Goede Vrienden,
Eens woedde er een “koude oorlog” tussen het communistische Oostblok en het vrije kapitalistische westen. Deze eindigde plots met de ineenstorting van de Sovjetunie. Mikhaïl Gorbatchev bracht in Rusland een openheid naar democratie en kapitalisme. Zijn opvolger Boris Eltsine voerde drastische economische, politieke, institutionele en sociale veranderingen door. Hierdoor konden een dozijn oligarchen, waaronder de fameuze Mikhaïl Khodorkovski, de grote uitverkoop van Rusland organiseren. De rijkdommen van het inmiddels kapitalistische Rusland stroomden vrij naar het kapitalistische westen, totdat Vladimir Poetin de kraan dicht draaide. Vanaf dat moment was hij vijand nr. 1 in het westen maar hij gaf aan zijn land en zijn volk wel zijn economie, zijn politiek en zijn eigen waardigheid terug.
De strijd waarin de wereld nu verkeert, is een ideologische strijd, een strijd tussen twee tegenstrijdige systemen. Rusland verzet zich tegen iedere inmenging in de politiek van een ander land, tegen iedere regeringswissel van buiten af en streeft naar een daadwerkelijke erkenning van de internationale regels op dit gebied. Rusland wil samenwerken met andere landen tot beider voordeel en streeft naar een multipolaire wereld. De VS blijven streven naar een (onhoudbare) unipolaire wereld, waarin zij met hun bondgenoten de alleenheersers zijn. Zij doen niets anders dan zich mengen in de politiek van andere landen, regeringswissels bewerken en gekleurde revoluties uitlokken om hun heerschappij (met hun militair-industrieel complex, hun banken…) in stand te houden. Zij kennen geen soevereine landen doch alleen maar vazallen, die mee hun unipolaire (… nvdr: de rest van de zin is ergens in het www verloren gelopen…) Is het verwonderlijk dat het uitgerekend de VS zijn die anderen beschuldigen van inmenging?…We zijn onherroepelijk de overgang aan het maken van een unipolaire naar een multipolaire wereld. En de overwinning van Syrië op deze verpletterende unipolaire macht, vormt een keerpunt in het wereldgebeuren.
We geven enig nieuws uit het leven van de gemeenschap, een beeld van de voor-bereidende spanningen rond de bevrijding van het laatste bolwerk van terroristen in Syrië en goed nieuws uit de strijd tegen de “gendergekte”. En tenslotte weer video’s in overvloed.
P. Daniel
Vrijdag 31 augustus 2018
Flitsen
Het zwemfeest voor de kinderen en de mannen is inmiddels al een vast onderdeel van de zondagmorgen geworden. En een creatief ontbijt op het gras in de schaduw eveneens. We moeten er nu nog van profiteren want volgende zondag begint de school weer, wat overigens ook een herademing is en een terugkeer naar wat meer rust en regelmaat. Na afloop kwam er deze zondag juist een “hospitainer” toe die moest geladen worden met voeding, voor hen die er nog overblijven in het vluchtelingenkamp van Dweyr. In de voormiddag moeten deze week nog enkele tienduizenden kaarsen ingepakt worden om bij de dozen van humanitaire hulp gevoegd te worden. Wat het oogsten betreft is het nog een rustige periode. Volgende week zal de grote druivenoogst beginnen. Ondertussen worden de vijgen geplukt. Vijgenbomen staan her en der over heel het terrein verspreid. Het zijn eerder breed uitgegroeide grote struiken. De vijgen worden niet allemaal tegelijk rijp, ze moeten dus nauwkeurig gekozen worden en met steeltje en al geplukt worden. En zo gingen we deze week om vijf uur in de namiddag, wanneer de zon al wat zwakker wordt, met een hele groep kinderen, broeders en zusters het terrein af, op zoek naar rijpe vijgen.
Agressief en naïef
Wat blijven het westen en hun bondgenoten – zeg maar de VS – tegenover Syrië agressief en tegelijk naïef. Daarvan kregen we deze week enkele uitzonderlijke voorbeelden. In bijgevoegde video’s kun je een en ander bekijken en beluisteren.
Lees verder →