Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.
Maandelijks archief: oktober 2018
Dag van de Open Moskee
De moslimverenigingen organiseren sinds 20 jaar op de Dag van de Duitse Eenheid, 3 oktober, een islamitische tegenvoeter: De Dag van de Open Moskee.
Met enig cynisme kan men de toestand in Duitsland (en buurlanden) eigenlijk niet beter beschrijven: nationale eigenheid werd vervangen door multicul, met op de eerste rij, de allahaanbidders. Een directe aanval op de nationale – Duitse – feestdag en maakt meteen duidelijk met welk misprijzen de neo-Duitsers neerkijken op hun gastland.
En de eisen komen eraan. Meerdere moslimverenigingen eisen de Dag der Duitse Eenheid in te ruilen voor een Dag der Duitse Verscheidenheid. De feestelijkheden op 3 oktober vinden ze te “duits-duits” en te “blank“. De importmaatschappij zou naar verluidt nood hebben aan een symbolische daad, als erkenning van de maatschappelijke verscheidenheid in Duitsland.
De Duitse Eenheid zou gewoontegetrouw “uit een puur blank gezichtspunt” beschouwd worden. “Duits-Duitse Oostduitsers opnieuw verenigd met Duits-Duitse Westduitsers,” (… logisch, toch?) klinkt het verwijt op het verzoekschrift bevel, met handtekeningen van o.a. de Turkse gemeenschap in Duitsland, de federale immigratie- en integratieraad, het Initiatief Zwarte Mensen in Duitsland, het verbond Duits-Syrische hulporganisaties en de Iraanse gemeenschap.
Maar… er is tegenstand. Vanzelfsprekend niet van de “Duits-Duitse” kant maar wel uit andere immigrantenkringen. Er zijn ook witte raven, zoals de oprichtster van de liberale Ibn-Rushd-Goethe moskee in Berlijn, Seyran Ates; die vindt het een fout signaal telkens op de Dag van de Duitse Eenheid ook de Dag van de Open Moskee te vieren (sinds 1997). Deze vrouwelijke imam (… hoeveel zouden er zo bestaan?) verwijt de moslimverenigingen een islamitische parallelle maatschappij ver van de idealen der Bundesrepubliek te cultiveren. (… voor zover die nog toelaatbaar zijn in Merkelland)
Ach… neen… da’s een misverstand. Dat hebben we verkeerd begrepen. De moslimverenigingen willen juist hun gastvrijheid tot uiting brengen… Zeggen ze. Welke verklaring geven ze voor het toenemend aantal mesaanvallen door moslims? Dankbaarheid voor de Duitse gastvrijheid?
De Dag van de Open Moskee is niets anders dan een affiche voor de Dag van de Open Islamitische Grenzen, die een heel andere “hereniging” voor ogen heeft.
Intussen maakt men zich in Merkelland zorgen en gaan er elk jaar opnieuw stemmen op om deze nationale feestdag liefst af te schaffen. Er valt immers niet veel te vieren, zo luidt de poco kritiek, want door de hereniging met Oost-Duitsland is de kat uit de zak gelaten… de AfD, die daar op een vruchtbare bodem gedijt en zijn zaad in heel Merkelland verspreid heeft.
Syrië: Zoek niet naar deze berichten in de poco media…
… want positief nieuws over Syrië mag niet uitlekken!
– De Syrische president Bashar al-Assad zette dinsdag zijn handtekening onder een wet waarbij algemene amnestie gegeven werd aan militaire deserteurs, zowel in het binnen- als in het buitenland, en voor de misdrijven, die vallen onder de wet nr. 61 dd. 1950 en de resp. bijvoegingen/aanpassingen van het militaire strafrecht, die voor 9 oktober 2018 bedreven werden.
Deze wet is niet van toepassing voor degenen die de benen genomen hebben voor justitie , tenzij zij (verblijvend in het binnenland) zich binnen de vier maanden aangeven en/of zes maanden voor degenen die zich in het buitenland bevinden.
