Iemand geïnteresseerd in een eigen kasteel(tje) onder de zon? Doe een bod!
Ottomaans project voor vluchtelingenopvang?
Maandelijks archief: januari 2019
Humanitaire import
Zo klonk de importsecretaris in onverdachte tijden.
Syriërs waarschuwden in oktober voor “Belgische visafraude via consulaat”, schrijft DS..
Hendrik Vuye fileert de importsecretaris in de Kamer: “Da’s geen beleid, da’s chaos, da’s wanbeleid. Theo toert, Theo tuurt, Theo tweet, Theo stuurt boeken, maar hoe de humanitaire visa worden toegekend op zijn kabinet, dat weet Theo niet. Theo Calimero…”
De interpellatie van Barbara Pas van vandaag in de Kamer staat nog niet on line. Wij brengen de onderstaande tussenkomst van deze zomer in herinnering. Bittere herinneringen gezien de huidige wantoestanden.
“Minder asielzoekers”, zegt een ‘fiere, trotse Theo’ in de video bovenaan. En “we hebben ervoor gezorgd dat alles wat met fraude gemaakt beter onderzocht wordt. We hebben gezorgd voor vier screeners, een maximale screening in België. Geen garantie, geen beloftes, maar we doen ons best. …En besluitend: Rome was niet op één dag gebouwd.”
Een beeld zegt meer dan 1000 woorden
Trump bedreigt Turkije mochten ze zijn verraden vriendjes, de Koerden, pijn willen doen.
Aflossing van de FN-wacht
De titel is niet helemaal juist; om het de lezer niet al te moeilijk te maken, hebben wij de oud-vertrouwde naam van het Franse Front National gebruikt i.p.v. de nieuwe benaming van Le Pens partij, het Rassemblement National (RN).
De 23-jarige aardrijkskundestudent Jordan Bardella krijgt de eer de lijst voor de EUropese verkiezingen op 26 mei te trekken. De ervaren Nicolas Bay, die eigenlijk gehoopt had dat hij de lijstaanvoerder zou worden, moet met plaats zeven tevreden zijn. Het proces tegen hem over foutief gebruik van EU-fondsen (niet uitsluitend gebruikt voor ondersteuning van de EU-fractie) is hier niet vreemd aan.
Een fris jong gezicht, opgegroeid in eerder bescheiden omstandigheden in de buurt van Parijs (dép. Seine-Saint-Denis), waar bio-Fransen in de groep van -18jarigen in het jaar 2005 slechts nog 43% van de legale bevolking uitmaakte. Zijn moeder woont er tot op heden in een sociale woning. In 2015 werd Jordan tot volksvertegenwoordiger van de regio Île-de-France verkozen; in 2018 kreeg hij een zitje in het FN-nationaal bestuur (en het huidige RN), werd voorzitter van de FN-jongeren. Nadat Le Pen er niet in slaagde presidente aller Fransen te worden, werd hij officiële partijwoordvoerder. En dat ging niet onopgemerkt voorbij: de jonge man is goed van de tongriem gesneden en voelt zich als een vis in het politieke water.
Zijn benoeming en succes zouden niet toevallig gekomen zijn. Jean Messiha, partijraadslid van het RN, gaf volgende uitleg: “Hij behoort tot een generatie die het ergste onder de door de EU veroorzaakte schade lijdt. Zijn generatie is het meest getroffen door arbeidsloosheid, door gezondheidsproblemen en woningnood – problemen, die de veroorzaakt worden door de opgedrongen EU-politiek. Zijn generatie is getuige van de technocratisch-liberale, anti-nationale ommekeer der EU.”
Anderen – laten we wel wezen, degenen die ontgoocheld zijn over de hun toegemeten plaats op de EU-verkiezingslijst staan of die een persoonlijk appeltje met Le Pen te schillen hebben – beschouwen hem als een Le Pen-marionet in het EU-parlement. Hij is de constante begeleider bij alle grotere evenementen en campagnes. De achter de hand gefluisterde roddels gaan van “hij heeft geen verstand van de EU, hij heeft helemaal geen visie, hij heeft geen dossierkennis” tot “hij is te jong om een échte overtuiging te hebben, hij zal zich niet kunnen doorzetten.” Een mening, die door Marine Le Pens vader gedeeld wordt. (…)
Heeft u een voorkeur?
Vraagt dienstenchequesbedrijf Sodexo zich af. Of beter gezegd: u mag geen voorkeur hebben.
