Nvdr: Vooraf even melden dat wij om technische redenen de bijhorende foto’s niet kunnen plaatsen. Over de actuele toestand zullen wij apart berichten.
Syrië is nu werkelijk het centrum van het wereldgebeuren. Oost Ghouta is bevrijd tot grote vreugde van de mensen. Damascus van hieruit ten val brengen lukt niet meer. Of de collectieve hysterie met een chemische aanval helpt, na de spectaculaire show rond de vergiftiging van de Skripals als voorwendsel voor een militaire invasie, valt nog te bezien. Gelukkig, de eenzijdige wereldoverheersing van de Angelsaksisch-zionistische “nieuwe wereldorde” is (bijna) voorbij.
Rusland, China en bondgenoten zullen geen slaven zijn. Ze zijn ook niet uit op oorlog voeren of andere mogendheden zoveel mogelijk boycotten. Ze willen samen werken en als volwaardige wereldmachten en partners erkend worden. Het westen heeft met zijn morele waarden ook de redelijkheid opgegeven. Het internationaal recht werd vervangen door het recht van de sterkste en het wil de soevereiniteit van Syrië gewoon breken, kost wat kost. Als het niet met terroristen kan, moet het met een militaire interventie gebeuren onder gelijk welk voorwendsel. Gelukkig kan inmiddels Rusland vastberaden weerstand bieden. In Syrië gaat de mensheid ofwel naar een mogelijke zelfvernietiging ofwel naar een nieuwe multipolaire samenleving.
Zoals beloofd krijg je nu een verslag van het kamp waar 25.000 mensen opgevangen worden die bevrijd zijn uit Oost Ghouta en nog lang niet terug kunnen. Het is voor hen dat jullie zo gul gegeven hebben.
Hartelijk dank. Al kan ik nu geen uitgebreid rapport maken, ik probeer eenvoudig enkele indrukken te geven met wat foto’s.
Bijgevoegd krijg je een grote hoeveelheid informatie met video’s die op overweldigende wijze de blijvende leugens over Syrië in onze media ontmaskeren. Hierin wordt je de werkelijkheid en de waarheid getoond van wat er echt gaande is, wat gelukkig steeds meer mensen inzien.
Helaas zijn er nog te veel anderen, die niet beseffen dat ze gehersenspoeld zijn en daarom de oorlogszucht van wereldheersers blindelings blijven steunen.
P. Daniel
Vrijdag 13 april 2018
Een drukke zondag
Zondag rustdag, maar ook dag vol verrassingen. In de loop van de voormiddag komt de pastoor van Yabroed met een volle autobus parochianen. Zij willen uiteraard eerst een rondleiding, waar een van de fraters voor zorgt. Zelf geef ik hen tot slot nog een kleine bezinning mee over de betekenis van de twee onwrikbare historische feiten waarop het christelijk geloof gebouwd is: Christus dood en verrijzenis (wat ik vorige keer kort neerschreef). Ze zijn aandachtig en tevreden. Nu gaan ze hun maaltijd klaarmaken. Ze vragen alleen maar om de keuken te mogen gebruiken en een stel voor barbecue. Geen probleem. Ze hebben het eten zelf bij en willen dat we mee eten maar wij eten op zondag allen samen met de zusters. We komen na ons middagmaal wel even “proeven”. Zij zitten in de grote zaal vooraan. En als ze horen dat hier zusters en broeders zijn van verschillende landen vragen ze steevast: waarom komen jullie naar hier? Vele jongeren en anderen ontvluchten dit oorlogsland om elders meer mogelijkheden te hebben. Toch zijn er ook overtuigde jongeren die willen meehelpen om het land geestelijk en materieel herop te bouwen. En dat willen wij ook.
In de voormiddag vertrekken de twee fraters naar Aleppo om daar deze week paters te helpen bij de opvang van weeskinderen en jongeren. Uit de telefoongesprekken met hen kunnen we opmaken dat ze enthousiast zijn én erg welkom. Het leven verloopt daar blijkbaar helemaal in de geest van de heilige Don Bosco. Een volgende keer mogelijk hierover een kort verslag.