De wet geeft ook algemene amnestie voor het volledig uitgesproken vonnis voor misdrijven volgens de wet op de militaire dienstplicht nr. 30 van 2007 en de bijhorende bijvoegingen/aanpassingen.
Komt er nu een rechtzetting in de poco media dat Assad àlle “gevluchte” soennieten buiten Syrië wil houden om de bevolkingssamenstelling te beïnvloeden?
… Hoe lang is WOII al voorbij? Wat met onze intussen begraven amnestie-eis?…
– In Jaramana, in de regio rond Damascus, toverde een groep artiesten boomstammen om tot kleurrijke schilderijen in een boodschap van hoop en liefde.
– Vrijwilligers en de studentenvereniging aan het werk in Aleppo onder het motto “Samen werken we aan een mooie toekomst”. Ook in Oost-Ghouta en Zabadani worden de handen uit de vrijwilligersmouwen gestoken. “Uit liefde voor hun land.”
https://youtu.be/wuWl3H96Y_U
– Restauratiewerken Bab al-Nasr, de Poort van de Zege, één van de historische stadspoorten in de oude stad Aleppo. Foto’s tonen voor en na.
– Een avond in Aleppo:
https://youtu.be/hPFMEJfcasI
– Dit 13-jarig meisje kan weer lopen dankzij de hulp van Rusland. Zij verloor haar benen tijdens een mortieraanval door de terroristen op de burgerbevolking van Aleppo.
Wat als…
…Hillary Rodham de kandidate was geweest voor rechter bij het Supreme Court?
Als notoire vrouwenbewonderaar zonder losse handjes, sympathisant van de suffragettes, de blijf-van-mijn-lijfsters, de baas-in-eigen-buik-biologen, de dolle mina’s, de flower-power-vrije-vrijsters, de vrouwenemancipatie-matrones, de gelijke-rechten-amazones, de pussy-riot-kou-trotseersters, de roze-mutsen-brei-en-haak-beweging, de ter ziele gegane FVV, de Boerinnenbond en de huidige reïncarnatie van alle b.g. vrouwen- en aanverwante “genders”, de #MeToo activisten, stelt onze hoofdredacteur, zich de vraag wat er zou gebeurd zijn mocht de gesaboteerde Hillary Rodham (beter bekend onder de naam van haar schuinsmarcherende echtgenoot Clinton) zich kandidaat had gesteld voor de vacature van rechter bij het opperste gerechtshof der VSA, het Supreme Court?
Zou het onderzoek naar haar persoontje eindelijk begonnen zijn?
Zouden de media elke dag tot vervelens toe zich bezig gehouden hebben met hypotheses over haar bedpartners?
Zouden we van naad tot draad uitleg gekregen hebben over haar leven tijdens de laatste 30 jaar?
Zouden we eindelijk de waarheid over Benghazi vernomen hebben?
Zouden we eindelijk de waarheid over de verwijderde e-mails vernomen hebben?
Zouden we eindelijk de waarheid over de Clinton Foundation – en de besteding der vergaarde giften – vernomen hebben?
Zouden we eindelijk de waarheid over de fraude, de verdwenen fondsen, in Haïti vernomen hebben?
Zouden we eindelijk de waarheid over de dood van Vince Foster en Ron Brown vernomen hebben?
Zouden we eindelijk de waarheid over de moord op Seth Rich en de tientallen, of meer, mysterieus overleden Clinton-opposanten vernomen hebben?
Zouden we eindelijk de waarheid over de uraniumverkoop aan Rusland vernomen hebben?
Zouden we eindelijk de waarheid over de kiesfraude vernomen hebben?
Zouden we eindelijk de waarheid over de “Lolita Express”, het pedofieleneiland in de Caraïben en over Whitewater vernomen hebben? Clinton Scandals: A Guide From Whitewater To The Clinton Foundation
Zouden de media dezelfde hoogstaande normen als voor Kavanaugh gehandhaafd hebben of zouden ze alles onder de mat geveegd hebben zoals met haar echtgenoot Bill Clinton?