Meer info: http://www.dienstencheques-vlaanderen.be/discriminatie/
We hebben het in het verleden aan aangekaart. Wie beroep doet op hulp in het huishouden, poets- of strijkdiensten… kan zich wenden tot één van de talrijke dienstverlenende bedrijfjes die deze onmisbare hulpkrachten betaalt met de zgn. dienstencheques,, die u gedeeltelijk kunt aftrekken van uw belastbare personenbelasting.
Kan. Wat niet kan is een voorkeur naar de hulpverlenende persoon uiten. Zo mag u niet bepalen of u een bio-dorpbewoonster-met-schort verkiest boven een potige baardman of een charmante hoofddoekdraagster. Evenmin is noch de kleur van de huid, het aantal wratten, de lichaamsgeur, verdachte geluiden,de taal, exotische gewoontes, bidpauzes … maatgevend voor uw keuze.
Wat u wel mag is – nadat u eender wie uit b.g. werkwilligenarsenaal een kans hebt gegeven – een bezwaar indienen omdat de persoon in kwestie niet voldoet aan het uit te voeren werk. Zonder vooringenomenheid. Of andere fobieën. En u zal moeten bewijzen dat uw ontevredenheid niet haar oorsprong vindt in uw belachelijke achterlijkheid. En ermee akkoord gaan dat iedereen een tweede kans verdient.
Een keuze maken staat volgens de dienstenchequeswebstek – met de steun van Vlaanderen – gelijk met het maken van onderscheid, m.a.w. discriminatie.
Dus klinkt het uni sono: Discriminatie, daar zeg ik neen tegen. … Tenzij het om VBers gaat.
Maaßen, geslachtofferd voor een hoger doel
Het komt als geen verrassing. Alleszins niet voor onze redactie. We hebben al behoorlijk wat meegemaakt. Ook het toenmalige Vlaams Blok moest hangen. Eens een partij een gevaar vormt voor de gevestigde onwaarden, wordt er een mouw aangepast. Het VB werd uiteindelijk veroordeeld. U kent de geschiedenis.
Nu blijkt dat Maaßen, de voormalige Duitse staatsveiligheidsbaas, moest “verwijderd” worden opdat de AfD “eindelijk” in het oog gehouden, resp. verboden, zou kunnen worden.
Ralf Stegner van de SPD bevestigt dat wat kritische media sinds weken berichten.
Neem kennis van dit twitterbericht. “De rechtspopulisten van de AfD komen eindelijk in het vizier van de staatsveiligheid. Daarom moest de onzalige heer Maaßen vertrekken, opdat dat zou kunnen gebeuren wat al lang dringend nodig was.”
Ralf StegnerGeverifieerd account @Ralf_Stegner
Die Rechtspopulisten von der AFD kommen endlich in den Fokus des Verfassungsschutzes. Dazu musste der unselige Herr Maaßen gehen, damit das passieren kann, was längst überfällig war. 21:57 – 15 jan. 2019
Merkelland dankt dhr Stegner voor de onverwachte eerlijkheid. Misschien kan de AfD hem een bijverdienste als campagnemedewerker aanbieden?
Zeker is zeker
Rond de bekende homo-activist, tegelijkertijd kritisch-conservatief recht voor de raap redactielid bij Breitbart, Milo Yiannopoulos, – er werd hem zelfs spreekrecht aan universiteiten geweigerd – was het de laatste tijd eerder stilletjes. Nu kwam hij weer in het nieuws met zijn asielaanvraag in de VSA. De brave man heeft er zo zijn redenen voor. Hij voelt zich bedreigd… in Europa is het voor mensen met zijn seksuele voorkeur te gevaarlijk geworden door de massale immigratie en bijhorende islamisering.
Voor moslims moet hij zowat de islamofobie-cirkel in kwadraat zijn. In 2015 dierf hij het aan een open deur in te trappen, die liefst gesloten blijft, door een opiniestuk in Frontpage met volgende citaten: “Ik ben homo en ik krijg angst voor de massale moslimimmigratie.” En “De kanker heeft zich uitgebreid met meerdere metastases.” Kort daarna verliet hij Londen, in de hoop zijn boodschap in de VSA te kunnen uitdragen en verontwaardiging over de Europese islamiseriing te kunnen uitlokken.
Quod non. “Hoewel ik met een Amerikaan in het huwelijksbootje gestapt ben en bijgevolg een Green Card in mijn bezit heb, vraag ik desondanks asiel aan in de VSA. Het is de énige manier om zeker te zijn dat ik nooit in een land moet terugkeren , waar zoveel mensen mij in de gevangenis of dood willen zien.”
