27 januari 2019
Verkiezingsstrijd en de werkelijke inzet
In de voorbije periode werd mijn
principiële strijd tegen de koers van de N-VA duidelijk uitgedrukt. Deze vertrekt niet van een persoonlijke
rancune tegen wie ook, zelfs niet tegen “den Grooten Leider”.
Door de inzet bij de volgende
verkiezingen is een waarde-oordeel over
N-VA een echt dilemma. Nochtans wil ik
de zuivere lijn van een wijlen Mark
Grammens, wijlen Clem de Ridder en wijlen Lieven van Gerven doortrekken.
De werkelijke inzet voor de volgende verkiezingen situeert zich op een veel langere termijn. Zoals ik voorspeld had, MOETEN de Groenen, vanwege het establishment, aan het bewind komen. De vrijmetselaar Luc van der Kelen heeft uit zijn werkplaats geklapt en gezegd dat er een blauw-groene as kan besturen samen met de Waalse partij(en). Bij de Groenen, de Vrijmetselaars en de belgicisten van de VLD beleeft men momenten van gelukzalige opwinding. Dankzij de kinderkruistocht van de spijbelaars omtrent Anuna De Wever, wordt het plaatje (voorrang voor de milieu-eisen) perfect ingevuld! Men zal een aantal dure milieumaatregelen, onder druk van de straat en de verkiezingsuitslag, kunnen doorvoeren. Het kostenplaatje zal gigantisch hoog zijn, cruciale sectoren treffen, en geheel ten laste gelegd worden van de laagste inkomen- en de lage middenklasse.
Aan de winst van de Groene Kerk zit nog een
hele staart andere gevolgen aan vast; en één van de belangrijkste is het
radicaal terugschroeven van de verworvenheden van honderd jaar Vlaamse
Beweging. Concreet vormen Groen en Ecolo
al terug één (Belgische) fractie en ook bij de VLD krijgt men de bloeddruk
omhoog van de belgicistische opwinding.
Bij gunstige verkiezingsresultaten zullen ze samenspannen en het terug
unitair maken van regionale bevoegdheden op de agenda zetten (dank aan PS en
andere Waalse steun).
Moeten we dan toch gaan schuilen achter de
brede rug van de N-VA ? Zij stellen
terug hun strijd voor confederalisme voor; m.i. een goede poging om stemmen van
Vlaamsgezinden te recupereren. Maar in
alle scherpte kan ik zeggen dat slechts de volgende stappen van hen
geloofwaardigheid verlenen :
- Een officiële partij-verklaring, waarin ze betreuren aan een regering te hebben deelgenomen, waarbij heel de Vlaamse strijd in de diepvries werd gestoken;
- Het bevestigen dat personen en figuren uit de niet-politieke Vlaamse Beweging terug respectvol behandeld worden en samen met hen naar een oplossing uit het cordon wordt gezocht.
Tijdens recente persoonlijke gesprekken,
ben ik tot de bevinding gekomen, dat de N-VA niet slechts een “cordon” tegen
het Vlaams Belang voert; maar dat Vlaamse strijd-organisaties op de meest
onheuse manier werden bejegend. Zo is er
bvb. het schofferen van bestuursleden van de IJzerwake, waarbij geen enkele nuance betoond wordt. Tweedens hebben ze wetens en willens de V.V.B. tot een krachteloze organisatie
gemaakt, met steeds op de achtergrond hun dreiging geen fundamentele kritiek te
aanvaarden t.o.v. hun beleid.
De hamvraag is of in de N-VA echte Vlaams-nationalisten een koerswijziging
kunnen afdwingen?? Het Nationalistisch Verbond heeft immers 25
jaren lang – meest achter de schermen – geijverd om de Vlaams-nationalisten
terug te verenigen. Steeds stuitten ze
op het meest categorieke njet! Na de
verscheidene recente karpersprongen, zeg ik hier dan ook nadrukkelijk : het
enige waar we wel zeker van zijn bij N-VA is dat het neo-liberalen zijn.
Tijdens een recent interview in GvA (30.12.18)
heeft de eerlijke econoom Pascal Paepen trouwens
gezegd : “Studenten, kom in opstand tegen
het slechte pensioenbeleid!”. Inderdaad,
de werkelijke redenen waarom studenten op straat zouden moeten komen, liggen op
het vlak van de overheidsschuld, de aanleg van een vermogenskadaster en het
drastisch inperken van elke privacy.
De voornaamste uitdaging voor de
verkiezingen in mei, is het terugdringen van de “Groene Kerk”. We stevenen af op het invoeren van beperking
van meningsvrijheid en een lawine van vrijheids-beperkende maatregelen, als de
Groenen met hun vazallen VLD en CD-V aan de macht komen. Maar de N-VA kan slechts geloofwaardig
worden, als ze niet confederalisme, maar wel volledige zelfstandigheid en nauwere
samenwerking met Nederland op de agenda zetten.
Aan het echte verzet uit de Vlaamse
Beweging : zoek een doctrine uit of een strategisch middel om deze “spijbel-revolutie” een halt toe te
roepen! Mijn steun is gegarandeerd!
Jos Wouters – Boom