Overbodige vragen. De media zouden alles met de mantel der liefde bedekt en iedereen in een verdacht daglicht gesteld hebben die het zou gewaagd hebben tegen haar bewijzen voor te leggen of – god behoede – te getuigen. De linkse meute zou de straten bezet hebben; de media zouden pakkende beelden van “slachtoffers” der hardvochtige en gewelddadige veiligheidsdiensten getoond hebben.
De media zouden haar gedekt hebben, de Democraten idem dito en er zouden waarschijnlijk één of meerdere Republikeinen op de een of andere manier voldoende onder druk gezet zijn om toch voor de lieftallige Hillary te stemmen.
Afsluitend moet u eens dit opiniestuk uit de Volkskrant van 22 maart 2002 lezen. Vergelijk met de hetze tegen de benoeming van Kavanaugh. Waar in het opiniestuk de Democraten als achtervolgde jachtprooi van de Republikeinen genoemd werden, kan men die vandaag zonder meer onderling verwisselen. Een voorbeeld dat we naar het heden aangepast hebben: “Volgens Clinton Trump zelf kwam het er op neer dat de conservatieve Republikeinen progressieve Democraten hem domweg weigerden te accepteren als president.”
EU islamofoob? Niet toch!
De affiches/spandoeken maken deel uit van een kiescampagne om toch vooral – in de achterlijke landen waar de bevolking vrij is al dan niet naar het stemhokje te trekken – te overtuigen van de noodzaak te gaan stemmen in mei voor de EUropese verkiezingen. Ene Sajjad Karim, een bijna Brexit conservatieve EU-parlementair, actief in een werkgroep ter voorkoming van islamofobie, zag hierin een onderhuidse oproep om vooral de migratie van moslims tegen te houden.
Vanzelfsprekend gaat het EU plat op haar buik, biedt bij monde van parlementsvoorzitter Antonio Tajani deemoedig verontschuldigingen aan voor de vermeende beledigingen, en verzekert aan alle belanghebbenden dat er van kwaad opzet geen sprake was. Een uitschuiver, meer niet: moslims blijven vanzelfsprekend welkom als gewaardeerde medeburgers.
De kleren van de keizer in een nieuw jasje
Drie wetenschappers zijn erin geslaagd de zelfverklaarde experten van “gender studies”, de Gedankenspielerei over alle mogelijke varianten der geslachten, die voorwaar tot een exacte wetenschap verheven werd, met vervalsingen en “fake news” hopeloos belachelijk te maken. Ze worden nu als rechtse infiltranten beschuldigd van misbruik van vertrouwen.
Hierover ging het:
Het merkwaardigste artikel dat Helen Pluckrose en haar kompanen gepubliceerd kregen is dat over honden. Honden? Juist, honden, of beter gezegd over de genitaliën van honden. Daarin beschrijft ze haar onderzoek in een park in Portland, Oregon, waarbij ze de genitaliën van ca. 10.000 honden onderzocht en de resp. baasjes ondervraagd had over de seksuele voorkeuren van hun huisdieren. Dit om duidelijk te maken dat er ook in de hondenwereld een verschuiving van hetero naar homo seksbeleving plaats vindt. In de tekst wordt het voorstel gelanceerd mannen zoals honden te trainen opdat ze zich tot verkrachters ontwikkelen.
Helen Pluckrose, James A. Lindsay en Peter Boghossian, drie wetenschappers met een missie, hebben op een jaar tijd 20 dergelijke teksten geproduceerd volgens alle regels van de expertenkunst der diverse vakrichtingen. Onder een alias boden ze hun schrijfsels aan bij vaktijdschriften; sommige werden vlotjes gepubliceerd, andere waren wachtend op publicatie, nog andere moesten nog geredigeerd worden… tot de bom barstte. De drie b.g. wetenschappers hadden iedereen voor de gek gehouden. Het maakte deel uit van een experiment waarbij ze wilden duidelijk maken dat bewijs en objectiviteit ingeruild werden door emotionele verhaaltjes. Hun aliassen bestaan niet; hun onderzoeken zijn verzinsels. Van hilarisch tot compleet van de pot gerukt. En nu kan men hun epistels op het internet lezen, samen met de merkwaardige goedkeurende commentaren van zgn. experten.
