Angst heerst bij de Berlijnse overheidsinstellingen

Controleapparatuur voor pasvervalsingen ontbreekt nog quasi overal

Al in 2012 had de toenmalige binnensenator Frank Henkel (CDU) de Berlijnse districten aangemaand hun bevolkingsdiensten met controleapparatuur voor identificatieverbonden documenten uit te rusten. De apparatuur heeft toegang tot gegevens uit heel de wereld en kan binnen een tijdspanne van enkele seconden zelfs goed vervalste identiteitskaarten, paspoorten en rijbewijzen identificeren. Zeven jaar later is de oogst mager: slechts één district is uitgerust met dergelijke apparatuur.

Uitsluitend Neukölln gebruikt sinds enige tijd de door de Bundesdruckerei – federale drukkerij – ontwikkelde documentencontrole-apparatuur – met succes trouwens. De situatie in de andere 11 districten lijkt intussen op de geschiedenis van de nieuwe Berlijnse megaluchthaven. De lijst met allerlei uitvluchten zoals ongeschoolde medewerkers, te weinig plaats in de kantoren… is lang, de uitvluchten doorzichtig. Helemaal in het begin klonk al de klacht over geldtekort, gevolgd door gebrek aan lesgevend personeel die de medewerkers moest vertrouwd maken met het programma en de bediening van de apparatuur. Enkele districten beweren bij hoog en bij laag dat ze vervalste paspoorten ook zonder die technische snufjes kunnen herkennen.

Een kleine steekproef in de Neuköllner Hermannstraße bewees het tegendeel: bij deze actie werden 12 paspoorten gecontroleerd – 2 daarvan vervalst. De controleurs gebruikten een mobiele versie van de controle-apparatuur.

Als allerlaatste begindatum van de inzet in alle Berlijnse districten gold de door de binnensenator Andreas Geisel (SPD) genoemde (…flexibele en verstreken) datum van “herfst 2018”. Nu wordt een proefdraaien ergens in de lente van dit jaar (…eveneens flexibel) in het vooruitzicht gesteld. En in de herfst (… ook van dit jaar!) zou het programma dan overal vlot moeten werken. Zou.

In tegenstelling tot het vermoedelijke eigendomsrecht van het land b, werd in Berlijn de bureaucratie uitgevonden. Naast de hoofdpersoneelsraad van het stadsgewest Berlijn (oppercommando der ambtenarij) moeten nl. daar bovenop ook de personeelsafvaardigingen van de districten hun zegen geven. Bij hen is er enige voorzichtigheid i.v.m. hun veiligheid. Kortom: ambtenaren die hun dagelijks brood verdienen door “nieuwkomers” al dan niet in de bevolkings-, . OCMW-, resp. sociale woningenregisters in te schrijven vrezen terecht voor onvriendelijke reacties van paspoortbedriegers, die door de slimme apparatuur ontmaskerd worden. Voor deze inventieve zelfverrijkers gaat het om hun bestaan, ja zelfs, over hun verblijf in Merkelland. In Berlijn worden dagelijks valse identiteiten bijgemaakt.

En dan is er ook nog het veiligheidsrisico. Niet per se voor de ambtenaren, maar wel voor de bevolking in het algemeen. Ter herinnering en staving: de moslim terrorist Anis Amri, die in december 2016, de aanslag op de Berlijnse kerstmarkt pleegde, resideerde in Merkelland onder 14 verschillende identiteiten.

In 2015 werd geschat dat elke registratie van een vals paspoort een bedrogschade tot 40.000 euro met zich meebrengt.

Vooral in Berlijn is de mogelijke fraude met identificatiepapieren van groot belang: ca. 25% der bewoners heeft geen Duitse I.K. of paspoort. Tendens stijgend. In Berlijn leven 11.012 afgewezen – echter gedulde – asielzoekers. Tendens uitdrijvingen: dalend. Verleden jaar werden slechts 1182 van het grondgebied verwijderd. Berlijn doet dit liefst zonder dwang. Vandaar.

Merkelland is “von allen guten Geistern verlassen” – de trappers kwijt. Naast het kerkasiel voor vreemdelingen die absoluut niets met de resp. godsdienstbeleving te maken hebben, is de linkse religie in opmars om uitgeprocedeerden of afgewezen asielzoekers toch maar in het Gutmenschenland te houden, met een initiatief – Bürger*innen-Asyl – dat de bevolking oproept hun hart, huis en portemonnee te openen en de sukkelaars volgens het motto – geen-mens-is-illegaal – een plaatsje in hun woning aan te bieden. Bij de geplande uitdrijvingsdatum zijn ze dan onvindbaar, ondergedoken, in de hoop dat ze dat lang genoeg kunnen volhouden om tenslotte “geduld” te worden. Onderstaande affiche maakt duidelijk dat alle middelen uit de kast gehaald worden om het schuldgevoel van de Gutmensch-Duitser wakker te maken…

Onze redactie vraagt zich af of de oproep tot een wetsovertreding niet strafbaar is?

Waarmee we terug bij het uitgangspunt beland zijn: zonder de invoering de identificatie-apparatuur is dit burgerasiel overbodig, want de neo-Merkellander kan zich dan gewoon met een ander vervalst paspoort bij het resp. loket aanbieden om zijn “rechten” op te eisen. (…)