May’s moslims haten homo’s – quasi unaniem en in een alles overtreffende mate. Homo’s zijn niet hun enige schietschijf. Ook seks buiten het huwelijk is volgens hen moreel onaanvaardbaar. Blanke christelijke schoolmeisjes verkrachten en vervolgens als pooier uitbuiten is echter perfect in orde. Ongelovige honden, nietwaar? Elke 20ste moslim in G.B. vindt moslim zelfmoordterroristen sympathieke jongens. Elke 3de vindt dat hij recht heeft op meerdere vrouwen. 39% vindt dat vrouwen hun echtgenoot gewoon altijd moeten gehoorzamen.
Maar hun afschuw voor homo’s overtreft alle andere sentimenten. Volgens Milo heerst er een nultolerantie. Hij krijgt geen bescherming van de Britse regering en daarom vraagt hij hulp aan de VSA. We hebben een stil vermoeden dat deze problematiek niet bovenaan Trumps doelstellingenlijstje staat.
Een kennismaking, mocht u deze nog nodig hebben:
Quo vadis, Syria?
Tussen hoop en vertwijfeling. Zo zouden we de toestand in Syrië kunnen omschrijven. Ja, het gaat de goede kant op. En neen, de weg naar rust en vrede, terugkerende welstand en normaliteit is nog lang.
Het lijkt wel de processie van Echternach. Mét valkuilen, voetzoekers en kwaadwillige gidsen. De ene dag een hoopgevend signaal, de volgende dag een mes in de rug. Syrië zal de vrede niet zonder slag of stoot bekomen. Letterlijk. Hogere machten blijven aan de touwtjes trekken opdat de miserie vooral voort blijft duren. Syrië, het slachtoffer van de sinistere agenda van wereldmachten.
Ook zonder een werkende pc konden we min of meer via een geleende computer – waarop we uitsluitend “mochten” passief de internationale media bekijken – de toestand volgen. Zonder raadpleging van onze plaatselijke contacten. Die hebben we ook moeten missen en we konden hen zelfs niet contacteren.
Ook nu zitten we deze tekst te schrijven, zonder dat we hem meteen kunnen publiceren, in de hoop dat we vandaag – eindelijk – toegang krijgen tot de Golfbrekerswebstek.
Tja. De belofte van Trump – de biezen van zijn leger te laten pakken – is blijkbaar niet voor de nabije toekomst. Eerst vernamen we dat de VSA troepen zouden verkassen naar Irak, opdat ze quasi vanop de reservebank snel zouden kunnen ingrijpen indien nodig. Vervolgens de blije boodschap dat het Syrische leger – na een wanhopige hulpkreet van de Koerden – in Manbij aangekomen was. Een ietwat té optimistische boodschap. Het Syrische leger bevindt zich in de buitenwijken. Vervolgens zouden de Russische MP in Manbij de stellingen bewaken. Dit werd dan weer ontkend door beweringen van de “gematigde rebellen” onder Erdogans vleugels. Arm Manbij. Realiseert zich iemand hier dat zij van de ene bezetting in de andere duikelen? Eerst kwamen de uit centraal en zuid-Syrië verdreven “gematigde rebellen”, bewapend en gesteund door de Turkse regering, vervolgens de Koerden, bewapend en gesteund door de VSA, die nu op hun beurt verdreven worden door de Ottomanen. En de burgerbevolking? Telkens een nieuwe bezetter zijn opwachting maakt, moet de bevolking een andere witte vlag uithangen om niet ten prooi te vallen van represailles door de recentste “bevrijder”. Eender wie, eender hoe, de christenen zijn altijd de pineut. En andere minderheden, die niet tot de clan der nieuwe bevrijders behoren. Je zou voor minder een boerka over je hoofd trekken. Of liefst niet meer uit je bed komen. Tenzij je pech hebt… je huis leeg geroofd, in beslag genomen wordt of het doelwit van een raket werd. Friendly fire.