Donderdag voormiddag vieren we de Eucharistie en houden daarna aanbidding bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament tot de avond. We hebben vernomen dat de VS en Co mogelijk die donderdagavond Syrië komen aangevallen en we bereiden ons geestelijke en materieel daarop voor. We hebben al enige ervaring, zoals je in ons oorlogsdagboek deel II kunt lezen (november 2012). En toen zaten we in nog veel groter gevaar. Ondertussen kijken we toch dankbaar terug op die tijd dat we ons allen samen in één schuilplaats moesten behelpen
Als een overvolle camping…
Als jonge priester had ik de opdracht dienst te doen en in het weekend de eucharistie te vieren op 2 verschillende campings van de gemeente Mol. Het was het einde van de jaren ‘60 en het begin van de jaren ’70. Een mooie vakantiejob voor een jonge priester. Dinsdag kon ik meerijden met Zaki naar Dwayr ten N van Damascus, waar de mensen opgevangen worden uit Oost Ghouta, waarvoor wij zorg willen dragen. Ik had meteen de indruk dat ik, net zoals een halve eeuw geleden, weer op het provinciaal Domein van het Zilvermeer rond liep, al zijn de verschillen zeer groot.
De inkom wordt hier door soldaten gecontroleerd. Om het eenvoudig te houden was ik opgenomen in het team van Mar Yakub en droeg (af en toe) het jasje met het kenteken van het klooster (kruis met vier bollen, die de vier windrichtingen, heel de wereld, symboliseren) en het teken van de UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de VN. De zon scheen tot in de namiddag toen het flink begon te regenen, wat hier altijd als een uitzonderlijke zegen ervaren wordt. Overal veel mensen, veel jongeren en veel kinderen. Er zijn grote stenen gebouwen en buiten zie je de was op een draad tussen twee betonnen palen hangen.
Tussen de olijfbomen zie je houten barakken al of niet afgesloten met een zeil. De was hangt hier in of tussen de bomen. Hier en daar zitten kinderen op straat met wat snoep, in de hoop iets te kunnen verkopen. Er zijn ook tentjes en voor de opening zie je een familie rond een vuurtje waarop ze wat aan het koken zijn. En er zijn grote tenten, waar vooral vrouwen en kinderen slapen. Je ziet vele grote rode waterreservoirs die voor voldoende water zorgen. Voor de vuilniskar en de drie mannen er boven op, stak ik mijn duim op en ze lachten en wuifden dankbaar terug. Op verschillende plaatsen zie je mannen die aangesteld zijn om in gebouwen en er rond te poetsen of de vuilnis op te ruimen. Vrouwen poetsen van zichzelf al de plaatsen waar ze met hun gezin slapen.
We reden eerst naar ons “barakske” naast onze “mobiele kliniek” (met kruis van de gemeenschap in samenwerking met de Rode Halve Maan) en worden heel hartelijk begroet door mensen van de “équipe van Mar Yakub”, die we normaal wekelijks meermaals bij ons ontmoeten. Trouwens, zowat heel de équipe (meer dan 30 personen) is hier zodat de vier diensten-centra in Qâra op dit ogenblik nauwelijks werken. Deze jongens en meisjes zijn blij dat ik hen kom bezoeken.
Ze zijn ook fier dat ze hier dienst kunnen doen. Elders is er de echte “hospitainer” waarvan je hier een binnenzicht ziet. Hierna maken we een wandeling op het terrein. Er hangt overwegend een ontspannen sfeer.
Vandaar gingen we naar de keuken, die nu dagelijks eten geeft voor 10.000 mensen en die nog wat moet uitgebreid worden. Er heerst een aangename en opgewekte drukte. Er zijn grote ketels waarin met een echte (zeer propere) schop rijst met groenten wordt gemengd. In andere ketels wordt soep gemaakt. Het ruikt in ieder geval heerlijk. Verder zijn enkelen brood op een gloeiende plaat aan het bakken. Het brood wordt in kleine schijven gesneden en belegd met kaas, zatar… en opnieuw even op de hete plaat gelegd. Ze willen dat ik er van eet en bieden me een stoel aan. Het smaakt inderdaad goed. Een jonge man, een christen, wiens huwelijk we nog hebben ingezegend en die nu vader is van een flinke baby, is bij onze équipe en doet tegelijk dienst als fotograaf. Hoewel ik niet van selfie-journalistiek houd wil hij (te) veel foto’s met mij maken. Zijn foto’s zijn ook beter omdat het niet zo licht was in de keuken en er hing nogal wat damp. De mensen willen meestal graag op de foto staan, hoewel moslimvrouwen hiervoor altijd wat terughoudend zijn.