Nog enkele pareltjes:
- Eén van de geaccepteerde artikels omhelst de thesis dat het zinvol is bodybuilding (opbouw van spieren) aan te vullen met een zijtak, nl. “Fat Body Building”, het opbouwen van vet. Immers… het werken aan het eigen overgewicht moet als een sportvariëteit aanvaard worden.
- Citaten uit “Mein Kampf”, herschreven en aangevuld met cultuurwetenschappelijke vaktaal. Eentje pleitte voor de goedkeuring van “feministische kunstmatige intelligentie” met opzettelijk onzinnige argumenten.
- Of het voorstel “geprivilegeerde”, d.w.z. blanke mannen in het universitair hoger onderwijs tot zwijgen te verplichten en hen te dwingen in kettingen op de grond te zitten. Een anonieme expert voegde in een reactie eraan toe dat hij “na een revisie een sterke bijdrage tot de groeiende literatuur over epistemische ongelijkheid in het onderwijs leveren”…
Toen aan het licht kwam dat alles slechts verzinsels waren, beleefden de cultuur- en wetenschapsbono’s in de VSA een realiteitsschok. De uitgeverijen der bedrogen tijdschriften zijn zwaar beledigd. En, hoe kan het anders, feministische wetenschapsters noemen het “een gecoördineerde aanval van rechts”… (…)
M.a.w. als de linkse elite te zeer door zichzelf voldaan is om hun hersencellen te activeren over de waarschijnlijkheid van onechtheid en de onwaarschijnlijkheid van objectiviteit, dan is dat de schuld van rechts. (Busted: Dishonest Academics Promote Alt-Right Agenda By Publishing Fake Research)
Hoeveel tijd wordt Bolsonaro als Braziliaans president gegund?
Oef! Er komt een tweede stemronde voor de presidentsverkiezingen in Brazilië. Het was nipt. Zeer nipt. Bijna de helft van de Brazilianen stemde voor deze man, die vindt dat er met dictatuur absoluut niets mis is, Adolf Hitler de hemel in prijst, homo’s verwenst en de hoge criminaliteitscijfers wil bestrijden door elke burger een wapen te laten dragen..
Is de opwarming van de aarde in Brazilië toegeslagen? Lijden ze daar massaal aan hersenverweking? Of werd er een hallucinerend stof aan het drinkwater gevoegd?
De vraag is niet of Bolsonaro de tweede stemronde wint, de vraag is hoe lang hij die zal overleven. Op 6 september heeft hij een mesaanval amper overleefd. Intussen doen geruchten over verkiezingsfraude de ronde.
Maak kennis met de Jair Bolsonari. Vandaag mag hij zich nog niet president van Brazilië noemen; hij kreeg met 46.7% net niet de absolute meerderheid der stemmen.
Op 28 oktober is de tweede ronde; dan moet hij het opnemen tegen Fernando Haddad van de linkse arbeiderspartij (PT). Die kreeg in de eerste ronde 28.37% en op de derde plaats stond de links-liberale Ciro Gomes. Alle andere kandidaten moesten in het stof bijten.
Tenzij er een spijtig ongelukje gebeurt heeft Bolsonaro de meeste kans op de presidentsbenoeming van het grootste en belangrijkste Latijns-Amerikaanse land met 210 miljoen inwoners. Bolsonaro is 63, zat 27 jaar in het Braziliaanse parlement, kon slechts twee wetsvoorstellen realiseren en kreeg naam en faam bij voor-en tegenstanders als duidelijke fan van de voormalige Braziliaanse militaire dictatuur (1964-1985). Zijn uitspraak op televisie is legendarisch: “De dictatuur had er 30.000 moeten ombrengen.” Hij ziet er geen graten in minderheden, zoals homo’s, te beledigen en is tijdens tv-debatten “nogal” agressief. Om het politiek-incorrecte portret te vervolledigen vindt hij onomwonden dat Hitler “een grote strateeg was”.