Keren we terug tot de realiteit: ten noorden van Manbij zou naar verluidt het Syrische leger haar kampen opgeslagen hebben als buffer tussen de Ottomanen en de stad Manbij. Merkwaardig: als de Koerden in nood zitten zijn ze zich plotseling bewust van hun Syrische nationaliteit en doen ze beroep op de Syrische regering. Alsof deze enig geloof hecht aan het berouw van de verloren zonen…
In oorlog en liefde is alles toegestaan, zegt men. Maar niet alles wordt vergeten of vergeven. Zoals de slachtpartij van Syrische eenheden op 7 februari ’18 toen de Koerden – al dan niet op bevel van de VSA – de belofte gaven het Conoco olieveld aan de Syrische strijdkrachten over te geven in ruil voor hun militaire steun bij de verdediging van Afrin tegen de Turkse invasie. De Syrische strijdkrachten geloofden de Koerdische commandanten en marcheerden naar hun nieuwe posities om het Conoco olieveld, zoals afgesproken met de Koerden, te verdedigen… En wat gebeurde er? Zij werden gebombardeerd door Amerikaanse gevechtsvliegtuigen, die nadien als verklaring gaven dat de stoute Assadsoldaten het olieveld én de Koerden wilden aanvallen. Het juiste aantal Syrische militaire slachtoffers werd nooit officieel bekend gemaakt – kwestie van de bevolking niet te verontrusten – maar zou volgens plaatselijke bronnen 150 à 200 bedragen. En dit tactisch steekspelletje zorgde ervoor dat er opnieuw een vacuüm ontstond waarvan ISIS en verwante terroristische groepen handig gebruik maakten. De Russen zijn niet zo goedgelovig; zij begonnen pas te patrouilleren in Manbij nadat ze er zeker van waren dat er geen venijnige addertjes in de Manbij straten kronkelen. En delen humanitaire hulp uit.
Volgens lokale media zullen 4 VSA-soldaten niet mee hoeven te verhuizen naar Irak; zij keren terug naar huis in een kist. Misschien met een medaille voor heldhaftig gedrag. De enige troost: de ISIS-zelfmoordterrorist kunnen ze bijeen vegen. Hoe langer men wacht om schoon schip te maken, hoe meer slachtoffers er zullen vallen. Ook Amerikaanse mannen en jongens, die bij een gefabriceerde oorlog betrokken geraakten, waar ze niets mee te maken hebben. Had Trump zijn eerste belofte – de terugtrekking van de VSA strijdkrachten binnen de maand – waar gemaakt, dan zouden zijn 4 soldaten nu veilig en wel bij hun gezin zitten.
A propos: over de terugtrekking gesproken. Volgens Al Masdar, die zich beroept op informatie van het éénmansobservatorium voor terroristenrechten in Londen, reed een groot Amerikaans konvooi vanuit Irak Syrië binnen: 100 voertuigen met militaire en logistieke lading op weg naar de coalitiebases in de oostelijke Eufraatregio. Volgens de bron worden Amerikaanse bases in Oost-Syrië onvermoeid versterkt.
In Idlibistan heerst er een regelrechte oorlog tussen de gematigde, ongematigde, radicale, extreem-radicale, Ottomaanse, Oeigoerse, internationale terroristische herauten van de democratische Syrische oppositie. Hoor je hier er iemand over klagen? Is er hier iemand verontrust over de burgerbevolking? Over de kwetsbare kindjes? Over folter- en andere vrijetijdspraktijken? Iemand? In Idlibistan deelt al-Nusra samen met de Oeigoeren de lakens uit. De andere “rebellen” hebben het opgegeven na wekenlang “rebellenoorlogje” gespeeld te hebben.
Dagelijks werd er – zonder enig interesse van het Westen – verkracht, ontvoerd, geschoten, vermoord. Tot de “rebellen” onder Erdogans vleugels het niet meer zagen zitten en toegaven. De regio is nu grotendeels onder “bestuur” van al-Nusra. Mooi verdeeld. Pakweg 2/3 voor Al-Nusra en de Oeigoeren – 1/3 voor de Ottomanen. Tenzij de Russen er een stokje voor steken. Binnenkort gaat Erdogan eens met Poetin praten.
Behalve tegen de Turkse grens. Daar wil Erdogan een vliegverbod en een “veilige zone” onder Turks bestuur. Hij is dat met Trump overeen gekomen.
Zowel de Syrische regering, de Koerden en de Russische minister Lavrov hebben al afwijzend gereageerd: de Koerden omwille van hun eigen redenen, Lavrov die vindt dat heel de bewuste “bufferzone” teruggegeven moet worden aan de Syrische regering. Bovendien heeft hij zijn bedenkingen bij het Amerikaanse voorstel om een M.O.-topvergadering te houden. Je kan even goed bergop met de knikkers gaan spelen.
De Koerden onderhandelen alvast voort met de Syrische regering over die zgn. “veilige bufferzone”, die in werkelijkheid slechts een excuus voor een annexatie bij Turkije is.
