Romeinse grafurne aan het licht in de vorm van een Antieke grafkapel met twee deurvleugels: ongetwijfeld een onderwerp van gesprek in humanistische kringen.

Om het kleurenpalet van dit epitaafstriptiek zo weinig mogelijk te ‘overschaduwen’ met gekleurde lichtinval, werd in deze kapel einde 19de eeuw geopteerd voor een glasraam in grisaille.

Met dank geleend bij TOPA (volg bruggetje voor meer info)