Zijn adjudant (opvolger) is de legergeneraal Hamilton Mourão, die meermaals voor een militair ingrijpen ijverde. Wapens fascineren Bolsonaro; hij wil doorzetten dat iedere Braziliaan, die het wenst, zich een wapen moet kunnen aanschaffen om zich tegen inbrekers te verdedigen. En de politie krijgt wat hem betreft een blanco cheque bij de uitvoering van hun ambt.
Bolsonaro wil uit de “communistische” VN uittreden en het Amazonewoud mag vrij geëxploiteerd worden, als hij het voor het zeggen heeft. En de Braziliaanse oer-inwoners moeten niet meer rekenen op “een centimeter meer” voor hun reservaten.
De Brazilianen hebben hun buik vol van de politiek. 13 miljoen zijn werkloos. De regering wordt van corruptie verdacht. De vruchtbare grond, waar Bolsonaro op teert. Eén van zijn zonen had al een onderonsje met voormalige Trump adviseur: Breitbart-Bannon.
Na de oktoberexcessen wordt München preuts
In München wordt reclame verboden als deze “de seksuele aantrekkelijkheid der vrouwen zonder relevantie” voorstelt. Een signaal tegen seksisme? Maar waarom geldt deze maatregel niet voor mannen? En wie bepaalt wat er relevant is met schoonheid?
De Münchener raadsheren en -vrouwen hebben in hun wijsheid beslist dat vrouwvijandige reclame, seksistische afbeeldingen die mannen slechts op het verkeerde pad brengen, niet meer mag getoond worden. Kwestie van in Beieren geen #IchAuch-toestanden te creëren.
Wij stellen ons twee vragen: 1. Wie bepaalt wat moet verboden worden? 2. Zijn mannen zo lelijk dat ze niet kunnen uitpakken met “seksuele aantrekkelijkheid” of zijn vrouwen intussen zo geëmancipeerd dat ze immuun geworden zijn voor mannelijke attributen?
Verneem meer hier.
De grote immigratiequiz…
… of een ongewenste waarheid onder ogen durven zien
Vlaams Belang heeft een quiz gelanceerd, ‘de grote immigratiequiz’, waarmee ze naar eigen zeggen de bevolking op een interactieve manier willen confronteren met de cijfers die het falende migratiebeleid pijnlijk blootleggen. “Het fake news omtrent immigratie mag nu wel eens stoppen. Als we het probleem willen aanpakken, moeten we eerst de cijfers onder ogen durven zien en daarna de juiste stappen ondernemen om het probleem in te dijken.”
De waarheid komt uit een onverwachte hoek
Een Koeweitse tv-presentator is blijkbaar de plezantste thuis… of niet?… Er zullen wenkbrauwen gefronst geworden zijn bij zijn bekentenis dat zijn uitzendingen gewoon fabeltjes waren. Nep. En de kijkers trapten erin. Hij blijft zich verbazen over de goedgelovigheid van het kijkerspubliek..
Jaafar Mohammad vertelt na een bezoek aan Syrië de waarheid aan zijn kijkers. Of hij de lachers op zijn hand gekregen heeft, of hij intussen nog gezond en wel is, kunnen wij niet nagaan. Het was allemaal toneel, vertelt hij lachend, vooraf opgenomen. We plaatsten “live” (rechtstreekse uitzending) op het scherm. Alle uitzendingen van een week waren nep. Hij speelde toneel, vertelt hij openhartig, toen hij nep-aanwezigen begroette. Zelfs de uitgenodigde gasten deden alsof. Jullie kunnen vaststellen hoe de media zaken anders kunnen voorstellen. Hijzelf was zelfs niet in het land.