Enkele vrouwen zorgen hier goed voor het proper houden van de verschillende plaatsen.
Toen we aan de keuken kwamen was de vrachtwagen die we deze morgen voor ons vertrek nog geladen hadden met rolstoelen, medisch en ander materiaal, net toegekomen. Welnu, deze vrachtwagen deed ook dienst om het eten te vervoeren en uit te delen aan de families die nog niet voor zichzelf kunnen zorgen. De chauffeur nodigde me uit om mee te rijden. Hij weet op welke plaatsen hij moet zijn en enkelen zorgen voor een ordelijke verdeling. Mannen en vrouwen staan in aparte rijen te wachten met hun kastrol of emmertje. Hier wordt rijst en yoghurt (of iets dergelijks uit onze kaasmakerij) uitgedeeld. Opvallend is dat het tamelijk rustig gebeurt, in tegenstelling tot wat onze fraters hebben meegemaakt toen zij het allereerste konvooi van eten brachten in Deir Ezzor, dat juist de dag daarvoor bevrijd was. De mensen daar waren zo uitgehongerd dat het een chaos werd waarbij het leger tussenbeide moest komen. Hier in Dwayr verliep het eerder zoals ik in Qousseir heb kunnen meemaken: ordelijk en rustig.
Op de terugweg naar de keuken wees een man van de équipe van de Rode Halve Maan op een reeks barakken en zei dat daar allemaal zieken zijn. Ik vroeg of ik hen mocht bezoeken, waar blijkbaar geen bezwaar tegen was. Uit discretie heb ik binnen geen enkele foto gemaakt. Hier zie je wel twee foto’s van de buitenkant. Ik bleek echter overal meer dan welkom te zijn, al kon ik alleen maar een Onze Vader en een Wees gegroet in het Arabisch bidden, de handen opleggen en hen zegenen in Jezus’ naam. In de eerste barak waren het allemaal kleine kinderen die ziek waren.
Nadat ik een kind op mijn schoot genomen had en ervoor gebeden, kwamen de andere moeders mij ook hun baby geven. In een van de barakken was juist de verpleging haar werk aan het doen. In de laatste barak lag een oude vrouw. Ze greep mijn hand vast en bleef die maar kussen. Heer Jezus, zegen al deze zieken
We konden al 18.000 € besteden aan de noodzakelijke nutsvoorzieningen en hygiëne. Nu zal het geld voortaan naar de keuken gaan om dit project nog uit te breiden en vol te houden want het zal helaas nog een hele tijd nodig zijn. Het hartelijk onthaal dat ik kreeg is in feite voor jullie bedoeld. Moge God jullie als gulle gevers overvloedig zegenen.
En dit nog
- Lees de prima duiding van onze eigen onafhankelijke Vlaamse en echte kritische journalist. Al wie het Engels of Frans niet voldoende verstaat of kan volgen vindt hier alles wat hij/zij moet weten. Dank u wel Willy: https://willyvandamme.wordpress.com/2018/04/12/propagandaoorlog-rond-syri/ (https://www.geotrendlines.nl/video-voeren-media-ons-ten-oorlog/; https://www.youtube.com/watch?v=5871uA69GJc).