Al Nusra, samen met hun beste vriendjes, de Oeigoeren, blijven de westelijke, zuidelijke en oostelijke grenzen van Idlibistan bestoken, proberen uit te breken. De kuststreek in het westen, Hama in het zuiden en Aleppo in het oosten. Het Syrische leger moet zich verdelen op alle fronten; ook trouwens in de Deir Ezzor regio.
In de Libanese krant Al Masdar vernamen we dat de terugtrekkende Amerikaanse troepen wel eens zouden kunnen vervangen worden door huursoldaten. Deze mededeling in Fox Business kwam van voormalig Blackwaterbaas, multimiljonair Erik Prince, die een soortgelijk voorstel voor de VSA aanwezigheid in Afghanistan gedaan had.. Volgens hem zouden deze niet alleen de Amerikaanse vriendjes, m.n. de Koerden, op het terrein kunnen beschermen maar bovendien de Iraanse invloed in Syrië kortwieken.
Israël blijft haar territorium verdedigen. Dat màg. Niemand windt zich op. Behalve een moedwilligaard in de VN, maar daar wordt zelfs geen speciale vergadering voor bijeen geroepen. Een magazijn bij de luchthaven van Damascus was het doelwit. Nét op tijd, want in dat magazijn waren Iraanse specialisten een kernbom ineen aan het flansen.
Dit verslag is verre van volledig. U zal ons daarvoor moeten verontschuldigen. Er is veel gebeurd en de toestand evolueert dagelijks. Zo hebben wij vernomen dat er ergens in Idlibistan een gifgasaanval gepland wordt. Meer weten we momenteel nog niet. Heeft er iemand de contactgegevens van de plaatselijke Witte Helmen?
Tot morgen. Hopelijk…
Eindelijk terug…
Stilaan dachten we dat het er nooit meer zou van komen. Een nieuwe pc kopen is geen probleem. De gegevens van de oude pc overzetten is een ander paar mouwen. Dagenlang kregen we hem zelfs niet meer opgestart. Buurman slaagde erin, maar niet in het overzetten van alle gegevens. Gelukkig stonden al onze foto’s reeds langer op een externe harde schijf, maar andere belangrijke gegevens, afspraken en documenten (nog) niet.
Onze hond is de enige die gelukkig was met de toestand; zo dikwijls als tijdens deze laatste dagen is hij nog nooit mee gaan “uitwaaien”… om de frustratie te verwerken.
We schrijven hier nu op hoop van zegen, want helemaal tevreden zijn we nog lang niet. Al onze mails en documenten zitten nog ergens op de harde schijf van de oude pc. Buurman – die man is een tovenaar – heeft beloofd het volgende weekeinde zijn uiterste best te doen om ook die te recupereren.
Vandaag werden we (over)moedig. We wilden proberen Golfbrekers weer aan de praat te krijgen. Iets wat geen sinecure is…. was… want onze toegangscode en paswoord zit ergens verborgen in de oude pc. Dan maar verschillende mogelijkheden (… ons geheugen is dan toch nog niet zo roestig) geprobeerd. Noppes. Om de een of andere reden had het softwareprogramma gemerkt dat we een andere pc hebben en geloofde niet dat wij de énige echte Golfbrekersredactie waren en zijn.
Uiteindelijk – u ziet het – zijn we erin geslaagd. Vraag niet hoe of waarom. Al hebben we nu onze twijfels of dit schrijfsel er op een normale vertrouwde manier zal verschijnen. Op ons blad is heel de rechter kolom verdwenen. Maar dat zijn zorgen voor morgen. Hallelujah!
De brui
Vanmorgen met frisse moed de pc ingeschakeld. Heeft tot de middag geduurd eer er leven in kwam… om vervolgens over te schakelen tot het intussen bekende zwarte beeld met een puntjeskringetje. En… tot slot… zelfs geen kringetje meer. Het jaar begint zoals het geëindigd is: onze pc geeft er de brui aan. En dan mogen we ons nog gelukkig prijzen dat hij niet gecrasht is. Nog niet. Nét niet. Dus zullen we luisteren naar de goede raad van zoonlief, die aanraadt de pc slechts nog aan te raken om de inhoud te (laten) copiëren naar een nieuw exemplaar.
Tot we een nieuwe pc aangeschaft hebben – en een IT-er alle bestanden overgezet heeft, zijn we technisch werkloos. Dit berichtje mochten we even sturen van een geleend toestel. Hopelijk tot gauw.
Uw gefrustreerde redactie