En waarom geeft hij dit nu allemaal toe? Na het lezen van de kranten, vernam hij in de Al-Shahed krant dat sjeik Sabah Al-Mohammad, eigenaar en eindredacteur, voorzitter van de mediastichting, de Syrische president Bashar al-Assad ontmoet had. Het had geheim moeten blijven, maar nu geeft de goedgeluimde Jaafar Mohammad toe dat hij deel uitmaakte van het gezelschap dat naar Syrië trok. Maar hij “wil niet hypocriet” lijken en bevestigt dat het artikel hierover uit de pen van de b.g. sjeik Sabah een staaltje van eerste klas journalistiek was…
“Ik was in Syrië”, klinkt het meloramatisch, “ik ging in mijn lievelingszetel zitten in de tv-hoek en verwijderde al-Arabia, al-Hadath, al-Jazeera, Al-Jazeera-live, Sky News, en nog twee andere zenders, ik verwijderde hen van mijn satellietontvanger. Waarom? Ik bracht de meeste van mijn tienerjaren met mijn ouders en broers/zusters in Syrië door; elke zomer en bleven er een tweetal maanden. De laatste keer, ik was al een jonge man – begonnen de gebeurtenissen. Ik kwam dus in Syrië aan en het was tot mijn verrassing nog even mooi als vroeger. Vroeg aan de chauffeur: “was er hier oorlog?” “Neen”. “Was er daar oorlog” “Neen”. Ik bracht er vier prachtige dagen door. Mooier dan in Londen, in Parijs, Beiroet, Caïro, Dubai, Milaan. Vier dagen met herinneringen aan mijn kindertijd… Ik zal u zeggen hoe ik Syrië zag. Ik ging naar de al-Hamidiyyeh markt, zag hoe mensen werkten, kochten en verkochten, trok door de al-Bzourieh straat, door de al-Jazmati straat, alles was zoals vroeger. Ging naar het restaurant van het Sheraton Hotel; bomvol, zelfs op een weekdag moet je er reserveren. Het is er vol van leven!…”
En zo gaat hij door. Noemt andere bekende hotels, een badhuis, het platteland, bezoek aan een schrijn. Nergens problemen. “Overal: welkom bezoeker! Het was er rustig en veilig. Ik voel me bedrogen door de media (zie bovenaan)… en ik ben een professionele mediaman! We zijn erin geluisd.”
“Ik kwam overal in Syrië en ik had geen veiligheidsteam nodig.”
“Dit was mijn reisje van vorige week. Het had moeten geheim blijven, we mochten er niet over praten, maar nu sjeik Sabah er een artikel over schreef dat op de titelpagina verscheen, vind ik dat ik mijn gevoelens en mijn bewondering moet delen en een gemeenschap vormen met onze broers-sjiieten. We kunnen geld verdienen en zullen door God beloond worden (grappend). Het was iets ongelooflijk. We kunnen er terugkeren… ”
“Ik raad jullie aan Syrië te bezoeken en erachter te komen hoe de media werken. Ik wil niet dat de mooie zaken die ik over Syrië gezegd heb beklad worden door de misrekening van sommige media die niet godvrezend zijn. Ik dank u..”
Onze redactie ging na of de video wel degelijk over bestaande feiten bericht en geen “hoax”, geen vervalsing is. En inderdaad, de b.g. krant Al-Shahed kunnen wij niet lezen (Arabisch), maar we kregen bevestiging van een eensluidend artikel in het Engels, verschenen in de Syrian Observer.
Bronnen nagaan… iets wat onze kwaliteitsmedia ook eens zouden moeten proberen. Zelfs ‘t Pallieterke dat zich bij herhaling bezondigt aan het overnemen van opiniestukken uit buitenlandse media zoals The Guardian en The Economist, die in een papegaai-reflex de regering Assad verdenken van alle snode plannen die ene Bolton uit zijn pro-Israëlische krammen slaat. De verdachtmakingen zijn schering en inslag; ongefundeerd en politiek-geïnspireerd. Zoals o.a. over de woningbouw in Syrië die christenen zou bevoordelen t.o.v. soennieten… zonder erbij te vermelden dat het hier om christelijke privé initiatieven gaat, die proberen hun eigen mensen zo snel mogelijk een dak boven hun hoofd te bieden. Moet de regering soms verbieden dat christelijke naastenliefde in de praktijk omgezet wordt naar… christenen toe? Tevens zonder de vermelding van het “reconciliation” programma, op touw gezet door Rusland, waarbij tegenstanders van de regering de kans krijgen terug te keren naar huis en naar het normale leven.