- Ons vorig bericht met twee video’s met paasviering en paasgezangen: https://www.golfbrekers.be/een-bericht-uit-syrie-zonder-poco-bril/
- Foto’s en tien video’s:paasviering en paasgezangen; exclusief interview met Vanessa Beeley; kort en sterk getuigenis “wij (Amerikanen) zijn moordenaars en bastaards”; Jaysh al-Islam en westerse landen in hun glorietijd 2015; 2 video’s over gifgasaanval van terroristen op gekidnapte burgers uit Adra; chloor gevonden; Arabisch met foto’s; uitzinnig van vreugde om hun bevrijding; christenen vieren Pasen zeer feestelijk; 2 video’s van Jaysh al Islam die aanslagen blijft plegen op burgers met foto’s: https://www.golfbrekers.be/als-u-nu-nog-altijd-de-poco-media-wil-geloven/
- 13 video’s: bevrijding uit Douma; 2 video’s over massamoord door terroristen in Adra; bevrijding uit de gevangenissen van de terroristen; Douma bevrijd; VS en Frankrijk zoeken voorwendsel om Syrië te bombarderen; 2 video’s over raketaanval op Syrische luchtmachtbasis; 4 video’s die het gemene spel ontmaskeren van de chemische aanval in Douma, van de “Witte Helmen” die zich voor de camera voordoen als hulpverleners en achter de camera djihadisten van Saoedi-Arabië zijn en hun slachtoffers voor de gemakkelijkheid achteraf vermoorden: https://www.golfbrekers.be/syrie-wanneer-houdt-het-op/
- Tien video’s en foto’s over die chemische aanval: https://www.golfbrekers.be/het-nieuws-over-en-in-syrie-wordt-stilaan-zeer-onrustwekkend/
- Vier video’s over de gruwelen van het “leger van de islam”: https://www.golfbrekers.be/wie-of-wat-schuilt-er-achter-het-leger-van-de-islam/
- Er is 100.000 dollar te verdienen voor wie goede informatie kan geven over wie er achter die chemische aanval zit: https://www.golfbrekers.be/wikileaks-looft-prijzengeld-uit/
- Twaalf video’s: zeer pertinente vragen van Syrië aan de VS; ook Frankrijk is bereid edelmoedig mee te helpen bij het verder uitmoorden en vernietigen van Syrië; Trump natuurlijk ook; Libanon protesteert terecht tegen Israël; Syrië ook; Syrische luchtafweer in alarm; gevechtsvliegtuigen in de buurt van de Russische luchtmachtbasis in Syrië; Trump aan de kant van de djihadisten; waarschuwingen van voormalige ambassadeurs in Syrië van Schotland en VS; 3 video’s over de niet aanvaardde resoluties in de VN Veiligheidsraad: https://www.golfbrekers.be/syrie-de-kaarten-liggen-op-tafel-wie-deelt/
- Ontmaskering van de Witte Helen en hun chemische aanval: https://youtu.be/Nq_R9cK4Vv8
- De verschrikkelijker waarheid van wat er nu werkelijk in Syrië gebeurt: https://www.youtube.com/watch?v=wHsfc49Y_Fk&feature=em-share_video_user
- Een artikel van 29 januari 2013 meldde reeds dat Washington het plan goedgekeurd had om een chemische aanval voor te bereiden en de schuld ervan aan Assad te geven: https://www.golfbrekers.be/het-olifantengeheugen-van-het-internet/
- Vijf video’s: https://www.golfbrekers.be/verstandige-mensen-waarschuwen-voor-wo-iii/
- Tien video’s. Eerste video geeft nauwkeurig overzicht, bevrijding door Syrisch en Russisch leger, terugkeer van vluchtelingen en ’t valse spel van de Witte Helmen-terroristen. Er zijn inderdaad nog mensen, zelfs af en toe in de openbare omroep die tonen dat ze nog een beetje kritische zin hebben en inzien dat deze hele oorlogspropaganda pure onzin is: https://www.golfbrekers.be/wie-houdt-hen-tegen/
- Mogelijke confrontatie NAVO-Rusland: https://www.geotrendlines.nl/en/
- Je kunt tekenen om deze oorlog te stoppen: https://www.change.org/p/declaration-against-the-expansion-of-the-syrian-war?utm_medium=email&utm_source=petition_signer_receipt&utm_campaign=triggered&share_context=signature_receipt&recruiter=869234995
- Onze Zwitserse vrienden Markus en Eva Heizmann, die bijzonder goed geïnformeerd zijn over Syrië, houden een voordracht met beelden en muziek “Syrien aus erster Hand” op donderdag 19 april 2018 om 19.30 in het ontmoetingscentrum Anhaltspunkt Ida Sträuli-Strasse, 91; 051 544 17 70; anhaltspunkt@kath-winterthur.ch; anhaltspunkt-neuhegi.ch
- Syrië is nu het centrum van het wereldgebeuren. Hier gaat de mensheid de tragische weg van zijn mogelijke zelfvernietiging in een W O III ofwel de hoopvolle weg van samenleven en samen werken, eerbied voor het leven en de menselijke waardigheid, wederzijds respect en erkenning van elkaars soevereiniteit.
Ik hoop aanwezig te kunnen zijn en het tweede deel van ons oorlogsdagboek voor te stellen. Graag zal ik ook een babbeltje slaan met wie het wenst.
Het onderzoeksteam van de OPCW zou – weliswaar met gering enthousiasme en na enig aandringen – morgen in Syrië aankomen om in Douma hun vaststellingen naar de zgz. gifgas aanval te doen.
In